Lekha Books

"அதனால என்னங்க? அவர் இன்னொரு நாள் வரட்டும். தீபக் கூட நீங்க பேசிக்கிட்டிருங்க. நான் காபி கலந்து எடுத்துட்டு வரேன்." ஜானகி காபி கலக்கப் போனதும், தீபக் வசந்தாவிடமும், முத்தையாவிடமும் கலகலப்பாகப் பேசினான்.

ஜானகி காபி கொண்டு வந்தாள்.

முத்தையாவும், ஜானகியும் ரசித்துக் குடித்தார்கள்.

"சரண்யாவும் உங்க பையன் தீபக்கும் ஒருத்தரை ஒருத்தர் விரும்பறது உங்களுக்குத் தெரிஞ்சிருக்கும். இவங்க ரெண்டு பேரும் விரும்பறது உறுதியா தெரியாமலே என்னோட மகன், உங்க தீபக்கைச் சரண்யாவுக்குக் கல்யாணம் பண்ணி வைக்கலான்னு நினைச்சிருக்கான். இன்னிக்கு அவனால வரமுடியாம ஆகிட்டாலும், அவனைக் கலந்துதான் கல்யாணத்தை உறுதி பண்ணணும். தேதி வைக்கணும்..."

"அதெல்லாம் சரிங்கம்மா. பணம், பங்களா, கார் இப்படி ஏராளமான வசதிகள்ல நீங்க இருக்கீங்க... நாங்க இதோ பங்களாக்காரங்க குடுத்திருக்கற குவார்ட்டர்ஸ்ல இருக்கோம். இப்பத்தான் கொஞ்ச நாளா என்னோட மகனுங்க ரெண்டு பேரும்ம ஏதோ ஓரளவு சம்பாதிக்கறாங்க. உங்க பேத்திக்கும் வசதியான வாழ்க்கைதான் பழக்கம். எங்களுக்கு உழைச்சு உழைச்சு அசதியான வாழ்க்கைதான் மிச்சம். நம்ம ரெண்டு குடும்பத்தோட அந்தஸ்துக்கு மலைக்கும், மடுவுக்கும் உள்ள வேறுபாடு! அதையெல்லாம் யோசிச்சு..."

"எந்த யோசனைக்கும் இடமில்லைம்மா. எங்க சரண்யாவோட சந்தோஷம்தான் எங்களுக்கு முக்கியம்.."

"முக்கியமான விஷயம் இதுல நீங்க கவனிக்க வேண்டியது என்னன்னா... இன்னிக்குக் காதல் வேகத்துலயும், மோகத்துலயும் உங்க சரண்யாவுக்கு இந்த அந்தஸ்து பேதமெல்லாம் பெரிசா தெரியாம இருக்கலாம். ஆனா நடைமுறை வாழ்க்கைன்னு வரும்போது..."

"நடைமுறை வாழ்க்கைக்குத் தேவையானது பணமும், வசதியும் மட்டுமில்லம்மா. நல்ல மனமும், குணமும்தான். இந்த ரெண்டும் தீபக்கிட்ட இருக்குன்னு சரண்யாவும் நம்பறா. எங்க மகனும் நம்பறான். நம்பிக்கைதானே வாழ்க்கை. இந்த வாழ்க்கையைத் தேர்ந்தெடுத்தது சரண்யாதான். அவ சின்னப் பொண்ணா இருந்தாலும், நல்லது கெட்டது புரிஞ்சுக்கற பக்குவம் அவகிட்ட இருக்கு. அவளோட இஷ்டம்தான் எங்க இஷ்டம்..."

"இதுக்கு மேல உங்க இஷ்டம். எனக்கு சந்தோஷம்தான்..."

"நாங்க முறைப்படி மாப்பிள்ளையைப் பார்த்துட்டோம். கல்யாணத்துக்கு நாள் பார்த்துடலாம். ஆனா சம்பிரதாயத்துக்கு நீயும் சென்னைக்கு வந்து எங்க பேத்தியைப் பார்க்கணும்மா. என்னிக்கு வர்றதுன்னு போன் பண்ணிச் சொல்லிட்டு வாம்மா."

"சரிங்க. எனக்கும் என்னோட வருங்கால மருமகளைப் பார்க்கணும்னு ஆசையாத்தான் இருக்கு. கண்டிப்பா வரேனுங்க..."

"சரிம்மா. சந்தோஷம். நாங்க கிளம்பறோம். உன்னோட கேசரியும் சரி, காபியும் சரி... அபார ருசியா இருக்கும்மா..."

முத்தையா கூறியதும் வசந்தா சிரித்தாள்.

"இவருக்கு பி.பி. இருக்கு. இன்னிக்கு கேசரியை நிறையச் சாப்பிட்டுட்டாரு."

"என்னிக்கோ ஒரு நாள் சாப்பிட்டா ஒண்ணும் ஆகாதுங்க..."

"சரிம்மா... நாங்க கிளம்பறோம்."

இருவரும் கிளம்பினார்கள்.

தீபக்கிடமும், ஸ்ரீதரிடமும் விடை பெற்றனர். அவர்களது கார் கிளம்பியது.

44

அஸோஸியேஷன் கான்ஃபரன்ஸ் முடிந்ததும் அங்கிருந்து கிளம்பினர் பிரபாகரும், சங்கரும்.

"என்ன சங்கர்! திடீர்னு உங்க முகம் ரொம்ப டல்லாயிடுச்சு! ஏன் இவ்ளவு அப்ஸெட் ஆகி இருக்கீங்க?"

