Lekha Books

‘‘சார், காரை உங்க வீட்டுக்குக் கொண்டு போனால் போதுமா? அதற்குப் பின்னால் நீங்க என்ன செய்வீங்க சார்?’’

‘‘பின்னால் உள்ள விஷயங்களைப் பின்னால் பார்ப்போம். இப்போதைய விஷயத்தைச் சொல்லுங்க.’’

‘‘இங்கேயிருந்து காரை உங்களின் வீட்டிற்குக் கொண்டு போறதுக்கு நூறு ரூபாய் தந்தால் போதும் சார்.’’

‘‘நூறு ரூபாயா? ஒருநாள் கார் ஓட்டுவதற்கு கூலி நூறு ரூபாயா? மண்வெட்டி எடுத்து வெட்டுவதற்கு, நாளொன்றுக்கு நாலு ரூபாய் கூலியாகக் கிடைக்குது.’’

‘‘கார் ஓட்டுவது என்பது மண்வெட்டி எடுத்து வெட்டுவதற்கு இணையா சார்?’’

‘‘பிறகு என்ன?’’

‘‘அப்படின்னா நீங்களே ஓட்டுங்க. நான் புறப்படுறேன்’’ - அவர் போக முயற்சித்தார்.

‘‘கொஞ்சம் நில்லுங்க சிவராமன் பிள்ளை’’ - சங்கரன் குட்டி தடுத்தான்.

‘‘சிவராமன் பிள்ளை, உங்களுக்கு நியாயமாகக் கிடைக்க வேண்டியதை நான் வாங்கித் தருவேன்.’’

‘‘சங்கரன்குட்டி, நீங்கதான் அதற்குப் பொறுப்பு ஏத்துக்கணும்.’’

‘‘ஏத்துக்கிட்டேன்.’’

7

‘‘கார் வந்திடுச்சு! கார்... மாதவன் முதலாளியின் கார்!’’ - ஒரு சிறுவன் உரத்த குரலில் கூறியவாறு ஓடிக் கொண்டிருந்தான்.

அதைக் கேட்டவர்கள் எல்லாரும் அந்தச் சிறுவனுக்குப் பின்னால் ஓடினார்கள். சிறுவர் - சிறுமிகளும் பெண்களும். ஒரு வீட்டிலிருந்து ஒரு பெண் கேட்டாள்:

‘‘நீங்கள் எல்லாரும் எங்கே போறீங்க?’’

‘‘மாதவன் முதலாளி ஒரு கார் நிறைய ரூபாய் நோட்டுகளுடன் வந்திருக்காரு. ஒரு லட்ச ரூபாயும் ஒரு காரும்.’’

மாதவனின் வீட்டு வாசலில் ஆட்கள் கூடினார்கள். ஒரு சிறுவன் அருகில் நின்றிருந்தவர்களிடம் கேட்டான்:

‘‘காரும் பரிசாகக் கிடைத்தது. அப்படித்தானே?’’

‘‘ம்... காரும் ஒரு லட்ச ரூபாயும்.’’

‘‘ஒரு லட்ச ரூபாய்களையும் கார்ல ஏற்றிக் கொண்டு வந்திருக்காங்க. அப்படித்தானே?’’

“ஆமா...”

‘‘அப்படின்னா, பணம் எங்கே?’’

‘‘அதை அங்கே... உள்ளே எடுத்துக் கொண்டு போய் வச்சிருக்காங்க - யாருக்கும் தெரியாமல்.’’

ஒரு சிறுவன் காரை மெதுவாகத் தொட்டான். மற்ற சிறுவர்களும் காரைத் தொட்டார்கள். ஒருவன் உள்ளே கையை விட்டு ஸ்டியரிங்கைப் பிடித்தான்.

‘‘இங்கேயிருந்து போங்கடா!’’ சங்கரன்குட்டி கத்தினான்.

எல்லாரும் விலகி நின்றார்கள்.

