Lekha Books

சிருதாம்மா ஒன்று கூடை பின்னிக் கொண்டிருப்பாள். இல்லாவிட்டால் தென்னை மடலைக் கீறிக் கொண்டிருப்பாள். அதுவும் இல்லாவிட்டால் கஞ்சி வைத்துக் கொண்டிருப்பாள்.

துக்கம் விசாரிப்பதற்காக வந்தவர்கள் என்ன கூறுவார்கள்? சிருதாவிற்கு துக்கம் இல்லை. அங்கு எதுவும் நடக்கவில்லை.

சதானந்தன் ஒவ்வொரு வீடாக சூறாவளியைப் போல நடந்து ஸ்டாலினுக்காக கட்சி செய்த காரியங்களைக் கூறிக் கொண்டிருந்தார். கட்சியில் இருக்கும் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள் குடியரசுத் தலைவரிடம் போராடிக் கொண்டிருந்தார்கள். கண்ணனுடைய மகன் என்பதற்கு தனிப்பட்ட முக்கியத்துவம் இல்லை. அங்கு- டில்லியில் அதுதான் கஷ்டமே இதை எங்கு போய்க் கூறுவது?

அங்கு காங்கிரஸ் கட்சியின் அரசாங்கம் இருக்கிறது. அவர்களுக்கு புன்னப்புரை தியாகிகள் ஒரு பொருட்டே அல்ல. எனினும் ஸ்டாலினுக்கு மன்னிப்பு கிடைக்கும்.

துக்கம் விசாரிப்பதற்காக வரும் பெண்கள் தென்னை மடலைக் கீறிக் கொண்டிருந்த சிருதாம்மாவைப் பார்த்துக் கூறுவார்கள்:

"ஸ்டாலினுக்கு மன்னிப்பு கிடைக்கும்."

அதைக் கேட்பதற்கு யார் இருக்கிறார்கள்? சிருதா அதைக் காது கொடுத்தே கேட்கவில்லை.

தோழர் எம்.பி. கூறினால் யார் கேட்காமல் இருக்க முடியும்? அப்படித்தான் சிலரிடம் சதானந்தன் கூறினார்.

கட்சி அலுவலகத்திலிருந்து இதுவரை ஆயிரக்கணக்கில் கடிதங்கள் அனுப்பப்பட்டுவிட்டன. முப்பத்தாறு அறிக்கைகளும் கட்சியின் செயலாளர் சாதாரண வேலையையா செய்து கொண்டிருக்கிறார்?

எல்லாம் கோப்பில் இருக்கிறது.

அறுவடை நடக்கும் இடத்தில் யாரோ சிருதாம்மாவிடம் கேட்டார்கள்:

"ஸ்டாலின் விஷயம் என்னாச்சு?"

சிருதாவிடம் அதைக் கேட்டிருக்கக்கூடாது. தூக்குத் தண்டனை நிறைவேற்றும்படி தீர்ப்பு சொல்லப்பட்ட கன்டம்ட் செல்லில் இருக்கும் மகனைப் பற்றி அவனுடைய விஷயம் என்ன ஆனது என்று அவனுடைய தாயிடம் கேட்கக் கூடாது.

எனினும் நெல் விளைந்து கிடக்கும் வயலில் வரிசையில் நின்று கொண்டு கதிர்களைப் பிடிப்பிடியாக அறுவடை செய்து கொண்டிருக்கும் தாயிடம் அதைக் கேட்கலாம்.

தலையை உயர்த்தாமல் சிருதா பதில் சொன்னாள்:

"உப்பு தின்றவன் தண்ணியைக் குடிக்கணும்."

அதற்குப் பிறகு கூறுவதற்கு என்ன இருக்கிறது?

வாயாடி மாணிக்கா கூறிக் கொண்டிருந்தாள்:

"கட்சி பொறுப்பேற்று இருக்குது. ஸ்டாலின் தூக்குத் தண்டனையில இருந்து தப்பிப்பாருன்னு சதானந்தன் அண்ணன் சொன்னார். ஆனால், டில்லியில் நம்முடைய அரசாங்கம் இல்லை என்றும் சொன்னார்:

அந்த வருடம் சிருதாவின் தானியப் பெட்டி நிறைந்தது. பிறகு... தானியப் பெட்டிக்கு வெளியேயும் கோணிகளில் நெல்லை நிறைத்துக் கட்டி வைத்தார்கள். படகுத்துறைக்குப் பக்கத்தில் இருந்த ஐந்து பறை நிலத்தில் நல்ல விளைச்சல் உண்டானது.

இந்த வருடம் அறுவடைக் காலத்தில் பறைக்கு ஒன்பது ரூபாய் விலை இருக்கிறது. இடவம், மிதுன மாதங்களில் பறைக்கு குறைந்தது பதினைந்து ரூபாய் விலை வரும். குறைந்தபட்சம் இருநூற்றைம்பது பறை நெல்லாவது சிருதாவின் வீட்டில் இருக்கும்.

பணம் எப்வளவு?

அந்தப் பணம் அனைத்தையும் சிருதா என்ன செய்வாள்?

சதானந்தன் சொன்னார்:

"சிருதாம்மா கட்சியின் கட்டிட நீதிக்கு நன்கொடையாக கொடுத்து விடுவாள். அதை விட்டால் அந்தப் பணத்தை வைத்துக் கொண்டு என்ன செய்ய முடியும்?"

அதற்குப் பிறகும் இரண்டு போலீஸ்காரர்கள் ஒருநாள் ஒரு நோட்டீஸைக் கொண்டு வந்தார்கள்.

