Lekha Books

சிருதா எதையும் கேட்க நினைக்கவில்லை. அவள் அமைதியாக நின்றிருந்தாள்.

யார் கேட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள் என்பதைப் பற்றிக் கவலைப்பட வேண்டிய தேவை சதானந்தனுக்கு இல்லை. கூற வேண்டியதைக் கூறி முடிக்க வேண்டும். அந்த வாய்க்காலில் அவர் விழுந்துவிட்டார்.

"ஸ்டாலின் கட்சித் தலைமையின் உத்தரவுகளை எதிர்த்தான். அதுதான். பிரச்சினையே! மகன் தந்தையின் மற்றும் அன்னையின் உத்தரவுகளை எதிர்ப்பதைப் போல... ஸ்டாலின் என்னவெல்லாம் சொன்னான் தெரியுமா சிருதாம்மா?"

"என்ன சொன்னான்?"

"கட்சியின் தலைவர்கள் எல்லோரும் திருடர்கள், சந்தர்ப்பவாதிகள், ஏமாற்றுப் பேர்வழிகள் என்று அவன் சொன்னான். அதற்குப் பிறகு அவன் என்ன செய்தான் தெரியுமா?"

"தெரியாது."

"அது அல்ல விஷயம். அவன் மட்டும் தனியே தைரியமாக ஒரு காரியத்தைச் செய்தான். அது என்னவென்று தெரியுமா?"

"தெரியாது."

"அவன் மட்டும் தனியே பேருந்தை நிறுத்தினான். கட்சியின் வழிகாட்டுதலை மீறி நடந்த விஷயம் அது. மாணவர்களின் நலனுக்காகக் கூட அது இருக்கலாம் என்பது வேறு விஷயம்."

சிருதாம்மா எதுவுமே புரியததைப் போல நின்று கொண்டிருந்தாள். சதானந்தன் என்ற வண்டி ஓடத் தொடங்கிவிட்டது. அது இடையில் நிற்காது; ஓடிக் கொண்டே இருக்கும்.

"அப்போது காங்கிரஸையும் சேர்த்து உள்ள எதிர்க்கட்சிகள் ஸ்டாலினுக்குப் பின்னால் அணிவகுத்து நின்றுவிட்டார்கள். அது நமக்கு எதிரான ஒரு போராட்டமாக மாறிவிட்டது. ஸ்டாலின் அன்றைக்குச் செய்த சொற்பொழிவைக் கண்ணன் கேட்டிருந்தால்... நான் சொல்ல மாட்டேன் என்ன நடந்திருக்கும் என்று."

சதானந்தன் தொடர்ந்து சொன்னார்:

"ஸ்டாலின் இப்போது மாணவர்கள் அமைப்பில் எதுவாகவும் இல்லை. அவன் கட்சியின் எதிரி."

 

சிருதா நடந்தாள். அவள் நடந்து சென்றது கல்லூரியை நோக்கி. ஸ்டாலின் படிக்க வேண்டும். படிக்க வேண்டுமென்றால் அவனை வகுப்பறைக்குள் அனுமதிக்க வேண்டும். அவன் படித்து தன்னுடைய பார்வையைத் தெளிவுபடுத்த வேண்டும்.

ப்ரின்ஸிப்பால் சொன்னார்:

"அவனை சஸ்பெண்ட் செய்திருக்கோம்."

"அந்த அளவுக்கு அவன் என்ன செய்தான்?"

"அவன் கல்லூரியின் ஒழுங்கை மீறினான்."

எப்படி என்று கேட்க சிருதாவிற்குத் தெரியவில்லை. அவள் கேட்பதற்கு ஒரே ஒரு கேள்விதான் இருந்தது.

"அப்படியென்றால் அவனை இங்கு படிக்க அனுமதிக்க மாட்டீர்களா?"

"அவனை டிஸ்மிஸ் செய்ய வேண்டும் என்று நான் பல்கலைக்கழகத்திற்கு எழுதியிருக்கேன்."

"அவனைப் படிக்கச் செய்வதால் என்ன கெடுதல் வரப்போகிறது?"

