Lekha Books

ஆர்ப்பரித்துக்கொண்டு, வீடுகளையே அடியோடு பெயர்த்து விடுகிற மாதிரி பாய்ந்துகொண்டு வரும் கடல் இரண்டு மூன்று ஃபர்லாங் தூரத்தில்தான் இருக்கிறது. வருண பகவான் கருணை காட்டட்டும்!

இப்போது வீட்டில் நானும், ஒயிட் லெகான் சேவலும் மட்டுமே இருந்தோம். அவன் முற்றத்தில் எதையோ கொத்தித் தின்று கொண்டிருந்தான்.

“டேய்... உன் பொண்டாட்டிகள்லாம் கடலைப் பார்க்கப் போயிருக்காங்களா என்ன?''

அதற்கு பதிலாக அவள் "கொ... கொ...” என்று சொன்னான். அடுத்த நிமிடம்- அவனின் மனைவிமார்கள் எல்லாரும் முற்றத்தில் வந்து நின்றார்கள். நான் உள்ளே போய் கொஞ்சம் கோதுமையை எடுத்துக் கொண்டு வந்து எல்லாரும் சாப்பிடட்டும் என்று சிதறவிட்டேன். மொத்தம் இருக்கும் கோழிகளை எண்ணிப் பார்த்தேன். பதினைந்தே இருந்தன. நான் பின்னால் போய் பார்த்தேன். ஒரு கோழி, குஞ்சுகளுடன் இருந்தது. குஞ்சுகளை ஒரு கூடையில் அடைத்து வைத்திருந்தாள் மகளின் தாய். குஞ்சுகளுக்கும் தாய்க் கோழிக்கும் கொஞ்சம் அரிசி கொண்டு வந்து போட்டேன். இனியும் ஒரு கோழி வேண்டுமே! புள்ளி போட்ட கோழி. அவள் எங்கே?

"ப...ப...ப...ப...ப...” என்று சொல்லியவாறு வீட்டைச் சுற்றிச் சுற்றி வந்தேன். எந்த இடத்திலும் அந்தக் கோழியைக் காணவில்லை. அப்போது ஒரு தவளையின் பயந்துபோன குரல் காதில் வந்து விழுகிறது. சத்தம் வந்தது வீட்டுக்குச் சற்று தூரத்தில்- ஒரு ஒதுக்குப் புறத்தில் இருந்து. உடனே ஓடிப்போய் பார்த்தால்... கோழி அங்கே கிடக்கிறது. உடலில் நீலம் பாய்ந்திருக்கிறது. அது ஏற்கெனவே செத்துப் போயிருந்தது. நான் தேடிக்கொண்டிருந்த கோழி அதுதான். சற்று தூரத்தில் ஒரு பாம்பு பெரிய ஒரு தவளையை விழுங்கிக் கொண்டிருக்கிறது. பாம்புக்கு ஏழு அல்லது எட்டு அடி நீளமிருக்கும். நல்ல பாம்பு. முட்டையிடுகின்ற புள்ளி போட்ட கோழியை அவன் எதற்குக் கொல்ல வேண்டும்? அடுத்து என்ன செய்வது என்று ஒரு நிமிடம் யோசித்தேன். நல்ல நீளமான ஒரு கம்பை எடுத்துக்கொண்டு வந்து அதன் ஒரு நுனியில் ஒரு கயிறால் உருவாஞ்சுருக்குப் போட்டேன். அந்த உருவாஞ் சுருக்கை பாம்பின் தலையில் வைத்தேன். பாம்பு தவளையை விழுங்குவதிலேயே தன் முழு கவனத்தையும் வைத்திருந்தது. கொஞ்ச நேரத்தில் தவளை முழுக்க முழுக்க அதன் வாய்க்குள் போனது. கழுத்துக்குக் கீழே தவளை உருண்டையாகப் போய்க் கொண்டிருந்தபோது, நான் அந்த உருவாஞ் சுருக்கைச் சுண்டி இழுத்தேன். பாம்பின் கழுத்துப் பகுதி சரியாக உருவாஞ் சுருக்குக்குள் மாட்டிக்கொண்டது. தலையை அந்தப் பாம்பால் உயர்த்த முடியவில்லை. அதை அப்படியே இழுத்துக் கொண்டு வந்து முற்றத்தில் போட்டேன். இன்னொரு உருவாஞ் சுருக்கைப் போட்டு கோழியின் காலுக்குள் மாட்டி அதையும் இழுத்து முற்றத்தில் கொண்டு வந்து போட்டேன். ஒரு சிகரெட்டை எடுத்துப் பற்ற வைத்தவாறு எப்போதும் உட்காரும் சாய்வு நாற்காலியில் அமர்ந்தேன். கோழிகளெல்லாம் ஒன்று சேர்ந்து உரத்த குரலில் கத்திக்கொண்டிருந்தன. சில கோழிகள் இறந்துபோன கோழியின் பக்கத்தில் போய் அதையே பார்த்தன. நாய் குரைத்தது. இந்தப் பாம்பை என்ன செய்வது? சின்னப் பையனாக இருந்தபோது பள்ளிக்கூடம் போகாத நாட்களில் பாம்பு பிடிப்பதும், பந்து விளையாடுவதும்தான் என்னுடைய முக்கிய வேலைகளாக இருந்தன. தண்ணீர்ப் பாம்பு, சாரை, மண்ணுளிப் பாம்புகள் போன்ற வற்றைப் பிடிப்பேன். அவற்றைக் கொல்ல மாட்டேன். யாராவது பாம்பைக் கொல்வதைப் பார்த்தால், வாயில் எச்சில் உண்டாகும். சாப்பிடவே பிடிக்காது. எதைச் சாப்பிட்டாலும் ருசி இல்லாதது மாதிரியே தோன்றும். இரவு நேரங்களில் கண்ட கண்ட கனவுகள் எல்லாம் வரும். பாம்பைப் பார்ப்பது என்பது நான் சந்தோஷப் படக்கூடிய ஒரு விஷயமல்ல. அச்சம் தரக்கூடிய ஒன்றுதான் அது. அனந்தன், வாசுகி ஆகியோரின் வழித்தோன்றலே இந்தப் பாம்பு. வாசுகி, சிவனின் கழுத்தில் சுற்றிக்கொண்டு தலையை உயர்த்தி கம்பீரமாகத் தன்னை வெளிப்படுத்திக்கொண்டிருக்கும். சிவனும் பார்வதியும் இருப்பது கைலாசத்தில். இமயமலையில் அல்லவா கைலாசம் இருக்கிறது. பூமியை விட உயரத்தில் இருக்கும் இடம். இந்தக் கைலாசமும், பூமியின் மற்ற பகுதிகளும் கடல் உள்பட பூலோகம் முழுவதும் அனந்தன் என்ற பாம்பின் தலைமேல் இருக்கிறது. பல மைல்கள் நீளமுள்ள மலை சுருண்டு, வளைந்த கிடப்பதுபோல் பாற்கடலில் கிடக்கிறது அனந்தன். அதன் சுருண்டு கிடக்கும் மெத்தைமேல் விஷ்ணு படுத்திருக்கிறார். அவருடன் மகாலட்சுமியும், மகாவிஷ்ணுவின் தொப்புளில் இருந்து நீளமாகப் போகிற தாமரைத் தண்டின் நுனியில் மலர்ந்திருக்கும் தாமரைப் பூவில் பிரம்மா இருக்கிறார்.