ஓலை வியாபாரம் செய்யும் கிழவி மெதுவாக அங்கு வந்தாள். அவள் கேட்டாள்:

‘‘மாதவன் எங்கே சங்கரன்குட்டி?’’

‘‘உள்ளே இருக்காரு. உறங்குறாரு.’’

‘‘ஒரு லட்சத்தைக் கொண்டு வந்தாச்சா?’’

‘‘ம்...’’

‘‘அப்படின்னா... என்கிட்ட வாங்கின ஓலைக்கான பணத்தை தந்துடக் கூடாதா சங்கரன்குட்டி?’’

‘‘பிறகு தர்றோம் கிழவி. சில்லரை இல்லாமல் தர முடியுமா? ஒரு லட்சத்தை மாற்றி சில்லரையா ஆக்கிக் கொண்டு வந்த பிறகு தர்றோம்.’’

‘‘அதெல்லாம் எனக்குத் தெரிய வேண்டாம்டா சங்கரன்குட்டி. இப்போ எனக்கு ஓலையோட விலை வந்தாகணும். அது கிடைத்தால்தான் நாங்க அரிசி வாங்க முடியும்.’’

வெற்றிலைப் பாக்குக் கடை செல்லப்பன் சந்தோஷத்துடன் அங்கு வந்தான். அவன் கேட்டான்:

‘‘இங்கே நிற்கிறது பரிசாகக் கிடைச்ச காரா?’’ - காருக்கு அருகில் சென்று பார்த்துக் கொண்டு அவன் கேட்டான்:

‘‘இதன் விலை என்ன?’’

‘‘இருபத்தைய்யாயிரம் என்று சொல்றாங்க. ஆனால் முப்பதாயிரம் தர்றதுக்கு ஆள் இருக்கு.’’

‘‘அப்படின்னா, கொடுத்துடுறதுதானே?’’

‘‘இருக்கட்டும் செல்லப்பா, மாதவன் அண்ணன் ஒரு கார் இல்லாமல் இருக்க முடியுமா?’’

‘‘மாதவன் முதலாளி எங்கே?’’

‘‘தூங்கிக்கிட்டு இருக்காரு. எர்ணாகுளத்துல இருந்து இங்கே வரை கார்ல வந்தோம்ல! ஒரே களைப்பு!’’

‘‘மாதவன் முதலாளி எங்கே சங்கரன்குட்டி?’’ - இப்படிக் கேட்டவாறு செக்ரட்டரி புருஷோத்தமன் அங்கு வந்தார்.

‘‘தூங்கிக்கொண்டு இருக்காரு.’’

‘‘நான் வந்திருக்குறதா சொல்லு.’’

‘‘களைச்சுப் போய் உறங்கிக்கிட்டு இருக்காரு. இப்போ எழுப்பினால்...’’

‘‘முக்கியமான காரியங்கள் இருக்குறப்போ தூங்கினால் எப்படி?’’

‘‘என்ன செக்ரட்டரி?’’ - இப்படிக் கேட்டவாறு குஞ்ஞுலட்சுமி உள்ளேயிருந்து வெளியே வந்தாள்.

‘‘நான் வந்திருக்கேன்னு மாதவன் முதலாளிக்கிட்ட சொல்லுங்க.’’

‘‘அவன் உடம்பு வேதனையோடு படுத்திருக்கான்.’’

‘‘இன்னைக்கு சாயங்காலம் நாங்க மாதவன் முதலாளிக்கு வரவேற்பு ஏற்பாடு பண்ணியிருக்கோம். அதைப்பற்றி மேலும் விவரங்களைப் பேச வேண்டியதிருக்கு!’’

‘‘அப்படின்னா... செக்ரட்டரி, ஒரு காரியம் செய்யுங்க. மத்தியானம் இங்கே வாங்க.’’

‘‘அப்படின்னா... நான் பிறகு வர்றேன்’’ - செக்ரட்டரி வெளியேறி நடந்தார்.

