Lekha Books

உள்ளேயிருந்து மகளின் தாயின் குரல்- ஒரு அசரீரி மாதிரி.

“வாயில்லாப் பிராணிகளை தேவையில்லாம கஷ்டப்படுத்தக் கூடாது!''

அவள் சொல்வதும் நியாயம்தானே! மகள் கைஸுக்குட்டியுடன் வந்து, நீர்நிறைந்த விழிகளுடன் ஒரு ஸ்பெஷல் நெருப்புப் பார்வையை என்மேல் விட்டாள். மகளே, நீயுமா? எனக்குக் கட்டாயம் தேவைதான்.

“டாட்டோ... கைஸுக்குட்டி உங்களை அடிக்கும்.''

4

மகள் சொல்வது சரிதான். எந்தப் பூனையாக இருந்தாலும், அது என்னை விருப்பம்போலத் தாக்க வேண்டியதுதான். தோன்றுகிற போதெல்லாம் என்னை எந்தக் கோழியாக இருந்தாலும் கொத்த வேண்டியதுதான். நேரம் கிடைக்கிறபோதெல்லாம் என்னை எந்தப் பசுவும் முட்டித் தள்ளலாம். எல்லா சௌபாக்யவதிகளும் என் மேல் நெருப்புப் பார்வையை வீசலாம். எனக்கு எந்தவொரு அபார சக்தியுமில்லை. இப்படிப்பட்ட நினைப்புடன் நான் உட்கார்ந்திருந்த போது-

கைஸுக்குட்டிக்கு காது குத்த தீர்மானிக்கிறார்கள். வேறு யார்? சௌபாக்யவதிகள்தான்! அந்தச் சின்னஞ்சிறு பூனைக்குட்டிக்கு வலிக் காதா? அதுபற்றியெல்லாம் அவர்கள் கவலைப்படவில்லை. சௌபாக்யவதிகள் எல்லாரும் ஏதோ ஒரு விதத்தில் சிறிய அளவிலாவது வேதனை அனுபவித்தவர்கள்தான்! மோதிரம், கம்மல், காது இலை- இதில் எதை கைஸுக்குட்டிக்கு அணிவிக்கலாம்? ஒரு பிடிவாதம் மாதிரி சௌபாக்யவதி சௌமினிதேவி மோதிரம் போடலாம் என்பதையே திரும்பத் திரும்பக் கூறிக்கொண்டிருக்கிறாள். கிறிஸ்டியன் சென்டரில் இருந்து வந்தவள் சௌபாக்யவதி சௌமினிதேவி. இதுதவிர அவள் கான்வென்ட்டில் வேறு படித்தவள். அதனால்தான் இந்த கிறிஸ்துவ ரத்தம் அவளுக்குள் ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது. சௌபாக்யவதி ராஜலா, கம்மல் போட்டால் நன்றாக இருக்கும் என்கிறாள். அப்போது அவள் மனதில் சமீபத்தில் பார்த்த ஒரு திரைப்படம் ஞாபகத்தில் வந்தது. அந்தப் படத்தில் நடித்த அழகான சௌபாக்யவதியின் முகம் அவள் மனதில் வலம் வந்தது. அவள் அணிந்திருந்த மாதிரியே ரிங் என்று சொல்லப்படும் இரண்டு தங்க வளையல்களைக் கைஸுக்குட்டிக்குப் போட்டால் நன்றாக இருக்கும் என்பது அவளின் எண்ணம். மகளின் தாயிடம் இப்போதே ஸ்டெயின்லஸ் ஸ்டீலால் ஆன இரண்டு வளையங்கள் கைவசம் இருக்கின்றன. ஆனால் சௌபாக்யவதி கதீஜா பீபி காது இலை மாட்ட வேண்டும் என்கிறாள். என்ன இருந்தாலும் கைஸுக்குட்டி முஸ்லிம் ஆயிற்றே! அது இந்துப் பூனையோ கிறிஸ்துவப் பூனையோ இல்லையே! கைஸுக்குட்டி என்ற பெயர் சௌபாக்கியவதி கதீஜா பீபி என்ற பெயரின் ஒரு டிஸ்டன்ட் ரிலேட்டிவ்தானே! அதனால், சௌபாக்யவதி கதீஜா பீபியின் கருத்துக்குத்தான் முதலிடம் தரவேண்டியதிருக்கிறது! ஏனென்றால், சித்திர வேலைப்பாடு கொண்ட ஈருளி மகளின் தாய்க்கு ஏற்கெனவே கொடுக்கப்பட்டுவிட்டது. சௌபாக்யவதி சௌமினி தேவி கொடுக்க வேண்டிய நான்கு படி கோதுமையையும் திருப்பிக் கொடுத்தாகி விட்டது. நூறு மடல் தென்னை ஓலைக்கான பணத்தை தன் கணவனிடமிருந்து வாங்கிக் கொடுத்துவிட்டாள் சௌபாக்யவதி ராஜலா. அவர்களைப் பொறுத்தவரை சௌபாக்கியவதி கதீஜா பீபியின் கருத்துக்கு முன்னுரிமை தரப் போவதில்லை. விளைவு- அந்த சௌபாக்யவதி இப்போது தனிமைப்படுத்தப்பட்டு விட்டாள். ஆனால்... போட்டியில் குதித்ததால் அவள் கையில் இரண்டு ஸ்டெயின் லஸ் ஸ்டீலால் ஆன வளையங்களையும், சாக்கு குத்த பயன்படும் பெரிய ஊசியையும் கொண்டு வந்து கொடுத்தாள் மகளின் தாய்.

