Lekha Books

“இந்த ஷாப் ஆரம்பிச்சு எட்டு வருஷம் ஆச்சு சார். அன்னில இருந்து இன்னி வரைக்கும் அதே டிசைன். அதே கலர்தான் சார்.”

“பழைய பில் புக் இருந்தா காட்டுங்க.”

பழைய பில் புக்குகளை எடுத்து வந்து காண்பித்தார். எல்லாம் ஒரே வண்ணத்தில், ஒரே டிசைனில் இருந்தன.

“ஓ.கே. தாங்க்யூ.”

செபாஸ்டியன் வெளியேறி பைக் நிறுத்தும் இடத்திற்கு வந்து பைக்கைக் கிளப்பினான்.

அதே தெருவில் இருந்த மூன்று தையலகங்களில் விசாரித்தான்.

பின் ஜெமினி பார்சன் காம்ப்ளெக்ஸ் வழியாக போனபோது யோசித்தான்.

“இந்தக் காம்ப்ளெக்ஸில் ஏதேனும் டெய்லரிங் ஷாப் இருக்குமோ?”

உடனே பார்சன் வளாகத்தின் உள்ளே சென்று பைக்கை நிறுத்தி விட்டு முதலில் அடிவாரப் பகுதியைச் சுற்றினான். பின், மேலே ஏறி வந்து முதல் தளத்தில் சுற்றியபோது அங்கே ஒரு தையலகத்தைப் பார்த்தான். நின்றான். பெயர் பலகையில் ‘ஹீரோ டெய்லரிங் ஷாப்’ என்று எழுதப்பட்டிருந்தது, ஆங்கிலத்தில்.

மிகப் பெரியதான, நவீனமாக அமைக்கப்பட்டிருந்தது. உள்ளே சென்றான். முன்பக்கம் இருந்த மேஜை அருகே ஒருவன் நின்றிருந்தான். அவனிடம், “இந்த பில் உங்க கடை பில்லா?” நேரடியாக விஷயத்திற்கு வந்தான் செபாஸ்டியன்.

திடீரென செபாஸ்டியன் கேட்டதும் அவனுக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. இன்ஸ்பெக்டர் என்று இனம் கண்டு கொண்டதும் அதிகமாக குழம்பினான்.

“ஒரு கேஸ் விஷயமா வந்திருக்கேன். இந்த பில் உங்க கடையோட பில்லான்னு பார்த்து சொல்லுங்க.” செபாஸ்டியன் கேட்டான்.

பில்லை நன்கு கவனித்துப் பார்த்தான் அவன்.

“ஆமா சார். இது எங்க கடை பில்தான்.”

“நீங்க இந்தக் கடையில வேலை பார்க்கறீங்கா? ஓனரைக் கூப்பிடுங்க.”

“இதோ ஒரு நிமிஷம் சார்.”

அவன் உள்பக்கம் சென்று ஒருவரை அழைத்து வந்தான். அந்த ஆள் மைக்கேல் மதன காமராஜன் படத்தில், கமலின் பாடிகார்ட் பீம்பாய் போல் வாட்ட சாட்டமாக இருந்தார். வெள்ளை ஜிப்பா, குர்தாவில் வட இந்தியத் தோற்றத்தில் காணப்பட்டார்.

“வாங்கோ சார். என்ன விசயம்? நமக்கு தமில் குஞ்சம் குஞ்சம் தெரியும். மேம் பம்பாய் வாலா சார்.”

“உங்க பேர்?” செபாஸ்டியன் உற்சாகத்துடன் விசாரணையை ஆரம்பித்தான்.

“சுதிர்கான்.”

“மிஸ்டர் சுதிர், முக்கியமான ஒரு விஷயமா உங்களை என்கொய்ரி பண்றதுக்காக வந்திருக்கேன். இந்த பில்லைப் பாருங்க. இது உங்க ஷாப்போட பில். இதில் பாதி எரிஞ்சு போச்சு. ஆனா டெலிவரி பண்ணின ஐட்டம் எழுதி இருந்த இடம், பில் நம்பர் எல்லாம் தெளிவா இருக்கு, பாருங்க.”

சுதிர் வாங்கிப் பார்த்தார்.

“பாய், பாய்,” உள்பக்கம் பார்த்து கூப்பிட்டார்.

ஒரு சின்னப் பையன் ஓடி வந்தான்.

“க்யா சாப்?” பையன் கேட்டான்.

“நைன்டீன் நைன்டி எய்ட்கா பில்புக் லாவோ”

மேஜை டிராயரைத் திறந்து, பையன் ‘லாவிக்’ கொண்டு வந்தான். அதை வாங்கிய சுதிர் நம்பர் வாரியாக கவனமாக பார்த்தார். செபாஸ்டியன் சொன்ன நம்பர் உள்ள பில்லின் காப்பி வந்ததும், அதைக் காண்பித்தார். செபாஸ்டியன் வாங்கிப் பார்த்தான். ஆர்டர் கொடுத்த ஆளின் பெயர், மேலே எழுதப்பட்டிருந்தது.

‘எம்.சுரேஷ், டோர் நம்பர் 12, ரேஸ் கோர்ஸ், கோவை’ விலாசத்தைப் பார்த்தான் செபாஸ்டியன்.

“மிஸ்டர் சுதிர், இந்த காபி பில் எனக்கு வேணுமே...”

“ஓ.கே. சார். எடுத்துக்கோங்க.”

“இந்த சுரேஷ்ங்கற ஆள் உங்களுக்கு ரெகுலர் கஸ்டமரா?”

