Lekha Books

ரொக்கப் பணமும் இருக்கும்.

அது ஒரு நல்ல தொகையாக இருக்கும்.

தானியப் பெட்டியை இதுவரை திறக்கவில்லை. இரண்டு கூட்டத்தைச் சேர்ந்தவர்களும் அதைக் காவல் காத்துக் கொண்டிருந்தார்கள். இரவு பகலாக அவர்களுக்கிடையே சண்டை எதுவும் உண்டாகிவிடக்கூடாது என்பதற்காக காவல் காப்பதற்கு நல்ல மனிதர்களும் இருந்தார்கள். இரண்டு இடங்களிலும் ஊரைச் சேர்ந்த செயலாளர்கள் கலந்து பேசியும் ஒரு முடிவை அடைய முடியவில்லை.

சிருதாவை எரிய வைத்த இடத்தில் ஒரு நினைவுத் தூணை நிற்கச் செய்ய வேண்டும். அது ஏற்கெனவே முடிவு செய்யப்பட்ட ஒரு விஷயம்.

இப்போது அறுவடை முடிந்துவிட்ட காலம். கடந்த அறுவடை மிகவும் மோசமாக இருந்தது. கதிர்களை அறுவடை செய்து மிதித்து முடிக்கும் போது, பத்து பறை நெல் இருக்கக்கூடிய வீட்டில் போன வருடம் மூன்று பறை நெல்கூட மீதம் இருக்கவில்லை. அப்படியென்றால் நன்கொடை வசூலித்து தூண் உண்டாக்குவது என்பது நடக்காத விஷயம். சூட்டோடு சூடாக அந்தக் காரியத்தைச் செய்யவில்லையென்றால், பிறகு அது நடக்கவே நடக்காது.

தலைவரை எரிய வைத்த இடத்தில் தூண் உண்டாக்குவதற்கான அடிக்கல் அமைக்கப்பட்டும், அது அப்படியேதான் இருக்கிறது.

அது தீர்மானமாகவே இருக்கும். அவ்வளவுதான். மண்ணம்பிள்ளிராமன் கமிட்டி கூடியபோது ஒரு வேண்டுகோளை வைத்தார்:

"இப்போது உரிமை பற்றிய தகராறுதானே? நாம ஒரு தீர்மானம் எடுத்தால் என்ன?"

ராமன் விளக்கினார்.

"விவாதத்தில் இரண்டு பக்கங்களையும் சேர்ந்தவர்கள் கூறுவதிலும் விஷயம் இருக்கு. எப்படியென்றால் எதிரணியைச் சேர்ந்தவர்களுக்கு எதுவும் கொடுக்கக் கூடாது என்ற விஷயத்தில். அவரவர்களுடைய விஷயத்தில் அந்த அளவிற்கு பலமில்லை என்பது வேறு விஷயம்."

சதானந்தன் அதை ஒப்புக் கொண்டார்.

ராமன் தொடர்ந்து சொன்னார்:

"பணம், நெல் ஆகியவை கட்சிக்கு இருக்கட்டும். பிறகு... அந்தப் பணத்தை வைத்து தூண் உண்டாக்குவோம். யாரிடமும் பணம் வசூல் பண்ண வேண்டாம்."

"அது ஒரு நல்ல முடிவு. ஆனால், அதற்கு இரு பக்கங்களையும் சேர்ந்தவர்கள் சம்மதிக்க வேண்டாமா?"

"சம்மதிக்காம என்ன செய்வாங்க? எத்தனை நாட்களுக்கு இரு கூட்டத்தைச் சேர்ந்தவர்களும் காவல் இருப்பார்கள்."

தொடர்ந்து ராமன் சொன்னார்:

"அசைக்க முடியாத சொத்துக்களைப் பற்றிய பிரச்சினை நீதிமன்றத்தில் முடிவு செய்யப்படட்டும்."

இரு கூட்டத்தைச் சேர்ந்தவர்களும் கட்சியிடம் அந்த அளவிற்கு ஈடுபாடு கொண்டவர்கள் இல்லை. கட்சியின் முடிவை அப்படியே ஏற்றுக் கொள்வதற்கும் வழியில்லை. ஒரு பிரிவினர் எதிர்த்தாலே போதுமே, தானியப் பெட்டியைத் திறக்க முடியாதே!

சாக்கச்சம்பாக்காவில் இருந்து வந்த தோழர் ஒரு குழப்பமான மனிதர். எதையும் தைரியமாக அவரால் கூற முடியாது. தயங்கித் தயங்கிதான் எதையும் பேசுவார். ஒரு துணிச்சலான கருத்தைக் கூற மாட்டார். குழப்பிக் கொண்டே இருப்பார்.

பொதுவாகவே அந்தக் கருத்து கமிட்டிக்கு ஏற்றுக் கொள்ளக் கூடியதாகவே தோன்றியது.

சிருதாவின் சொத்தில் பங்கு கேட்பவர்களில் முக்கியமான ஆள் குஞ்ஞன். கொச்சு பறம்பில் குஞ்ஞன். பத்து பதினைந்து பறை வயலையும் ஒரே தடவையில் நானூறு தேங்காய்கள் கிடைக்கக்கூடிய நிலத்தையும் சொந்தமாகக் கொண்டவன். எதற்குமே பிரயோஜனமில்லாத நான்கு பிள்ளைகள் இருக்கிறார்கள்.

"கட்சிக்-கு கொடுப்பதற்கு எங்களுக்கு இப்போது விருப்பமில்லை."

குஞ்ஞனின் உறுதியான முடிவு அது. கட்சியை குஞ்ஞன் சவாலுக்கு அழைக்கிறான்.

