Lekha Books

“சமீப காலத்தில் நான் கேட்ட மிகப்பெரிய நகைச்சுவை... ராகவா, உன்னைப் பற்றி நான் இப்படி நினைத்திருக்கவில்லை. தெரியுதா?”

கே.ஆர்.கே.விற்கு அப்போதும் சிரிப்பை அடக்க முடியவில்லை.

ஆரவாரத்தைக் கேட்டு ராதிகா கதவிற்கு அருகில் வந்து பார்த்தாள்.

“மகளே... கொஞ்சம் தேநீர் கொண்டு வந்து தர்றியா? பால் இல்லையென்றால், வெறும் தேநீரைக் கொண்டு வா.”

“இப்போ வேண்டாம் கே.ஆர்.கே. நேரம் அதிகமாயிடுச்சு. எனக்கு கொஞ்சம் முக்கியமான வேலைகள் இருக்கு.”

ராகவன் சொன்னான்.

ராகவனின் முகத்தைக் கண்களைச் சுருக்கிப் பார்த்துவிட்டு கே.ஆர்.கே. வேகமாக மூச்சுவிட்டவாறு முன்பக்க கூடத்தை நோக்கி நடந்தார்.

“இல்லை... நாங்கள் அப்படி எந்தவொரு முடிவையும் எடுக்கவில்லை தெரியுதா?” -ராகவன் அவசரமாகச் சொன்னான்: “சொல்லப் போனால் அவர்களுடைய காய் நகர்த்தல்களுக்காக காத்திருக்கிறோம். பிறகு... இதுவரை நம்பியார் சாருடன் விளக்கமாகப் பேச முடியவில்லை.”

“நம்பியார்...?”

கே.ஆர்.கே. முகத்தைத் திருப்பிக் கொண்டு கேள்வி கேட்கிற மாதிரி பார்த்தார்.

“அந்த ஆள் இப்போதும் உங்களுடைய யூனியன் சம்பந்தப்பட்ட விஷயங்களில் தலையிடுகிறாரா?”

“அந்த அளவிற்கு நேரடியாக தலையிடுகிறார் என்று கூறுவதற்கில்லை. எனினும், இந்த மாதிரியான முக்கியமான விஷயங்கள் என்று வரும்போது, பார்ட்டியுடன் கலந்து பேசாமல் எப்படி இருக்க முடியும்? அவர்களுடைய ஆதரவு சில நேரங்களில் தேவைப்படுகிறதே! அதனால் அதை தலையிடுவதாகக் கூற முடியாது.”

வராந்தாவிற்கு முன்னால் சாய்ந்து நின்று கொண்டு, முன்னால் இருந்த இருட்டையே கே.ஆர்.கே. வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.

“ஒரு விஷயத்தை மனம் திறந்து கூறுகிறேன் ராகவா. எனக்கு சில உறுதியான அரசியல் நம்பிக்கைகள் இருக்கு. அது அப்போதும் இப்போதும் ஒரே மாதிரிதான் இருக்கு. எந்தவொரு மாற்றமும் இல்லை. ஆனால் யூனியன் விஷயங்களில் பார்ட்டியின் தலைவர்கள் தலையிடுவதற்கு நான் எந்த சமயத்திலும் சம்மதித்தது இல்லை. இந்த நிமிடம் வரை... நான் இருந்தபோது அவர்களுக்கு அதற்கான தைரியம் இருந்ததும் இல்லை. கட்சியை சேர்ந்தவர்களுக்கு மேனேஜ்மென்ட்டுடன் சில சின்னச் சின்ன கருத்து வேறுபாடுகள் இருக்கலாம். பல விஷயங்களிலும்... ஒன்று... ஏதாவது மாநாட்டிற்காக வாங்கி நன்கொடை பணம் சற்று குறைவாக இருந்திருக்கலாம். இல்லாவிட்டால் ஏதாவது கட்சியை நம்பி இருப்பவரின் வேலை பிரச்சினையாக இருக்கலாம். அதுவும் இல்லாவிட்டால் கட்சி அலுவலகத்திலிருந்து தனிப்பட்ட முறையில் வற்புறத்திக் கூறியும், ஒரு தொண்டனுக்கு கான்ட்ராக்ட் தரவில்லை என்ற கோபம் இருக்கலாம். அரசியலில் தலைமைத் தன்மை பெரிய அளவில் உண்டாவது சிபாரிசுகளின் மூலம் காரியங்களை சாதித்துக் கொடுப்பதால்தானே? ஆனால் ஒன்றை மட்டும் கூறுகிறேன். என்னுடைய அரசியல் நம்பிக்கைகள் என்னுடன் மட்டுமே இருக்கும. அதை யூனியன் சம்பந்தப்பட்ட விஷயங்களுடன் போட்டு குழப்பிக் கொள்ள எந்த சமயத்திலும் நான் சம்மதித்ததே இல்லை. யூனியனை கட்சியின் வளர்ச்சிக்காகப் பயன்படும் வெறும் கருவியாகத் தரம் தாழ்த்த நான் அனுமதித்ததும் இல்லை. ஒருவேளை அந்தக் காரணத்தால்தான் காலம் காலங்களாக அப்போதப்போது இருக்கும் மேனேஜ்மென்டும் சில அரசியல் கட்சிகளும் நம்முடைய ஆட்களை இழுத்துச் சென்று தங்களுடைய சொற்களைக் கேட்கும் யூனியன்களை வளர்க்க மேற்கொண்ட முயற்சி வெற்றி பெறாமல் போய்விட்டது. அரசியல் நம்பிக்கைகளைத் தாண்டி நம்முடைய ஆட்கள் எப்போதும் என்னுடன் இருந்திருக்கிறார்கள்.”