“கதீஜா பீபி, காதைக் குத்தி இந்த வளையங்களை மாட்டு...''

மூன்று சௌபாக்யவதிகளும் கூட்டமாக நின்று கைஸுக்குட்டி யைப் பிடித்துக்கொண்டார்கள். பாவம் அந்தப் பூனைக்குட்டி...! ஊசி தன் காதில் பட்டவுடன் உண்டான வேதனையைத் தாங்க முடியாமல் உரத்த குரலில் கத்திக்கொண்டு அது அவர்கள் பிடியிலிருந்து திமிறிக்கொண்டு தப்பித்தோம் பிழைத்தோம் என்று ஓடியது. எனக்கு முன்னால் இருந்த மரத்தில் போய் உட்கார்ந்து கொண்டது. கீழே கொக்கரித்துக் கொண்டிருந்த கோழிகள், குரைத்துக்கொண்டிருக்கும் நாய், தேம்பி அழுதுகொண்டிருக்கும் மகள்.

“கைஸுக்குட்டி... வா... அவங்க உன்னைக் கொல்ல மாட்டாங்க. உனக்கு அவுங்க காது குத்துறாங்க...''

இந்த நேரத்தில் நான் தீவிர சிந்தனை என்ற தமாஷ் காரியத்தில் ஈடுபட ஆரம்பித்துவிட்டேன். எனக்கு முன்னால் இருந்த மாமரத்தின் கிளைகளில் ஒரு போகன்வில்லா நன்றாகப் படர்ந்து நிறைய பூக்களால் அழகு செய்துகொண்டிருந்தது. எங்கோ தூரத்தில் இருந்த ஒரு இடத்தில் இருந்து நான் கொண்டு வந்து நட்டு வைத்த செடி அது. நான்கு அங்குலமே இருந்த ஒரு சிறிய குச்சி அது. இந்தப் பூக்கள் அந்தக் குச்சியில் இருந்து எப்படி வந்தன? பல நிறங்களிலும், பல அளவுகளிலும்... இங்கு பல்வேறு ஜாதிகளைச் சேர்ந்த செம்பருத்திப் பூக்கள் இருக்கின்றன. ரோஜாச் செடிகள் இருக்கின்றன. இவையெல்லாம் இருநூற்றைம்பது மைல் தூரத்தில் இருந்து பெட்டியில் வைத்துக் கொண்டு வந்த குச்சிகளை நட்டு வைத்து வளர்ந்தவையே. அங்கே எங்களுக்கு நல்ல ஒரு புதிய வீடு இருந்தது. அங்கே இருந்த பூச்செடி களின் குச்சிதான் இங்கே சிரித்துக் கொண்டிருக்கும் பல பூச்செடி களுக்கு ஆதாரம். அந்த வீட்டை விற்றுத்தான் இந்த வீட்டையும், நிலத்தையும் நான் விலைக்கு வாங்கினேன். மணம் பரப்பிக்கொண்டிருக்கும்... பல்வேறு நிறங்களில் இந்த இடத்திற்கே அழகை அள்ளித்தந்து கொண்டிருக்கும் இந்த மலர்கள் எதற்காக மலர்கின்றன? மனிதர்கள் இந்த உலகத்தில் தோன்றுவதற்கு முன்பே இவை இந்த பூமியில் இருந்தன என்பதே உண்மை. பழங்கள், காய்கள், கிழங்குகள்- எல்லாமே மனிதர்களுக்காக விசேஷமாகப் படைக்கப்பட்டு வைக்கப்பட்டிருந்தனவோ?

“இந்தப் பூனைக்குட்டியைக் கொஞ்சம் பிடிச்சு, அதோட காதைக் குத்தித் தர முடியுமா?'' உள்ளே இருந்த மகளின் தாய் கேட்டாள். இதைக் கேட்டால் எனக்குக் கோபம் வருமா இல்லையா? பழைய மாதிரியான கணவனாக இருந்தால், சௌபாக்யவதியின் கன்னத்தில் ஸ்டைலாக இரண்டு குத்துக்கள் விட்டிருப்பேன். பிரபஞ்ச ரகசியங்களைப் பற்றிச் சிந்தித்துக் கொண்டிருக்கும் ஒரு மனிதனிடம், பூனைக்குட்டியைப் பிடித்து காதைக் குத்தித் தரச் சொன்னால் எப்படி இருக்கும்? நான் எழுந்து சென்று மரத்தின் மேல் இருந்த பூனைக் குட்டியைப் பிடித்து, மகளின் கையில் தந்தேன்.

“பூனைக்குட்டிக்கு நாளைக்குக் காது குத்தலாம். இன்னைக்கு எனக்கு வேலை இருக்கு!''

“ஓ... என்ன பெரிய வேலை! கேட்டா பிகு பண்ண ஆரம்பிச் சிருவீங்களே!'' என்று சொல்லியவாறு போனாள் மகளின் தாய். அவளுடன் சௌபாக்யவதிகளான ராஜலா, கதீஜா பீபி, சௌமினி தேவி, மகள்- அவர்களுடன் கைஸுக்குட்டியும்.

எங்கே போகிறார்கள் என்று விசாரித்தால், “கைஸுக்குட்டிக்கு கடலைக் காட்டப்போகிறோம்'' என்ற பதில் கிடைத்தது. ரொம்ப ரொம்ப சந்தோஷம்.