"தீபக்கைச் சரண்யாவுக்குன்னு பேசியிருக்கறதா சொன்னேனே... பாண்டிச்சேரியில இருக்கற தீபக் வீட்டுக்கு அம்மா, அப்பா கூட நானும் போறதா இருந்துச்சு. உங்களையும் கூட்டிட்டுப் போறதா இருந்தேன்.

"என்னையா...?"

"ஏன் அப்படி என்னையான்னு கேக்கறீங்க? நீங்க இல்லாம எங்க கம்பெனியிலயும் சரி, எங்க வீட்லயும் சரி, எந்த ஒரு விசேஷமும் நடக்காது. எங்க நிறுவனத்தோட வளர்ச்சிக்கு நீங்களும் ஒரு முக்கிய காரணமாச்சே... ரத்த சம்பந்தமே இல்லாத நீங்க எனக்கு உதவி செய்யணும்ன்னு என்ன இருக்கு..."

"அது என்னவோ தெரியலை சங்கர். திருச்சியில முதல் முதல்ல உங்களைச் சந்திச்சப்பவே என் மனசுக்குள்ள உங்க மேல ஒரு இனம் புரியாத அன்பு தோணுச்சு. உங்க குடும்பத்துல ஒரு ஆளா உங்க குடும்பத்துச் சுபநிகழ்ச்சிகள்ல நான் கலந்துப்பேன்..."

"நான் பார்த்து வளர்த்த என் பொண்ணு சரணும்மாவோட முதல் சுப நிகழ்ச்சியோட முதல் நடவடிக்கைக்குப் பாண்டிச்சேரிக்கு நாம போக முடியலியேன்னு அப்ஸெட் ஆகிட்டேன்..."

"இந்த கான்ஃபரன்ஸ்க்கு முக்கியமான புள்ளி வர்ற தேதி முன்கூட்டின தேதியாயிடுச்சு. அவரோட சப்போர்ட்லதான் இந்த எக்ஸ்போர்ட், இம்போர்ட எல்லாம் பிரச்னை இல்லாம போயிக்கிட்டிருக்கு. ஏற்கெனவே அறிவிச்ச தேதியில அவர் வெளிநாட்டுக் கிளம்பியாக வேண்டிய சூழ்நிலை ஆயிடுச்சா... அதனால இப்படி தேதி மாறிப்போச்சு. உங்களுக்கும் கஷ்டமாத்தான் இருக்கும். எனக்குப் புரியுது. உங்க அம்மா, அப்பா போயிருப்பாங்கள்ல?"

"ஆமா. அவங்க ரெண்டு பேரும் இன்னொரு நாளைக்கு எல்லாரும் சேர்ந்து போகலாம்ன்னு சொன்னாங்க. நான்தான் முதல் முதல்ல பண்ணப் போற நல்ல காரியத்தோட முதல் நடவடிக்கையைத் தள்ளிப் போட வேண்டாம்னு சொல்லி அவங்களை அனுப்பி வச்சேன்."

"பெரியவங்க பிள்ளையார் சுழி போடட்டும். மத்ததெல்லாம் தானா நல்லபடியா நடக்கும்."

"ஆஹா... எவ்வளவு அன்போட பேசறீங்க! இந்த அன்புக்கு என்னிக்கும் நான் கடமைப்பட்டிருக்கேன் பிரபாகர்."

"பெரிய வார்த்தையெல்லாம் சொல்லாதீங்க சங்கர். எனக்குன்னு ராஜேந்திர பிரசாத் ஐயாவுக்கு அடுத்தபடியா நீங்க தான் இருக்கீங்க. உங்களுக்காக எதுவும் செய்வேன்."

"தேங்க்யூ பிரபாகர். வரட்டுமா?" சங்கர் தன் காரில் ஏறிக் கொள்ள, பிரபாகர் அவனது காரில் ஏறிக் கொள்ள, இருவரது கார்களும் அங்கிருந்து கிளம்பின.

45

பாண்டிச்சேரியில் இருந்து திரும்பும் வசந்தா, முத்தையா இருவரது வரவையும் ஆவலுடன் எதிர்பார்த்துக் காத்திருந்தாள் சரண்யா.

சதா சர்வ காலமும் தீபக்கின் நினைவிலேயே மிதந்து கொண்டிருந்தாள் அவள். 'எதிர்ப்பு இல்லாத காதல், எத்தனை பேருக்குக் கிட்டும்? முதல் முதலா நான் கண்ணோடு கண் கலந்தது தீபக்கிடம்தான். முதல் முதலா என் மனசைப் பறிகுடுத்தது தீபக்கிடம்தான். முதல் முதலா இவன்தான் எனக்குக் கணவனா வரணும்னு நான் நினைச்சது தீபக்கைத் தான். முதல் முதலா நான் ரசிச்சது தீபக்கோட அழகைத்தான். முதல் முதலா இவன் நிச்சயமா நல்லவனா இருப்பான்னு நினைச்சதும் தீபக்கைத்தான். என்னோட வாழ்க்கையில் முதன்மையானவர் தீபக். என்னோட எல்லாமே தீபக்தான். தீபக்... தீபக்...'

தீபக்கின் உயிரைத் தன் உயிராக மதித்து, அவனது முகத்தைக் கற்பனையில் கண்டு களித்துக் கொண்டிருந்த சரண்யாவின் நினைவலைகள், காரின் ஹாரன் ஒலி கேட்டுக் கலைந்தன.

பங்களாவிற்குள்ளிருந்து போர்டிகோவிற்கு ஓடோடி வந்தாள் சரண்யா.

காரிலிருந்து இறங்கிய வசந்தாவையும், முத்தையாவையும் கட்டிப் பிடித்துக் கொண்டாள்.