Lekha Books

பல வேலைகளாச்சே! பலதரப்பட்ட ஆளுங்க கூடவும் பழக வேண்டியதிருக்கு. அப்படிப்பட்ட சூழ்நிலையில சில விஷயங்கள் மறந்து போயிடும்..."

கோவிந்தன் முதலாளி தன் மதிப்பு சிறிதும் குறைந்துவிடாமல் இருப்பதில் மிகவும் கவனமாக இருந்தார். எனினும், மகிழ்ச்சி அவருடைய மனதை அடிமையாக்கிவிட்டது என்பதை சங்கரப்பிள்ளை புரிந்து கொண்டார். மிகவும் சிரமப்பட்டு தன் மதிப்பை காப்பாற்றுவதைப் போல் நடித்துக் கொண்டு சங்கரப்பிள்ளையிடம் அவர் சொன்னார்:

"நாளைக்கு ஒரு முக்கியமான விஷயமா நான் நகரத்திற்கு போக வேண்டியதிருக்கு. மந்திரிமார்கள் எப்போ வர்றாங்க."

"ஒன்பது மணிக்கு சந்தை சந்திப்பில் வருவாங்க. அந்த இடத்தில்தான் முதல் வரவேற்பு. அங்கே தான் நீங்க மந்திரிகளுக்கு மாலைகள் அணிவிக்கணும். அது முடிஞ்சவுடன் மந்திரிமார்களுடனே நீங்க கல்யாணப் பந்தலுக்கு வந்துவிட வேண்டியதுதான்."

கோவிந்தன் முதலாளிக்கு மிகுந்த சந்தோஷம் உண்டானது. முதல் தடவையாக அந்த ஊருக்கு வரும் அமைச்சர்களுக்கு மாலை அணிவிக்கக்கூடிய வாய்ப்பு தனக்குக் கிடைத்தது குறித்து. அவர்களுடன் சேர்ந்தே திருமணப் பந்தலுக்குச் செல்வது வேறு! சிறிதும் எதிர்பார்க்காமல் கிடைத்த மிகப்பெரிய அதிர்ஷ்டமாயிற்றே அது!

"சங்கரப்பிள்ளை, சரியா கேட்டுக்கோங்க. எட்டு மணி தாண்டியவுடனே நான் சந்தை சந்திப்புக்கு வந்திடுறேன்."

"அப்போ மாலைகளுடன் நாங்கள் அங்கே வந்து சேர்ந்திடுறோம். பிறகு... இன்னொரு விஷயம்! சாக்கோ முதலாளியும் மந்திரிமார்களுக்கு மாலை அணிவிக்கிறது நல்ல விஷயமில்லையா?"

"அதுவும் நல்லதுதான். நான் மாலை அணிவிச்சு முடிந்தவுடன், சாக்கோ முதலாளி மாலை அணிவிக்கட்டும்."

"அப்படித்தான் முடிவு செய்யப்பட்டிருக்கு."

எல்லாம் நன்கு முடிந்தது. அந்த வகையில் மகிழ்ச்சியே.

தொடர்ந்து சங்கரப்பிள்ளை சாக்கோ முதலாளியைப் போய்ப் பார்த்தார். சாக்கோ முதலாளியும் ஒப்புக் கொண்டார். சங்கரப்பிள்ளை தன் முயற்சியில் வெற்றி பெற்றார்.

சந்தை சந்திப்பில் புதிதாக ஒரு வாசக சாலை தொடங்கப்பட்டிருக்கிறது- ஒரு சிறிய கடை அறையில். இரண்டு பெஞ்சுகளும் பலகையால் செய்யப்பட்ட ஒரு சிறிய அலமாரியும் அங்கு இருந்தன. அலமாரியில் சுமார் இருபது கிழிந்த புத்தகங்கள் அடுக்கி வைக்கப்பட்டிருந்தன. முந்தின நாள் வெளிவந்த நாளிதழ்களும், முந்தைய வாரம் வெளியான வார இதழ்களும் அங்கு இருந்தன. ஐந்தாறு இளைஞர்கள் தினமும் மாலை வேளைகளில் அங்கு வந்து உட்கார்ந்து படித்து கொண்டிருப்பதும், அரசியல் மற்றும் இலக்கிய விஷயங்களை அலசிக் கொண்டிருப்பதும் வழக்கமாக நடக்கக்கூடிய ஒன்றாக இருந்தது.

