Lekha Books

குறிப்பாக நம்முடைய கம்பெனியில்... உதாரணத்திற்கு... கம்பெனி நஷ்டத்தை அடைந்து ஒரு ‘சிக்’ கம்பெனி என்று ஆகிவிட்டால், கடன் தந்த நிதி நிறுவனங்களில் இருந்தும் அரசாங்கத்திடமிருந்தும் பல பெரிய தள்ளுபடிகளைப் பெறலாம். கடன் தொகையைத் திருப்பித் தரக்கூடிய கால அளவை நீட்டிக்கச் செய்யலாம். வட்டியும் ஓரளவுக்குக் குறையும். வரிச்சலுகைகள் வேறு...”

“இதெல்லாம் எங்களுக்குத் தெரிந்த விஷயங்கள்தான்” - ராகவன் விருப்பப்படாதது மாதிரி சொன்னான்.

அதை கவனிக்காமல் கே.ஆர்.கே. தொடர்ந்து சொன்னார்:

“ஒருவேளை அப்படிப்பட்ட அணுகுமுறைக்குப் பின்னால் வேறு சில நோக்கங்களும் இருக்கலாம். ஏதாவது காரணங்களால் ஒருவேளை அவர்களுடைய உற்பத்திப் பொருட்கள் சந்தையில் முன்பைப்போல விற்பனை ஆகாமல் இருக்கலாம். இல்லாவிட்டால் கச்சாப் பொருட்களின் விலை அதிகமாக இருக்கலாம். உலக சந்தையில் உற்பத்திப் பொருட்களின் விலை குறைவு... இப்படிப் பல விஷயங்கள் இருக்கலாம். இல்லாவிட்டால் விரிவாக்கத்தின் ஒரு பகுதியாக அவர்கள் கொண்டு வரும் அதே வரிசையில் அமைந்த வேறு உற்பத்திப் பொருட்கள் இன்றைய சூழ்நிலையில் லாபத்துடன் விற்பனை செய்வதற்கு ஏதாவது சிரமங்களை அவர்கள் சந்திக்கலாம். அப்படிப்பட்ட சூழ்நிலையில், நிலைமை கொஞ்சம் நன்றாக ஆகட்டும் என்பதற்காக அவர்கள் வெறுமனே நின்று கொண்டிருக்கலாம் அல்லவா?”

“அது எப்படி வேண்டுமானாலும் இருக்கட்டும். எங்களுக்கு அது ஒரு பிரச்சினையே அல்ல. எதுவாக இருந்தாலும், நாங்கள் முன்னால் வைத்திருக்கும் கோரிக்கைகளிலிருந்து சிறிதுகூடப் பின்னோக்கி நகர்வதற்கான வாய்ப்பே இல்லை. அது மட்டும் உறுதி. ஒப்பந்தத்தை இனிமேலும் நீடித்துக்கொண்டு செல்வதற்கு நாங்கள் சம்மதிப்பதாக இல்லை. சிறு சிறு விட்டுக்கொடுத்தல்களை எங்களால் புரிந்து கொள்ள முடிகிறது. ஆனால் இங்கு நடந்து கொண்டிருப்பது ஒரு வகையான நன்கு தெரியக்கூடிய குழப்பம்தான். இந்த விஷயத்தில் எங்களுடைய அணுகுமுறையுடன் வேறு நான்கு யூனியன்களும் பொதுவாகவே ஒத்து செல்கின்றன. இன்னொரு வகையில் கூறுவதாக இருந்தால், வேறு ஒரு நிலைப்பாட்டை எடுக்கக்கூடிய தைரியம் அவர்களுக்கு இல்லை என்றுகூட வைத்துக்கொள்ளலாம்.”

“அது பிடிவாதமாச்சே ராகவா?”

“இருக்கட்டும். அப்படி நினைத்தாலும் பிரச்சினை இல்லை. தொழிலாளி வர்க்கத்தின் இப்படிப்பட்ட சிறு சிறு பிடிவாதங்களின் மூலமாகத்தான் வரலாறு பல நேரங்களில் திருத்தி எழுதப்பட்டிருக்கிறது.”

“அப்படியென்றால், மீண்டும் ஒரு மோதல்... அப்படித்தானே? முன்பு உண்டான இரண்டு செட்டில்மென்ட் சமயத்திலும் அது தேவைப்படவில்லை.”

“காலம் மாறிவிட்டது என்று எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும். மேனேஜ்மென்டின் கைப்பிடியில் இருக்கக்கூடிய ஒரு யூனியன் எல்லா நேரங்களிலும் கிடைக்கும் என்று அவர்கள் ஆசைப்பட முடியாதே!”

கே.ஆர்.கே. அடுத்த நிமிடம் நாற்காலியில் நிமிர்ந்து உட்கார்ந்தார்.

“ராகவா!” - கே.ஆர்.கே.யின் குரல் உயர்ந்தது: “நீ என்ன சொன்னே? அதை இன்னொரு தடவை சொல்ல முடியுமா? அதற்கான தைரியம் உனக்கு இருக்கிறதா?”

அவருடைய கண்கள் நெருப்பென எரிந்து கொண்டிருப்பதை ராகவன் பார்த்தான். அந்தப் பார்வையைச் சந்திக்க முடியாமல் முகத்தைத் தாழ்த்திக் கொண்டு அவன் மெதுவான குரலில் சொன்னான்:

“உண்மையாகச் சொல்வதாக இருந்தால் கே.ஆர்.கே... உங்களைப் போன்ற ஒருவர் இப்போது இப்படி அலட்சியமாகப் பேசுவதைப் பார்க்கும்போது மனதிற்கு வருத்தமாக இருக்கிறது. ட்ரேட் யூனியனிஸத்தின் ஆரம்ப பாடத்தை இந்தப் பகுதியில் இருக்கும் தொழிலாளிகளுக்குக் கற்றுத் தந்ததே நீங்கள்தான். ஆனால் இப்போது ஒரு மாதிரியான... மேலோட்டமான பேச்சு...”

