Lekha Books

"எம்.எல்.ஏ. கொச்சப்பன் முதலாளியின் சட்டைப் பைக்குள்ள இல்ல கிடக்குறாரு!"

"எம்.எல்.ஏ. முதலாளியின் சட்டைப் பைக்குள்ளே கிடப்பதற்கு என்ன காரணம்? பணம் இருக்குறதுனாலதானே?"

"கல்யாணத்திற்கான ஏற்பாடுகள் மிகவும் பலமா இருக்கே! வாசுப்பணிக்கன் பணத்தை வாரி எறிஞ்சிக்கிட்டு இருக்காரு. அவ்வளவு பணம் எங்கேயிருந்து வந்தது?"

"தெரியாதா? அதுவும் கொச்சப்பன் முதலாளியோட பணம்தான்."

"கல்யாணத்திற்கான செலவைச் செய்ய வேண்டியது பொண்ணோட வீட்டைச் சேர்ந்தவர்கள்தானே?"

"பொண்ணு சாணாட்டி ஆச்சே! சாணாட்டியைத் திருமணம் செய்யணும்னா பணம் செலவழிச்சுத்தான் ஆகணும்."

எல்லாவற்றையும் கேட்டுக் கொண்டிருந்த ஒரு வயதான மனிதர் சொன்னார்:

"மாலேத்து எச்சிலைத் தின்னு வளர்ந்தவர் கொச்சப்பன் இப்போ மாலேத்து குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் எங்கே இருக்காங்க? கொச்சப்பன் எங்கு இருக்கிறார்? மாளிகை மேல் ஏறிய மன்னனின் தோளில் மாராப்பைப் போடுறது. கடவுள்தான் என்பதைக் கேள்விப்பட்டிருக்கீங்களா?"

"அதுல கடவுள் கடவுள்னு சொல்றதுதான் பணம்."

வெளியே அதைக் கேட்டுக் கொண்டு நின்றிருந்த மாதவன் சொன்னான்:

"பணத்தின் மதிப்பு முன்பு இருந்திருக்கலாம். இனிமேல் அது செல்லுபடி ஆகாது."

5

"அவள்... அவள் என் தங்கச்சி இல்ல. அவளை என் தாய் பெறல. யாரோ ஒரு வடுகச்சோவனுக்குப் பிறந்த மகள் அவ"- வேலாயுதன் சாணார் உரத்த குரலில் கத்தினார். மாலேத்து இல்லத்தின் திண்ணையில் உட்கார்ந்து கொண்டு சத்தம் போட்டார் அவர்.

சுசீலா பதைபதைத்துப் போய் ஓடிவந்து சொன்னாள்:

"அப்பா, கொஞ்சம் பேசாம இருங்க. யார் காதுலயாவது விழுந்தால் நமக்குத்தான் கவுரவக் குறைச்சல்."

"இதைவிட கவுரவக் குறைவு வர்றதுக்கு இருக்காடி? அவளோட மகனை வடுகச்சோவன் கையில இல்ல பிடிச்சுக் கொடுக்கப் போற?"

"பிடிச்சுக் கொடுக்கட்டும் அப்பா. அதனால நமக்கு என்ன குறைச்சல் உண்டாகிடப் போகுது?"- பத்மாவும் சாணாரைத் தேற்ற முற்பட்டாள்.

"அவளும் தன்னை மாலேத்து சாணாட்டின்னுதானடி சொல்லிக்கிட்டு இருக்கா? அப்படின்னா அவளோட மகள் வடுகச்சோவன் கூட போனால், எனக்குக் குறைச்சல் இல்லையாடி?"

"அதற்காக இப்போ இங்கே இருந்து கொண்டு உரத்த குரல்ல சத்தம் போட்டால், குறைச்சல் இல்லாமப் போயிடுமா?"- சுசீலா கேட்டாள்.

அதற்குப் பிறகு வேலாயுதன் சாணார் சத்தம் போடவில்லை. அவர் வாசலுக்கு சென்று மனநிம்மதி இல்லாமல் இங்குமங்குமாக நடந்து கொண்டிருந்தார். கொச்சப்பன் முதலாளியின் மாளிகை மேலிருந்து யாரோ பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள். சிரிப்புச் சத்தமும் கேட்டது. சுசீலாவும் பத்மாவும் வீட்டிற்குள்ளேயே இருந்தார்கள்.

நகரத்திற்குச் சென்றிருந்த பாலசந்திரன் சாயங்காலம் திரும்பி வந்தான். வேலாயுதன் சாணார் கேட்டார்:

"அந்தக் கல்யாணத்தை நிறுத்த ஏதாவது சட்டம் இருக்காடா பாலா?"

"ஒரு சட்டமும் இல்ல அப்பா. கல்யாணம் பண்ணிக்கப் போற பொண்ணு, மாப்பிள்ளைக்கும் அவர்களின் தாய், தந்தைக்கும் சம்மதம்ன்னா, வேறு யாரும் அதைத் தடுப்பதற்கான சட்டம் இல்ல..."

"அப்படின்னா அது நடந்தே தீரும். அப்படித்தானே?"

"ம்... அவங்க அதை நடத்திடுவாங்க."

"நான் போயி அவளையும் அவளோட மகளையும் கொன்னுட்டா?"

"அதற்குப் பிறகு நீங்க என்ன செய்வீங்க அப்பா?"

"நானும் செத்துப் போவேன்."

"எதுக்கு அப்பா கொல்லணும், சாகணும்?"

"ஆளுங்க குறைச்சலா பேசுறதைக் கேட்டுக் கொண்டு எப்படி வாழ முடியும்?"