செல்லப்பன் ரகசியமாகக் கேட்டான்:

‘‘ஒரு லட்ச ரூபாயைக் கொண்டு வந்து என்ன பண்ணினீங்க சங்கரன்குட்டி!’’

‘‘வங்கியில போட்டிருக்கோம். வர்ற வழியில திருவனந்தபுரத்துல இறங்கி வங்கியில போட்டுட்டுத்தான் இங்கே வந்தோம்.’’

‘‘அப்படின்னா... அதுல இருந்து விருப்பப்படி எடுத்துக்கலாம், அப்படித்தானே?’’

‘‘அது முடியாது. மூணு வருடங்கள் கடந்தால்தான் எடுக்க முடியும். வங்கியில் அப்படி ஒரு திட்டம் இருக்கு. அதன் பெயர் என்ன?’’ - அவன் சிறிது சிந்தித்துவிட்டுச் சொன்னான்.

‘‘ஃபிக்சட் டெப்பாஸிட் என்பது அதன் பெயர். ஆனால் வட்டி கிடைக்கும்.’’

செல்லப்பனின் முகம் வாடியது. அவன் தலையைக் குனிந்து கொண்டு நின்றான்.

‘‘என் ஓலைக்கான பணத்தை இங்கே தா குஞ்ஞுலட்சுமி’’- கிழவியின் பொறுமை எல்லை கடந்தது.

‘‘அவன் தூங்குறான்னு சொன்னேன்ல!’’ - குஞ்ஞுலட்சுமி மிடுக்கான குரலில் சொன்னாள்.

‘‘கிழவிக்கு அதைக்கேட்டு கோபம் வந்துவிட்டது.’’

‘‘அவன் தூங்குறான்னு சொன்னால் என் பிள்ளைகளின் பசி இல்லாமல் போயிடுமா? இந்தக் காசை கொண்டுபோய் அரிசி வாங்கிக் கொண்டு போய்தான் பிள்ளைகளுக்குக் கஞ்சி வச்சிக் கொடுக்கணும். என் காசை இப்போ இங்கே தரலைன்னா...’’

சங்கரன்குட்டி கிழவியின் அருகில் சென்று அமைதியான குரலில் சொன்னான்: ‘‘கிழவி, நீ இங்கேயிருந்து போ. ஒரு லட்ச ரூபாயைக் கொண்டு வந்து வங்கியில போட்டிருக்கோம். எடுத்துக் கொண்டு வந்த பிறகு உன் காசைத் தர்றோம் கிழவி.

‘‘எப்போ எடுத்துட்டு வருவீங்க?’’

‘‘கிழவி, இப்போ இங்கேயிருந்து கிளம்பு. அங்கே நான் காசைக் கொண்டு வந்து தர்றேன்.’’

‘‘சரி... நான் இப்போ புறப்படுறேன். பிறகு... ஒரு விஷயம்! இந்த கிழவிக்கிட்ட விளையாடுற விளையாட்டு ரொம்ப மோசம்... சொல்லிடுறேன்! இன்னைக்கு மதியத்துக்கு முன்னால என் காசைத் தரலைன்னா...’’

‘‘தரலைன்னா என்ன செய்வே?’’ - குஞ்ஞுலட்சுமி மிடுக்கான குரலில் கேட்டாள்.

செல்லப்பன் மெதுவான குரலில் சொன்னான்:

‘‘சங்கரன்குட்டி, என் விஷயத்தை மறந்துடக்கூடாது!’’

‘‘மறக்க மாட்டேன் செல்லப்பா. உன் விஷயத்தை நான் மறக்க மாட்டேன்.’’

‘‘தங்கையின் கழுத்தில் கிடந்த மாலையை அடகு வச்சுத்தான் ஐம்பது ரூபாய் வாங்கித் தந்தேன்.’’

‘‘அடகு வச்சதை மீட்டிடலாம் செல்லப்பா. வட்டியையும் கொடுத்துடலாம்.’’

‘‘நான் இன்னைக்கு கடையைத் திறக்கல சங்கரன்குட்டி.’’

‘‘என்ன காரணம்?’’