Lekha Books

ஆனா பவித்ரா மேல நான் வச்சிருக்கற அன்புக்கு, என்ன பேர் சொல்றதுன்னு எனக்கே புரியலடா. பவித்ரா சந்தோஷமா இருக்கணும். அவ வாழ்க்கை நல்லபடியா இருக்கணும். இதுதான் என்னோட ஒரே எண்ணம்... சரிடா குரு, நீ உன் வேலையைப் பாரு. மத்ததை நான் பார்த்துக்கறேன்." சொல்லிவிட்டு சந்துரு கிளம்பினான்.

5

இரத்த அழுத்தத்திற்காக உட்கொள்ளும் மாத்திரை போக, மீனாட்சிக்கு இரவில் அமைதியாக தூங்கக்கூடிய மாத்திரையும் சாப்பிடச் சொல்லி டாக்டர் பரிந்துரைத்திருந்தார். வழக்கம் போல, தூக்க மாத்திரை ஒன்றைப் போட்டுக் கொண்ட மீனாட்சி ஆழ்ந்து தூங்கி விட்டாள்.

தூங்கிக் கொண்டிருந்த மீனாட்சியின் அருகே அமர்ந்து அவளது முகத்தையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் பவித்ரா.

'அம்மாவின் அறிவுரையை மீறி, அரவிந்தைக் கல்யாணம் பண்ணிக்கப் போறேன். விஷயம் தெரிஞ்சதும் அம்மா துடித்துப் போவாள். அழுது தீர்ப்பாள். என்ன செய்றது? என் நிலைமை அப்படி. கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டப்புறம், அரவிந்தனோடு சேர்ந்து வந்து சமாதானப்படுத்திடலாம் தனக்குத் தானே தைர்யமூட்டிக் கொண்ட பவித்ராவின் நெஞ்சம் சற்று கலங்கினாலும் கூட அவளது கண்களிலிருந்து சொட்டுக் கண்ணீர் கூட வரவில்லை.

மீனாட்சியின் பஞ்சு போன்ற மனதிற்கு நேரெதிராக மிகமிக திடமான நெஞ்சுறுதி கொண்டவள் பவித்ரா. சின்ன வயதில் அப்பாவை இழந்து, அம்மா பட்ட கஷ்டங்களைப் பார்த்து, தானும் சிரமப்பட்டு.. அந்த அனுபவங்கள் அவளுக்கு அளவற்ற மனதிடத்தையும் தைர்யத்தையும் அளித்திருந்தது. எந்தக் காரணத்திற்காகவும் கண் கலங்கவே கூடாது என்கிற வைராக்கியம், வைரம் போல் அவள் இதயத்தில் பதிந்திருந்தது.

விமான நிலையத்தில் வந்து இறங்கிய பவித்ராவையும், அரவிந்தனையும் சுற்றி, அரவிந்தனின் பெற்றோர், சில உறவினர்கள், சந்துரு அனைவரும் ஒரு வியூகம் போல் சூழ்ந்துக் கொண்டனர்.

அரவிந்தனின் அப்பா விஸ்வநாதனின் முகம் இறுகியிருந்தது. குரல் ஓங்கியது.

"டேய் அரவிந்தா, வந்து நம்ம கார்ல ஏறு. நம்ம வீட்டுக்குப் போகணும்" புலி போல் உறுமினார் விஸ்வநாதன்.

"அப்பா... " பூனை போல வாய்க்குள்ளயே முனகினான் அரவிந்தன்.

"எதுவும் பேசாம, கார்ல ஏறு.."

"அப்பா... பவித்ரா...."

"நம்ம வீட்ல சமையல் வேலை செஞ்சவளோட மகள் நம்ம வீட்டு மருமகளாயிடுவாளா? வெட்கமா இல்ல... நாலெழுத்து படிச்சுட்டாள்னா...? இவ அந்தஸ்து உசந்துடுமா? இவ படிச்சதே நாம பண்ண உபகாரம்தான். அதுக்கு நன்றிக் கடனாத்தான் இப்படி உபத்திரவம் கொடுக்கறா போலிருக்கு. இவளைப் பத்தி எனக்கென்ன பேச்சு? வாடா, வந்து கார்ல ஏறு."

"என்னைக் கொஞ்சம் பேச விடுங்கப்பா ப்ளீஸ்..."

"நான் பேசறதை நீ கேட்டுக்கோ. இவளை விட்டுட்டு இவளை மறந்துட்டு எங்க கூட வந்தாத்தான் நான் சுயமா சம்பாதிச்சிருக்கற சொத்துக்கள் அத்தனையும் உனக்குக் கிடைக்கும். இவதான் வேணும்னு முடிவு பண்ணிட்டா, இப்பிடியே இப்பவே இவ கூடவே போயிடு."

அழுத்தம் திருத்தமாக விஸ்வநாதன் கூறியதைக் கேட்டதும் அதிர்ச்சி அடைந்தான் அரவிந்தன். விஸ்வநாதன் வீசிய ஏவுகணை அவன் எதிர்பாராதது. எதிர்த்துப் பேசத் துணிவின்றித் திகைத்தான். அவனது முகத்தையே கூர்ந்துக் கவனித்துக் கொண்டிருந்த பவித்ராவை தயக்கமாய் பார்த்தான். பயந்தான். அவளது பார்வையைத் தவிர்த்துவிட்டு,... மெதுவாகக் காரை நோக்கி நடந்தான்.

அவனைப் பின் தொடர்ந்து சென்றனர் விஸ்வநாதனும் அவருடன் வந்தவர்களும். சந்துரு மட்டும், தனித்து விடப்பட்ட பவித்ராவின் அருகே அவளுக்குத் துணையாக நின்றான்.

அரவிந்தனின் அந்தக் கோழைச் செயல் பவித்ராவை நிலைகுலையச் செய்தது. அவமானப்படுத்தியது. காது மடல்கள் சிவக்க, கோபம் குறையாத முகத்துடன் அரவிந்தனின் முதுகை முறைத்தாள் வேறேதும் செய்ய இயலாதவளாய். அவன், இவளைத் திரும்பிக் கூடப் பார்க்காமல் காரில் ஏறிக் கொண்டான். கார் கிளம்பியது.

பவித்ராவின் உள்ளத்தில் புயல் எழும்பியது. தன் அருகே நின்றுக் கொண்டிருந்த சந்துருவைப் பார்த்துப் பல்லைக் கடித்தாள்.

"உன்னோட கைங்கர்யம்தானே இதெல்லாம்? இப்ப திருப்திதானே? சந்தோஷம்தானே?..."

"நிச்சயமா சந்தோஷம்தான் பவித்ரா. அரவிந்தன் செஞ்ச காரியத்தைப் பார்த்தியா? 'சொத்து கிடைக்காது’ன்னு மிரட்டியதும் நீயே வேணாம்ன்னுட்டு நாய்க்குட்டி மாதிரி அவங்கப்பா பின்னாடியே போயிட்டான். அவனுக்கென்ன படிப்பு இல்லையா? உழைக்கறதுக்கு உடம்புல தெம்பு இல்லையா? பணம் சம்பாதிக்கறதுக்கு வேண்டிய அறிவும், திறமையும் இல்லையா? அப்பாவோட ஆஸ்திக்கு ஆசைப்பட்டு அம்போன்னு உன்னை நடுத்தெருவுல விட்டுட்டுப் போற அவனோட உனக்குக் கல்யாணம் நடக்கறதுல இருந்து நீ தப்பிச்சுட்டியேன்னு உண்மையிலயே நான் சந்தோஷப்படறேன் பவித்ரா."

சந்துரு பேசியதில் இருந்த உண்மைகள் அவளை சுட்டன. அவளது வாய்க்கு பூட்டு போட்டன.

சந்துரு தொடர்ந்தான். "உங்க ரெண்டு பேரையும் தடுக்கறதுக்கு இதைத் தவிர வேற வழியே எனக்குத் தெரியலை. அரவிந்தனின் நிறம் மாறும் நிஜத்தை நேர்லயே பார்த்துட்டே. இதுதான் அரவிந்தனின் சுய ரூபம். உன் அழகுக்காகவும், அறிவுக்காகவும் உன்னைக் காதலிச்ச அவன், உன்னோட கஷ்டங்கள்ல்ல பங்கெடுத்துக்க விரும்பலை பார்த்தியா? அவன், உன்னைப் போலவோ என்னைப் போலவோ கஷ்டங்களில் எதிர்நீச்சல் போட்டு வளர்ந்தவன் இல்லை. சொகுசான வசதிகளில் மிதந்து சுகமாக வளர்ந்தவன். அந்த சுகத்திலேயே வாழ நினைக்கறவன். அவங்கப்பாவோட சொத்து இல்லாம அவனால வாழ முடியாது. உன்னை விட பொன், பொருள், வசதியான வாழ்க்கை... இதெல்லாம்தான் அவனுக்குப் பெரிசு. நீயெல்லாம் வெறும் தூசு. உனக்காக, உன்னை மட்டுமே நேசிக்கக் கூடியவன்தான் உனக்குக் கணவனா வரணும். அவன் நல்லவனா... வல்லவனா இருக்கணும்."

பவித்ராவிடம் பொறுமையாக பேசினான் சந்துரு. அவன் மீதான கோபம் மாறாத சிவந்த முகத்துடன் காணப்பட்டாள் பவித்ரா. அவளது கோபத்தைப் பொருட்படுத்தாத சந்துரு, நிம்மதிப் பெருமூச்சு விட்டான்.

6

"ஏர்போர்டிலிருந்து அரவிந்தனை கூட்டிட்டு வந்ததுலேர்ந்து அவனுடைய முகமே சரியில்லங்க. என்ன இருந்தாலும்- சொத்துக் கிடையாது, அப்படி இப்படின்னு நீங்க அவனை மிரட்டியிருக்கக் கூடாதுங்க" விஸ்வநாதனைப் பார்த்து பேசிய ஜானகியின் முகம் அசையும்போது அவளது காதுகளில் அணிந்திருந்த பெரிய வைரக் கம்மல் பளீர் பளீர் என மின்னி ஜொலித்தது. கட்டியிருந்த விலையுயர்ந்த காஞ்சிபுரப்பட்டின் ஜரிகைபார்டரை கைகளால் தடவியபடியே விஸ்வநாதனின் முகத்தை ஆராய்ந்தாள். கோபம் தென்பட வில்லை என்பது தெரிந்ததும் பேச்சைத் தொடர்ந்தாள்.

"ஏங்க, நான் ஒண்ணு சொல்றேன்... கோபப்படாதீங்க. அந்த பவித்ரா பொண்ணு நல்லா அழகாத்தானே இருக்கா. நம்ம அரவிந்தன் அவ மேல ஆசைப்பட்டதுல என்ன தப்பு?..."

"தப்பு அதுல இல்ல ஜானகி. ஏழைக் குடும்பத்துல பிறந்து வளர்ந்துருக்கா பாரு. அதுதான் தப்பு."