Lekha Books

"சிருதாம்மா! அவங்க மட்டும் அல்ல அப்படிச் சொன்னது. உங்க மச்சினிச்சிங்க சிலரும் குசுகுசுன்னு அப்படிச் சொல்றாங்க. அவங்க சொல்றதுக்குக் காரணம் அவங்களோட சகோதரர் குண்டடிபட்டு இறந்துட்டாருன்றதுக்காகன்னுகூட வச்சுக்கலாம். அதற்குக் காரணக்காரியே நீதான்னு அவங்க நினைச்சிக்கிட்டு இருக்காங்க. அவங்க இல்லாம மத்தவங்க சொல்றதை நினைச்சாத்தான்..."

"அதை நான் சொல்றேன். அப்போ என்னை எல்லோரும் தலையில தூக்கி வச்சிக்கிட்டு ஆடினாங்க. இன்னைக்கும் நான் உட்கார்ந்து கொண்டு இருக்காமல் வேலை செய்துகிட்டு இருக்கேன். கிடைக்க வேண்டியது கிடைக்கிறப்போ நாளைக்கு என்று நினைக்காமல் தவிட்டைப் பொடியாக்கினேன். பிறகு... பட்டினி கிடக்க வேண்டிய சூழ்நிலை வரல. அப்பமும் அடையும் துணியும் இருக்குறப்போ கூட ஓணம் பண்டிகையைக் கொண்டாடவில்லை. மிகுந்த கவனத்துடன் எச்சரிக்கையாக இருப்பேன். எப்போதும் என் அடுப்பில் நெருப்பு எரியும். என் அடுப்பிற்குள் பாம்பு நுழையாது. அவங்க பேசுறதுக்குக் காரணமே இதுதான்."

"நீ சொல்றது உண்மைதான் மகளே!"

ஒரே அமைதி!

அதற்குப் பிறகும் பாட்டு தொடங்கியது.

அது ராமனின் கதையைப் பற்றிய பாட்டாக இருந்தது.

அந்த வரிசையிலிருந்து உலகியும் சிருதாவும் சற்று முன்னோக்கி நகர்ந்து களையைப் பறித்தார்கள். அவர்களுடைய வேலைக்கு சுறுசுறுப்பு வந்து சேர்ந்தது. வேகத்தில் இருந்த தன்னுடைய சிந்தனைகளுடன் சிருதா படு சுறுசுறுப்பாக நகர்ந்து கொண்டிருந்தாள்.

இடத்தின் சொந்தக்காரன் சொன்னான்:

"வடக்கு எல்லையில் இருப்பவர்களுடன் மற்றவர்கள் சேர்ந்து களையைப் பறியுங்கள்!"

ஒரு பெண் தனக்கு அருகில் இருந்த இன்னொரு பெண்ணிடம் சொன்னாள்:

"சிருதாம்மாவைப் பற்றிய பாட்டைக் கேட்டப்போ, சிருதாம்மாவுக்கு ஒரு பெருமையும் சுறுசுறுப்பும் வந்திடுச்சு."

"அது நடக்கக்கூடியதுதானே!"

சிருதா மனதில் நினைத்துக் கொண்டிருந்த விஷயம் அவளையும் மீறி உலகியின் காதுகளில் விழுந்தது.

"ஒரு விஷயம் சொல்றதா இருந்தா, என் உண்மையான நிலை என்னன்னு தெரியுமா அம்மா?"

"அது என்னடி?"

"என் குழந்தைக்காகத்தான் நான் இப்படி உயிருடனே இருக்கேன்."

"எல்லாரும் அப்படித்தானே?"

"அது இல்லம்மா. அவங்கவங்களோட சந்தோஷமும் மற்ற விஷயங்களும் அவங்கவங்களுக்குத்தான் தெரியும். அது மட்டும் அல்ல. நான் வேல் கம்பை எடுத்துக் கொடுத்தது சரிதான். அப்போ துப்பாக்கில குண்டு பாயும்னோ, அவர் இறப்பாருன்னோ நான் நினைக்கல. ஊர்வலத்துக்குப் போறாங்க... பெரிய ஊர்வலத்துக்கு..."

"துப்பாக்கி மூலம் சுடுவாங்கன்னு பேச்சு இருந்தது. எல்லாரும் சொன்னாங்க."

"அது உண்மைதான். நான் அதையெல்லாம் நினைக்கல."

"இந்த ஊர்ல இருக்குற எந்தப் பெண்ணும் அதை நினைக்கல. அது உண்மைதான். ஊர்வலம் பெரியதா இருக்க வேண்டும் என்ற ஒரே எண்ணம்தான் அப்போ இருந்தது."

"அம்மா... நாங்க ஒண்ணா ஆறு இரவுகள் இருந்தோம். அப்படி ஒருத்தியின் வாழ்க்கை அமைஞ்சிடுச்சு அம்மா..."

அதற்குப் பிறகும் பாட்டு பாடியவள் பாட ஆரம்பித்தாள். ராமரின் கதையைப் பற்றிய பாட்டுதான். சீதை இலங்கையில் தன்னுடைய கணவனை நினைத்து மரத்தடியில் அரக்கப் பெண்கள் காவல் காக்க இருந்து கொண்டிருக்கும் ராமாயணக் கதைப்பகுதிதான் பாட்டின் மையமாக இருந்தது.

சிருதா கேட்டாள்:

"நானும் மனிதப் பிறவிதானே? ரத்தமும் எலும்பும் கொண்ட மனிதப் பிறவி."

உலகி சொன்னாள்:

"ஆமாம் மகளே. உண்மைதான். அந்த வயதைத்தான் நீ கடந்து வந்து கொண்டிருக்கிறாய்."

