Lekha Books

ஊர்க்காரர்கள் எல்லோரும் இப்படிக் கூறுவார்கள்.

‘‘கொச்சப்பன் முதலாளிக்குத் தண்ணி அடிக்கிற பழக்கமும், பொம்பளை விஷயமும் இல்ல. என்ன பணிவு! என்ன அன்பு!’’

அந்த வகையில் அவர் ஊரிலேயே மிகப் பெரியபணக்காரராக ஆனார். பொதுமக்கள் ஏற்றுக் கொண்ட மனிதராக ஆனார். கோவிந்தன் முதலாளியும் சாக்கோ முதலாளியும் வீழ்ச்சியைச் சந்தித்தார்கள்.

தோழர் மாதவன் சம்பந்தப்பட்ட இடத்திற்கு வந்து தொழிலாளர்களை ஒன்று திரட்டி, வேலை நிறுத்தம் செய்தபோதுதான் கொச்சப்பன் முதலாளியின் எச்சரிக்கை நடவடிக்கைகள் வெளியே தெரிய ஆரம்பித்தன. வேலை நிறுத்தம் செய்தபோது, தொழிலாளர்கள் போட்ட கோஷங்களில் இதுவும் ஒன்று.

‘கொச்சப்பன் முதலாளி

திருட்டு வியாபாரி.

நிறுத்திக்கோ நிறுத்திக்கோ

சுரண்டலை நிறுத்திக்கோ!’

கோவிந்தன் முதலாளியும் சாக்கோ முதலாளியும் வேலை நிறுத்தம் செய்தவர்களுக்கு ரகசியமாக உதவினார்கள். இறுதியில் உடன்பாடு பற்றிய ஆலோசனை ஆரம்பித்தபோது, உடன்பாடு உண்டாகாமல் இருக்க அவர்கள் சில தந்திரங்களைக் கையாண்டார்கள். எனினும், எம்.எல்.ஏ. தலையிட்டு உடன்பாடு உண்டாகிவிட்டது.

கொச்சப்பன் முதலாளியின் வளர்ச்சியைவிட படுவேகமான வளர்ச்சியாக இருந்தது ரவீந்திரனின் வளர்ச்சி. அவன் பேருந்து சர்வீஸ் ஆரம்பித்தான். ஒர்க்ஷாப் தொடங்கினான். ஓடு கம்பெனி ஆரம்பித்தான். தொடர்ந்து வேறு என்னவெல்லாமோ ஆரம்பிக்கப் போகிறான். அடுத்து வரப்போகும் தேர்தலில் வேட்பாளராக நிற்கப் போகிறான் என்று எல்லோரும் பேசிக் கொள்கிறார்கள். இப்படியே மேலே போய்க் கொண்டிருந்தால் எங்கு போய் நிற்பான்? கோவிந்தன் முதலாளியும் சாக்கோ முதலாளியும் மட்டுமல்ல - ஊரில் இருக்கும் பலரும் இந்த கேள்வியைக் கேட்க ஆரம்பித்தார்கள்.

ரவீந்திரனின் திருமணத்திற்கு அமைச்சர்கள் வர இருக்கிறார்கள் என்பதை அறிந்ததும், பிரச்சினை பெரிதாகிவிட்டது. இந்திராவும் அவளுடைய தங்கைகளும் தினமும் கோவிலுக்குப் போக ஆரம்பித்தார்கள். விலை அதிகமுள்ள புடவைகளும் ப்ளவ்ஸ்களும் அணிந்து, நகைகளை மாட்டிக் கொண்டுதான் அவர்கள் கோவிலுக்குச் செல்வார்கள். மாலேத்து வாசற்படியைத் தாண்டிச் செல்லும்போது, அவர்களிடம் ஒரு கேலிச் சிரிப்பு வெளிப்படும்.

ஒருநாள் சாயங்காலம் ரவீந்திரனின் கார் மாதவி சாணாட்டியின் வீட்டிற்கு முன்னால் வந்து நின்றது. காரில் ரவீந்திரன் இல்லை. இந்திராவும் அவளுடைய தங்கைகளும் நன்கு ஆடைகள் உடுத்தி காரில் போய் உட்கார்ந்தார்கள். அப்போது அந்த வழியே வந்த ஒரு வயதான கிழவி கேட்டாள்:

‘‘நீங்க எங்கே போறீங்க?’’