அதே நாளில் தபால்காரர் ஒரு கடிதத்துடன் முத்தோலி வீட்டுக்கு வந்தார்.

அவர் கடிதத்தைப் படித்தார்.

கடிதத்தில் இப்படி எழுதப்பட்டிருந்தது:

'அன்புள்ள அம்மாவிற்கு,

செய்தவை அனைத்தும் தவறு என்றாகிவிட்டது. உளவியல் விஞ்ஞானத்தின் விளக்கத்தை உணர்ச்சிப்பூர்வமாகக் கையாண்டு பார்த்தேன். அந்த செயல்பாட்டில் அறிவைக் கடந்து வர ஒப்புக் கொள்ளவில்லை. உணர்ச்சி, கேவலமான மிருகத்தன்மை கொண்டதாகி விட்டது. மரணத்திற்குப் பிறகு வாழ்க்கை என்ற ஒன்று இருப்பதாக இருந்தால், மறுநாளே ஏதோ ஒரு உலகத்தில் கோடிக்கணக்கான மனிதர்களுக்கு மத்தியில் இருந்து கொண்டு அப்பாவைக் கண்டுபிடித்து நான் விஷயங்களைக் கூறுவேன். பிறகு... அம்மா, நீங்கள் அங்கு வந்து சேரும் காலத்தில் உங்களிடமும் கூறுவேன். முத்தோலி வீட்டில் நடந்த விஷயங்கள் பரவாயில்லை. 16-ஆம் தேதி சூரியன் மறைந்து, அதிகாலை 5 மணிதான் நேரம்.

மகன்,

ஸ்டாலின்.

ஒரு பெரிய களத்தில் விரிக்கும் பாயை அவள் பின்னிக் கொண்டிருந்தாள். ஒரு பெரிய பாய்க்குத் தேவையான மூலப்பொருளை அவள் சேகரித்து வைத்திருந்தாள்- இரண்டு வருடங்களாக ஒரு நல்ல களப் பாயை விற்றால் ஐந்நூறு ரூபாய் கிடைக்கும்.

வயலில் இருந்து மூன்று மணிக்கு வீட்டிற்குத் திரும்பி வந்து ஐந்து மணிவரை அவள் பாய் பின்னலாம். பிறகு இரவிலும் தொடரலாம்.

மூன்று மணியிலிருந்து அவள் பாய் நெய்து கொண்டிருக்கிறாள். சுறுசுறுப்புடன் கஜங்களுடைய நீளத்தில் பாயின் நீளம் அகலத்திற்கேற்ப நீண்டு கொண்டிருக்கிறது. எந்தவொரு பிரச்சினையும் இல்லாமல் வேலை நடந்து கொண்டிருந்தது.

முதல் சாமத்தை அறிவிக்கும் கோழி கூவியது. நள்ளிரவு கோழி பத்து திசைகளில் இருந்து அதைப் பின்தொடர்ந்து கூவியது. ஏழரைக் கோழி கூவியபோது, பெரிய மீன் உதயமானது. சக்ரேஸ்வரன் முதலாளியின் தென்னை மரங்களுக்கு நீர் பாய்ச்சும் வேலை வேண்டாம் என்று அவள் முடிவு செய்திருக்கிறாள்.

ஐந்து மணிக்குப் பஞ்சாயத்து அலுவலகத்தில் எப்போதும் நேரத்தை அறிவிக்கும் சங்கொலி அன்றும் ஒலித்தது. சிருதா பின்னோக்கி சாய்ந்தாள்.

புன்னப்புரையின் வீரப்பெண் மரணமடைந்துவிட்டாள்.

துப்பாக்கிக் குழாய்க்கு முன்னால் செங்கொடியைக் கொடுத்து தன்னுடைய கணவனை போராட்டத்திற்கு அனுப்பி வைத்த வீர மங்கை இறந்துவிட்டாள்.

சிருதாவின் வீட்டில் கருப்பு நிற 'பேட்ஜ்' அணிந்த ஆண்கள் நின்றிருந்தார்கள். மறந்து போய்விட்டிருந்த பாட்டின் வரிகள் எல்லோரின் நாக்கு நுனியிலும் வந்து விளையாடிக் கொண்டிருந்தன. முழுப் பாடலும் யாருக்கும் நினைவில் இல்லை. அங்கும் சில வரிகள் மட்டும்!

சிருதா எப்படி இறந்தாள்?

எப்படிப் பார்த்தாலும் அந்த மரணமும் ஒரு ஆச்சர்யம்தான்.

சிருதாவை எங்கு அடக்கம் செய்ய வேண்டும்?

"வயலின் கரையில் யாரும் பார்க்காத ஒரு இடத்தில் அடக்கம் செய்யக்கூடாது. அதாவது- அந்த வயலில் வேண்டாம்."

செயலாளர் சதானந்தனின் கருத்து அது. பெண்களில் யாரோ ஒருத்தி வேறொரு உணர்ச்சிப்பூர்வமான விஷயத்தை வெளிப்படுத்தினாள்:

"அவள் உண்டாக்கிய சிறிய இடத்தில் தான் அவளை அடக்கம் செய்ய வேண்டும்."

அப்போது கருத்து வேறுபாடு இருக்கவே செய்தது. தெற்குத் திசையில் நின்றிருந்த பூவரசு மரத்தின் நல்ல ஒரு கிளை பிரியும் இடத்தில் ஏறி நின்று கொண்டு சதானந்தன் பேசினார்:

"தோழர்களே!"

மக்கள் கூட்டம் அமைதியானது. எல்லோரும் அருகில் வந்து நின்றார்கள்.

சதானந்தன் பேச ஆரம்பித்தார்: