Lekha Books

"ரவீந்தர் ஸார், மூணு மாச வட்டியை எப்ப ஸார் கட்டப் போறீங்க? படம் முடியணும்னெல்லாம் சொல்லாதீங்க ஸார். அவ்வளவு லேட் ஆனா சரிப்பட்டு வராது..."

"வரும்மா. இன்னும் ஒரு பத்து நாள்ல்ல கோயம்புத்தூர்ல இருந்து எங்க முதலாளி பணம் புரட்டி கொண்டு வந்துடுவாரு. வந்த மறு நிமிஷம் வட்டியைக் கொண்டுவந்து கட்டிடறேன். கொஞ்சம் அட்ஜஸ்ட் பண்ணிக்கம்மா."

"சரி சார். பத்து நாளைக்கு மேல லேட் பண்ணிடாதீங்க. தருண்குமார் ஸார், உங்களுக்கு சொத்து ஏதாவது இருந்தா அதோட டாக்குமெண்ட் காப்பி கொண்டு வந்து குடுங்க."

"ஒரு ஃப்ளாட் வாங்கலாம்னு வச்சிருந்த பணம் அம்பது லட்சத்தைத்தான் ப்ரொடக்ஷன்ல போட்டுட்டேன். இப்பதான் படங்கள் வந்துக்கிட்டிருக்கு. அதெல்லாம் நடிச்சு முடிச்சு, ஜெயிச்சு அதுக்கப்புறம்தான் பெரிய அளவுல சொத்துக்கள்ல்ல இன்வெஸ்ட் பண்ண முடியும். இப்போதைக்கு வெற்றிப் ப்ரொடக்ஷன்ஸ் சிபாரிசு மட்டும்தான் எனக்கு பலம்."

யோசித்தாள் பவித்ரா. "அப்படின்னா, நானும், எங்க எம்.டி.யும் பேசித்தான் எதுவும் செய்ய முடியும். நானே உங்களுக்கு ஃபோன் பண்றேன்."

"படத் தயாரிப்புக்குன்னு ஃபைனான்ஸ் பண்றவங்க நிறைய பேர் இருக்காங்க. ஆனா உங்க கம்பெனியிலதான் வட்டி ஓரளவு குறைவா இருக்கு. அதனால நீங்க உங்க எம்.டி. கிட்ட சிபாரிசு பண்ணி பணம் குடுக்க ஏற்பாடு பண்ணனும்."

"ட்ரை பண்றேன் ஸார்."

அதுவரை  கவலை கலந்து பேசிக் கொண்டிருந்த தருண்குமார், மீண்டும் பவித்ராவின் அழகை கண்களால் பருகினான். அவனால் அவனது அந்த செயலைக் கட்டுப் படுத்த முடிய வில்லை. இதையும் கவனித்தாள் பவித்ரா. 'என் அழகு... பேரழகு... நான் அழகி... பேரழகி... என் அழகில் ஒரு நடிகனே மயங்குகிறான்...’ பவித்ராவின் ரத்த நாளங்களில் கர்வம் கலந்து மிதந்தது. அதன் பிரதிபலிப்பாய் அவளது கன்னங்கள் சிவந்தன.

தருண்குமார் ரஸித்ததைக் கண்டு கொள்ளாதவள் போல திமிராக இருந்து கொண்டாள். பேச வேண்டிய விபரங்கள் யாவும் பேசி முடித்த பிறகும் எழுந்து செல்ல மனம் இல்லாவனாய் தயங்கினான் தருண்குமார்.

அவனது தயக்கம் பவித்ராவிற்கு தன் அழகின் மீதிருந்த மயக்கத்தை மேலும் பல மடங்காக்கியது.

"வாங்க தருண். போகலாம்." ரவீந்தரின் குரலைக் கேட்ட தருண்குமார் புன்னகையுடன் பவித்ராவிடம் விடை பெற்றான். கிளம்பியவன் அவளைத் திரும்பிப் பார்த்தபடியே நடந்தான். அவனது அந்த செயல் தனது அழகினால்தானே என்ற எண்ணம் பவித்ராவின் உள்ளத்தில் தோன்றியது. இதன் காரணமாய் அவள் மனதிற்குள் இருந்த கர்வமும், ஆணவமும் கொண்ட விலங்கு, வீறு கொண்டு எழுந்தது.

9

"என்ன அத்தை, ஏதோ நாக்குக்கு ருசியா சமைச்சுப் போடறீங்களே... உங்க கைமணமான சமையலை சாப்பிட்ட மாதிரியுமாச்சு. உங்களையும் அடிக்கடி பார்த்துக்கற மாதிரியுமாச்சுன்னு நான் பாட்டுக்கு இங்க வந்து போயிட்டிருக்கேன். உள்ளதும் போச்சுடா நொள்ளக்கண்ணான்னு ஆக்கிடுவீங்க போலிருக்கே? நானே பயந்து பயந்து பவித்ரா இல்லாத நேரமா பார்த்து வந்துக்கிட்டிருக்கேன். தப்பித்தவறி அவ கண்ணுல பட்டுட்டா... அப்பப்பா... தீக்கனல் பறக்காத குறைதான் போங்க. இந்த லட்சணத்துல இருக்கு எங்களோட நிலைமை. நீங்க என்னடான்னா பவித்ராவை கல்யாணம் பண்ணிக்கோங்கறீங்க. உங்களுக்கு என்னைப் பார்த்தா கிண்டலா இருக்கா அத்தை?..." சந்துரு படபடப்பாக பேசினான்.

