Lekha Books

பவித்ரா அரவிந்தன் மீது காதல் எனும் வலையில் சிக்கிக் கொண்டாள். அந்தக் காதல் ஏற்படுத்தியுள்ள சூறாவளி அவளுக்கு பேரிடியாக இருந்தது. தெய்வமாகிப் போன கணவன், அண்ணன், அண்ணி ஆகியோரை நினைத்து கண்ணீர் வடித்தாள். இனி என்ன ஆகுமோ என்ற திகில் அவளை ஆக்ரமித்துக் கொண்டது.

3

எஸ். எஸ். ஃபைனான்ஸ் கம்பெனியின் அலுவலகத்தில், பவித்ராவின் அறை, ஏ.ஸி. யின் மெல்லிய ரீங்காரம் தவிர வேறு எந்த ஓசையும் இன்றி அமைதியாக இருந்தது. முக்கியமான ஃபைல் ஒன்றில் மூழ்கிப் போயிருந்தாள் பவித்ரா. 'பளிச்’ என்ற நிறம். எடுப்பான மூக்கு. அழகிய கண்கள். சிவந்த உதடுகள். நெற்றியில் புரளும் கற்றைச் சுருள் முடி, அவளது அழகிற்கு மேலும் அழகு சேர்த்தது. சாதாரண அழகி அல்ல. காண்போரை அசர வைக்கும் கந்தர்வக் கன்னிக்கு நிகரான பேரழகி.

அழகாய் இருப்பதில் அலாதிப் பெருமை மட்டுமல்ல அகம்பாவமும் கொண்டவள். உயர் கல்வியும், அக்கல்வியினால் கிடைத்த உயர் உத்யோகமும் ஒரு கம்பீரத்தையும் அளித்திருந்தது.

வேலைக்கு சேர்ந்த சில மாதங்களிலேயே அவளது எம்.டி.யின் மதிப்பில் உயர்ந்து நிற்குமளவு திறமைசாலியாக இருந்தாள். எனவே சம்பளமும் உயர்ந்துக் கொண்டே போனது. தன் அறிவுக்கு ஏற்றபடி, நகரத்தின் மிகப்பெரிய நிதி நிறுவனத்தில் உயர் பதவி கிடைத்தது போல தன் அழகிற்கேற்ற அழகனாக, ஆடம்பரமான செல்வந்தனாக கணவன் அமைய வேண்டும் என்ற ஆசைக் கனவில் மிதந்தாள்.

அந்த ஆசைக்குப் பொருத்தமான அரவிந்தனை சந்திக்கும் வாய்ப்பு அமைந்ததை நினைத்துப் பார்க்கவே இனிமையாக இருந்தது பவித்ராவிற்கு. அந்த இனிமையான நினைவுகளில் தன்னை மறந்து மூழ்கினாள்.

மீனாட்சி சமையல் வேலை செய்து வந்த செல்வந்தர் விஸ்வநாதனின் மகன் அரவிந்தன், அமெரிக்கா சென்று வந்தபின் அவர்களது வீட்டில் நடைபெற்ற விருந்திற்கு, முன்னாள் சமையல்காரி என்ற தொடர்பை மதித்து அழைத்திருந்தனர்.

பவித்ரா, அவளது சின்ன வயதில் அரவிந்தனின் வீட்டிற்கு அவ்வப்போது, மீனாட்சியுடன் போவது வழக்கம். நாளடைவில் படிப்பில் தீவிரம் காட்ட ஆரம்பித்தபின் அங்கே போவது குறைந்து, பின் அறவே நின்று போனது.

பல வருடங்களுக்குப் பிறகு அந்த விருந்தில் கலந்துக் கொள்ள மீனாட்சியுடன் சென்றிருந்த பவித்ரா, அமெரிக்காவிலிருந்து வந்திருந்த அரவிந்தனைப் பார்த்ததும் பிரமித்துப் போனாள்.

இங்கே கல்லூரியில் படித்துக் கொண்டிருந்தபொழுது ஒல்லியான உடல்வாகுடன், ஓடுங்கிய கன்னங்களுடன் மண்புழு போல மிக மெல்லிய மீசையுடன் சுமாராய் இருந்த அரவிந்தன் அமெரிக்கா சென்று வந்தபின் நல்ல பளபளப்புடன், கன்னங்கள் செழிப்பாகி, மீசை மழித்த முகத்துடன், கூடுதலான வசீகரத்துடன் ஹிந்தி திரைப்பட நடிகர் போலக் காணப்பட்டான்.

பவித்ராவைப் பார்த்த அரவிந்தனும் திகைத்துப் போனான். அழகாய் இருந்த பவித்ரா, இன்று பேரழகியாய் இருப்பதைப் பார்த்தான். பார்த்துக் கொண்டே இருந்தான். ரஸித்தான். ரஸித்துக் கொண்டே இருந்தான். அவளது மையலில் மயக்கம் கொண்டான். அவளுடன் பேசுவதற்குத் தயக்கம் தடை செய்தது.

அரவிந்தனின் சித்தி மகள் மாலினி தடதட வென்று ஓடி வந்தாள்.

