நீ மட்டுமே என் உயிர்! - Page 38
- Details
- Category: புதினம்
- Published Date
- Written by சித்ரலேகா
- Hits: 6611
"பரோட்டாவும், சிக்கன் குருமாவும் பண்ணச் சொன்னேன். உனக்கு அது வேண்டாம்ன்னா தோசை கூடப் போட்டுக்கலாம்ப்பா..."
"பரோட்டா, தோசை ரெண்டையும் சிக்கன் குருமாவைக் கூட்டணியாக்கி ஒரு வெட்டு வெட்டிடலாமா சரணும்மா?"
"டபுள் ஓ.கே.ப்பா."
அவர்கள் இருவரது சந்தோஷமும் நிலைபெற வேண்டும் என்ற மானசீகமான பிரார்த்தனையோடு அவர்களது சந்தோஷத்தைப் பார்த்து ரசித்தாள் வசந்தா.
41
அதிகாலை நேரம். டான்ஸ் மியூசிக்கைச் சிறிய டேப்ரிக்கார்டரில் போட்டு உரக்க ஒலிக்க விட்டிருந்தான் ஸ்ரீதர்.
பாடலுக்கு ஏற்றபடி நடனம் ஆடிப் பயிற்சி செய்து கொண்டிருந்தான். தூக்கம் கலைந்து எழுந்த தீபக் கத்தினான்.
"டேய் ஸ்ரீதர்.... ஏண்டா இப்படி காலங்கார்த்தால மியூசிக்கை அலற விட்டு என் தூக்கத்தைக் கெடுத்துக்கிட்டிருக்க?"
"ஐய... நீ பாட்டுக்கு நீ தூங்கேன்..."
"இந்தக் காட்டுக் கத்தல்ல எப்படிடா தூங்க முடியும்?..."
"என்ன? காட்டுக் கத்தலா? கழுதைக்குத் தெரியுமா கற்பூர வாசனை?..."
"நீ மட்டும் என்னவாம்? கழுதை உதைக்கிற மாதிரிதான் உன்னோட டான்ஸ் இருக்கும்... 'விலுக்' 'விலுக்'ன்னு..."
"இதுதான் இப்ப மாடர்ன் ட்ரெண்டு... உனக்கென்ன தெரியும் அதெல்லாம்? ஆனா... தெரிய வேண்டிய விஷயமெல்லாம் ரொம்பத் தெளிவாவே தெரிஞ்சு வச்சிருக்க... அப்பாவியா இருக்கற நீ.. அடப்பாவின்னு ஆச்சர்யப்படற அளவுக்கு முன்னேறி இருக்கியே?!..."
"என்னடா... பொடி வச்சுப் பேசற? நேரடியா சொல்லேன் சொல்ல வந்ததை..."
"ஓ.கே. உட்கார்ந்து பேசுவோமா? அம்மா பங்களாவுக்குப் போயிருக்காங்க. அவங்க வர்றதுக்குள்ளாற நாம பேசுவோம்." என்ற ஸ்ரீதர், டேப்ரிக்கார்டரை நிறுத்தினான். தீபக்கின் அருகில் வந்தான். தீபக் தலை வைத்துப் படுத்திருந்த தலையணையை உருவினான்.
"டேய், ஏண்டா இப்படிப் பண்ற? குடுடா தலையணையை..."
"ம்கூம்... மாட்டேன். நீ எழுந்து உட்காரு..."
"உன்னோட பெரிய தொல்லையாப் போச்சுடா! என்ற படியே எழுந்து உட்கார்ந்த தீபக், ஸ்ரீதரிடம் இருந்த தலையணையை வாங்கித் தன் மடியில் வைத்து இரண்டு கைகளையும் தலையணையில் ஊன்றிக் கொண்டான்.
"சொல்லுடா... என்ன பேசணும் உனக்கு?"
"நீதான் சொல்லணும்... ஒரு அழகான பறவை உன் பின்னாடி சுத்துதாமே?..."
