Lekha Books

“நேத்து ராத்திரியே போயிட்டாங்க. காலைல கூட திரும்பி வர்லை.”

“யாராவது வந்து கூட்டிட்டுப் போனாங்களா?”

“அதெல்லாம் நான் பார்க்கலை. பெரிய கார்ல போறதை மட்டும்தான் பார்த்தேன்.”

‘இதற்கு மேல் பேசினால் வீண் வம்பு’ என நினைத்த அவர் நகர்ந்தார். போலீஸ்காரர் குணாளனிடம் விபரங்களைக் கூறினார்.

“கான்ஸ்டபிள்ஸ் பூட்டை உடைங்க. வீட்டுக்குள்ள போய் பாருங்க. சாமான்கள் எதுவும் இருக்கா? சுத்தமா காலி பண்ணிட்டாங்களான்னு” குணாளன் கட்டளை இட்டதும் போலீஸ்காரர்கள் பூட்டை உடைக்க முனைந்தனர்.

பூட்டு உடைபட்டு கதவு திறந்தது. உள்ளே போனார்கள். மேஜை, நாற்காலி, சோபா போன்றவை அப்படியே போட்ட இடத்தில் இருந்தன. சமையலறையில் கூட  அத்தனை பொருட்களும் அப்படியே இருந்தன.

குணாளன் அந்த வீட்டில் இருந்த ஒவ்வொரு அலமாரியையும் திறந்து பார்த்தார். பழைய காகிதங்கள் சுருட்டப்பட்டுக் கிடந்தன. ஒவ்வொன்றாக எடுத்துப் பார்த்தார். ஒரு அலமாரியில். மதுமதியின் விதவிதமான போஸ்களில் புகைப்படங்கள் அடங்கிய ஆல்பங்கள் கிடந்தன. அவற்றையும் புரட்டிப் பார்த்தார்.

சில பழைய கைப்பைகள் கிடந்தன. அவற்றைத் திறந்து பார்த்தார். ஒவ்வொரு அறையையும் சோதனை போட்ட குணாளன், சமையலறையின் உள்ளே நுழைந்து பார்த்தார். அங்கேயும் எந்தப் பொருட்களும் அகற்றப்படாமல் இருந்தன.

சமையல் மேடை மீது ஒரு புது காஸ் அடுப்பு இருந்தது. மேடையில் வலது பக்க மூலையில் ஏதோ கறுப்பும், வெள்ளையுமாகத் தெரிந்தது.

அருகில் சென்று கூர்ந்துக் கவனித்த குணாளன் அதைக் கையில் எடுத்துப் பார்த்தார். முக்கியமான தடயம் கிடைத்த ஆர்வத்தில் அவற்றை மிகவும் கவனமாக ஆய்ந்து பார்த்தார்.

10

குணாளன், செபாஸ்டியன் இருவரும் கலந்து உரையாடிக் கொண்டிருந்தனர். மதுமதியின் வீட்டில் கிடைத்த தடயங்களை வைத்து அதன் மூலம் குற்றவாளியைக் கண்டு பிடிப்பதற்குச் செய்ய வேண்டிய ஏற்பாடுகளைப் பற்றி குணாளன் எடுத்துக் கூறினார்.

“இந்த பில் ஒரு டெய்லர் கடையோடது. இதைப் பார்த்தாலே தெரியுது. ரொம்ப பெரிய, காஸ்ட்லி டெய்லரிங் ஷாப்பாத்தான் இருக்கணும்னு.”

அதை வாங்கிப் பார்த்தான் செபாஸ்டியன். “சார், இதுல ஷாப்போட பேர் இருந்த பக்கம் பாதி எரிஞ்சு போயிருக்கே?”

“அதுக்குக் கீழே பாருங்க. எந்த ரோடுன்னு முழுசா இல்லாவிட்டாலும் கண்டுபிடிச்சுடற மாதிரி இருக்கு.” குணாளன் சுட்டிக்காட்டினார்.

“சார், இது நுங்கம்பாக்கம் ஹைரோடா இருக்கலாமோ? பாக்கம்ங்கற வார்த்தை மட்டும் தான் இருக்கு. ஆனா மெட்ராஸ் சிக்ஸ் நல்லா தெளிவா தெரியுது சார்.”

“ஆமா, இது நிச்சயமா நுங்கம்பாக்கம் ஹைரோடிலதான் இருக்கணும்.”

“இது யாருக்கு பில் பண்ணியதுன்னும் தெரிஞ்சுக்க முடியாம, மேல பேர் எழுதற இடம் முழுசும் கருகிடுச்சு. ஆனா பில் நம்பர் இருக்கு. பில் நம்பரை வச்சு பார்ட்டி யார்னு கண்டுபிடிச்சுடலாம். கடை எதுன்னு தெரியணும்.”

“அவசர அவசரமா எரிச்சதுனால முழுசும் எரிஞ்சுருச்சான்னு கூட பார்க்காம விட்டிருக்காங்க.”

“இன்னொரு பில் இருக்கே? அது என்ன சார்?”

“இதுதான் ரொம்ப முக்கியமான தடயம். ஆனா பெரும்பாலும் எரிஞ்சாச்சு.” அந்த பில்லைக் காட்டினார் குணாளன்.

“கெமிக்கல்ஸ்ங்கற வார்த்தை மட்டும் தெளிவா இருக்கு. பிராண்ட் பேரோ, கடை பேரோ ஏதோ ஒண்ணு இருந்திருக்கணும். அந்தப் பகுதி எரிஞ்சு போயிருக்கு.”

“சார், கீழே பாருங்க சார், கோவான்னு இருக்கு. சைடில பில் நம்பர் கூட அப்படியே இருக்கு.”

“கோவாவுல இருக்கற கெமிக்கல் ஷாப் அத்தனையும் கான்ட்டாக்ட் பண்ணனும்.”

“சார், நிரஞ்சன் மதுமதி கூட தங்கி இருந்த ஹோட்டல்ல விசாரிக்கலாம். நமக்கு இன்னும் உபயோகமா இருக்கும் சார்.”

“ஆமா. நானும் நேத்தே இதைப்பத்தி யோசிச்சேன். நீங்க நுங்கம்பாக்கம் ஹைரோடில இருக்கற டெய்லர் ஷாப்புங்களுக்குப் போய் விசாரிங்க. இந்த பில்லைக் காண்பிச்சு டெய்லர் ஷாப் எதுன்னு கண்டுபிடிங்க.”

“டெலிவரி பண்ணின ஐட்டங்கள் என்னன்ன சார்?”

“ஒரு பான்ட், ஒரு ஷர்ட் அவ்வளவுதான்.”

“இது எந்த அளவுக்கு நமக்கு உதவியா இருக்கும்னு தெரியலையே?”

“மதுமதி வீட்டில் கிடைச்சதால கண்டிப்பா நமக்கு தேவையான தகவல் கிடைக்கும். அவ மேல தப்பு இல்லைன்னா ஏன் அவ வீட்டை விட்டுப் போகணும்? அதுவும் அவசர அவசரமா காலி பண்ணி இருக்கா. முக்கியமான துணிமணிகள் தவிர மற்ற சாமானெல்லாம் அப்படியே இருக்கு.”

“இந்த டெய்லர் ஷாப் பில்லை வச்சு அந்த நபர் யாருன்னு கண்டுபிடிச்சா, அந்த நபருக்கும், மதுமதிக்கும் என்ன தொடர்புன்னு தெரிய வரும்.”

“இந்த கெமிக்கல்ஸ் பில்லை ஃபொரான்சிக் லாபுக்கு அனுப்பினா இது என்ன உபயோகத்துகாகன்னு தெரியும். சாதாரணமா இருந்தா ஏன் இதை எரிக்கணும்? இன்னொன்னு இதுல பில் பண்ணி இருக்கற கெமிக்கல்ஸ் ரொம்ப பெரிய தொகையாயிருக்கு. அந்த அளவு இதோட உபயோகம் என்னன்னு தெரிஞ்சா குற்றவாளியை ட்ரேஸ் அவுட் பண்றது ரொம்ப ஈஸி.”

“லாப் இன்சார்ஜ் திவாகரை கான்ட்டாக்ட் பண்ணனும்.”

“நான் முதல்ல நுங்கம்பாக்கம் ஹைரோட் போய் இந்த பில்லுக்குரிய டெய்லரிங் ஷாப்பை தேடிப் பார்க்கறேன் சார்.”

“ஓ.கே. செபாஸ்டியன். இந்த பில்லை எடுத்துக்கோங்க. இந்த கெமிக்கல் ஷாப் பில்லை ஃபாரான்சிக் லாப் திவாகர்கிட்ட குடுத்து இம்மீடியட்டா விபரங்கள் வேணும்னு சொல்லிடுங்க.”

“சரி சார்.” செபாஸ்டியன் இரண்டு பில்களையும் பத்திரமாக ஒரு கவரில் போட்டு எடுத்துக் கொண்டு புறப்பட்டான்.

நுங்கம்பாக்கம் ஹைரோட்டில் பைக்கில் சென்று கொண்டிருந்தான் செபாஸ்டியன்.

வலது பக்கம் ‘ஸ்டைல்கிங் டெய்லரிங்’ என்ற போர்டு தென்பட்டது. செபாஸ்டியன் பைக்கை நிறுத்தி இறங்கினான். அந்தத் தையலகத்திற்குள் சென்றான்.

அங்கே சராசரி உயரத்தை விட மிகவும் குள்ளமான ஒருவர் பான்ட் துணிகளை லாவகமாக வெட்டிக் கொண்டிருந்தார்.

“நீங்கதான் இந்தக் கடை உரிமையாளரா?”

“ஆமா சார். டிரஸ் தைக்கணுமா?”

“இல்லை. நான் கேஸ் விஷயமா விசாரிக்க வந்திருக்கேன்.”

மலர்ந்திருந்த அவர் முகம் இதைக் கேட்டதும் இருட்டானது.

“கேஸா?”

“ஆமா. இதோ இந்த பில்லைப் பாருங்க. மெதுவா... பாதி தீயில் எரிஞ்சிருக்கு. கேர்ஃபுல்லா பாருங்க.”

அவர் பில்லை வாங்கிப் பார்த்தார்.

“இது எங்க கடையோட பில் இல்லை சார்.”

“உங்க கடை பில்லைக் காமிங்க பார்க்கலாம்.”

அவர் பில் புக்கை எடுத்து வந்தார். செபாஸ்டியனிடம் காண்பித்தார். அந்தக் கடையின் பில் வேறு வண்ணத்தில், வேறு அமைப்பில் அச்சடிக்கப்பட்டிருந்தது.

“ரொம்ப நாளாவே இந்தக் கலர்லதான் பில்புக் பிரிண்ட் பண்றீங்களா? இல்லை, டிசைன், கலரெல்லாம் மாத்தி இருக்கீங்களா?”