"கிண்டலுமில்ல.. சுண்டலுமில்ல.. பவித்ராவை முழுசா புரிஞ்சுக்கிட்டவன் நீ. அவளோட முரண்டு பிடிக்கற குணத்துக்கு நீதான் அட்ஜஸ் பண்ணிப்ப. நான் உயிரோடு இருக்கும்போதே பவித்ராவுக்கு கல்யாணம் நடந்தாத்தான் உண்டு. அதனாலதான் சந்துருக் கண்ணா உன்னைக் கெஞ்சறேன்..."

"கெஞ்சறதுன்னாத்தானே சந்துருக்கண்ணா அது இதுன்னு செல்லமான வார்த்தையெல்லாம் வரும். நீங்க கெஞ்ச கெஞ்ச நான் மிஞ்சறதா நினைக்காதீங்க அத்தை. எனக்கும், பவித்ராவுக்கும் என்ன பொருத்தம் இருக்கு? படிப்புல அவதான் ஃபர்ஸ்ட். அழகுல அவதான் ஃபர்ஸ்ட். அறிவுலயும் அவதான் ஃபர்ஸ்ட். இப்ப அந்தஸ்துலயும் அவதான் ஃபர்ஸ்ட்டாயிட்டா. நான் எல்லாத்துலயும் லாஸ்ட். ஏணி வச்சா கூட எட்டாது."

"ஏணியும் வைக்க வேணாம். கோணியும் பிடிக்க வேணாம். நீங்க ரெண்டு பேரும் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு நல்லா இருப்பீங்கன்னு என் மனசுல படுது. நீ சரின்னு ஒரு வார்த்தை சொல்லு. பவித்ராகிட்ட நான் பேசிக்கறேன். அவளை சம்மதிக்க வைக்க வேண்டியது என் பொறுப்பு."

"பொறுப்புள்ளவங்க பேசற பேச்சா இல்லை அத்தை நீங்க பேசற பேச்சு. இன்னும் கொஞ்ச நாள் பொறுமையா இருங்க. பவித்ரா மனசு மாறுவா. அவளுக்கேத்த ஒரு நல்ல ஆளா பார்த்தோம்னா நிச்சயமா கல்யாணம் பண்ணிக்குவா. என்னை விட்டுடுங்க."

"அப்போ ... நான் என் உயிரை விட்டுடணும்ங்கற... "

"ஐயோ அத்தை... ஏன் இப்படி பேசறீங்க? பவித்ரா நீங்க பெத்த பொண்ணு. அவளைப் பத்தி உங்களுக்குத் தெரியாதா?..."

"தெரியும். அவளைப் பத்தி எனக்கு எல்லாம் நல்லா தெரியும். நீ சம்மதிக்கற பட்சத்துல அவகிட்ட நான் பேசிக்கிறேன். அதைப்பத்தி நீ கவலைப்படாத."

"கவலைகளே வாழ்க்கையா வாழ்ந்துட்டீங்க. இப்ப இப்படி ஒரு முடிவு எடுத்துட்டு முதுமை காலத்திலயும் மனசுக்கஷ்டத்தோட வாழப் போறீங்களா..."

"நான் வாழணும்னா நீ இதுக்கு சம்மதிக்கணும். இப்பவே உன் முடிவைச் சொல்லு..."

"முடிவை நீங்க எடுத்துட்டு என்னை சம்மதிக்க சொல்றது என்ன நியாயமோ தெரியலை. இவ்வளவு தூரம் கேட்டப்புறமும் நான் மறுக்கறதும் நியாயமா இல்லை. அதனால பவித்ராகிட்ட நீங்க  பேசுங்க. நாங்க நல்லா இருப்போம்னு நீங்க நம்பறீங்க. இதுக்கு மேல எனக்கு என்ன சொல்றதுன்னு தெரியல அத்தை..."

"நீ எதுவும் சொல்ல வேணாம். உனக்குப் பிடிச்ச பட்டாணி ரவா பாத் செஞ்சு வச்சிருக்கேன். சாப்பிட்டுட்டு கிளம்பு. மத்ததெல்லாம் நான் பார்த்துக்கறேன்." சந்துருவிற்கு சாப்பிட தட்டு எடுத்து வைப்பதற்காக சமையலறைக்குள் நுழைந்தாள் மீனாட்சி.

10

அரவிந்தனின் திருமணம் பணமழையில் நனைந்தபடி நிகழ்ந்தது. பணத்திற்கும், பணத்திற்கும் கல்யாணம் என்பது போல நடந்தேறியது அந்த திருமணம். அரவிந்தனுக்கு கொஞ்சமும் பொருத்தமில்லாமல் சுமாரான நிறத்தில், ஏறிய நெற்றியுடன், சிறிய கண்களுடன் காணப்பட்டாள் மணப்பெண். அரவிந்தனின் குடும்பத்தினர் பெண் வீட்டாரின் ஏகமான பணக்காரத் தன்மையில் திளைத்துக் கொண்டிருந்தனர். அரவிந்தனும் பெண் அழகாக இல்லை என்பதைப் பற்றி துளி கூட பொருட்படுத்தாமல் சந்தோஷமாக சிரித்துக் கொண்டிருந்தான். கல்யாண காரியங்களிலும் சந்துருதான் மாங்கு மாங்கென்று உழைத்தான்.

'இவர்களிடம் இல்லாத பணமா? ஏன் இப்படி பெண் வீட்டாரின் பணத்தில் மோகம் கொண்டு அலைகிறார்கள்.