"டேய்... மரியாதையாப் பேசு..."
"ஒரு அழகான பொண்ணுகூட பரிஷ்டா காபி ஷாப்ல உன்னை யாரோ பார்த்தாங்களாமே..."
"வேற யாரு பார்த்திருப்பா? உன்னோட ஆளுதானே! பார்த்ததும் பத்த வச்சுட்டாளா?"
"பத்திக்கிட்டது நீ..."
"சரி... சரி... நானே சொல்லிடறேன். அந்தப் பொண்ணு பேரு சரண்யா. சரண்யா ஹொஸைரி இன்டஸ்ட்ரீஸ் நிறுவன முதலாளியோட பொண்ணு. சரண்யா அவங்க வீட்ல எங்க மேட்டரைச் சொல்லிட்டாளாம்..."
"மேட்டர்ன்னா?!"
"டேய்.... நான் சொல்லவா வேண்டாமா? நடுவுல நடுவுல கிண்டல் பண்ணிக்கிட்டிருந்தினா... நான் எதுவும் சொல்ல மாட்டேன்..."
"சரி சரி... கோவிச்சுக்காத. சொல்லு. உன்னோட காதல் புராணத்தை..."
"புராணமும் இல்லை... ஒண்ணும் இல்லை... முதல் தடவை பார்த்தப்பவே அவமேல எனக்கு லவ் ஆயிடுச்சு. ஆனா பெரிய இடத்துப் பொண்ணாச்சேன்னு பயமா இருந்துச்சு. ஆனா.. அவளாவே என்னோட மொபைல் ஃபோன்ல கூப்பிட்டா. பரிஷ்டாவுக்கு வரச் சொன்னா. போனேன். அங்கேதான் நாங்க மனம் விட்டுப் பேசினோம். நான் இல்லாம அவ இல்லை, அவ இல்லாம நான் இல்லைன்னு அந்த முதல் சந்திப்புலயே புரிஞ்சுக்கிட்டோம்."
"ஓ... அந்த அளவுக்கு ஸ்பீடா?"
"ஆமாண்டா. ஸ்பீடா போனாலும் ஸ்டெடியா நிக்கும் எங்க லவ்..."
"எதை வச்சு இவ்வளவு ஸ்ட்ராங்கா சொல்ற?"
"அவங்க பாட்டி கிட்ட மேட்டரைச் சொல்லி இருக்கா. அதே சமயம் சங்கர் ஸாரும் அதான்டா சரண்யா ஹொஸைரி இன்டஸ்ட்ரீஸ் நிறுவன முதலாளி... அவரும் எனக்குச் சரண்யாவைக் கட்டிக் குடுக்கணும்னு நினைச்சதைச் சொல்லி இருக்காரு. என்னோட ஃபோட்டோவைச் சரண்யாகிட்ட காண்பிச்சிருக்காரு. அது வரைக்கும் என்னைப்பத்திதான் சங்கர் ஸார் பேசறாங்கன்னு தெரியாத சரண்யா ஃபோட்டோவுல என்னைப் பார்த்ததும் சந்தோஷமாயிட்டாளாம். அவங்க வீட்ல எல்லாரும் ஓ.கே.ரைட்ன்னு சொல்லிட்டாங்க. அவங்க பாட்டி, தாத்தா, சங்கர் ஸார் எல்லாரும் நம்ம வீட்டுக்கு வந்து அம்மாவைப் பார்த்துப் பேசப் போறாங்களாம்... மொபைல்ல கூப்பிட்டுச் சொன்னாடா..."
"அது சரி... நம்ப அப்பா நம்ப கூட இல்லை, பிரிஞ்சுட்டார்ன்னு சொல்லிட்டியா?"