“இல்லை சார்.”

“கோயமுத்தூர்ல இருந்து இங்க வந்து தைக்கக் குடுத்திருக்காங்க. என்ன டிரஸ் தைக்கக் குடுத்தாங்க.”

“ஒரு பான்ட், ஒரு ஷர்ட். ரொம்ப காஸ்ட்லி மெட்டீரியல்.”

“ஆர்டர் குடுத்ததும், டெலிவரி எடுத்ததும் ஒரே ஆளா?”

“ஹாங் சார். சேம் ஆள்தான் டெலிவரி எடுத்தார்.”

“ஓ.கே. மிஸ்டர் சுதிர். தாங்க்யூ ஃபார் யுவர் கோஆப்பரேஷன்” செபாஸ்டியன் காப்பி பில்லை பெற்றுக் கொண்டு ஃபாரான்சிக் லாப் திவாகரை சந்திக்க விரைந்தான்.

திவாகர் முக்கியமான குறிப்புகளை எழுதிக் கொண்டிருந்தார். செபாஸ்டியனைப் பார்த்ததும் வரவேற்றார்.

“வாங்க செபாஸ்டியன். உட்காருங்க. டீ சாப்பிடறீங்களா?”

“டீ வேண்டாம். சார். ஏதாவது கூல்ட்ரிங்க் ப்ளீஸ்.”

“ஏதாவது புது கேஸா?”

 “அந்த நிரஞ்சன் கேஸ்தான். இன்னும் முடிஞ்ச பாடில்லையே?”

“ஏதாவது க்ளு கிடைச்சதா?”

“இப்பதான் கொஞ்சம் உபயோகமான க்ளு கிடைச்சிருக்கு. இந்த பில்லைப் பாருங்க” செபாஸ்டியன் தொடர்ந்தான். “இதில சில கெமிக்கல்ஸ் பெயர் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கு. அது என்ன உபயோகத்துக்குன்னு தெரியணும்.”

“கடையோட பேர் கருகிப் போயிருக்கு போலிருக்கு.”

“ஆமா திவாகர். கோவாவில இந்தக் கடையைத் தேடி விசாரிக்கணும். அதுக்கு முன்னால நான் கேட்ட விபரங்கள் தெரியணும். இம்மீடியட்டா ரிப்போர்ட் குடுத்தீங்கன்னா ரொம்ப நல்லது. ஏ.ஸி.யும் சொல்லச் சொன்னார், அவசரமா வேணும்னு.”

“உடனே குடுத்துடறேன்.”

“இந்தக் கேஸை சீக்கிரமா முடிக்கணும்னு முதல்வர் ரொம்ப பிரஷர் குடுத்திருக்காங்க.”

“என்ன பொசிஷன்ல இருக்கு கேஸ்?”

“ஒரு பொண்ணு, சினிமா நடிகையாம். அவ அதுல சம்பந்தப்பட்டிருக்கான்னு சந்தேகப்படறோம்.”

“பொண்ணா?”

“ஆமா. அவ வீட்லதான் இந்த பில்லும், இன்னொரு டெய்லர் ஷாப் பில்லும் கிடைச்சிருக்கு. இந்த ரொண்டு தடயங்களையும் வச்சு குற்றவாளியைக் கண்டு பிடிச்சுரலாம்னு நம்பறோம். நீங்க ரிப்போர்ட்டை சீக்கிரமா குடுத்துடுங்க திவாகர்.” மீண்டும் திவாகரை வலியுறுத்தினான்.

“கவலைப்படாதீங்க செபாஸ்டியன். உடனே குடுத்துடறேன்.”

“அப்போ நான் கிளம்பறேன் திவாகர்.”

“ஓ.கே.”

செபாஸ்டியன் வெளியேறினான்.

கோவா. குணாளன், குளித்து முடித்து மதுமதி குறிப்பிட்ட ஹோட்டலுக்குச் செல்வதற்குத் தயாரானார். ரிசப்ஷனுக்குச் சென்றார். அங்கே கோதுமை நிறப் பெண் ஒருத்தி வரவேற்புப் பெண்ணாக நியமிக்கப்பட்டிருந்தாள். மலர்ந்த முகத்துடன், குயிலின் குரலில் வருவோர்க்கு விளக்கம் கூறிக் கொண்டிருந்தாள். பெரும்பாலும் கொங்கனி மொழியில் பேசினார்கள்.

குணாளனைப் பார்த்ததும், “மே ஐ ஹெல்ப் யூ சார்?” கேட்டாள். இனிமை வழிந்தது.

“பீச் பாம் ஹோட்டல் எந்த ஏரியாவுல இருக்கு? கரெக்ட் அட்ரஸ் வேணும்.”

“ஒன் செகன்ட் சார்” ஒரு சிறிய டெலிபோன் குறிப்பு புத்தகத்தை எடுத்துப் பார்த்துச் சொன்னாள்.

தாராளமாய் ‘தாங்க்யூ’ ஒன்றை உதிர்த்து விட்டு குணாளன் புறப்பட்டார்.

பீச் பாம் ஹோட்டல். மிகப் பிரம்மாண்டமான கட்டிடத்தில் இயங்கிக் கொண்டிருந்தது. ரிசப்ஷன் சென்றார் குணாளன்.

“மெட்ராஸ்ல இருந்து ஒரு கேஸ் சம்பந்தமா விசாரணைக்கு வந்திருக்கேன்.” ஆங்கிலத்தில் சொன்னார்.

“மெட்ராஸ்ல இருந்தா?”