ராமனும் சதானந்தனும் தங்களையே அறியாமல் கோபத்துடன் கேட்டார்கள்:

"ச்சீ... நீ என்னடா சொன்னே?"

குஞ்ஞன் சிறிது கூடத் தயங்கவில்லை.

"நான் அதைத்தான் சொன்னேன். கட்சிக்குக் கொடுக்க எங்களுக்கு இப்போ விருப்பம் இல்லை."

சாக்கச்சம்பாக்கா லோக்கல் கமிட்டி செயலாளரும் அங்கு இருந்தார்.

ராமன் கேட்டார்:

"தோழரே! என்ன தூணைப் போல நின்று கொண்டு இருக்கீங்க?"

சதானந்தன் கேட்டார்:

"கட்சியை அவமானப்படுத்துறதைக் கேட்டுகொண்டு நிற்கிறீங்களா?"

யசோதரன் எதுவும் பேசவில்லை. அவர் புன்னகை செய்தவாறு நின்று கொண்டிருந்தார். ராமனையும் சதானந்தனையும் அந்தச் சிரிப்பு கோபம் கொள்ளச் செய்தது.

"மாவட்ட கமிட்டிக்கு நாங்கள் எழுதப் போறோம். உங்களை இனிமேலும் எல்.சி. செயலாளராக வச்சிருக்கக்கூடாது."

"இவரைக் கட்சியில இருந்து டிஸ்மிஸ் செய்யணும்."

அதற்கும் பதில் இல்லை.

ராமன் சதானந்தன் ஆகியோரின் கோபம் யசோதரன் பக்கம் திரும்பியது.

யசோதரன் கட்சியைச் சேர்ந்த ஆள் இல்லை. நியாயமாக சந்தேகப்படலாம். சிருதாவுடைய ஆட்களின் ஆளாக அவர் வந்திருக்கிறார்.

யசோதரனைப் பதவியிலிருந்து விட்டெறிய வேண்டும்.

யசோதரன் கட்சியை அவமானப்படுத்திவிட்டார்.

அந்த விஷயத்தைப் பற்றிக் கேள்விப்பட்டு கேள்விப்பட்டு ஆட்கள் சிலர் அங்கு வந்து கூடிவிட்டனர். சிலர் என்றால்- ஆட்கள் மேலும் அதிகமாகலாம்.

ஒரு கூட்டம் போலீஸ்காரர்கள். நீதிமன்றம் நியமித்த இரண்டு மூன்று நபர்களுடன் அந்த இடத்திற்கு வந்தார்கள்.

குஞ்ஞன் சொன்னான். அது ஒரு சவாலாக இருந்தது.

"குஞ்ஞனிடம் விளையாட வேண்டாம்."

கொல்லனை வரவழைத்து தானியப் பெட்டியைத் திறக்கச் செய்தார்கள். பெட்டியை வெளியே எடுத்தார்கள். எல்லோரும் நின்றிருக்க, பெட்டியைத் திறந்து உள்ளே என்ன இருக்கிறது என்று பார்த்தார்கள்.

பதினேழு ரூபாய் இருந்தது.

ஒரு கம்மல் இருந்தது.

ஒரு பவுன் எடை இருக்கக்கூடிய ஒரு மாலை இருந்தது.

பெட்டியில் இவ்வளவுதான் இருந்தன. தானியப் பெட்டியில் முப்பத்தைந்து பறை நெல் இருந்தது.

வீடு இருந்த நிலத்தையும் வீட்டையும் படித்துறைக்கு அருகில் இருந்த நிலத்தையும் ரிஸீவர் நீதிமன்றத்திற்காக கையகப்படுத்தினார்.

முல்லைக்கல் பிரசன்னன் ஒரு நெருப்புப் பொறியாக இருந்தான். நல்ல தைரியமும் துணிச்சலும் உள்ளவன். எந்தப் போராட்டமாக இருந்தாலும் அவனை முன் வரிசையில் பார்க்கலாம். எப்படிப்பட்ட செயல்களாக இருந்தாலும் அவனிடம் இதைச் செய்ய வேண்டும் என்று கூற வேண்டியதே இல்லை. யாரிடமும் தன் கருத்தை வெளிப்படையாகக் கூறக்கூடியவன் அவன்.

ஆனால் அவனுடைய கருத்தை யாரும் ஒரு பொருட்டாகவே எடுத்துக் கொள்வதில்லை- சரியாக இருந்தாலும் தவறாக இருந்தாலும். எந்த விஷயமாக இருந்தாலும், அவனுக்கென்று ஒரு கருத்து இருக்கும். அந்த வகையில் பிரசன்னன் சொந்தக் கருத்து கொண்ட ஒருவனாக இருந்தான்.

கட்சியின் செயல்கள் பிரசன்னனின் உயிர் மூச்சாக இருந்தன. போராட்டம் உண்டானால் புது மழையில் நனையும் செடியைப் போல அவன் ஆகிவிடுவான். அடுத்த நிமிடம் இங்குமங்குமாக ஓடிக் கொண்டிருப்பான். எதை வேண்டுமானாலும் செய்வான். எப்போதும் போராட்டம் நடந்து கொண்டே இருக்குமா? எப்போதும் செயலாற்றுவதற்குக் காரியங்கள் இருந்து கொண்டே இருக்குமா? அப்போது குறை கூறுவதில் இறங்கிவிடுவான். ஒவ்வொரு வீடாக ஏறி இறங்கி குறைகளைக் கூறிக் கொண்டிருப்பான்.