Lekha Books

ஒருவேளை, நிலைமைகள் ஒத்து வந்தால் இரவோடு இரவாக யாருக்கும் தெரியாமல் இந்தக் கம்பெனியை எந்தவித பிரச்சினையும் இல்லாமல் அவர்களுக்கு விற்பனை செய்தாகிவிட்டது என்ற நிலையும் உண்டாகும். தொழில் விவாத சட்டத்தின் வகுப்பின்படி அது சாத்தியமான ஒன்று என்பதம் தெரிந்து விட்டது. நமக்கு முன்னாலேயே சில உதாரணங்கள் இருக்கின்றன. ஒரு விஷயத்தை நினைத்துப் பார்க்க வேண்டும். இப்படி ஒரு விற்பனை நடைபெற்றால், இப்போதைய தொழிலாளர்களை ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என்ற கட்டாயம் புதிய நிர்வாகத்திற்கு இல்லை. மேனேஜ்மென்டின் உறுப்பினர் என்ற நிலையில் நான் இதைக் கூறக்கூடாது. எல்லாம் கேள்விப்பட்டவைதான். ஆனால், அதைக் கூறாமல் என்னால் இருக்க முடியாதே!”

வி.பி. ஒரு கவரை நீட்டினார். “இதில் அந்தக் கடிதம் இருக்கிறது. இங்கு நேரம் என்பது மிகப்பெரிய ஒரு பிரச்சினை. உரிய நேரத்தில் எதையாவது செய்யாவிட்டால், பிறகு காரியங்கள் கைப்பிடியிலிருந்து போய்விட்டன என்றாகிவிடும்.”

ராதிகா எழுந்து, கவரை வாங்கிக் கொண்டு வணங்கினாள். “நான் கொடுத்து விடுகிறேன் சார். அப்பா என்ன சொல்வார் என்று எனக்குத் தெரியாது.”

வி.பி. மீண்டும் தன்னுடைய இருக்கைக்குத் திரும்பி வந்தார்.

“சரி... கொஞ்சம் முயற்சி செய்து பார் பெண்ணே. இதற்கிடையில் உங்களுடைய தொலைபேசியை சரண்டர் செய்யாமல் இருந்திருந்தால், நான் இன்னொரு முறை கே.ஆர்.கே.யுடன் பேசியிருப்பேன். எது எப்படியோ... இது உங்களுடைய விஷயமும்கூட என்பதை ஞாபகத்தில் வைத்துக் கொள்ள வேண்டும். கே.ஆர்.கே.விற்கு தர்மசங்கடமாக இருக்கும் என்று எனக்கு நன்றாகத் தெரியும். ஆனால் தேவைப்படுபவனுக்கு சிந்திக்கத் தெரியலையே! அதனால் அப்பாவிடம் விஷயத்தை விளக்கிச் சொல்லணும்.”

ராதிகா தலையை ஆட்டினாள். மெதுவாக சிரிக்கவும் செய்தாள்.

வணங்கிவிட்டு மெதுவாக வெளியேறி, கதவை அடைத்தாள்.

2

சாய்வு நாற்காலியில் அமர்ந்து தளர்ந்து போன இடதுகாலைத் தடவி விட்டுக் கொண்டிருந்தார் கே.ஆர்.கே.

அவருடைய முகத்தில் இருந்த அந்த இறுக்கம் சற்று மறைவதற்காகக் காத்திருந்தாள் ராதிகா.

கே.ஆர்.கே.யின் குரல் உயர்ந்தது.

“அந்த ஆள் இப்படிப் பழைய புராணத்தைப் பாட ஆரம்பித்தவுடன், நீ அதிலிருந்து விலகிப் போயிருக்க வேண்டாமா? தேவையில்லாத விஷயங்களில் நீ ஏன் தலையை நுழைக்கிறாய்?”

“அது எப்படி அப்பா? வி.பி. அழைத்தால் என்னால் போகாமல் இருக்க முடியுமா?”

“சரி... இருக்கட்டும். அந்தக் கடிதத்தை அங்கே வை. நான் அதைப் பார்க்கவே விரும்பவில்லை. அதில் என்ன எழுதப்பட்டிருக்கும் என்பது வாசிக்காமலே எனக்கு நன்றாகத் தெரியும். கோவிந்தன் குட்டியின் ஆங்கிலத்தின் கூர்மை ஒருவேளை அந்த மலையாள வரிகளில் இல்லாமல் இருக்கலாம். எனினும் அவருடைய மனதின் போக்கு எந்த வழியில் இருக்கும் என்பதைக் கற்பனை பண்ணிவிட முடியும். திறமைசாலி- மிகவும் திறமைசாலி. என்மூலம் ஒரு வேண்டுகோளை வெளியே வரும்படி செய்து, தொழிலாளர்களைப் பிரிவுபடுத்தி ஒரு விளையாட்டு விளையாடுவது... நான் இதில் கையெழுத்துப் போடுவேன் என்று அந்த மடையன் நினைக்கிறானா? அந்த அளவிற்கு நான் தளர்ந்து போய்விட்டேனா? என்னுடைய ஒரு காலுக்கு மட்டும்தானே தளர்ச்சி உண்டாகியிருக்கிறது? என்னுடைய குணத்தைப் பற்றி வேறு யாரையும்விட கோவிந்தன் குட்டிக்கு நன்றாகத் தெரியும். எத்தனையோ வருடங்களாக எங்களுக்கிடையில் இப்படி எலியும் பூனையும் விளையாட்டு ஆரம்பித்து நடந்து கொண்டிருக்கிறது! எனினும், இது சாதாரணமாக செய்யப்பட்ட ஒரு செயல் அல்ல. இதற்குப் பின்னால் கோவிந்தன் குட்டியின் குருட்டு அறிவில் இருந்து வந்த ஏதாவது செப்படி வித்தைகள் இருக்கும்.”

