Lekha Books

முஹம்மது குஞ்ஞுவைக் கட்டிப் போட்டுவிட்டுத்தான், கொள்ளை நடந்திருக்கிறது. வாயில் துணி வேறு திணிக்கப்பட்டிருந்தது.

அடுத்த நாள் கலர்கோட்டில் இருந்த ஒரு வீட்டில் ஒரு ஆள் கதவைத் தட்டியிருக்கிறான். வீட்டுச் சொந்தக்காரர் கதவைத் திறக்கவில்லை. யாரோ ஒரு உறவினர் என்று சொல்லித்தான் கதவையே தட்டியிருக்கிறான்.

சிலுவை மூட்டில் வீட்டுக்காரர்கள் வீட்டிற்கு காவலாக இருக்கிறார்கள்.

மண்ணான் இட்டிக் குஞ்ஞுவின் வீட்டிலும் திருடு நடந்திருக்கிறது.

ஊரில் நக்ஸலைட்டுகளின் செயல்பாடு மிகவும் தீவிரமாக இருந்தது.

அப்படியென்றால் அப்படிப்பட்ட ஒருவன்தான் ஸ்டாலினா? சிருதாவால் நம்ப முடியவில்லை.

ஸ்டாலின் கொள்ளை அடிக்கக்கூடியவன் இல்லை. திருடக்கூடியவனில்லை. உண்மையாகச் சொல்லப்போனால் கொலை செய்யக் கூடியவனும் அல்ல. சிருதா அப்படித்தான் நம்பினாள்.

அந்த வருடத்தின் விவசாயம் புழுக்களின் பாதிப்பால் மிகவும் மோசமாக இருந்தது. நெல் நன்றாக வளர்ந்திருந்தது. ஆனால் அறுவடை செய்யாமலே அது காய்ந்துவிட்டது. கதிர் வந்த நேரத்தில் அறுவடையும் மோசமாக இருந்தது. வயலில் நெல் நன்றாகப் பிடித்தால்தானே அறுவடை செய்பவர்களுக்கும் நல்ல கூலி கிடைக்கும்?

மழைக்காலம் சீக்கிரமே ஆரம்பமாகிவிட்டது. இரவு, பகல் எந்நேரமும் விடாமல் மழை பெய்து கொண்டிருந்தது. நான்கைந்து சுழல் காற்றும் அடித்தது. வீட்டின் மேற்குத் திசையில் நின்றிருந்த மூன்று தென்னை மரங்களில் இடி விழுந்தது. எத்தனையோ வருடங்களாக நின்றிருந்த தென்னை மரங்கள்தான். எனினும், நிறைய தேங்காய்களைக் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தன.

தென்னையும் வீடும் வைத்திருப்பவர்கள் கூறுவதுண்டு. தென்னை மரம் இடி விழுந்து கீழே சாய்வது கஷ்டகாலத்தில்தான் நடக்கும் என்பார்கள். பறையனும் புலையனும் கஷ்ட காலத்தின் அடையாளம் அது என்பதைத் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்று நினைத்ததில்லை. அவர்களுக்குத் தென்னை மரங்கள் சொந்தத்தில் இல்லை. சிருதாவிற்கு கஷ்ட காலம்தான்.

சந்தேகமே இல்லை. கஷ்ட காலம்தானே? அவளுடைய மகன் ஒரு கொலைகாரன். அதைவிட என்ன கஷ்டகாலம் இருக்கிறது?

அதுவும் ஒரே மகன்!

தரையில் உட்கார்ந்து அவள் கூடை பின்னிக் கொண்டிருந்தாள். நூறு மூங்கில்களை வாங்கியிருந்தாள். நீர் மிதவை வைத்திருப்பவர்களிடமிருந்து அவள் வாங்கினாள். நாற்பது கூடைகளைப் பின்னி வைத்திருந்தாள். ஆலப்புழையிலிருந்து ஆட்கள் வருவார்கள்.

ஒரு பறை நெல்லை அவிய வைத்து உலரப் போட்டு, குத்தினால் இரண்டு படி அரிசி கிடைக்கும். அதுவும் கருப்பு நிற அரிசி அது வெளுக்கவே வெளுக்காது. அந்த அரிசியைக் கொண்டு சோறு சமைத்தால், சுவையே இருக்காது.

ஒரு கவளம் நல்ல வெள்ளை நிறத்தில் இருக்கும் சோற்றை எப்போது சாப்பிட முடியும்?

எல்லாம் நல்லபடியே நடந்தால் அடுத்த வருடம். அப்போதும் ஏதாவது புழுவின் பாதிப்போ உப்பு நீரோ வந்துவிட்டால் அதுவும் நடக்காமல் போய்விடும்.

முன்பு இப்படியெல்லாம் இருக்காது. ஆனால், அப்போது ஒரு அறுவடை செய்பவனுக்கு அறுவடை காலத்தின்போது உள்ள செலவு போக, பத்தோ பதினைந்தோ பறை நெல் அறுவடை முடிந்ததும் மீதம் என்று இருக்கும். இன்று ஒரு ஆள் இரண்டு நாழி அறுவடை செய்தால், ஐந்து பறை நெல் கூலியாகக் கிடைக்கும். ஐந்து நாட்கள் அறுவடை செய்து, மூன்று நாட்கள் மிதித்தால்தான் முன்பு கிடைத்த ஐந்து பறை நெல் தொழிலாளிக்குக் கிடைக்கும்.

