Lekha Books

"அடடா!"- கவ்ரில்லா வியப்படைந்து நீண்ட பெருமூச்சு விட்டான். திரும்பவும் பாக்கெட்டிற்குள் போகிற நோட்டுகளை அவன் ஆர்வம் பொங்கிய கண்களால் பார்த்தான். அவன் உரத்த குரலில் சொன்னான். "கடவுளே... அந்தப் பணம் எனக்குக் கிடைச்சிருந்தா..." அதைத்தொடர்ந்து அவன் கவலையுடன் ஒரு நீண்ட பெருமூச்சு விட்டான்.

"நண்பனே... நாம ரெண்டுபேரும் சேர்ந்து இதைக் கொண்டாடுவோம்." செல்க்காஷ் மகிழ்ச்சியுடன் உரத்த குரலில் அவனிடம் சொன்னான்: "நாம இந்த நகரத்தை ஒரு வழி பண்ணுவோம். பயப்படாதே. உனக்கு உன் பங்கு கிடைக்கும். நான் உனக்கு நாற்பது ரூபிள்கள் தர்றேன். அது போதாதா உனக்கு? இனி நீ ஏதாவது சொல்லணும்னு நினைச்சா, என்கிட்ட மனம் திறந்து சொல்லலாம்."

"சரி... உங்களுக்கு ஆட்சேபணை இல்லைன்னா, அந்தப் பணம் முழுவதையும் நான் எடுத்துக்குறேன்."

கவ்ரில்லா எதிர்பார்ப்புடன் பணிவாக நின்றிருந்தான்.

"ஏய்... டேய் பொம்மைப் பயலே, நீ என்னடா சொல்ற? முழுப் பணத்தையும் எடுத்துக்குறேன்னா...? டேய் நீ முழு பணத்தையும் எடுத்துக்கோ. எடுத்துட்டுப் போய்த் தொலைடா. இவ்வளவு பணத்தையும் வச்சிக்கிட்டு என்ன செய்யிறதுன்னு எனக்குத் தெரியாதுடா சரி, இதுல இருந்து கொஞ்சம் பணத்தை நீ கொண்டு போ."

செல்க்காஷ் அந்த நோட்டுகளை கவ்ரில்லாவுக்கு முன்னால் நீட்டினான். துடுப்புகளை நீரில் விட்ட அவன் நடுங்கிக்கொண்டிருக்கும் கைகளால் ஆவேசத்துடன் அதை வேகமாக வாங்கினான். அந்தப் பணத்தை சட்டைக்குள் திணித்தான். அப்படிச் செய்தபோது அவனுடைய ஆர்வம் நிறைந்த கண்கள் செல்க்காஷின் உடம்பையே வெறித்துப் பார்த்தன. தொண்டையில் காயம் இருப்பதைப்போல அவன் மிகவும் சிரமப்பட்டு சுவாசம்விட்டான்.

வெறுப்பு நிறைந்த சிரிப்புடன் செல்க்காஷ் அவனையே வைத்த கண் எடுக்காது பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். பயந்து நடுங்கிய ஒரு மனிதனைப்போல தலையைக் குனிந்துகொண்டு கவ்ரில்லா மிகவும் வேகமாகத் துடுப்புகளைப் போட ஆரம்பித்தான். அவனுடைய தோளும் காதுகளும் புடைத்துக் கொண்டு காணப்பட்டன.

"நீ ஒரு பேராசை பிடிச்ச பிச்சைக்காரப்பய... அது நல்லது இல்ல. ஆனா உன்கிட்ட இருந்து வேற என்ன எதிர்பார்க்க முடியும்? என்ன இருந்தாலும் நீ ஒரு கிராமத்து ஆளாச்சே."- செல்க்காஷ் அவனைப் பார்த்து கிண்டல் பண்ணினான்.

"பணம் கையில இருந்தா ஒரு மனிதன் எதை வேணும்னாலும் செய்வான்" திடீரென்று உண்டான ஆவேசத்தின் உந்துதலில் கவ்ரில்லா உரத்த குரலில் சத்தமாகச் சொன்னான். பிறகு ஒன்றுக்கொன்று தொடர்பே இல்லாத சில விஷயங்களை அவன் புலம்பிக் கொண்டிருந்தான். கிராமத்தில் பணம் இல்லாதவர்களின் வாழ்க்கைக்கும் பணக்காரர்களின் வாழ்க்கைக்குமிடையே இருக்கும் வித்தியாசத்தை அவன் சொன்னான். உயர்வு, சவுகரியங்கள், சந்தோஷம்...

செல்க்காஷ் அவன் கூறிய ஒவ்வொன்றையும் மிகவும் கவனமாகக் கேட்டான். அவனுடைய கவலையைப் பார்த்து செல்க்காஷின் சிந்தனைவயப்பட்ட கண்கள் சிறிதாயின. அவ்வப்போது அவன் புன்னகைத்தான்.

"நாம வந்து சேர்ந்துட்டோம்"- கவ்ரில்லாவின் தொடர்பேச்சுக்கு அவன் தடை போட்டான்.

ஒரு அலையில் பட்டு படகு கரைக்கு வந்தது.

"இதுதான் கரையின் எல்லை. அலைகளில் சிக்கி நழுவிப் போகாம இருக்குறதுக்கு நாம இந்தப் படகை இன்னும் கொஞ்சம் கரைப்பக்கம் ஏற்றி வைக்கணும். தேவைப்படுறவங்க யாராவது இங்கு வராம இருக்கமாட்டாங்க. இனி நாம பிரியலாம். நகரத்துல இருந்து எட்டு மைல் தூரத்துல இப்போ நாம் நின்னுக்கிட்டு இருக்கோம். நீ நகரத்துக்குத் திரும்பப் போறியா?"