“அப்பா, உங்களைப் பற்றி சீனியர் வி.பி.க்கு மிகப்பெரிய கருத்து இருக்கிறது.”

“சீனியர் வி.பி...!” - கே.ஆர்.கே. சத்தம் போட்டு சிரித்தார். “கோவிந்தன் குட்டியைப் பற்றிக் கூறும்போதெல்லாம் ஞாபகத்தில் வருவது, அந்த ஆளின் விரல்களின் அந்தப் பழைய திறமைதான். விருந்தினர் மாளிகையில் செட்டியார்மார்களுக்கு விஸ்கி ஊற்றித் தரும்போது, புட்டியை சற்று சாய்த்து விரலால் ஒரே ஒரு தட்டு... மிகவும் சரியாக ஒரு லார்ஜ் விழும். பெக்கை அளவிடுவதைவிட, மிகவும் சரியாக அது இருக்கும். செட்டியார்களுக்கு எடுபிடி வேலை செய்வதில் இருந்து மார்வாடிகளின் சீனியர் வி.பி.க்கான படிகளை கோவிந்தன் குட்டி தாண்டிச் சென்றது எப்படி என்ற விஷயம் எனக்கு நன்றாகத் தெரியும். அவற்றில் சிலவற்றை உன்னிடம் கூற முடியாது. குப்தாஜி இந்த ஆளுக்காக சீனியர் வி.பி. என்ற பதவியை உண்டாக்கித் தந்தார். மற்ற வி.பி.க்களைவிட உயர்வாக இருப்பது மாதிரி... ஒருவேளை இனிமேல் அந்த ஆள் இந்தக் கம்பெனியின் தலைவராக ஆனால்கூட, அதில் எனக்கு சிறிதும் ஆச்சரியம் உண்டாகாது. அந்த அளவிற்கு கோவிந்தன் குட்டி திறமைசாலி! அதிர்ஷ்டசாலியும்கூட...”

ராதிகா நாற்காலியை நகர்த்திப் போட்டு அருகில் உட்கார்ந்தாள். அவள் சொன்னாள்:

“கம்பெனியின் இப்போதைய நிலைமை மிகவும் மோசமாக இருக்கிறது என்று அவர் சொன்னார். அப்படியென்றால் இவ்வளவு தொழிலாளர்களின் நிலைமை...”

கே.ஆர்.கே. மெதுவாக தாடையைத் தடவ ஆரம்பித்தார்.

“அந்த ஆள் சொன்னதில் சில உண்மைகள் இருக்கின்றன என்பது எனக்குத் தெரியாமல் இல்லை. கம்பெனியின் எதிர்காலத்தைப் பற்றிய விஷயத்தில் அந்த ஆளின் அக்கறையை என்னால் புரிந்து கொள்ள முடிகிறது. இந்த நிறுவனத்துடன் வளர்ந்த ஒரு ஆள் வேறு மாதிரி இருப்பது என்பது சாத்தியமில்லாத ஒன்று. சரிதான்... ஒருவேளை மார்வாடிகள் வாய்ப்பு கிடைக்கும்போது இதை விட்டெறிந்துவிட்டு போவதற்குத் தயாராக இருப்பார்கள். அதற்கப்பால் உணர்வுப்பூர்வமான ஒரு ஈடுபாடு எதுவும் அவர்களுக்கு இருக்க வேண்டிய அவசியமில்லை. இறுதியில் புலியின் வாலைப் பிடித்துக் கொண்டிருப்பவர்கள் வங்கிகளும் தொழிலாளர்களும் மட்டும்தான். இது மிகவும் சாதாரணமான ஒரு விளையாட்டுதான். அவர்களின் முதலீட்டுத் தொகையைவிட எத்தனையோ மடங்குகளை அவர்கள் எடுத்துக் கொண்டு போயிருப்பார்கள். எல்லா குரூப் கம்பெனிகளையும் இணைத்துக் கொண்டிருக்கும் ஒரு சர்க்கஸ் விளையாட்டில் பணம் அங்குமிங்குமாகப் புரண்டு கொண்டிருப்பதைக் கண்டுபிடிப்பது என்பது மிகவும் கஷ்டமான விஷயம். அதைத் தாளில் பார்க்கும்போது சுவாரசியமாக இருக்கும். ஒரு நிறுவனத்தைப் பொறுத்தவரையில் விரிவாக்கம் மிகவும் அவசியத் தேவைதான். ஆனால், அவர்களுடைய ஆர்வம் என்னவாக இருந்தது? பெரிய அளவில் உள்ள முதலீடு தேவைப்படும்போது, பணத்தை வெளியே கொண்டு போகக்கூடிய ஏராளமான வழிகளும் இருக்கும். ஊதிப் பெரிதாக்கிய திட்டத்திற்கான செலவுத் தொகையில் அவர்களுடைய கால் காசுகூட இறங்காது. நிதி நிறுவனங்களில் இருந்து வரும் மிகப்பெரிய கடன்...