Lekha Books

“ம்...”

“என்ன இது?”

“என்ன?”

“நீங்க கேட்கலையா?”

“கோழி கூவுது.”

“இதுல பயப்படுறதுக்கு என்ன இருக்கு,”

“இங்கே... உள்ளே... எங்கேயோ கோழி இருக்கு...”

“வெளியே இருக்கும்.”

“இல்ல... இதுக்குள்ளதான் இருக்கு.”

திடீரென்று அவள் வெளிச்சம் நிறைந்த அறை முழுவதையும் பார்த்தாள். கட்டிலுக்குக் கீழே குனிந்து பார்த்தாள்.

“நீ வெறுமனே எதை எதையோ நினைக்கிறே...”- நாராயணன் சொன்னான்.

அதைச் சொல்லி முடிப்பதற்கு முன்பு அவன் நடுங்கிப் போய் விட்டான். அந்தச் சத்தம் முன்பு இருந்ததைவிட உரத்து மீண்டும் கேட்டது.

‘கொக்கரக்கோ... கோ... கோ...’

“இப்போ என்ன தோணுது?”- உமாதேவி கேட்டாள்.

நாராயணனின் முகத்தில் இரத்த ஓட்டம் நின்றுவிட்டது. அவனுடைய கண்களுக்கு வெள்ளை நிறம் வந்து சேர்ந்தது. அவன் மீண்டும் சமநிலைக்கு வர பல நிமிடங்கள் ஆயின. இறுதியில் அவன் சொன்னான்:

“இந்த வீட்டுக்குள்ளே இருந்துதான்றது மாதிரி இருக்கே!”

“அதைத்தான் நானும் சொன்னேன்.”

“வா... பார்க்கலாம்...”- அசட்டு தைரியத்துடன் நாராயணன் சொன்னான். அவன் தயங்கித் தயங்கிக் கதவை நோக்கி நடந்தான். உமாதேவி தன் கணவனைப் பின்பற்றி நடந்தாள். வெளித் திண்ணைக்குச் செல்லும் கதவை நாராயணன் திறந்தபோது, உமாதேவி சொன்னாள்:

 “பத்திரமா...”

கை நீட்டி விளக்கைப் போட்டுவிட்டுத்தான் அவன் திண்ணைப் பக்கமே சென்றான். அங்கு இறங்கிப் பார்த்தான்.

திண்ணையிலும் முற்றத்திலும் யாரும் இல்லை.

தேவதத்தனின் அறையில் வெளிச்சமில்லை. அவனுடைய அறைக்கதவைத் தள்ளித் திறந்து உள்ளே நுழைய நாராயணன் முயன்றபோது, பின்னால் அவனை நெருங்கி நின்று கொண்டிருந்த உமாதேவி மீண்டும் எச்சரிக்கை விடுத்தாள்:

“பத்திரமா...”

கதவுக்கு அருகிலேயே ஸ்விட்ச் இருந்தது. நாராயணன் ஸ்விட்சை அழுத்தியதும் அடுத்த கூவல் சத்தம் ஆரம்பித்ததும் ஒரே நேரத்தில் நடந்தன. முன்பு இருந்ததைவிட உரத்த குரலில்- ‘கொக்கரக்கோ... கோ... கோ..’

அந்தச் சத்தம் காதுகளுக்குள் துளைத்துக் கொண்டு நுழைந்தது. அறையில் வெளிச்சம் நிறைந்திருந்தது. நாராயணன் அதிர்ந்து போய் பின்னால் குதித்தான். உமாதேவி பின்னாலிருந்த திண்ணையில் மல்லாக்கப் போய் விழுந்தாள். நாராயணனும் விழுந்தான்.

உமாதேவி எழுந்து கதவை நோக்கி நடந்தபோது, விழுந்துக் கிடந்த இடத்தைவிட்டு எழுந்திருக்க முயற்சி செய்து கொண்டே நாராயணன் சொன்னான்:

“நீ அங்கே பார்க்க வேண்டாம் உமா.”

எனினும், உமா பார்த்தாள். கட்டிலில் உட்கார்ந்து கொண்டு, மேலே பார்த்தவாறு, தேவதத்தன் கூவிக்கொண்டிருந்தான்: ‘கொக்கரக்கோ... கோ... கோ...’

அவனுக்குக் கோழியின் முகச்சாயல் இருப்பதைப் போல் தோன்றியது.

“என் கடவுளே!”

உமாதேவி சுய உணர்வு இழந்து பின்னால் சாய்ந்தாள்.

நாராயணன் தன் உடம்பைத் தடவிப் பார்த்தான்.

தூவல் இருக்கிறதா? சிறகு இருக்கிறதா?