மிகப் பழமையான இந்து மதத்தில் இருக்கும் கதை இது. இதை வைத்துப் பார்க்கும்போது பாம்புகளுக்கு புனிதத் தன்மை உண்டு என்று நினைப்பதும், அதை தெய்வமாக வழிபடுவதும் இயல்பான ஒன்று தானே! விளைவு- பாம்புகளுக்கு ஆலயங்கள் ஆங்காங்கே உருவாயின. இந்து மதத்தின் ஆதாரமே பாம்புகள் என்று சொன்னால்கூடத் தப்பில்லை. அனந்தன், வாசுகி, தட்சகன், கார்க்கோடகன் என்று பல பாம்புகளைப் பற்றி புராணத்தில் கூறப்பட்டிருக்கின்றன.

நான் உருவாஞ் சுருக்கு போட்டுப் பிடித்த பாம்பைப் பார்த்தேன். தவளை உருண்டையாகக் கீழே கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இறங்கிப் போய்க் கொண்டிருக்கிறது. ஒன்றுமே நடக்காதது மாதிரி பாம்பு அசையாமல் கிடக்கிறது. தவளை விழுங்குகிற மாதிரி ஒரு சூழ்நிலை இல்லையென்றால் நிச்சயம் அவன் இந்தச் சுருக்கில் மாட்டியிருக்கவே மாட்டான். பாதி உடலை மேலே தூக்கி அது இலேசாக சீறியது. தலையை உயர்த்தி நிற்கும் பாம்பைப் பார்ப்பது என்பது உண்மையிலேயே பயங்கரமான அனுபவம்தான்.

இந்தப் பாம்புகள்... பொதுவாக எல்லா மதங்களிலும் வருகின்றன. இந்து, ஜைன, புத்த மதங்கள், யூத மதம், கிறிஸ்துவ மதம், இஸ்லாம் மதம்... ஆரம்ப காலத்தில் ஏதன் தோட்டத்தில் ஆதாம், ஏவாள் இருவரையும் தவறான பாதைக்கு அழைத்துச் சென்றது சாத்தானின் வடிவமான பாம்பு என்பதுதானே கதை! பாம்பு, நரகத்தில் இருக்கும் பிசாசின் வடிவம். அதைப் பார்க்க நேர்ந்தால் பார்த்த இடத்திலேயே கொல்ல வேண்டும். காரணம்- அது தன்னிடத்தில் கொடிய விஷயத்தை வைத்திருக்கிறது. பாம்பு யாரையாவது கடிக்கும் பட்சம், கடிபட்டவர் விஷம் ஏறி இறப்பது உறுதி.

இப்படி... இரு வேறு கதைகள் புராணங்களில் கூறப்படுகின்றன. இவற்றில் எதை நாம் எடுத்துக்கொள்வது?

நான் இப்போது இந்தப் பாம்பை என்ன செய்வது?

கைஸுக்குட்டியும், மற்றவர்களும் கடலைப் பார்த்துவிட்டு அப்போதுதான் வீட்டுக்குத் திரும்பி வருகிறார்கள். அவர்கள் என்ன சொல்கிறார்கள் என்று பார்த்தால் என்ன?