Lekha Books

அதனால இந்த டான்ஸ் துறையில கொஞ்சம் பெரிய அளவில் முன்னேறினப்புறம் சொல்லலாம்ன்னு காத்துக்கிட்டிருக்கேன். உனக்கு உங்கப்பாட்ட ஒரு வாய்ப்புக் கிடைச்ச மாதிரி எனக்கும் எங்கம்மாட்ட பேசறதுக்கு ஒரு வாய்ப்புக் கிடைக்காமயா போயிடும்?"

"வாய்ப்புக் கிடைக்கும்னு காலத்தைக் கடத்திடாம அந்த வாய்ப்பை நீங்களே உருவாக்கி, உங்க அம்மா கிட்ட பேசிடுங்க ஸ்ரீ."

"முதல்ல அண்ணன் கிட்ட சொல்லிடுறேன். அப்புறம் அம்மாகிட்ட பேசிடறேன்."

"நான் என்னோட 'கருணாலயா' குழந்தைகள் இல்லம் திறக்கற விஷயமா சென்னைக்குப் போயிருந்தேன்."

"என்ன?! சென்னைக்குப் போனியா? எனக்கு ஒரு போன் கூட ஏன் போடலை?"

"நீங்க உங்க வேலையில பிஸியா இருப்பீங்க. அதனால போன வேலை முடிச்சதும் கிளம்பி வந்துட்டேன். அதைவிட ஒரு த்ரில்லிங்கான விஷயம் இருக்கு. கேளுங்க. உங்க அண்ணனை ஒரு பொண்ணு கூடப் பார்த்தேன். அவரும் காதல் வலையில சிக்கிட்டார் போலிருக்கு?!..."

"இந்தக் காலத்துல... ஒரு ஆடவனை ஒரு பொண்ணு கூடப் பார்க்கறது என்ன அபூர்வமான விஷயமா? பழங்காலத்துலதான் ஒரு பொண்ணை ஒருத்தன் கூடப் பார்த்தா உடனே தப்பா பேசுவாங்க. இப்ப அநேகமா எல்லாப் பொண்ணுங்களும் வேலைக்குப் போறாங்க. பிஸினஸ் துறையில இறங்கி இருக்காங்க. உத்யோக ரீதியா ஆணும், பெண்ணும் பொது இடங்களுக்குப் போக வேண்டி இருக்குல்ல?"

"அடடா... விட்டா ஒரு மெகா ஸீரியலே பண்ணிடுவீங்க போலிருக்கு! நான் சொல்ல வர்றதை முழுசா சொல்ல விடுங்களேன். உத்யோக ரீதியா ஒரு பொண்ணும், பையனும் போனா இப்படி நெருக்கமா, தோளாடு தோள் உரச நடந்து போக மாட்டாங்க. ரெஸ்ட்டாரண்ட்ல உட்கார்ந்து ஒரே ப்ளேட்ல சாப்பிட்டு உலகத்தை மறந்து இருக்க மாட்டாங்க...."

"அட! என்னோட அண்ணன் தீபக்கா இந்த அளவிற்கு முன்னேறி இருக்கான்? ரொம்ப ஆச்சர்யமா இருக்கே! வீட்ல இந்தப் பூனையும் பால் குடிக்குமாங்கற மாதிரி இருப்பானே?!..."

"வீட்ல பூனை... வெளியில புலி. ஆனா சும்மா சொல்லக் கூடாது. பொண்ணு அபார அழகு!"

"ஒரு பொண்ணான நீயே இன்னொரு பொண்ணை அழகுன்னு பாராட்டறதைப் பார்த்தா. அண்ணனை முந்திக்கிட்டு நான் அந்தப் பொண்ணைப் பார்த்திருக்கணுமே!.."

"ம்... பாப்பீங்க... பாப்பீங்க..." செல்லமாக ஸ்ரீதரின் முதுகில் ஓங்கிக் குத்தினாள் வாணி.

"முதல்ல உங்கம்மா கிட்ட போய் நம்ம விஷயத்தைச் சொல்ற வழியைப் பாருங்க. இப்ப நாம வீட்டுக்குக் கிளம்பற வழியைப் பார்க்கணும்."

இருவரும் எழுந்து பூங்காவை விட்டு வெளியேறினர்.

40

வசந்தாவிற்கு வழக்கமாய் வரும் முழங்கால் வலி அன்று வழக்கத்திற்கு மாறாக மிக அதிகமாக வந்துவிட்டது. தாய்லாந்தில் இருந்து சங்கர் ஏகப்பட்ட தைலங்கள் வாங்கி வந்து கொடுத்திருந்தான். அவற்றில் ஒன்றை எடுத்து முழங்காலில் தேய்த்துக் கொண்டிருந்தாள். இதைப் பார்த்த சரண்யா, வசந்தாவின் அருகே வந்தாள்.

"நான் தேய்ச்சு விடறேன் பாட்டி..."

வசந்தாவின் கையில் இருந்த தைல பாட்டிலை வாங்கிக் கொண்டாள் சரண்யா.

"இன்னிக்கு என்ன, வானம் பொத்துக்கிட்டு ஊத்தப் போகுதா? எனக்குத் தைலம் தேய்ச்சு விடணும்னு அக்கறை வந்துருச்சு..."

"என்னோட பாட்டிக்கு நான் செய்யாம வேற யாரு செய்வா?" என்று சொல்லியபடி தேய்க்க ஆரம்பித்தாள் சரண்யா.