‘‘நாங்க நகரத்திற்குத் திரைப்படம் பார்க்கப் போகிறோம்.’’

இந்திரா மிடுக்கான குரலில் பதில் சொன்னாள்.

‘‘இது யாரோட காரு?’’

‘‘முதலாளியின் வீட்டுல இருந்து வந்திருக்கு.’’

‘‘ரவீந்திரன் அய்யாவுக்கு சொந்தமானதுதானே?’’

‘‘ஆமா.’’

‘‘கல்யாணம் ஆயிடுச்சா?’’

‘‘நாளைக்கு மறுநாள்தான் கல்யாணம்.’’

‘‘அப்படியா?’’ -கிழவி அர்த்தம் நிறைந்த ஒரு சிரிப்பை வெளிப்படுத்திவிட்டு அங்கிருந்து நகர்ந்தாள்.

மாலேத்து இல்லத்தின் வாசற்படியில் வேலாயுதன் சாணார் நின்றிருந்தார். வேறு இரண்டு பேர்களிடம் இந்திராவின் திருமண விஷயத்தைப் பற்றி அவர் பேசிக் கொண்டிருந்தார். அப்போதுதான் இந்திராவும் அவளுடைய தங்கைகளும் உட்கார்ந்திருந்த கார் அந்தப் பக்கமாக வந்தது. அருகில் வந்ததும், காரின் வேகம் குறைந்தது. ஹாரன் முழங்கியது. இந்திரா தன் தலையை வெளியே நீட்டி மிடுக்காகப் பார்த்தான்.

‘‘பார்த்துட்டேன்டி... பார்த்துட்டேன்... போ... போ...’’ - சாணார் சொன்னார். அந்த வார்த்தைகளில் வெறுப்பும் கோபமும் நிறைந்திருந்தன.

ரவீந்திரனின் காரில் இந்திராவும் அவளுடைய தங்கைகளும் திரைப்படம் பார்க்கச் சென்றது ஊர் முழுக்கப் பரவியது. பலரும் பலவாறாகப் பேசினார்கள். தேங்காய் மட்டையை அடித்து உரித்துக் கொண்டிருந்த பார்கவி நளினியிடம் சொன்னாள்:

‘‘கல்யாணம் ஆகலைன்னாலும், ஆகிவிட்டதைப் போலவே அவங்க நடவடிக்கைகள் இருக்கு.’’

‘‘அப்பா, அம்மா, பிள்ளைகள் எல்லாருமே ரவீந்திரனை மயக்கிட்டாங்க.’’

‘‘பணம் இருக்கே பார்கவி அக்கா! பணம்தானே பெரிசு! மந்திரிகள் எதற்காகக் கல்யாணத்துக்கு வர்றாங்க? பணம் இருக்குறதுனாலதானே?’’

‘‘உண்மைதான். ஆனால், பணம் இருக்குன்றதுக்காக எப்படி வேணும்னாலும் நடக்கலாம்னு நினைச்சால், அது தப்பான விஷயம்.’’

‘‘பணம் இருந்தா தப்புகூட சரியா ஆயிடும் பார்கவி அக்கா.’’

‘‘அதுவும் உண்மைதான்.’’

7

திருமணம் நடைபெறுவதற்கு இரண்டுநாட்களுக்கு முன்னால் இரவு நேரத்தில் கோவிந்தன் முதலாளியும் சாக்கோ முதலாளியும் சேர்ந்து வேலாயுதன் சாணாரைப் பார்க்கச் சென்றார்கள். சாக்கோ முதலாளி கேட்டார்:

‘‘இப்படியே உட்கார்ந்துக்கிட்டு இருந்தா எப்படி சாணார்?’’

‘‘பிறகு நான் என்ன செய்யறது? ஓடணுமா?’’

‘‘யாரோட கல்யாணம்?’’

‘‘சாணார், அது உங்களுக்குத் தெரியாதா? உங்கக்கிட்ட அதைப் பற்றி கேட்கலையா?’’

‘‘நீ என்னடா சொல்ற கோவிந்தா? சொல்றதைத் தெளிவாச் சொல்லு.’’

