Lekha Books

தொடர்ந்து தான் எப்படி அந்த இடத்திலிருந்து தப்பித்து ஓடுவது என்பதைப் பற்றிய சிந்தனையிலேயே அவன் சதா நேரமும் இருந்தான். அவன் அங்கு வாயால் விசிலடித்தவாறு இங்குமங்குமாய் நடந்து கொண்டிருப்பான். சில நேரங்களில் கீழே உட்கார்ந்து ஏதாவது வேலை செய்து கொண்டிருப்பான். களிமண்ணால் விதவிதமான பொம்மைகளைச் செய்வான். சில நேரங்களில் பிரம்பைவைத்து கூடைகள் பின்னுவான். ஜிலின் இந்த மாதிரியான விஷயங்களைக் கையால் செய்வதில் மிகவும் திறமையுள்ளவனாக இருந்தான். ஒருமுறை அவன் பொம்மையைப் படைத்து அதற்கு ஒரு டார்ட்டர் கவுனை அணிவித்தான். முழுமையாக பொம்மை முடிந்ததும், அதை கொட்டடியின் மேற்பகுதியில் வைத்தான். டார்ட்டர் பெண்கள் நீர் எடுப்பதற்காக வரும்போது, மாஸ்டரின் மகள் தினா அந்த பொம்மையைப் பார்த்து தன்னுடன் இருந்த மற்ற பெண்களை அழைத்தாள். அடுத்த நிமிடம் அவர்கள் தங்கள் கைகளில் இருந்த பாத்திரங்களைத் தரையில் வைத்துவிட்டு அந்த பொம்மையையே வைத்த கண் எடுக்காது பார்த்து சிரித்தார்கள். ஜிலின் அந்த பொம்மையை எடுத்து அந்தப் பெண்கள் கையில் தந்தான். அவர்கள் சிரித்தார்கள். ஆனால், அந்த பொம்மையை அவர்கள் அவனிடமிருந்து வாங்கவில்லை. அவன் பொம்மையைத் தரையில் வைத்துவிட்டு கொட்டடிக்குள் நுழைந்தான். அங்கிருந்தவாறு அவர்கள் என்ன சொல்கிறார்கள் என்பதைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். தினா பொம்மையின் அருகில் ஓடிவந்தாள். அதையே உற்றுப் பார்த்தாள். பின் என்ன நினைத்தாளோ, சுற்றிலும் ஒருமுறை கண்களை ஓட்டிய அவள் அந்த பொம்மையை எடுத்துக்கொண்டு படுவேகமாக அங்கிருந்து ஓடினாள். மறுநாள் அதிகாலை நேரத்தில் ஜிலின் வெளியே பார்த்தான். தினா வீட்டை விட்டு வெளியே வந்து அங்கிருந்த திண்ணையில் கையில் அந்த பொம்மையுடன் அமர்ந்திருந்தாள். அதற்கு அவள் நன்கு ஆடைகள் அணிவித்திருந்தாள். சிவப்பு நிறத்தில் ஒரு துணியை அந்த பொம்மைக்கு சுற்றிவிட்டு, அந்தக் கையில் வைத்துக்கொண்டு சிறு குழந்தையைத் தாலாட்டுவது மாதிரி அவள் தாலாட்டினாள். டார்ட்டர்கள் பாடும் ஒரு தாலாட்டுப் பாடலையும் அவள் பாடினாள். ஒரு வயதான பெண் வெளியே வந்து அவளைத் திட்டினாள். அவள் கையிலிருந்த பொம்மையைப் பிடுங்கி அந்தப் பெண் துண்டு துண்டாக உடைத்தெறிந்தாள். தினாவைப் போய் ஒழுங்காக வேலையைச் செய்யும்படி அவள் சத்தமிட்டு அனுப்பினாள். ஆனால், ஜிலின் முதலில் செய்ததைவிட நல்ல ஒரு பொம்மையைத் திரும்பவும் செய்து, அதை தினாவின் கையில் கொடுத்தான். ஒருமுறை தினா சிறு பாத்திரம் ஒன்றைக் கொண்டு வந்து தரையில் வைத்தாள். கீழே அமர்ந்து ஜிலினையே அவள் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். பிறகு என்ன நினைத்தாளோ சிரித்தவாறு அந்தப் பாத்திரத்தையே அவள் அவனிடம் சுட்டிக் காட்டிக் கொண்டிருந்தாள். ‘அவள் ஏன் இப்படி நடந்து கொள்கிறாள்?’ என்று மனதிற்குள் நினைத்தான் ஜிலின். அந்தப் பாத்திரத்தில் தண்ணீர்தான் இருக்கிறது என்று நினைத்தவாறு அதைக் கையில் எடுத்தான் அவன். ஆனால் தண்ணீருக்குப் பதிலாக அதில் பால் இருந்தது. அவன் பாலைக் குடித்தவாறு சொன்னான்: ‘‘ரொம்ப நல்லா இருக்கு!’’ அதைக் கேட்டு தினா அடைந்த சந்தோஷத்தைப் பார்க்க வேண்டுமே! ‘‘நல்லது, ஜவான்... நல்லது...’ அவள் சொன்னாள். மகிழ்ச்சியால் துள்ளிக்குதித்த அவள் தன்னுடைய கைகளை உணர்ச்சிப் பெருக்கில் தட்டினாள். தொடர்ந்து பாத்திரத்தை ஜிலினிடமிருந்து பிடுங்கிய அவள் வேகமாக அங்கிருந்து ஓடினாள். அதற்குப் பிறகு அவள் ஒவ்வொரு நாளும் ஜிலினுக்கு பால் கொண்டு வந்து தருவதை வாடிக்கையான ஒன்றாக்கிக் கொண்டாள். டார்ட்டர்கள் ஆட்டின் பாலிலிருந்து ஒரு வகையான வெண்ணெயைத் தயார் செய்து அதைத் தங்களின் வீடுகளின் கூரைமேல் வைத்திருப்பார்கள். சில நாட்களில் தினா அந்த வெண்ணெயில் கொஞ்சம் எடுத்துக் கொண்டு வந்து ஜிலினிடம் தருவாள். ஒருமுறை அப்துல் ஆடொன்றைக் கொன்றபோது, அதன் மாமிசத்துண்டு ஒன்றைத் தன்னுடைய ஆடையில் மறைத்து வைத்துக்கொண்டு வந்து ஜிலினிடம் அவள் தந்தாள். எதைக் கொண்டு வந்தாலும் அவனிடம் வீசி எறிந்துவிட்டு, அடுத்த கணமே அவள் சிட்டெனப் பறந்து விடுவாள். ஒருநாள் காற்று மிகவும் வீசிக் கொண்டிருந்தது. மழை தொடர்ந்து ஒரு மணிநேரமாக விடாமல் பெய்து கொண்டிருந்தது. ஆற்றில் ஏழடி உயரத்துக்கு நீர் போய்க்கொண்டிருந்தது. வெள்ளம் பயங்கரமாகப் பெருக்கெடுத்து, பெரிய பெரிய பாறைகளையெல்லாம் உருட்டியபடி சென்று கொண்டிருந்தது. மலைகளில் கேட்ட இரைச்சல் சிறிதும் குறைவதாயில்லை. சூறாவளிக் காற்று ஓய்ந்தவுடன், கிராமத்துத் தெருக்களில் நீர் ஆங்காங்கே ஓடை என ஓடிக் கொண்டிருந்தது. ஜிலின் தன்னுடைய மாஸ்டரிடம் ஒரு கத்தி வேண்டுமென்று கேட்டான். கிடைத்த கத்தியைக் கொண்டு ஒரு வட்ட தகரம் ஒன்றை உண்டாக்கினான். பிறகு தொடர்ந்து சில வேலைகள் செய்து அதைச் சக்கரமாக அவன் மாற்றினான். சக்கரத்தின் இரு பக்கங்களிலும் ஒவ்வொரு பொம்மையைச் செய்து பொருத்தினான். சிறுமிகள் அவனிடம் சில துண்டுத் துணிகளைக் கொண்டு வந்து தந்தார்கள். அவற்றை வைத்து அவன் பொம்மைகளை அழகுப்படுத்தினான். ஒரு பொம்மை விவசாயம் செய்யும் ஆணாகவும், இன்னொரு பொம்மை விவசாயம் செய்யும் பெண்ணாகவும் இருந்தது. அவன் அந்த சக்கரத்தை நீர் வந்து கொண்டிருந்த இடத்தில் வைத்தான். நீரின் போக்கின் அந்தச் சக்கரம் உருள ஆரம்பித்தது. அதைத் தொடர்ந்து அந்த இரண்டு பொம்மைகளும் நடனமாடின. அதைப் பார்ப்பதற்கு முழு கிராமமும் அங்கு திரண்டு விட்டது. சிறுவர்கள் சிறுமிகள், டார்ட்டர் ஆண்கள், பெண்கள் என்று ஒருவர் விடாமல் எல்லோரும் அங்கு வந்து நின்று பார்த்து ஆச்சரியப்பட்டு நின்றார்கள். வியப்பு மேலோங்க அவர்கள் ஒவ்வொருவரும் சொன்னார்கள்: ‘‘ஆச்சரியமான ரஷ்யாக்காரன்! ஆச்சரியமான ஜவான்!’’ அப்துல்லிடம் ஒரு உடைந்துபோன ரஷ்ய நாட்டு கடிகாரம் இருந்தது. அவன் ஜிலினை அழைத்து அந்தக் கடிகாரத்தைக் காண்பித்தான். அதைப் பார்த்து ஜிலின் சொன்னான்: அந்தக் கடிகாரத்தை என்கிட்ட கொடு. நான் சரி பண்ணித் தர்றேன்.’’ அவன் அந்தக் கடிகாரத்தை ஒரு கத்தியால் தனித்தனி பாகமாகப் பிரித்தான். பின்னர், சில வேலைகள் செய்து அவற்றை மீண்டும் பொருத்தினான். இப்போது கடிகாரம் ஒழுங்காக ஓடியது. அவ்வளவுதான் - அப்துல் மிகவும் உற்சாகமாகி விட்டான். அவனுக்கு உண்டான மகிழ்ச்சியை வெளிப்படுத்தும் விதத்தில் அவன் தன்னிடமிருந்த ஒரு பழைய கம்பளியை ஜிலினுக்குப் பரிசாகத் தந்தான். அந்தக் கம்பளியில் ஆங்காங்கே ஓட்டைகள் இருந்தன. எனினும், ஜிலின் அதை மனமகிழ்ச்சியோடு ஏற்றுக்கொண்டான். இரவு நேரத்தின் குளிருக்கு எப்படிப் பார்த்தாலும் அது தனக்கு மிகவும் உதவியாக இருக்கும் என்பதை நன்கு தெரிந்திருந்தான் ஜிலின்.