"அதைப் பத்தி அவ்வளவு விபரமா சொல்லிக்கலை. ஆனா அப்பா பிரிஞ்சுட்டார்ன்னு தெரியும். ஏன் பிரிஞ்சுட்டார்ன்னு கேக்கறது நாகரிகம் இல்லைன்னு அவ நினைச்சிருக்கலாம். அதனால அவ என்கிட்ட எதுவும் கேக்கலை..."
"நம்ப அப்பா ஏன் பிரிஞ்சு போனார்ன்னு நமக்கே அம்மா சொல்ல மாட்டேங்கறாங்க. நமக்குத் தெரியாத அந்த விஷயத்தைப் பத்தி நீயோ... நானோ... என்ன பேச முடியும்?"
"என்னடா பேச முடியலை?" கேட்டுக் கொண்டே குவார்ட்டஸுக்குள் நுழைந்தாள் ஜானகி. தீபக்கும், ஸ்ரீதரும் பேசியதை அரைகுறையாகக் காதில் வாங்கியபடியால் அவர்களிடம் மறுபடியும், 'என்ன விஷயம்,' என்று கேட்டபடியே உட்கார்ந்தாள்.
"ஆஹா... அம்மா அன்னபூரணி வந்துட்டாங்க. அம்மா அம்மா... பசிக்குதும்மா. என்னம்மா டிபன் இன்னிக்கு?" ஸ்ரீதர் கேட்டதும், ஜானகி அவனைச் செல்லமாய் முறைத்தாள்.
"ஏண்டா பேச்சை மாத்தற? அண்ணனும், தம்பியும் என்னடா பேசிக்கிட்டிருந்தீங்க?"
"நான் சொல்றேம்மா..." என்று ஆரம்பித்த தீபக், அவனது காதல் சம்பந்தப்பட்ட அனைத்தையும் தெளிவாக எடுத்துச் சொன்னான்.
"யப்பாடா... உத்தம புத்திரன்... அரிச்சந்திர மகாராஜா... உண்மை விளம்பி... ஏகப்பட்ட பட்டம் குடுக்கலாம் தீபக் உனக்கு...!" ஸ்ரீதர் கிண்டல் செய்தான்.
"டேய் ஸ்ரீதர். நீ சும்மா இருடா!" அவனை அடக்கினாள் ஜானகி.
தொடர்ந்து பேசினாள்.
"அவங்க அந்தஸ்துக்கும், நம்ம நிலைமைக்கும் சரிப்பட்டு வருமா, தீபக்?"
"இதைப் பத்தியெல்லாம் நானும் சரண்யாகிட்ட பேசினேன். அவங்க வீட்ல பையன் நல்லவனா இருந்தா போதும்ன்னு சொல்லிட்டாங்களாம். நான் நல்ல பையன்தானம்மா?..."
"உனக்கென்னடா? தங்கம் மாதிரி சிங்கம்! எனக்கு அந்தப் பொண்ணு நல்ல குணக்காரியா இருக்கணும். உன்னோட சந்தோஷம்தான் எனக்கு முக்கியம்."
"சரிம்மா. உன்னைப் பார்த்துப் பேசணும்னு சொல்றாங்க..."
"வரட்டுமே. அடுத்த ஞாயிற்றுக்கிழமை வரச் சொல்லு."
"தேங்க்ஸ்ம்மா... அப்பாவைப் பத்தி கேட்டா?" தயக்கமாகத் தீபக் கேட்டான்.
"அதை அவங்க கேட்கும் போது நான் பார்த்துக்கறேன்."
"சரிம்மா." தீபக் சமாதானமானான்.
"அம்மா, இவனுக்குச் சீக்கிரமா கல்யாணத்தை முடிச்சுவைம்மா. நான் ஒருத்தன் காத்துக்கிட்டிருக்கேன்ல?..."
"அலையாதடா..." ஜானகி ஸ்ரீதரைப் பொய்க் கோபத்துடன் திட்டினாள்.
"வாங்கடா, சாப்பிட!" அழைத்தாள். மூவரும் சாப்பிட உட்கார்ந்தனர்.