"என்னடா அரவிந்தா? பவித்ராவைப் பார்த்து அப்படியே மலைச்சுப் போயிட்ட? நம்ம மீனாட்சியம்மாவோட பொண்ணு பவித்ராவை அடையாளம் தெரியலியா? பெரிய படிப்பெல்லாம் படிச்சுட்டு 'தஸ்புஸ்’ன்னு, இங்கிலீஷ்ல பேசி பிச்சு வாங்கறா. என்னடி பவித்ரா, பெரிய கம்பெனியில நல்ல வேலை கிடைச்சுடுச்சாமே? படிச்சு முடிச்ச உடனே சம்பாதிக்க ஆரம்பிச்சுட்ட. அடுப்படியில வெந்துக்கிட்டிருந்த உங்கம்மாவையும் வீட்ல உட்கார்த்தி வச்சுட்ட. உங்கம்மாவோட கைமணம் யாருக்கும் வராதுடி. சரி.. சரி. பந்தி ஆரம்பிச்சாச்சு. போய் சாப்பிடு." வாயாடியான மாலினி, பொரிந்து தள்ளிவிட்டு நகர்ந்தாள்.

பவித்ராவைப் பார்த்து புன்னகைத்தான் அரவிந்தன். அந்தப் புன்னகை வெளிப்படுத்திய ஆயிரமாயிரம் அர்த்தங்களை அறிந்துக் கொண்டாள். புரிந்துக் கொண்டாள் பவித்ரா. அதன் பிரதிபலிப்பாக தன் பார்வையைப் பரிமாறினாள்.

விருந்து தடபுடலாகவும், விழா கோலாகலமாகவும் நடைபெற்றது. வாய்ப்பு கிடைக்கும் பொழுதெல்லாம் அரவிந்தன், தன்னைத் தேடி வந்து பார்ப்பதும், சிரிப்பதும் தன் அழகை ரஸிப்பதையும் உணர்ந்தாள். உள்ளம் பூரித்தாள்.

சாதாரணமான பார்வையிலிருந்து மெல்ல, பேச்சு ஆரம்பித்தது. ஆரம்பித்த பேச்சு, சந்தோஷமாகத் தொடர்ந்தது.

அன்றைய விழா, இருவரது இதயங்களும் இணைவதற்கு பிள்ளையார் சுழியாக அமைந்தது. அன்றைய ஆரம்பம்... அதன் தொடர்ச்சி... எல்லாமே இனிமைதான். ஆனால் முடிவு? பேரழகி என்பதைத்தவிர, அந்தஸ்து ரீதியாகப் பார்த்தால் அவள் ஜீரோ. அவன் ஹீரோ.

அழகால் அரவிந்தனை அடையலாம். ஆனால் அவனது குடும்பத்தினரை?  சரிநிகர் சமமான பணம், நகைகள், வாகனங்கள், சொத்துக்கள், பெண் வீட்டாரின் செலவில் விமரிசையான கல்யாணம் இவைதான் அவர்களைத் திருப்திப் படுத்தும்.

இது தெரிந்தும் அரவிந்தன் மீதான காதல் வலையில் சிக்கிக் கொண்டாள். அறிந்தும் அறியாமலும் அகப்பட்டுக் கொண்ட அவள், அதிலிருந்து மீள்வாளா? நினைவுகளின் நீச்சலிலிருந்து கரை வந்து சேர்ந்த பவித்ராவின் கவனத்தைக் கலைத்தது ப்யூன் ஆறுமுகம் கொண்டு வந்த சூடான காபியின் நறுமணம். நான்கு மணிக்கு சுடச்சுட காபி வேண்டும் அவளுக்கு. காபியை ரஸித்துக் குடித்தாள். காத்திருந்து காபி கப்பை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பினான் ஆறுமுகம்.

4

"மே ஐ கம் இன்?"

"யெஸ்... ப்ளீஸ்.."

பவித்ராவின் எம்.டி. ஷ்யாம் சுந்தர். நல்ல உயரம். சுமாரான நிறம் எனினும் களையான முகம். தங்க நிற ஃப்ரேமில் கண் கண்ணாடி அணிந்திருந்தான். அது அவனுக்கு கூடுதலான கம்பீரத்தை அளித்திருந்தது. அந்த இளம் வயதிலேயே பெரிய நிதி நிறுவனத்தின் எம்.டி.யாக உயர்ந்து, நிறுவனத்தை திறமையாக நிர்வகித்து, சாதனையாளனாக பிரபலமடைந்திருந்தான்.

அவனைப் பார்த்ததும் எழுந்து நின்றாள் பவித்ரா.

"இன்டர்காம்ல கூப்பிட்டிருக்கலாமே ஸார்.."

"அதனாலென்ன பவித்ரா... சேர்ல ரொம்ப நேரமா உட்கார்ந்திருக்கறது கஷ்டமா இருந்துச்சு. அதான் வந்தேன். நீங்க உட்காருங்க."

பவித்ரா உட்கார்ந்தாள். அவள் முன் ஒரு ஃபைலை வைத்தான் ஷ்யாம் சுந்தர்.

"சில்வர் ஸ்டார் கம்பெனிக்கு நாம ஃபைனான்ஸ் பண்ணினது மூணு கோடி. அவங்க அதைத் திருப்பித் தர வேண்டியது செப்டம்பர் மாசம். இன்னும் அந்தப்பணம் வரலை. முதல் மூணு மாசம் வட்டியைக் கட்டியிருக்காங்க. அதுக்கப்புறம் வட்டியும் வரலை. குடுத்த தொகையும் வரலை..."

"ஸார். ஏற்கெனவே அந்தக் கம்பெனிக்கு வார்னிங் நோட்டீஸ் குடுத்தாச்சு. குடுத்த மறுநாளே அந்தக் கம்பெனியோட ஜி.எம். வந்து பேசினார். இன்னும் ரெண்டு மாசத்துல வட்டியோட, அசலையும் கொண்டு வந்து குடுத்துடறதா சொன்னார்.