‘‘நாளைக்கு உங்க மருமகளோட கல்யாணமாச்சேன்னு கேட்டேன்.’’

‘‘என் மருமகளோட கல்யாணமா? உனக்கு என்ன பைத்தியம் கியித்தியம் பிடிச்சிருக்காடா கோவிந்தா?’’

‘‘சாணார், உங்க தங்கச்சிதானே மாதவிச் சாணாட்டி?’’ - சாக்கோ முதலாளி கேட்டார்.

‘‘அவள் என் தங்கச்சின்னு யார் சொன்னது?’’

‘‘யாரும் சொல்லணுமா? எங்களுக்குத்தான் நல்லா தெரியுமே!’’

‘‘அப்படின்னா உங்களுக்கு மூளை குழம்பிப் போச்சுன்னு அர்த்தம். அவள் என் தங்கச்சி இல்ல.’’

‘‘அப்படின்னா வேண்டாம். நாளைக்கு குரு மண்டபத்தில் ஒரு கல்யாணம் நடக்குறது உங்களுக்குத் தெரியுமா?’’

‘‘யாரோ சொன்னது காதுல விழுந்தது.’’

‘‘கல்யாணம் பண்ணுறது கொச்சப்பன் முதலாளியின் மகன் ரவீந்திரன்ற விஷயம் உங்களுக்குத் தெரியுமா சாணார்?’’

‘‘அதுவும் யாரோ சொல்லிக் காதுல விழுந்தது.’’

‘‘கல்யாணத்துல கலந்துக்க மந்திரிமார்களும் எம்.எல்.ஏ.க்களும் வர்றாங்கன்ற விஷயம் உங்களுக்குத் தெரியுமா சாணார்?’’ - கோவிந்தன் முதலாளி கேட்டார்.

‘‘அவன்க வருவாங்கன்னு சின்னப் பசங்க வழியில பேசிக்கிட்டு போறதை நானும் கேட்டேன்.’’

‘‘கல்யாணத்திற்கு உங்களை அழைக்கலையா சாணார்?’’

‘‘என்னை ஏன் அழைக்கிறாங்க? நான் என்ன மந்திரியா? எம்.எல்.ஏ.வா?’’

‘‘இருந்தாலும் உங்களை அழைச்சிருக்கணுமே சாணார்?’’

‘‘எதுக்கு? நான் அவங்களுக்குச் சொந்தமா என்ன?’’

‘‘இருந்தாலும் மாலேத்து வேலாயுதன் சாணாரை அழைக்காமல் இந்த ஊர்ல ஒரு கல்யாணம்...’’

‘‘கொஞ்சம் சும்மா இருடா கோவிந்தா. அந்தக் கல்யாணத்துக்கு என்னை அழைக்க ஒருவனோ ஒருத்தியோ இந்த வீட்டு வாசற்படியில் கால் வைக்க முடியாது தெரியுதா? சொத்து, பணம் எல்லாம் போயிட்டாலும், மாலேத்து சாணார் இப்பவும் மாலேத்து சாணார்தான்!’’

‘‘மந்திரிமார்கள் வந்தவுடன், மாலேத்து வேலாயுதன் சாணார் எங்கேன்னு கேட்க மாட்டாங்களா?’’

‘‘கேட்கட்டும். அதற்கு நான் என்ன செய்ய முடியும்? மந்திரிமார்களும் எம்.எல்.ஏ.க்களும் எனக்குப் புல் மாதிரி.’’

‘‘சாணார், நீங்களும் கம்யூனிஸ்ட்காரரா ஆயிட்டீங்களா?’’- சாக்கோ முதலாளி கேட்டார்.

‘‘நான் கம்யூனிஸ்ட்காரனும் இல்ல... ஒண்ணும் இல்ல. ஆனால், கம்யூனிஸ்ட்காரங்க நல்லவங்க. சிந்திக்கத் தெரிஞ்சவங்க.’’

‘‘நாளைக்கு மந்திரிமார்கள் வர்றப்போ, கம்யூனிஸ்ட்காரங்க கறுப்புக் கொடியைக் கையில பிடிச்சிக்கிடடு பிரச்சினையை உண்டாக்குவாங்களே!’’