ராகவன் எதுவும் கூறவில்லை.

“உனக்குத் தெரியுமா? ஒரு காலத்தில் இந்தப் பகுதியில் இருந்த ஆறு கம்பெனிகளில் பெரிய யூனியன்கள் என்னுடைய கட்டுப்பாட்டில் இருந்தன. நான் கையை அசைத்தால் இந்தப் பகுதியே செயலற்று நின்றுவிடும். நான் சொல்வதைத் தாண்டி ஒரு அங்குலம்கூட இந்தப் பக்கமோ அந்தப் பக்கமோ அவர்கள் அசைய மாட்டார்கள். அப்போது அரசியலில் தொழில் ரீதியான தலைவர்களுக்கு மிகவும் சிரமமாக இருந்தது. என்னை ஓரம் கட்டுவதற்கு முடிந்த அளவிற்கு வேலைகளை அவர்கள் செய்து பார்த்தார்கள். முதலில் ஊழல் குற்றச்சாட்டுகள்... அது வேலை செய்யவில்லை என்றவுடன் ஒரு பெண் வழக்கு. யாருடைய நெற்றியிலும் மிகவும் எளிதாக ஒட்டி விடக்கூடிய ஒரு லேபில்தானே அது. எது எப்படியோ அதுவும் நல்லதாகப் போய்விட்டது. அத்துடன் எங்கிருந்தோ சரஸ்வதி என்ற பெண் என்னுடைய வாழ்க்கைக்குள் நுழைந்தாள். எனக்கே தெரியாமல், ஏதோ இருந்த இடத்தில் சிறிது காலத்திற்கு மட்டும் கிடைத்த துணை... பின்வாசல் வழியாக எங்கிருந்தோ வந்து நுழைந்ததைப் போலவே, ஒருநாள் அவள் போகவும் செய்தாள்.”

கே.ஆர்.கே.யின் தொண்டை அடைத்தது. முகத்தைக் குனிந்து நின்று கொண்டிருந்தபோது, அதை நினைத்துப் பார்த்திருக்க வேண்டியதில்லை என்று அவருக்குத் தோன்றியது. ‘திடீரென்று சிறிய ஆச்சரியத்துடன் நினைத்துப் பார்க்க ஆரம்பித்துவிட்டேன். எனக்கு சமீபகாலமாக என்ன ஆச்சு? நான் இப்படியெல்லாம் நடந்தது இல்லையே!’

அவர் கூற ஆரம்பித்தார் - விஷயத்தை மாற்றுவதற்காக.

“அப்போது நான் சொல்ல வந்தது அந்தப் பழைய யூனியன் தொடர்புகளைப் பற்றி... அப்படித்தானே? படிப்படியாக ஒவ்வொன்றையும் கை கழுவிவிட்டேன். நானேதான்... வெறுமனே விலை பேசுவதற்காக மட்டுமல்ல; நான் தொடர்பு கொண்டிருக்கும் அமைப்பின் செயல்பாட்டில் மனப்பூர்வமாக நூறு சதவிகிதம் இரண்டறக் கலந்திருக்க வேண்டும் என்ற உறுதியான எண்ணம் எனக்குத் தோன்றியது அப்போதுதான். தொழிலாளிகளின் அமைப்பைப் பற்றி எனக்குக் கிடைத்த மிகப்பெரிய அறிவாக அது இருந்தது. அத்துடன் இப்படிப்பட்ட ஒரு கமிட்மென்ட் இருந்தால் மட்டுமே ஒரு அமைப்பைக் கையில் எடுக்க முடியும் என்ற உறுதியான முடிவுக்கு நான் வந்தேன். உனக்குத் தெரியும் அல்லவா? எல்லோருக்கும் தேவையானது தற்காலிக லாபம் மட்டும்தான். டைரக்டர் போர்டில் யூனியனுக்கு முக்கியத்துவம் தருவதாக ஒரு நல்ல கம்பெனியின் மேனேஜ்மென்ட் சொன்னது. அப்போது அதை வேண்டாம் என்று சொன்னவர்கள் நம்முடைய ஆட்கள்தான். அது ஒரு பெரிய வரையறையாகவும் உரிமையாகவும் இருந்திருக்கும். கடுமையான தந்திரங்களைப் பயன்படுத்தியபோது இப்படிப்பட்ட புலிவால்களிடமிருந்து தப்பித்துக் கொள்வதுதான் நல்லது என்பது அவர்களுடைய கருத்தாக இருந்தது. எது எப்படி இருந்தாலும் படிப்படியாக ஒவ்வொன்றையும் கைவிட்டு நம் அமைப்பை விட்டுப் போனார்கள். கொஞ்சம் சிந்திக்கும்போது, அது நல்லதும்கூட. பெரும்பாலானவர்களுக்கு யூனியனின் தலைப்பில் எல்லோருக்கும் தெரிந்த ஒரு மனிதனின் பெயர் இருந்தால் மட்டும் போதும். போராட்ட தந்திரங்களுக்காக அந்தந்த சூழ்நிலையில் மிகவும் பயன்படக்கூடிய ஒரு பெயர்.