செல்க்காஷின் முகத்தில் ஒரு குறும்புக்காரனின் சிரிப்பு தாண்டவமாடியது. தனக்கு மகிழ்ச்சி அளிக்கக்கூடிய அதே நேரத்தில் கவ்ரில்லாவிற்கு ஏமாற்றம் தரக்கூடிய ஒரு விஷயத்தை செல்க்காஷ் எதிர்பார்த்தான். அவன் தன் கைகளைப் பாக்கெட்டிற்குள் நுழைத்து நோட்டுகளைக் கசக்கி சத்தம் உண்டாக்கினான்.

"இல்ல... நான் போறதா இல்ல..." மூச்சை அடைப்பதைப்போல தடுமாறிய குரலில் அவன் சொன்னான்.

செல்க்காஷ் அவனையே உற்றுப் பார்த்தான். "உனக்கு என்ன ஆச்சு?" அவன் கேட்டான்.

"ஒண்ணுமில்ல"- கவ்ரில்லாவின் முகம் ஆரம்பத்தில் சிவந்து பின்னர் வெளிறியது. செல்க்காஷிற்கு நேராகக் குதித்துப் பாய்வதைப்போல, அசாத்தியமான ஒரு செயலைச் செய்வதைப்போல அவன் மணலில் எட்டுகள் வைத்துக் கொண்டிருந்தான்.

பையனின் அந்த வினோதமான செயலைப் பார்த்து செல்க்காஷுக்கு ஒருவித பதைபதைப்பு உண்டானது. இனி என்ன நடக்கும் என்பதை எதிர்பார்த்து அவன் நின்றிருந்தான்.

கவ்ரில்லா குலுங்கிக் குலுங்கிச் சிரித்தான். அதைக்கேட்கும் போது அவன் தேம்பித் தேம்பி அழுகிறானோ என்பதைப்போல இருந்தது. அவன் தலையைக் குனிந்திருந்ததால் அவனுடைய முகம் எப்படி இருக்கிறது என்பதைப் பார்க்க செல்க்காஷால் முடியவில்லை. ஆனால், அவனுடைய காதுகளின் நிறம் தோளிலிருந்து வெளுப்பாக மாறுவதை அவன் கவனித்தான்.

"உனக்கு என்ன ஆச்சு?"- ஏமாற்றம் உண்டான உணர்வுடன் தன் கைகளை விரித்துக் கொண்டு செல்க்காஷ் கேட்டான்: "உனக்கு என் மீது அந்த அளவுக்கு அன்பு இருக்கா என்ன? நீ ஏன்டா ஒரு பெண்ணைப்போல, நெளிஞ்சிக்கிட்டு இருக்கே? என்னை விட்டுப் பிரிந்துபோக உனக்கு அவ்வளவு கஷ்டமாக இருக்கா என்ன? மனம்திறந்து சொல்லுடா முதுகெலும்பு இல்லாதவனே. இல்லாட்டி நான் கிளம்புறேன்."

"நீங்க போறீங்களா?" கவ்ரில்லா உரத்த குரலில் கத்தினான்.

ஆள் அரவமற்று அமைதியாக இருந்த கடற்கரை அந்தச் சத்தத்தைக் கேட்டு அதிர்ந்தது. அலைகள் அந்த மணல் பரப்பில் வந்து மோதி மேல்மூச்சு கீழ்முச்சு விட்டுக் கொண்டிருந்தன. செல்க்காஷ் கூட அவனுடைய கூப்பாட்டைக் கேட்டு அதிர்ந்துதான் போய்விட்டான். திடீரென்று கவ்ரில்லா செல்க்காஷின் கால்களில் விழுந்தான். அவன் செல்க்காஷின் கால்களைத் தன்னுடைய கைகளால் இறுக்கினான். செல்க்காஷ் மூச்சு வாங்கியவாறு அந்த மணலில் விழுந்து பற்களைக் கடித்தவாறு தன்னுடைய நீண்ட- பலம் கொண்ட கைகளால் அவனை அடிப்பதற்காக ஓங்கினான். ஆனால், கவ்ரில்லாவின் கெஞ்சல் அந்த அடியைத் தடுத்தது. "நீங்க நல்ல மனிதர்தானே? அந்தப் பணம் முழுவதையும் எனக்குத் தாங்க. கிறிஸ்துவின் அன்பை மனசுல வச்சிக்கிட்டாவது அதை எனக்குத் தாங்க. அந்தப் பணத்தை வச்சு நீங்க என்ன செய்யப்போறீங்க? பாருங்க... ஒரு ராத்திரியில... ஒரே ஒரு ராத்திரியில இவ்வளவு பணம் கிடைக்குதுன்னா... எனக்கு இவ்வளவு பணம் கிடைக்கணும்னா, நான் எத்தனையோ வருடங்கள் கஷ்டப்பட்டு உழைக்கணும். அந்தப் பணத்தை எனக்குத் தந்திடுங்க. நான் உங்களுக்காகக் கடவுள்கிட்ட வேண்டிக்கிறேன். உங்க ஆத்மாவுக்காக நான் பிரார்த்தனை செய்யிறேன். ஒருவேளை, நீங்க அந்தப் பணத்தை காத்துல பறக்க விட்டுடுவீங்க. ஆனா நான் அப்படியா செய்வேன்? நான் அதை ரொம்பவும் பாதுகாத்து வச்சிருப்பேன்.