"அவனைக் கல்லூரிக்குள் அனுமதித்தால், இங்கு மற்ற மாணவர்கள் படிக்க முடியாத அளவிற்கு சூழ்நிலை உண்டாகும்."

"அதை எப்படிச் சொல்றீங்க?"

ப்ரின்ஸிப்பாலின் அறைக்கு முன்னால் நூற்றுக்கணக்கான மாணவர்கள் கூடியிருந்தார்கள். ஸ்டாலினின் தாய் வந்திருக்கிறாள்! புன்னப்புரையின் வீரப்பெண்!

யாரோ உரத்த குரலில் சொன்னார்கள்:

"ஸ்டாலின்- இன துரோகி!"

ஏராளமான குரல்கள் அதைத் தொடர்ந்து ஒலித்தன.

"ஸ்டாலின் -இன துரோகி!"

ப்ரின்ஸிப்பால் சொன்னார்:

"நீங்க அதைக் கேக்குறீங்கள்ல?"

அப்போது இன்னொரு முழக்கம் கேட்டது.

"ஸ்டாலின்- ஜிந்தாபாத்!"

"ஸ்டாலினை வகுப்பிற்குள் அனுமதிக்க வேண்டும்!"

சிருதா கைகளால் தொழுதவாறு கெஞ்சிக் கேட்டுக் கொண்டாள்:

"என் பிள்ளையைப் படிக்க வையுங்க."

"இயலாத விஷயம். ஸ்டாலினைத் திரும்பவும் வகுப்பிற்குள் நுழைய அனுமதித்தால், இங்கே படிப்பே நடக்காது. இந்தக் கல்லூரியையே மூட வேண்டியது இருக்கும்."

"ஏன் அப்படிச் சொல்றீங்க?"

ஸ்டாலினை மீண்டும் வகுப்பிற்குள் அனுமதிக்க வேண்டும் என்று கூறுபவர்கள் யார்? ஸ்டாலினை வகுப்பிற்குள் அனுமதிக்கக்கூடாது என்று கூறுபவர்கள் யார்? மாணவர்கள்!

ஸ்டாலினைத் திரும்பவும் அனுமதிக்க வேண்டும் என்று வாசலில் நின்றுகொண்டு முழுங்குபவர்கள் காங்கிரஸ்காரர்கள். அவர்கள் வாசலில் நிற்கிறார்கள். ப்ரின்ஸிப்பாலுடைய அறைக்கு முன்னால் நின்று கொண்டு ஸ்டாலினை வகுப்பிற்குள் நுழைய அனுமதிக்கக்கூடாது என்று கேட்டுக் கொள்பவர்கள் யார்?

பொன்னிட்டியின் மகன், மாணிக்கத்தின் சகோதரன் பிரகாசம்.

குஞ்ஞாண்டியின் மகன் ராஜன்!

வடக்கு வீட்டைச் சேர்ந்த சந்திரபானு.

சதானந்தத்தின் தம்பி விஸ்வன்.

இப்படிப் பலர்... எல்லோரும் புன்னப்புரை போராட்டத்தில் பங்குபெற்ற போராளிகளுக்கு மிகவும் வேண்டியவர்கள்!

 

சிருதாம்மா வெளியேறியபோது வானமே அதிர்கிற மாதிரி முழக்கங்கள் ஒலித்தன.

"ஸ்டாலின் ஒழிக!"

"மாணவர்கள் சங்கம் ஜிந்தாபாத்!"

"கம்யூனிஸ்ட் கட்சி ஜிந்தாபாத்!"

"கம்யூனிஸ்ட் அரசாங்கம் ஜிந்தாபாத்!"

வெளியே முழக்கங்கள் ஒலித்தன:

"கம்யூனிஸ்ட் அரசாங்கம் ஒழிக!"

சிருதா நடந்து சென்றாள்.

"ஸ்டாலின் ஜிந்தாபாத்!"

"இந்திய தேசிய காங்கிரஸ்- ஜிந்தாபாத்!"