"என்ன குறைச்சல்?"

மாலேத்து குடும்பத்தைச் சேர்ந்த சாணாட்டியை கொச்சப்பனின் மகனுக்குக் கல்யாணம் பண்ணித் தர்றது கவுரவக் குறைச்சலான விஷயமில்லையா?"

"அப்படி கவுரவம், மதிப்போட இருந்தது எல்லாம் அந்தக் காலத்துல அப்பா. இப்போ அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்ல. சாணாருன்னு சொல்றதுதான் குறைச்சல்."

"நீயும் அவங்ககூட சேர்ந்துக்கிட்ட அப்படித்தானே?"

"நான் யார் பக்கமும் சேரல அப்பா. சாணாரோட கவுரவம், மதிப்புன்னு இறுகக் கட்டிப் பிடிச்சிக்கிட்டு இருக்குறது நமக்கு நல்லது இல்லைன்னு நான் சொல்றேன்."

வேலாயுதன் சாணார் நீண்ட பெருமூச்சை விட்டார்.

இரண்டு நாட்கள் கடந்தன. சுசீலாவும் பத்மாவும் வாசலில் நின்றிருந்தார்கள். அவர்களுக்கு முன்னால் மாலேத்து இல்லத்தில் சமையல் வேலை செய்யும் பாரு கிழவி வாசற்படியைக் கடந்து வந்து கொண்டிருந்தாள். அவள் கேட்டாள்:

"உங்களுக்கு ஒரு விஷயம் தெரியுமா? கல்யாணத்துக்கு மந்திரிமார்கள் வர்றாங்களாம்."

"அதற்கு நாங்க என்ன செய்றது?"- சுசீலாவின் முகம் இருண்டது. பத்மாவின் முகமும்தான்.

"மந்திரிமார்கள் எல்லாரும் இங்கே வந்திருக்க வேண்டியவங்களாச்சேன்னு நான் கேட்டேன்"- கிழவி பாருவின் கேள்வியின் கவலை கலந்திருந்தது.

"மந்திரிகள் இங்கே ஏன் வரணும்?"- சுசீலாவிற்கு கோபம் வந்தது.

"கொச்சப்பன் முதலாளியின் மகனோட கல்யாணம் இங்கே நடந்திருந்தா, மந்திரிமார்கள் இங்கேதானே வந்திருப்பாங்க?"

"அந்த ஆளாட கல்யாணம் இங்கேயே நடக்கும்? அவரைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கிற பொண்ணு என்ன இங்கேயா இருக்கா?"

"இங்கே இருக்குற பொண்ணைக் கொடுக்கும்படி கேட்டாங்களே!"

"இங்கேயிருந்து போங்க பாரு அம்மா."

"என் மேல கோபப்பட வேண்டாம். நான் போறேன்... பிறகு இன்னொரு விஷயம்... அது என்னன்னா... எதையும் அனுபவிக்கிறதுக்கு அதிர்ஷ்டம் என்ற ஒண்ணு வேணும். அதிர்ஷ

டம்!" கிழவி பாரு திரும்பி நடந்தாள்.

அக்காவும் தங்கையும் முகத்தைக் குனிந்து கொண்டு மவுனமாக நின்றிருந்தார்கள். வழியில் படிகள் இருந்த பக்கம் ஒரு இருமல்  சத்தம் கேட்டது. இருவரும் திரும்பிப் பார்த்தார்கள்.

மாதவிச் சாணாட்டியின் மகள் இந்திராவும், அவளின் தங்கைகளும் அந்த வழியே நடந்து போய்க் கொண்டிருந்தார்கள். மாலேத்து வீட்டின் படிகளுக்கு அருகில் வந்தபோது அவர்கள் வாசலில் நின்றிருந்த சுசீலாவையும் பத்மாவையும் பார்த்தார்கள். இந்திரா மெல்ல இருமினாள். அவள் அணிந்திருந்த புதிய புடவையையும் ப்ளவுஸையும் நகைகளையும் அவர்களிடம் காட்ட வேண்டுமல்லவா?

"அது என்னடி கோலம், பத்மா?"- அடங்காத வெறுப்புடன் சுசீலா கேட்டாள்.

பத்மா காறித்துப்பினாள். சுசீலாவும் காறித்துப்பினாள்.

இந்திராவும் அவளின் தங்கைகளும் தங்களுக்குள் என்னவோ மெதுவான குரலில் கூறிக் கொண்டு விழுந்து விழுந்து சிரித்தார்கள்.

சுசீலாவும் பத்மாவும் காறித் துப்பினார்கள்.

குரு மண்டபத்தில், மிகப் பெரிய திருமணப் பந்தல் தயாரானது. நகரத்திலிருந்து திறமைவாய்ந்த விற்பன்னர்கள் வந்து திருமணப் பந்தலை அலங்கரித்தார்கள். வருபவர்கள் அமர்வதற்காக லாரியில் நாற்காலிகள் கொண்டு வரப்பட்டன.

எம்.எல்.ஏ.தான் எல்லா விஷயங்களையும் முன்னின்று நடத்தினார். எம்.எல்.ஏ.வுடன் எப்போதும் பத்து பன்னிரண்டு தொண்டர்கள் இருந்து கொண்டே இருந்தார்கள். அவர்கள் எல்லோரும் கதர் ஜிப்பா அணிந்திருந்தார்கள். திருமணத்திற்கு அமைச்சர்களை அழைக்கச் சென்றதுதான் எம்.எல்.ஏ.வின் முக்கியமான பேச்சு விஷயமாக இருந்தது.