சங்கரப்பிள்ளை அந்த வாசக சாலைக்குச் சென்றார். செக்ரட்டரியிடம் சென்று வாசக சாலையை மேலும் சிறந்ததாக ஆக்க வேண்டும் என்று அவர் சொன்னார். அங்கு கூடியிருந்த இளைஞர்கள் எல்லோரும் அதைக் கேட்டு சந்தோஷப்பட்டார்கள். 'எப்படி மேலும் சிறந்ததாக ஆக்குவது?' என்று அந்த இளைஞர்கள் கேட்டார்கள். சங்கரப்பிள்ளை தன் மனதில் இருக்கும் எண்ணங்களைக் கூறினார்.

முதலாவதாக பெரிய நிலையில் இருக்கும் யாரையாவது வாசக சாலையின் தலைவராக ஆக்க வேண்டும். அந்தத் திட்டத்தை இளைஞர்கள் ஏற்றுக் கொண்டார்கள். அப்போது ஒரு கேள்வி எழுந்தது- வாசக சாலையின் தலைவராக இருப்பதற்குத் தயாராக இருக்கும் பெரிய மனிதர் யார்? சங்கரப்பிள்ளை சொன்னார்- ரவீந்திரன்! இளைஞர்கள் அதை ஒப்புக் கொண்டார்கள். அந்த நிமிடமே சங்கரப்பிள்ளை அறிவித்தார்- வாசக சாலைக்கு ரவீந்திரன் ஐம்பது ரூபாய் நன்கொடை தந்திருக்கிறான் என்ற விஷயத்தை. அதைக் கேட்டு இளைஞர்கள் உற்சாகமடைந்தார்கள்.

சங்கரப்பிள்ளை கூறிய இரண்டவாது விஷயம்: அந்த ஊருக்கு அமைச்சர்கள் வரும் போது, வாசக சாலையின் சார்பாக ஒரு வரவேற்பு அளிக்க வேண்டும். அதாவது- வாசக சாலையைச் சேர்ந்த உறுப்பினர்கள் எல்லோரும் ஒன்று சேர்ந்து அமைச்சர்களை வரவேற்று மாலைகள் அணிவிக்க வேண்டும். அப்படிச் செய்தால் கிடைக்கும் லாபம் என்ன? அந்தக் கேள்விக்கு சங்கரப்பிள்ளை பதில் சொன்னார். வாசக சாலைக்கு அரசாங்கத்திடமிருந்து பண உதவி கிடைக்கும். அதைக் கேட்டு இளைஞர்கள் சந்தோஷப்பட்டு அமைச்சர்களுக்கு வரவேற்பு அளிக்க சம்மதித்தார்கள்.

அந்த வகையில் விஷயமும் பலித்தது. ரவீந்திரனுக்காக அப்போதே சங்கரப்பிள்ளை ஐம்பது ரூபாயை வாசக சாலைக்கு நன்கொடையாக செக்ரட்டரியிடம் அளிக்கவும் செய்தார்.

சங்கரப்பிள்ளை அங்கிருந்து நேராக எஸ்.என்.டி.பி. அமைப்பின் தலைவரைக் காணச் சென்றார் அதன் தலைவராக இருந்தவர் குமாரன். சங்கரப்பிள்ளையைப் பார்த்ததும் குமாரன் கேட்டார்:

"என்ன சங்கரப்பிள்ளை, கம்யூனிஸ்ட்காரர்கள் பிரச்சினை உண்டாக்குவார்களோ?"