காங்கிரஸ்காரர்கள் 'ஸ்டாலின்- ஜிந்தாபாத்' என்று முழக்கமிடுகிறார்கள்.

சாதத்தை உருட்டிக் கொண்டிருந்த போது, சிருதா கேட்டாள்:

"மகனே, நீ காங்கிரஸ்காரனா ஆயிட்டியா?"

"இல்லை."

"பிறகு... உனக்கு ஜிந்தாபாத் என்று அவங்க சொல்றாங்க."

"அவங்க முழங்கட்டும். அதுனால என்ன?"

"அது வெட்கக் கேடான விஷயம் இல்லையா?"

அருகில் இருந்த கிண்ணத்திலிருந்த மிளகாயை எடுத்துக் கடித்தான். மிகுந்த எரிச்சலை அது உண்டாக்கியது. ஸ்டாலின் நீரை எடுத்துக் குடித்தான்.

ஸ்டாலின் சொன்னான்:

"நான் காங்கிரஸ் ஜிந்தாபாத் என்று சொல்லலையே!"

"கட்சியில் இருக்குறதா இருந்தால் கட்டுப்பாடு மிகவும் முக்கியம் மகனே!"

"உண்மைதான்."

"நீ தலைவர்களைப் பற்றிக் கேவலமா பேசினியா?"

"தலைவர்களை விமர்சித்தது கட்டுப்பாட்டை மீறிய செயலாமா?"

"அப்படிப் பேசலாமா?"

"நான் கட்சியைத்தான் விரும்புறேன்; தலைவர்களை இல்லை."

"நீ கட்சிக்குத் தேவையில்லை."

"அதனால் பரவாயில்லை."

சாப்பிட்டு முடித்து கையைக் கழுவிவிட்டு, ஸ்டாலின் அங்கிருந்து கிளம்பினான்.

 

ஸ்டாலினுக்கு ஒரு குணம் இருந்தது. உரத்த குரலில்தான் அவன் படிப்பான். நள்ளிரவு நேரம் வரையில் அவன் படித்துக் கொண்டிருப்பதைக் கேட்கலாம். அந்தப் பகுதியெங்கும் அவன் வாசிக்கும் சத்தம் கேட்கும். இப்போது அது கேட்பதில்லை. மாம்பலகையால் செய்யப்பட்ட அலமாரியில் அவன் தன்னுடைய புத்தகங்களை அடுக்கி வைத்திருக்கிறான். யாரும் அதைத் தொடுவதில்லை.

"உன்னை வகுப்பிலிருந்து வெளியேற்றிவிட்டார்களா?"

"ஆமாம்..."

"இனிமேல் கல்லூரிக்குப் போக முடியாதா?"

"முடியாது."

"அந்த அளவுக்கு நீ என்ன பெரிய தவறைச் செய்துட்டே?"

"என்ன?"

"நீ ஆசிரியரிடம் போய் சொன்னியா?"

"இல்ல..."

"ஏன்?"

"அது தலைவரோட கட்டளை. மாணவர் சங்கத்தின் தலைவர்கள் என்னை கல்லூரியை விட்டு வெளியே அனுப்பணும்னு சொல்லிக்கிட்டே திரியிறாங்க. பிரின்ஸிப்பால் பயப்படுறாரு."

"காங்கிரஸ்காரர்கள் இருக்கிறார்களே? அவர்கள் உனக்கு ஆதரவா இருப்பவர்கள்தானே?"

"அதற்கு நான் என்ன அவர்களின் ஆளா?"

அமைதியாக அறுவடை செய்து கொண்டிருக்கும்போது சிருதா கட்டுப்பாட்டைப் பற்றி சிந்தித்துப் பார்ப்பாள். ஏராளமான வகுப்புகளில் சிருதா பங்கெடுத்திருக்கிறாள். கட்சி ஒரு விஷயத்தைத் தீர்மானித்து விட்டால், அந்தத் தீர்மானத்தை ஏற்றுக் கொண்டே ஆக வேண்டும். அதற்குப் பிறகு அதற்கு எதிராக நிற்கக்கூடாது.