"அதற்குப் பிறகு வாழ்க்கையில என்ன இருக்கு அம்மா?"

ஸ்டாலின் வேலிக்கு வெளியில் இருந்து கொண்டு அழைத்தான். பள்ளிக்கூடத்திலிருந்து அவன் மதிய நேரத்தில் வந்திருக்கிறான். அவனுக்கு அருகில் சென்ற அவள் சொன்னாள்:

"உறியில சாதம் வச்சு குழம்பு ஊற்றி வச்சிருக்கேன். அதை எடுத்து சாப்பிடு. கையையும் முகத்தையும் கழுவிட்டுத்தான் சாப்பிடணும்."

மற்ற பெண்கள் பார்த்தார்கள்.

'நல்ல பையன்!'

அவர்கள் தங்களுக்குள் தயங்கித் தயங்கி அப்படிக் கூறிக் கொள்ளவில்லையென்றாலும், மனதிற்குள்ளாவது கூறிக் கொண்டிருப்பார்களோ?

அது கண்ணனின் மகனா?

கண்ணன் இந்த அளவிற்கு நிறத்தைக் கொண்டவன் இல்லை. சிறு பிள்ளைகளுக்கு நிறம் உண்டாவது வளர்ப்பு மூலம்தான். சிருதாம்மா அவனைப் பொன்னனப் போல வளர்த்தாள். அவன் ஒரு புலையப் பையன் இல்லை. ஸ்டாலினைக் கூர்ந்து பாருங்கள். அவனுக்கு கண்ணனின் சாயல் அப்படியே இருக்கும்.

அப்படியா?

அதற்காக கண்ணனும் சிருதாம்மாவும் எத்தனை நாட்கள் ஒன்று சேர்ந்தார்கள்? ஒரு குழந்தையை உண்டாக்க எத்தனை நாட்கள் ஆணும் பெண்ணும் ஒன்று சேர வேண்டும்?

திருமண நாளிலிருந்து கணக்கு போட்டால் பத்தாவது மாதத்தில் பெண்கள் குழந்தையைப் பெற்று விடுவதில்லையா?

அதற்கு அந்தக் காலத்தில் கண்ணனுக்கு நேரம் இருந்ததா? புன்னப்புரை- வயலார் போராட்டத்திற்காக அவன் ஓடிக் கொண்டிருக்கவில்லையா?

அவளை அழைத்துக் கொண்டு வந்திருந்த இரவு வேளையில் அவர்கள் ஒன்றாகத்தானே இருந்தார்கள்! அந்த இரவு கண்ணனுக்குச் சொந்தமானதாக இருந்தது.

அப்படியென்றால் ஏதாவது வெட்டவெளியிலோ மக்கள் வசிக்காத புறம்போக்கு நிலத்திலோதான் அவன் உண்டாகியிருக்க வேண்டும். மேன்மையான இடத்திலாக இருக்க வாய்ப்பில்லை.

யார் எங்கெல்லாம் பிறக்கிறார்கள்?

உயர்ந்த இடத்தில் குழந்தைகள் பிறக்க வேண்டும்.

மாலை நேரம் ஆகிவிட்டிருந்தது. வீட்டிற்குள் லாந்தர் விளக்கின் வெளிச்சத்தில் ஸ்டாலின் தன்னுடைய பாடத்தை வாசித்துக் கொண்டிருந்தான். வெளியே வராந்தாவில் சிம்னி விளக்கின் ஒளியில் சிருதாம்மா பாய் நெய்து கொண்டிருந்தாள்.

மாலை நேரம் மறைந்து போயிருந்தது. நல்ல இருட்டு நிலவிக் கொண்டிருந்தது. காக்கைத் தீவில் மின்மினிப் பூச்சிகள் கூட்டமாகக் கூடியிருந்தன. விட்டில் பூச்சிகளின் சத்தம் ஒரு இரைச்சலாக ஆகிவிட்டிருந்தது. மழை மேகம் இருக்கிறதோ?

பாய் நெய்து கொண்டிருந்தாள். பாய் நெய்வதற்கு அந்த அளவிற்கு சிந்திக்க வேண்டிய அவசியமில்லை. அது இயந்திரத்தனமாக நடக்கக்கூடிய ஒரு விஷயம். அதில் நல்ல பழக்கம் உள்ளவர்களுக்கு தவறு என்பதே உண்டாகாது. பாய் நெய்வதற்கு அறிவு தேவையில்லை. பாய் நெய்பவர்கள் இடையில் எதை வேண்டுமானாலும் சிந்திக்கலாம். சிந்தனை செய்வதற்குப் பாய் நெய்வது என்பது தடையாகவே இருக்காது. பாய் நெய்வதற்கு சிந்தனையும் தடையாக இருக்காது.

ஸ்டாலின் பெருக்கல் வாய்ப்பாட்டை மனப்பாடம் செய்து கொண்டிருந்தான்.

'ஓர் அஞ்சு அஞ்சு

ஈரஞ்சு பத்து

மூவஞ்சு பதினைஞ்சு'

சிருதாம்மாவிற்கு அதுவும் தெரியாது.

கண்ணனுடைய உருவத்தை நினைத்துப் பார்க்க முடியுமா? கண்ணன் சிரிப்பதை அவள் நினைத்துப் பார்க்கிறாள். கண்ணன் உணர்ச்சி பொங்க பேசுவதை அவள் பார்க்கிறாள். ஆனால், ஒரு மெல்லிய தெளிவற்ற தன்மை இனியும் காலம் செல்லச் செல்ல கண்ணனின் உருவம் மறைந்தேகூட போகலாம்.