Lekha Books

‘‘யானைக்கு யானையின் பலம் தெரியாதுன்னு சொல்றதைப் போலத்தான் மாதவன் அண்ணே உங்க விஷயமும் இருக்கு. நீங்க பணம் வேணும்னு நினைச்சா, இல்லாத பணமும் உண்டாயிடாதா மாதவன் அண்ணே?’’- அவன் ஐந்நூறு ரூபாய்களை மாதவனின் கையில் கொடுத்தான்.’’

‘‘இதை யாரிடம் வாங்கினே?

‘‘அவற்றையெல்லாம் பிறகு நான் சொல்றேன் மாதவன் அண்ணே. இப்போ நடக்க வேண்டியது நடக்கட்டும்.’’

மாதவன் பயணத்திற்கான ஏற்பாடுகளைச் செய்தான். ஜரிகை போட்ட இரட்டை மடிப்பு வேட்டியை அணிந்தான். டெர்லின் சட்டையை எடுத்து அணிந்தான். பிறகு, சங்கரன்குட்டியிடம் கேட்டான்:

‘‘நீ இந்த ஆடைகளுடனாடா என்கூட வர்றே சங்கரன்குட்டி?’’

‘‘நான் இந்த ஆடைகளுடன் வந்தால் போதும்னா, இப்படியே வர்றேன். இல்லாவிட்டால்....’’ - அவன் அர்த்தம் நிறைந்த ஒரு சிரிப்பு சிரித்தான்.

மாதவன் ஒரு ஜரிகை போட்ட வேட்டியையும் டெர்லின் சட்டையையும் எடுத்து சங்கரன்குட்டியிடம் கொடுத்தான். சங்கரன்குட்டி அலட்சியமான குரலில் சொன்னான்:

‘‘எனக்கு இவற்றை அணியக்கூடிய தகுதி இல்லை மாதவன் அண்ணே. பிறகு... இன்னொரு விஷயம் என்னன்னா, உங்ககூட சேர்ந்து வர்றப்போ, உங்களுடைய நிலையையும் விலையையும் நான் காப்பாற்ற வேண்டாமா?’’

குஞ்ஞுலட்சுமி கேட்டாள்:

‘‘ஒரு பெட்டி எடுத்துட்டுப் போக வேண்டாமா மகனே?’’

‘‘எதற்கு அம்மா?’’

‘‘ஒரு லட்சம் ரூபாய்களையும் நோட்டுகளாகத்தானே தருவாங்க? அவை எல்லாம் சேர்ந்தால் ஒரு குவியல் மாதிரி இருக்குமே! அதை பெட்டிக்குள் வைத்துப் பூட்ட வேண்டாம்னு நான் கேட்கிறேன்.’’

‘‘போற வழியில திருவனந்தபுரத்துல ஒரு பெட்டி வாங்குவோம். சரிதானா சங்கரன்குட்டி?’’

‘‘சரி மாதவன் அண்ணே.’’

ஒரு பெரிய தகரப் பெட்டியை வாங்கிக்கொண்டுதான் அவர்கள் பேருந்து நிலையத்திற்கே வந்தார்கள். ஓட்டுநர் சிவராமன் பிள்ளை அங்கு அவர்களை எதிர்பார்த்துக் கொண்டு நின்றிருந்தார். சங்கரன் குட்டி தூக்கிப் பிடித்துக் கொண்டிருந்த பெரிய தகரப் பெட்டியைப் பார்த்து, சிவராமன் பிள்ளை கேட்டார்:

‘‘எர்ணாகுளம் வரை போறதுக்கு இவ்வளவு பெரிய பெட்டி எதற்கு சார்?’’

‘‘ஒரு லட்சம் ரூபாய்களைக் கொண்டுவர வேண்டாமா சிவராமன் பிள்ளை?’’ - மாதவன் கேட்டான்.

ஓட்டுநர் குலுங்கிக் குலுங்கிச் சிரித்துக்கொண்டே சொன்னார்:

‘‘சார், ஒரு லட்சம் ரூபாயை உங்க பாக்கெட்டிற்குள்ளேயே வைத்துக் கொண்டு வரலாம். உங்கக்கிட்ட ஒரு லட்சம் ரூபாய்க்கான காசோலையைத் தருவாங்க. அதை இங்கே கொண்டு வந்து வங்கியில் கொடுத்தால் பணம் தருவாங்க.’’

‘‘அப்படியா?’’

‘‘இப்போ பணத்தை நேரடியா தர்றது இல்லை சார். எல்லாமே காசோலைதான். எது எப்படியோ... வாங்கின பெட்டி இருக்கட்டும்.’’

ஐந்து மணிக்குப் புறப்படும் பேருந்தில் அவர்கள் எர்ணாகுளத்திற்குப் பயணத்தை ஆரம்பித்தார்கள். இரவு பத்து மணி தாண்டி, அவர்கள் எர்ணாகுளத்தை அடைந்தபோது மாதவன் கேட்டான்:

‘‘இனி பொழுது விடியிறது வரை என்ன பண்றது சங்கரன்குட்டி?’’

ஓட்டுனர்தான் அதற்குப் பதில் சொன்னார்:

‘‘ஹோட்டலுக்குப் போய் அறை எடுத்துத் தங்கலாம் சார். உங்களைப் போன்ற முதலாளிமார்கள் வந்தால் அப்படித்தான்! ஹோட்டல்ல அறை எடுப்பாங்க!’’

அவர்கள் ஒரு ஹோட்டலுக்குச் சென்று அறை எடுத்துத் தங்கினார்கள். ஓட்டுனர் கேட்டார்:

‘‘ஏதாவது சாப்பிட வேண்டாமா சார்?’’