"போலீஸ் முன்கூட்டியே இங்கு வந்து சேர்றதா சொல்லியிருக்காங்க. டி.எஸ்.பி., சர்க்கிள் எல்லாரும் வந்திருவாங்க. பிரச்சினையை உண்டாக்க வருபவன் ஒவ்வொருவனையும் பிடிச்சு, வேன்ல ஏற்றி அவங்க கொண்டு போயிடுவாங்க."

"இருந்தாலும் மிகவும் கவனமா இருக்கணும் சங்கரப்பிள்ளை. கொச்சப்பன் முதலாளிக்கு மதிப்பு குறைச்சல் உண்டாகிவிடக் கூடாது. கொச்சப்பன் முதலாளின்னு சொன்னால், ஈழவர்களுக்கு ஒரு மதிப்புத்தான். எங்க ஜாதி சம்பந்தப்பட்டது தானே குரு மண்டபம். அங்குதானே அவர் கல்யாணத்தை நடத்துறாரு! நிலைமை அப்படி இருக்குறப்போ அந்தக் கல்யாணத்துல ஏதாவது பிரச்சினைகள் உண்டானால், அது எங்க ஒட்டு மொத்த சமுதாயத்திற்கே அவமானம்னுதான் அர்த்தம். அதனால் தேவையான எச்சரிக்கை நடவடிக்கைகள் அனைத்தையும் செய்யணும். மந்திரிகளுக்கு மிகப்பெரிய வரவேற்பு கொடுக்கணும்."

"சந்தை சந்திப்பில்தான் முதல் வரவேற்பு. அங்கு எல்லா சமுதாயத்தைச் சேர்ந்தவர்களும் மந்திரிகளுக்கு மாலை அணிவிக்கணும். எஸ்.என்.டி.பி. அமைப்பின் தலைவரான நீங்கதான் முதல்ல மாலை அணிவிக்கணும்."

"நான் மாலைகள், பூச்செண்டு எல்லாம் வாங்கித் தயாரா வச்சிருக்கேன் சங்கரப்பிள்ளை. நான்தானே இந்த அமைப்பின் தலைவர்! என் சமுதாயம் சம்பந்தப்பட்ட விஷயமாச்சே! நாயர்கள் வருவார்களா சங்கரப்பிள்ளை?"

"வருவாங்கன்னுதான் நினைக்கிறேன். மந்திரிகள் வர்றப்போ, வரவேற்க நாயர்கள் இல்லைன்னா..."

"நான் ஒரு விஷயம் சொல்றேன், சங்கரப்பிள்ளை, நீங்ககூட நாயர்தான். இருந்தாலும் நான் ஒரு விஷயத்தை மனம் திறந்து சொல்றேன். நாயர்களுக்கு ஈழவர்களைப் பார்த்துப் பொறாமை. நாங்க நல்லா வர்றதை அவர்களால் பொறுத்துக்க முடியவில்லை."

"அதுதான் உலகம்! ஒருத்தன் நல்லா வர்றது இன்னொருத்தனுக்குப் பிடிக்காது. அதற்காக இப்போ நல்லா வராம இருக்க முடியுமா?"

"அப்படிச் சொல்லுங்க சங்கரப்பிள்ளை."

"மந்திரிகள் ஒன்பது மணிக்கு சந்தை சந்திப்புக்கு வந்து சேர்றாங்க. உங்க ஆட்கள் மாலைகளுடன் அங்கே வந்து சேர்ந்தால் போதும்."

"எட்டரை மணிக்கெல்லாம் நாங்க வந்திடுறோம்."

அந்த விஷயமும் நினைத்ததைப் போல முடிந்துவிட்டது. அங்கிருந்து சங்கரப்பிள்ளை நேராக நாயர்கள் அமைப்பின் தலைவர் நீலகண்ட குறுப்பைத் தேடிச் சென்றார்.

"குறுப்பு அவர்களே, எல்லா விஷயமும் தெரியும்ல?"- இப்படிக் கேட்டவாறுதான் சங்கரப்பிள்ளை அங்கு நுழைந்தார்.

"என்ன விஷயம்?"