Lekha Books

எட்டு சிறுவர்கள் கொண்ட அந்த குழுவில் வெறும் நடனம் ஆடக் கூடிய ஒரு சிறுவனாக இருக்க எனக்கு சிறிதும் விருப்பமில்லாமல் இருந்தது. சொந்தமாக ஏதாவது நடித்து திறமையை வெளிப்படுத்த வேண்டும் என்று நான் விரும்பினேன். அதற்கு அதிகமாக பணம் கிடைக்கும் என்பது மட்டும் காரணமல்ல- நடிப்பு என்பது நடனத்தை விட மனதிற்கு சந்தோஷத்தைத் தந்தது என்பதும் கூட அதற்கு காரணமாக இருந்தது. ஒரு இளம் நகைச்சுவை நடிகனாக ஆவது என்பதுதான் என்னுடைய ஆசையாக இருந்தது. பிச்சைக்காரனைப் போல வேடமணிந்த இரண்டு பேர் பங்கு பெறும் ஒரு காட்சியை நான் மனதில் கற்பனை பண்ணினேன். எங்களின் குழுவிலிருந்த ஒருவனிடம் அதைப் பற்றி கூறவும் செய்தேன். ‘ப்ரிஸ்டலும் சாப்ளினும்- கோடீஸ்வரர்களான பிச்சைக்காரர்கள்’ என்று நாங்கள் அதற்கு பெயர் கூட இட்டோம். ஆனால், அந்த கனவு கடைசி வரை நிறைவேறவே இல்லை.

‘எட்டு லங்காஷயர் சிறுவர்கள்’ ரசிகர்களின் மனதைக் கவர்ந்தது. மற்ற குழுக்களில் இருந்த சிறுவர்களிலிருந்து நாங்கள் மிகவும் வேறுபட்டிருந்தோம் என்பது ஜாக்ஸனின் கருத்தாக இருந்தது. சிவந்த பளபளப்பான கன்னங்கள் எங்களுக்கு இயற்கையாகவே இருந்ததால், எங்கள் யாருக்கும் வழக்கமாக செய்ய வேண்டிய மேற் பூச்சுகள் செய்ய வேண்டிய சூழ்நிலை உண்டாகவில்லை. மேடையில் போய் நிற்க வேண்டிய நேரத்தில் யாருடைய முகமாவது சற்று வெளிறிப் போய் காணப்பட்டால், அவனுடைய முகத்தைக் கிள்ளி சிவப்பாக வேண்டும் என்பார் ஜாக்ஸன். நாடகப் பயணங்களுக்கு மத்தியில் சில நகரங்களில் தங்கும்போது, அந்த வாரம் அங்கிருக்கும் ஏதாவது பள்ளிக்கூடத்திற்கு நாங்கள் செல்வோம். ஆனால், அது என்னுடைய படிப்பு விஷயத்தில் குறிப்பிட்டுக் கூறும்படியான எந்த வளர்ச்சியையும் உண்டாக்கவில்லை.

அந்த கிறிஸ்துமஸ் சமயத்தில் எங்களின் குழு லண்டனிலிருந்த ஹிப்போட்ரோம் தியேட்டரில் ‘சின்ட்ரல்லா’ என்ற இசை நாட்டிய நாடகத்தை நடத்தியது. நாங்கள் பூனைகள், நாய்கள் ஆகியவற்றின் வேடங்களில் இருந்தோம். சர்க்கஸ், நாடகம் எல்லாம் நடக்கக் கூடிய ஒரு தியேட்டராக அது இருந்தது. மார்ஸலைன் என்ற ஃப்ரெஞ்ச் நகைச்சுவை நடிகர் ரசிகர்களை மிகவும் கவர்ந்தார். மார்ஸலைனும் நானும் ஒன்றாக வந்த ஒரு காட்சி பார்வையாளர்களுக்கு மிகவும் பிடித்தது.

‘சின்ட்ரல்லா’ மிகப் பெரிய வெற்றியைப் பெற்றது. மார்ஸலைன்தான் அதற்கு முக்கிய காரணமாக இருந்தார். பிறகு மார்ஸலைன் நியூயார்க் ஹிப்போட்ரோமிற்குப் போய் விட்டார். அங்கும் அருமையான நடிப்புத் திறமையை வெளிப்படுத்தினார். ஹிப்போட்ரோம் பின்னாட்களில் சர்க்கஸ் வளையத்தை விட்டு வெளியே வந்தது. காலப் போக்கில் மார்ஸலைனை எல்லோரும் மறந்து விட்டார்கள்.

பல வருடங்களுக்குப் பிறகு நான் லாஸ் ஏஞ்சலீஸில் மார்ஸலனை மீண்டும் பார்த்தேன். ரிங்க்லிங்க் சகோதரர்களின் த்ரீ ரிங் சர்க்கஸில் இருந்த பல கோமாளிகளில் ஒரு கோமாளியாக அந்த மிகப் பெரிய நடிகரை நான் பார்க்க நேர்ந்த போது, உண்மையாகவே நான்அதிர்ச்சியில் உறைந்து போனேன் நான் மீண்டும் அவருடன் நட்பைப் புதுப்பிக்க முயன்றபோது, அவர் என்னைக் கண்டு கொள்ளவே இல்லை. அதற்கு ஒரு வருடத்திற்குப் பிறகு அவர் தற்கொலை செய்து கொண்டார். அந்தச் சமயத்தில் ஏராளமான ஆங்கி நகைச்சுவை நடிகர்கள் தற்கொலை செய்து கொண்டார். அந்தச் சமயத்தில் ஏராளமான ஆங்கில நகைச்சுவை நடிகர்கள் தற்கொலை செய்து கொண்டிருந்தார்கள். டி.இ.டன்வில், மார்க் ஷெரிடன், ஃப்ராங்க் காய்ன் ஆகியோர் அவர்களில் சிலர்.