‘‘என்ன சாப்பிடுறது?’’ - மாதவன் கேட்டான்.

‘‘மாமிசம், மீன் எல்லாம் இருக்கு. பிறகு... ஏதாவது வேணும்னா, அதுவும் இருக்கு.’’

‘‘பிறகு ஏதாவது என்றால் என்ன?’’

‘‘புட்டி ஏதாவது வேணும்னாகூட கிடைக்கும்.’’

‘‘எப்போதாவது கொஞ்சம் சந்தோஷமா இருக்கணும் மாதவன் அண்ணே’’ - சங்கரன்குட்டி சொன்னான்.

மாமிசம், மீன் ஆகியவற்றை வரவழைத்தார்கள். ஒரு புட்டி பிராந்தியும் வந்தது. மூன்று பேரும் சந்தோஷமாகத் தூங்கினார்கள்.

மறுநாள் சாயங்காலம் ஒரு பெரிய அரங்கத்தில் லாட்டரிச் சீட்டுக்கான பரிசைத் தருவதாக இருந்தது. மதியம் உணவு சாப்பிட்டவுடன் ஓட்டுனர் சொன்னார்:

‘‘கணக்குப் பார்த்து பணத்தைக் கொடுத்துவிட்டு, அறையை காலி பண்ணிவிட்டு நாம போவோம். பரிசு கிடைத்தவுடன் நாம காரில் அல்லவா போறோம்?’’

‘‘இப்பவே பணத்தை தரணுமா?’’ - மாதவன் கேட்டான்.

‘‘முதல் பரிசு கிடைத்திருக்கும் மாதவன் அண்ணன்னு சொன்னால், அவங்க பணம் கேட்க மாட்டாங்க.’’ - சங்கரன்குட்டி சொன்னான்.

‘‘பிறகு...? நான் ஒரு விஷயம் சொல்றேன். இங்கே இருக்குறவங்க ஒரு லட்சம் என்றும்; கார் என்றும் சொன்ன உடனே நடுங்குறவங்க இல்ல. எப்போதும் லட்சங்களையும் கார்களையும் பார்த்துக் கொண்டே இருப்பவர்கள் பணம் கொடுக்கலைன்னா, அவங்க விடமாட்டாங்க.’’

‘‘அது உண்மைதான்’’ - சங்கரன்குட்டியும் ஒப்புக் கொண்டான்.

பில் கொண்டு வரப்பட்டது. பணமும் கொடுக்கப்பட்டது. ஓட்டுனர் சொன்னார்:

‘‘இனி ஒரு நாற்பது ரூபாயை என் கையில் தாங்க சார்.’’

‘‘அது எதுக்கு?’’

‘‘பெட்ரோல் ஊற்றாமல் கார் ஓடுமா சார்?’’

‘‘முதல் பரிசு கிடைத்த மாதவன் முதலாளிக்கு என்று சொன்னால் கடனாகத் தர மாட்டார்களா?’’

‘‘நீங்களே போய் வாங்கிட்டு வந்தால் சரிதான்.’’

‘‘பணம் தராமல் பெட்ரோல் தரமாட்டாங்க மாதவன் அண்ணே’’ - சங்கரன்குட்டி சொன்னான்.

‘‘இரண்டோ மூணோ ரூபாய்க்கு பெட்ரோல் வாங்கினா போதாதா?’’

‘‘அப்படின்னா ஒரு காரியம் செய்யுங்க. மூணு ரூபாய்க்கு பெட்ரோல் வாங்கி ஊற்றி... சார், நீங்களே காரை ஓட்டிட்டும் போங்க நான் புறப்படுறேன்’’- ஓட்டுனர் கிளம்ப ஆரம்பித்தார்.

‘‘நில்லுங்க சிவராமன் பிள்ளை நில்லுங்க! மாதவன் அண்ணனுக்கு இந்த விஷயமெல்லாம் தெரியாது’’ - சங்கரன்குட்டி ஓட்டுனரை சமாதானப்படுத்தியவாறு மாதவனிடம் சொன்னான்.

‘‘நாற்பது ரூபாய் கொடுங்க மாதவன் அண்ணே.’’

மாதவன் தயங்கித் தயங்கி நாற்பது ரூபாயைக் கொடுத்தான். ஓட்டுனர் சொன்னான்:

‘‘சரி... சார், நீங்க சொல்றதையும் நடந்துக்குறதையும் பார்க்குறப்போ எனக்கு ஒரு சந்தேகம். கேட்குறீங்களா சங்கரன்குட்டி சார்? என் சம்பளம், பேட்டா எல்லாவற்றையும் இப்பவே முடிவு பண்ணணும்.’’

‘‘சம்பளமா? அது எதற்கு. என்ன சிவராமன் பிள்ளை?’’ - மாதவன் கிண்டலாக கேட்டான்.

‘‘சம்பளம் எதற்கா? கார் ஓட்டுறதுக்கு...’’

‘‘சிவராமன் பிள்ளை, மாச சம்பளத்தையா நீங்க கேக்குறீங்க?’’

‘‘பிறகு என்ன? மாதம் ஒன்றுக்கு எவ்வளவு ரூபாய் சம்பளம் தருவீங்க, வெளியூர் பயணம் போறப்போ, பேட்டாவாக எவ்வளவு தருவீங்க என்பதெல்லாம் இப்பவே எனக்குத் தெரியனும்.’’

‘‘இப்போ அதெல்லாம் தெரிய வேண்டாம் சிவராமன் பிள்ளை. எர்ணாகுளத்துல இருந்து காரை என் வீட்டுக்குக் கொண்டு போறதுக்கு நான் என்ன தரணும்? அதைச் சொல்லுங்க.’’