கே.ஆர்.கே. அடுத்த நிமிடம் அமைதியாக மாறி பலவற்றையும் நினைத்துக்கொண்டு தாழ்வான குரலில் சொன்னார்:

“எனக்கு யாரும் கற்றுத் தரவில்லை ராகவா. ஆனால் பத்து முப்பத்தைந்து வருட அனுபவங்களிலிருந்து நான் பலவற்றையும் கற்றுக்கொண்டேன். ஒரு ஆபத்தான குழியின் அருகில் வரும்போது கால்கள் தானே நின்று விடுகின்றன. ஆறாவது அறிவு கண் விழிக்கிறது. தலைக்குள் ஆபத்தை முன்கூட்டியே கூறி எச்சரிக்கும் என்னவோ மின்னுகிறது. இவை அனைத்தும் எந்தவொரு உயிரினத்திடமும் சாதாரணமாக இருக்கக்கூடிய விழிப்புணர்வுதான்.”

“என்னதான் ஆனாலும் இந்த விஷயத்தில் விட்டுக் கொடுப்பது என்ற பிரச்சினையே இல்லை கே.ஆர்.கே. இங்கு தோற்றால் வேறு எல்லா இடங்களிலும் நாம் தோற்போம். இந்தப் பகுதியில் இருக்கும் வேறு மூன்று கம்பெனிகளிலும் இப்போது எல்.டி.எஸ். பற்றிய விவாதங்கள் நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கின்றன. இங்கு தோல்வியைச் சந்தித்தால்...”

“அதை ஒப்புக் கொள்கிறேன். ஆனால் ஒரு அளவுக்கு மேலே இப்படிப்பட்ட கூட்டுச் செயல்களுக்கு முக்கியத்துவம் தந்தால் சில நேரங்களில் அது ஒரு வலைக்குள் மாட்டிக் கொண்டதைப் போல ஆகிவிடும். ஒவ்வொரு கம்பெனிக்கும் அதற்கென்று இருக்கும் பலமும் பலவீனமும் உண்டு. அவர்களுக்கு மட்டுமே இருக்கும் ஏதாவது குறிப்பிட்ட சூழ்நிலைகளில், சில நேரங்களில் பின்வாசலில் அவர்கள் இடத்தை மாற்றி மிதித்து, ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்துப் போட்டுவிட்டார்கள் என்ற நிலை வரலாம். அந்த மாதிரி விஷயங்களை நான் ஏராளமாகப் பார்த்திருக்கிறேன். அது மட்டுமல்ல... இப்படிப்பட்ட காய் நகர்த்தல்களுடன் அதிக வேகத்துடன் முன்னோக்கிச் செல்லும்போது, நமக்கென்று தனியாகத் தப்பித்துச் செல்லும் பாதையை முன்கூட்டியே போட்டு வைத்திருக்க வேண்டும்... எப்போதும். நிலைமை மோசமானால், முகத்தை இழக்காமல் பின்னோக்கி வருவதற்கு குறுக்கு வழி... அதைத்தான் கூறுகிறேன். சில நேரங்களில் மேனேஜ்மென்டே தந்திரமாக அதை உண்டாக்கித் தரும். ஆனால் எப்போதும் அதை எதிர்பார்க்கக்கூடாது.”

ஒரு நிமிடம் எதுவும் பேசாமல் இருந்துவிட்டு, கே.ஆர்.கே.யின் முகத்தையே வெறித்துப் பார்த்துவிட்டு, ராகவன் தாழ்வான குரலில் சொன்னான்:

“இல்லை... எனக்கு கொஞ்சம்கூட புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை. எங்களுடைய பழைய கே.ஆர்.கே.யா இதையெல்லாம் சொல்றாரு?”

“ஒருவேளை வயதானதால் இருக்கலாம்” - கே.ஆர்.கே. சொன்னார்: “கேன்டீனில் அப்பளத்தின் அளவு குறைந்துவிட்டது என்பதற்காக வேலை நிறுத்தம் செய்த ஒரு வரலாறு இந்தப் பகுதியில் ஒரு கூட்டத்திற்கு இருக்கிறதே! அதுவும் ஒரு பொதுத்துறை நிறுவனத்தில். அதில் இருந்த தமாஷைக்கூட இப்போது என்னால் ரசிக்க முடியவில்லை. அதுவும் வயதானதால் இருக்கலாம்.”

கே.ஆர்.கே. சிரிக்க முயற்சித்தார்.

“அது மட்டும்தானா?” - ராகவனின் முகத்தில் சந்தேகம் நிறைந்திருந்தது.

“சில நேரங்களில் உங்களுடைய அணுகுமுறை சரியாகக்கூட இருக்கலாம். மேனேஜ்மென்டின் இன்றைய செயல்பாடுகளைப் பற்றி எனக்கு சரியாகத் தெரியாதே! இல்லாவிட்டாலும் இனி அதில் ஒன்றுமே இல்லை என்று ஒன்றரை வருடங்களுக்கு முன்பே முடிவு செய்து நிறுத்திக் கொண்டேன். ஆனால், ஒரு விஷயம்... நீங்கள் ஒரு வலையில் போய் மாட்டிக் கொள்ளக்கூடாது என்று நான் விரும்புகிறேன். அவ்வளவுதான்.”

“என்ன வலை?”