"ஏண்டியம்மா சரண்யா குட்டி... என்னோட காலுக்குத் தைலம் தேக்கிறியா அல்லது... என்னோட தலையில ஐஸ் வைக்கறியா?..."

"சும்மா இருங்க பாட்டி. நான் சொல்றதைக் கேளுங்க. இப்ப 'இதயம் வெல்த்'...ன்னு இதயம் கம்பெனியில இருந்து டென் யெம்.யெல். பாக்கெட் போடறாங்க..."

"என்ன பாக்கெட் போடறாங்க?"

"எண்ணெய் பாக்கெட்தான் போடறாங்க..."

"அது எதுக்கு பத்து மில்லி பாக்கெட்?"

"அதை அப்படியே வாய்ல ஊத்தி ஒரு இருபது நிமிஷம் கொப்புளிச்சுட்டு, தண்ணி மாதிரி எண்ணெய் நீர்த்துப் போனப்புறம் வெளியில துப்பிடணும். இப்படி செஞ்சா... உங்க முழங்கால் வலி மாயமா மறைஞ்சு போயிடும்..."

"நிஜமாவா சொல்ற, கண்ணம்மா?"

"ஆமா பாட்டி, முழங்கால் வலி மட்டுமல்ல, பல்வலி, தலைவலி எல்லாமே குணமாகுதாம். இதுக்கு இங்க்லீஷ்ல 'ஆயில் புல்லிங்'ன்னு சொல்றாங்க. பேப்பரைப் பார்த்தா 'ஆயில் புல்லிங்', ரேடியோ கேட்டா' ஆயில் புல்லிங்'ன்னு, டி.வி. விளம்பரத்துல கூட பாட்டுப் பாடுதே பாட்டி..."

"ஆமா.. நான் கேட்டிருக்கேன். ஆனா உட்கார்ந்து பார்த்ததில்லை. இனிமே பார்க்கறேன்..."

"பார்த்தா மட்டும் போதாது. அதே மாதிரி தினமும் செய்யணும். என்ன?"

"சரிடி, என் கண்ணம்மா. ஆஹா! நீ தைலம் தேய்ச்சு விட்றது எவ்வளவு சுகமா இருக்கு?!"

"இது இது இதைத்தானே நான் எதிர்பார்த்தேன்..."

"என்ன?"

"ஒண்ணுமில்லை பாட்டி. உங்களுக்கு வலி குறையணும்னு எதிர்பார்த்தேன்." சமாளித்துப் பேசியவள் தொடர்ந்தாள்.

"பாட்டி... காதலைப் பத்தி என்ன நினைக்கறீங்க?"

"ம்... உனக்குக் கல்யாண வயசு வந்துருச்சு. கல்யாண ஆசையும் வந்துருச்சு போலிருக்கு..."

"நான் கேட்ட கேள்விக்குப் பதில் சொல்லுங்க பாட்டி."

"என்ன கேட்ட?"

"சரியான பாட்டி. காதலைப் பத்தி என்ன நினைக்கறிங்க?"

"எங்க காலத்துல காதல்ங்கறது கெட்ட வார்த்தை. இப்ப உங்க காலத்துல அது ஒரு வேத வார்த்தை..."

"ஹய்... கரெக்ட்டா சொல்லிட்டீங்களே!"

"நான் கரெக்டா சொன்னது இருக்கட்டும். நீ கேட்க வந்ததைத் தப்பு இல்லாம கரெக்டா கேளுடி செல்லம்."

"பாட்டி... உங்களுக்குத் தெரியும். என்னைப்பத்தி. நான் எதையும் வெளிப்படையா பேசறவள்ன்னு... நான்... நான் ஒருத்தரை விரும்பறேன் பாட்டி..."

"அப்படின்னா... காதல்?..."

"ஆமா பாட்டி..."

இதைக் கேட்ட வசந்தா பெருமூச்சு விட்டாள்.

"இதே விஷயத்தை இருபது வருஷத்துக்கு முன்னால நீ சொல்லி இருந்தா... இங்கே நிலைமையே வேறயா இருந்திருக்கும். நான் கூட அதிர்ச்சியாயிருப்பேன். ஏன்னா... சங்கரும் இதே போலத் தன் காதலைப் பத்தி சொன்னப்ப ஒரு பிரளயமே நடந்துச்சு. குடும்பத்துல இருந்து சங்கர் பிரிக்கப்பட்டான். அப்போ அவனைச் சுமந்த இந்த வயிறு, அவனைப் பொத்தி வச்ச இந்த நெஞ்சு எப்படி எரிஞ்சுது தெரியுமா? பெத்த அப்பா பேச்சைக் கேட்காம, அவன் காதலிச்ச பொண்ணே பெரிசுன்னு கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்ட மகனைக் கோபப்படறதா அல்லது குடும்பத்தை விட்டுப் பிரிஞ்சு போயிட்டானே மகன்னு அழுது தீர்க்கறதா, உங்க தாத்தாவோட வைராக்யத்தைப் பார்த்து மௌனயாகம் நடத்தி வாழ்க்கையை ஓட்டறதான்னு நான் தவிச்ச தவிப்பு அந்த ஆண்டவனுக்குதான் தெரியும். நான் பட்ட வேதனையைத் தீர்க்கறதுக்கு என் மகன் மறுபடி எங்க கூட வந்து சேர்ந்தான்.