Page 5 - Page 5

கைதி - Page 5

Details

Category: புதினம்

Published Date

Written by சுரா

Page 5 of 17

ஜிலினுக்கு மிகவும் தாகமாக இருந்தது. அவனுடைய தொண்டை மிகவும் வறண்டுபோய் காணப்பட்டது. அவன் தன் மனதிற்குள் நினைத்துக் கொண்டான்; அவர்களாகவே வந்து என்னை பார்த்தால் தான்...’ தான் அடைக்கப்பட்டிருக்கும் கொட்டடியை யாரோ திறப்பது போல் ஜிலின் உணர்ந்தான். அடுத்தநிமிடம் அந்த சிவப்பு நிற தாடிக்கார டார்ட்டர் உள்ளே வந்தான். அவனுடன் இன்னொரு குள்ளமான கறுப்பு மனிதனும் இருந்தான். அந்தக் கருப்பு மனிதனின் கண்கள் கருகருவென மிகவும் பிரகாசமாக இருந்தன. சிவப்பான கன்னங்களையும், சிறு தாடியையும் அவன் கொண்டிருந்தான். அவன் முகத்தில் உற்சாகம் தாண்டவமாடிக் கொண்டிருந்தது. எப்போது பார்த்தாலும் அவன் சிரித்துக் கொண்டே இருந்தான். சிவப்பு தாடிக்காரனை விட இந்தக் கருப்பு மனிதன் மிகவும் ஆடம்பரமாக ஆடைகள் அணிந்திருந்தான். அதன் ஓரத்தில் தங்க நிறத்தில் பார்டர் கட்டப்பட்டிருந்தது. அவனுடைய இடுப்பில் ஒரு பெரிய வெள்ளிக்கத்தி மின்னிக் கொண்டிருந்தது. அவனுடைய சிவப்பு வண்ண மொராக்கோ காலணிகள் வெள்ளி முலாம் பூசப் பட்டிருந்தன. ஆட்டுத் தோலால் ஆன வெள்ளை நிற தொப்பி ஒன்றை அவன் அணிந்திருந்தான். சிவப்பு நிற தாடியைக் கொண்ட டார்ட்டர் கொட்டிலுக்குள் நுழைந்து என்னவோ தனக்குள் முணுமுணுத்துக் கொண்டான். அவனுடைய அந்த முணுமுணுப்பில் ஒருவித அலுப்பு தெரிந்தது. கதவுக்கு அருகில் இருந்த தூணில் சாய்ந்தவாறு தன்னுடைய இடுப்பில் இருந்த கத்தியை மெதுவாக அவன் தடவிப் பார்த்துக் கொண்டான். ஜிலினையே அவன் வைத்த கண் எடுக்காமல் ஒரு ஓநாயைப் போல் உற்றுப் பார்த்தான். அதே நேரத்தில் அந்த கறுப்பு மனிதன் ஸ்ப்ரிங்கின் மீது நடப்பதைப் போல மிகவும் வேகமாகவும் ஒய்யாரமாகவும் நடந்து நேராக ஜிலினின் முன்னால் வந்து நின்றான். ஜிலினின் தோளை அவன் தன் கைகளால் தட்டினான். தன்னுடைய மொழியில் அவன் மிகவும் வேகமாக என்னவோ சொன்னான். பேசும்போது அவனுடைய பற்கள் அனைத்தும் நன்கு வெளியே தெரிந்தன. கண்களை ஒருமாதிரி சிமிட்டியவாறு நாக்கை பற்களால் கடித்தபடி அவன் திரும்பத் திரும்பச் சொன்னான் : ‘‘நல்ல ரஷ்யாக்காரன்... நல்ல ரஷ்யாக்காரன்...’’ அவன் என்ன சொன்னான் என்பதை ஜிலினால் புரிந்து கொள்ளமுடியவில்லை. ஆனால், அவனைப் பார்த்து ஜிலின் சொன்னான் : ‘‘எனக்கு ஏதாவது குடிக்க தாங்க.’’ அதைக் கேட்டு அந்த கறுப்பு மனிதன் சிரித்தான். ‘‘நல்ல ரஷ்யாக்காரன்...’’ அவன் சொன்னான். தொடர்ந்து அவன் தன் மொழியில் என்னவோ சொல்லிக் கொண்டேயிருந்தான். ஜிலின் தன் கைகளால் சைகை செய்து, உதடுகளை அசைத்து குடிப்பதற்கு ஏதாவது வேண்டும் என்பதை அவர்கள் உணருமாறு செய்தான். கருப்பு மனிதன் ஜிலின் என்ன சொல்கிறான் என்பதைப் புரிந்து கொண்டு சிரித்தான். தொடர்ந்து அவன் கதவு பக்கம் திரும்பி யாரிடமோ சொன்னான் : ‘‘தினா...’’ அடுத்த நிமிடம் ஒரு இளம்பெண் அங்கே ஓடி வந்தாள். அவளுக்கு பதின்மூன்று வயது இருக்கும். மிகவும் ஒல்லியாக இருந்தாள். கறுப்பு நிற டார்ட்டரின் ஜாடை அவள் முகத்தில் தெரிந்தது. அவள் அந்த மனிதனின் மகளாக இருக்க வேண்டும். அவளின் கண்களும் கருப்பாக, பிரகாசமாக இருந்தன. அவள் முகம் மிகவும் அழகாக இருந்தது. நீல நிறத்தில் நீளமான கவுன் அணிந்திருந்த அவளின் மேற்சட்டை வெள்ளை நிறத்தில் இருந்தது. கவுன், மேற்சட்டை இரண்டின் ஓரங்களும் சிவப்பு வண்ணத்தில் இருந்தன. அவள் காற்சட்டையும், காலணியும் அணிந்திருந்தாள். அவளின் காலணிகளின் அடிப்பகுதி மிகவும் உயரமாக இருந்தது. அவளின் கழுத்தில் ரஷ்யாவின் வெள்ளிக் காசுகளால் ஆன ஒரு நெக்லஸ் இருந்தது. தலையில் துணி எதுவும் இல்லை. அவளின் கறுப்புநிறக் கூந்தல் ஒரு ரிப்பனால் கட்டப்பட்டிருந்தது. தலைமுடியை முலாம் பூசப்பட்ட குப்பியும், வெள்ளிக் காசுகளும் மேலும் அழகுபடுத்தின. அவளுடைய தந்தை என்னவோ உத்தரவு பிறப்பிக்க, அவள் வேகமாக ஓடிச்சென்று ஒரு பாத்திரத்துடன் திரும்பிவந்தாள். தான் கொண்டு வந்த நீரை அவள் ஜிலினிடம் தந்துவிட்டு சற்றுத் தள்ளி தன் தலையை முழங்காலில் படுமாறு வைத்துக் கொண்டு உட்கார்ந்தாள். ஜிலின் தண்ணீர் குடிப்பதை ஏதோ பயங்கரமான ஒரு மிருகத்தைப் பார்ப்பதைப்போல அவள் வைத்த கண் எடுக்காமல் பார்த்தவாறு அமர்ந்திருந்தான். பாத்திரத்திலிருந்த நீர் முழுவதையும் ஒரே மூச்சில் குடித்துவிட்டு வெறும் பாத்திரத்தைத் தன்னிடம் திருப்பித்தந்த ஜிலினைப் பார்த்துவிட்டு, ஆச்சர்யத்தின் உச்சிக்குப் போன அந்த இளம்பெண் பின்னோக்கி ஒரு ஆட்டைப் போல துள்ளிக் குதித்தவாறு போனாள். அவளின் அந்த செயலைப் பார்த்து அவளுடைய தந்தை விழுந்து விழுந்து சிரித்தான். அவன் அவளிடம் என்னவோ சொல்ல, அவள் அங்கிருந்து நகர்ந்து வெளியே சென்றாள். போகும்போது தண்ணீர் கொண்டு வந்த பாத்திரத்தை அவள் கையோடு எடுத்துச் சென்றாள். சிறிது நேரத்தில் அவள் ஒரு தட்டில் ஒரு முழு ரொட்டியுடன் திரும்பி வந்தாள். மீண்டும் முன்பு உட்கார்ந்திருந்த அதே இடத்தில் அவள் அமர்ந்தாள். தன்னுடைய ஒளிமயமான கண்களால் ஜிலினையே அவள் வெறித்துப் பார்த்தாள். டார்ட்டர்கள் வெளியே சென்று கதவை அடைத்தார்கள். சிறிது நேரம் சென்றதும் ஒரு நோகய் அங்கு வந்து சொன்னான் : ‘‘மாஸ்டர் வரச் சொல்றாரு...’’ அவனுக்கும் ரஷ்ய மொழி தெரியாது. தன்னை அவன் வெளியே வரச்சொல்கிறான் என்பதை மட்டும் ஜிலினால் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது. நோகய்யைப் பின்பற்றி வெளியே வந்தான் ஜிலின். அவனுடைய கால்களில் விலங்குகள் கட்டப்பட்டிருந்ததால், அவனால் மெதுவாகத் தான் நடக்க முடிந்தது. கொட்டடியை விட்டு வெளியே வந்த அவன் பத்து வீடுகள் இருக்கக்கூடிய ஒரு டார்ட்டர் கிராமத்தைப் பார்த்தான். அங்கே ஒரு டார்ட்டர் மசூதியும் ஒரு சிறிய ஸ்தூபியும் இருந்தது. மூன்று குதிரைகள் ஒரு வீட்டின் முன்னால் நின்று கொண்டிருந்தன. சிறுவர்கள் அவற்றின் கடிவாளத்தைப் பிடித்துக் கொண்டு நின்றிருந்தார்கள். கருப்பு நிற டார்ட்டர் அந்த வீட்டை விட்டு வெளியே வந்து, ஜிலினிடம் சைகை காட்டி தன்னைப் பின்பற்றி வரும்படி சொன்னான். தொடர்ந்து அவன் சிரித்துக் கொண்டே தன்னுடைய மொழியில் என்னவோ சொன்னான். பின்னர், அவன் அந்த வீட்டிற்குள் நுழைந்தான். ஜிலினும் அந்த வீட்டிற்குள் சென்றான். அநத் அறை மிகவும் அழகாக இருந்தது. சுவர்கள் களிமண்ணால் பூசப்பட்டிருந்தன. முன்பக்க சுவருக்கு அருகில் பட்டு மெத்தைகள் போடப்பட்டிருந்தன. பக்கவாட்டு சுவர்களில் விலை உயர்ந்த விரிப்புகள் தொங்கிக் கொண்டிருந்தன. சுவரின் மீது துப்பாக்கிகள், பிஸ்டல்கள், வாட்கள் ஆகியவையும் தொங்கிக் கொண்டிருந்தன. எல்லாவற்றிலும் வெள்ளி முலாம் பூசப்பட்டிருந்தது.