இப்போது புதிய வகை வித்துகள் விதைக்கப்படுகிறது. விளைச்சல் இருக்கிறது.

முன்பு யார் உரம் போடுவார்கள்?

இப்போது உரத்தால்தானே நெல்லே வளர்கின்றது!

ஒரு மாதிரி வாழ்பவர்களுக்கெல்லாம் நிலம் இருக்கிறது. எனினும் தானியப் பெட்டியில் இருக்கும் நெல்லை வைத்துக் கொண்டு அடுத்த அறுவடைக் காலம் வரையில் வாழ்ந்துவிட முடியாது.

கூடைகளை விற்றால் பணம் கிடைக்கும். அதை வைத்து அரிசி வாங்கலாம். அரிசி வாங்க வேண்டியதிருக்கும்.

அரிசியை எடுத்துக் கொண்டால் அதன் விலை மிகவும் அதிகமாக இருக்கிறது.

அடுத்த விதை போடும் காலத்தின்போது கூலி ஏழு ரூபாயாக ஆகிவிடும் என்று கூறிக் கொள்கிறார்கள். யூனியன் அந்தக் கூலி வேண்டும் என்று கூறிவிட்டது.

அரை ரூபாயிலிருந்து ஏழு ரூபாய்க்கு கூலி அதிகரித்துவிட்டது. அரை ரூபாய் கூலி இருந்த காலத்தில் செய்த அளவு வேலையைத்தான் இப்போதும் செய்ய வேண்டியதிருக்கிறது.

ஆனால், ஒரு விஷயம் வேலைக்கு ஒரு படையே வருகிறது. பெரும்படை. பத்து பறை நிலத்தில் முன்பெல்லாம் மூன்று நாட்கள் களை எடுப்பார்கள். நிலத்தின் சொந்தக்காரர்கள் ஆட்களை அழைத்துக் கொண்டு நடப்பார்கள். இன்றோ அதிகமான ஆட்கள் இருப்பதைப் பார்த்து அவர்கள் ஓடி ஒளிகிறார்கள்.

படை என்றால் படைதான். வானத்தில் பறவைக் கூட்டம் பறந்து திரிவதைப் போல காலை நேரத்தில் வேலை செய்யச் செல்லும் படை பூமியில் எல்லா இடங்களிலும் நடந்து போய்க் கொண்டிருக்கிறது.

மாணிக்கா சொன்னது உண்மைதான். உள்ளே இருந்தவர்களெல்லாம் வெளியே வந்துவிட்டார்கள்- வயிற்றைக் காப்பாற்ற.

அவர்களுக்கும் வேலை செய்யத் தெரியும்.

எல்லோரும் சமம்.

எனினும் புதிய பெண்கள் இப்போதும் உள்ளே ஒதுங்குகிறார்கள்.

புதிய ஆட்களுக்குத்தான் இப்போது வயலும் நெல்லும் தேங்காயும் பணமும்.

இப்போது பின்னி முடித்த முப்பறை கூடைக்கு ஒரு தவறு நேர்ந்துவிட்டது. அது எப்படி வந்ததோ, தெரியவில்லை. எதை நினைத்துக் கொண்டிருந்தாலும், பின்னிக் கொண்டிருக்கும் கூடைக்கு எந்த குறையும் உண்டாகாது. அது நல்ல விதமாகவே முடியும். இன்று என்ன ஆனது?

அந்தக் கூடை விலைக்குப் போகாது. அந்த அளவிற்கு நேரமும் வேலையும் வீணாகிவிட்டன.

ஒன்றரை ரூபாய் குறைந்தது.

இல்லை. எனினும், இது எப்படி நடந்தது? வாழ்நாளில் இப்படியொரு சம்பவம் நடந்ததே இல்லை.

ம்... இருக்கட்டும். இதில் எதையாவது வைக்க வேண்டியதுதான்.

நேற்றைக்கு முந்தின நாள் ஆரம்பித்த மழை. சிறிது கூட விடவில்லை. ஒரே மாதிரி பெய்து கொண்டிருக்கிறது. இருளடைந்து கிடந்தது. சூரியனைப் பார்க்க முடியவில்லை. மனிதர்கள் வெளியே வர முடியவில்லை.

வெள்ளம் பெருக்கெடுத்து வந்து கொண்டிருக்கிறது. என்ன நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறதோ?

ஊரெங்கும் ஒரு சத்தம்! சூறாவளிக் காற்றின் சத்தமாக இருக்க வேண்டும்.

இரவில் படுத்தால் தூக்கம் வருவதில்லை. கண்களை மூடவும் முடியவில்லை. ஆனால், கண்களை விழித்துக் கொண்டு படுத்திருக்கும் போது கனவு வந்து கொண்டிருந்தது. எழுந்து உட்கார்ந்தாலும் கனவு தோன்றிக் கொண்டுதான் இருக்கிறது. வேலை செய்யும் இடத்தில் அறுவடை செய்யும் போது, களத்தில் கதிர்களை மிதிக்கும் போது- எல்லா நேரங்களிலும் கனவுகள் வந்து கொண்டேயிருந்தன.