ஜாக்ஸனின் சிறுவர்கள் சங்கத்தில் பணியாற்றிக் கொண்டிருந்த காலத்தில் சில நடிகர்கள் என்னை மிகவும் கவர்ந்தார்கள். அரங்கில் ஒளி வீசிக் கொண்டிருந்தவர்களை விட அரங்கிற்கு வெளியே தங்களின் தனித்துவத்தைக் காட்டிக் கொண்டிருந்தவர்கள் மீதுதான் எனக்கு ஆர்வம் அதிகமாக இருந்தது. சர்மோ என்ற நகைச்சுவை ஜால வித்தை செய்யும் மனிதர் அவர்களில் ஒருவராக இருந்தார். அவர் பல வகைப்பட்ட வித்தைகளையும் காட்டிக் கொண்டிருந்தார். ஒவ்வொரு நாளும் காலையில் தியேட்டரைத் திறந்தவுடன் சர்மோ தன்னுடைய பயிற்சிகளைத் தொடங்கி விடுவார். ஒரு பில்லியார்ட் க்யூவைத் தாடையில் வைத்துக் கொண்டு கைகளால் பந்துகளை மேல் நோக்கி எறிந்தவாறு அவற்றை பில்லியார்ட் க்யூவால் பிடிப்பார். இடையில் பந்து கீழே விழும். நான்கு வருடங்களாக தான் அதைப் பயிற்சி செய்து வருவதாகவும் பார்வையாளர்களுக்கு முன்னால் அதைச் செய்து காட்ட தனக்கு விருப்பம் இருப்பதாகவும் அவர் ஜாக்ஸனிடம் சொன்னார். அந்த நிகழ்ச்சியை நாங்கள் மிகவும் ஆர்வத்துடன் பார்த்துக் கொண்டு நின்றிருந்தோம். ஒரு முறை கூட பந்து தரையில் விழவில்லை. எனினும், அந்நிகழ்ச்சி பார்வையாளர்களுக்கு அந்த அளவுக்கு சுவாரசியமான ஒன்றாக இருக்கவில்லை. அன்று இரவு ஜாக்ஸன் சர்மோவிடம் சொன்னார்: ‘பார்வையாளர்களுக்கு பெரிய அளவில் விருப்பம் இல்லாமல் போனதற்குக் காரணம் என்ன தெரியுமா? நீங்க செய்யிறது ரொம்பவும் எளிதானதுன்னு அவங்க நினைச்சிட்டாங்க. பல தடவைகள் பந்து கீழே விழுந்து, அது மிகவும் சிரமமானதுன்னு மனசுல தோணுற மாதிரி அந்த நிகழ்ச்சியைச் செய்யணும். அப்படின்னாதான் அது வெற்றி பெறும்.’ அதற்கு சர்மோ சிரித்துக் கொண்டே சொன்னார்: ‘அதை விழ வைக்கிற ஒரு திறமைசாலியா இப்போ நான் இல்ல.’

சர்மோ தவிர, க்ரிஃபித் சகோதரர்கள் என்றழைக்கப்பட்ட இரண்டு சர்க்கஸ் கோமாளிகள், நடிகர்களான டான்லினோ, மேரிலாய்ட், ப்ரான்ஸ்பி வில்யம்ஸ்- இவர்கள் எல்லோரையும் நான் மிகவும் விரும்பினேன்.

ப்ரான்ஸ்பி வில்யம்ஸ் நடித்த டிக்கன்ஸ் கதாபாத்திரங்களைப் பார்த்து எனக்கு சால்ஸ் டிக்கன்ஸின் நூல்கள் மீது ஆர்வம் உண்டானது. படிப்பதற்குச் சரியாக தெரியாவிட்டாலும் நான் ‘ஆலிவர் ட்விஸ்ட்’டின் ஒரு பிரதியை வாங்கினேன். பல முறைகள் நான் ப்ரான்ஸ்பி வில்யம்ஸின் டிக்கன்ஸ் கதாபாத்திரங்களைப் போலவே நடித்துக் காட்டி மற்ற சிறுவர்களை மகிழச் செய்திருக்கிறேன். ஒரு முறை ‘தி ஓல்ட் க்யூர்யாஸிட்டி ஷாப்’பில் வரும் வயதான கிழவனைப் போல நான் நடித்துக் கொண்டிருப்பதை ஜாக்ஸன் பார்க்க நேர்ந்தது. அது பார்வையாளர்களுக்கு முன்னால் நடித்துக் காட்டப்பட வேண்டிய ஒன்று என்று சொன்னார் அவர்.

மிடில்ஸ் தியேட்டரில் சிறுவர்கள் சங்கத்தின் வழக்கமான நடன நிகழ்ச்சிகளுக்குப் பிறகு, ஜாக்ஸன் அரங்கிற்குள் நுழைந்து ஒரு புதிய நடிகனின் வரவைப் பற்றி சொன்னார். தன்னுடைய குழுவில் இருக்கும் ஒரு சிறுவனின் திறமையைத் தான் பார்த்துத் தெரிந்து கொண்டதாகவும், அவன் இப்போது ப்ரான்ஸ்பி வில்யம்ஸ் நடிக்கும் கிழவனை நடித்துக் காட்டப் போவதாகவும் சொன்னார்.