Lekha Books

செல்க்காஷுக்கு அருகில் முழங்காலிட்டு அமர்ந்து அவனைத் தூக்குவதற்கு அவன் முயற்சி செய்தான். சிவந்த, சூடான, ஒட்டிப்பிடிக்கும் ஏதோ ஒரு பொருளை அவனுடைய கை தொட்டது. அடுத்த நிமிடம் அதிர்ச்சியடைந்து அவன் பின்னோக்கி நகர்ந்தான். அவனுடைய வெளிறிப்போன முகத்தில் இனம்புரியாத உணர்ச்சிகள் தோன்றின.

"எழுந்திருங்க சகோதரரே... எழுந்திருங்க" மழையின் ஆர்ப்பரிப்பிற்கு மத்தியில் செல்க்காஷின் காதில் அவன் மெதுவான குரலில் சொன்னான்.

செல்க்காஷ் கண்களைத் திறந்தான். அவன் கவ்ரில்லாவைக் கையால் தள்ளினான்.

"இங்கிருந்து போடா" அவன் கோபத்துடன் முணுமுணுத்தான்.

"சகோதரரே... என்னை மன்னிச்சிடுங்க. அவையெல்லாம் சாத்தானின் வார்த்தைகள்" செல்க்காஷின் உள்ளங்கையில் முத்தமிட்டவாறு நடுங்கிக் கொண்டே அவன் சொன்னான்.

"இங்கேயிருந்து போடா. என்னை விட்டு போன்னுதானே நான் உன்கிட்ட சொன்னேன்..."

"என் மனசுல இருக்கிற பாவத்தை இல்லாமல் செய்யுங்க சகோதரரே. என்னை மன்னியுங்க சகோதரரே!"

"போ... இங்கேயிருந்து போ. நரகத்துப் போய்த் தொலைடா" என்று கோபத்துடன் கூறியவாறு செல்க்காஷ் மணலில் எழுந்து நின்றான். அவனுடைய முகம் வெளிறிப்போய்க் காணப்பட்டது. முகத்தில் கோபம் குடிகொண்டிருந்தது. அவனுடைய கண்களில் சோர்வு தெரிந்தது. தூக்கத்தில் இருப்பதைப் போல அவன் தன் கண்களை மூடினான். "இனி உனக்கு என்ன வேணும்? நீ விருப்பப்பட்டதையெல்லாம் நீ செஞ்சே. இனி இங்கேயிருந்து போடா..." கவ்ரில்லாவை மிதிப்பதற்காக அவன் முயன்றான். அவனால் அதைச் செய்ய முடியவில்லை. கவ்ரில்லா கையால் தாங்கிக் கொள்ளாமல் போயிருந்தால் அந்த வீண் முயற்சியில் அவன் மணலில் நிலைகுலைந்து விழுந்திருப்பான். செல்க்காஷின் முகம் கவ்ரில்லாவின் முகத்திற்கு நேராக இருந்தது. அந்த முகங்கள் இரண்டும் வெளிறியும் அச்சம் உண்டாக்கக் கூடியதாகவும் இருந்த.ன

"இங்கேயிருந்து போ..." அவன் தன்னுடைய நண்பனின் விழித்திருந்த கண்கள் மீது காரித்துப்பினான்.

அதை லாவகமாக கவ்ரில்லா துடைத்துக் கொண்டான்.

"நீங்க என்னை என்ன வேணும்னாலும் செய்யலாம்"- அவன் செல்க்காஷைப் பார்த்து முணுமுணுத்தான். "நான் ஒரு வார்த்தைகூட சொல்லமாட்டேன். கிறிஸ்துவை மனசுல நினைச்சுக்கிட்டு என்னை நீங்க மன்னிக்கணும்."

"இங்கேயிருந்து போடா. ஒரு மனிதனும் உன்னை மாதிரி கேடுகெட்ட செயலைச் செய்யமாட்டான்டா..." செல்க்காஷ் கோபத்தில் கத்தினான். அவன் தன்னுடைய சட்டைக்குள் கையை விட்டு சட்டையிலிருந்து ஒரு துண்டுத் துணியைக் கிழித்து தலையில் காயம்பட்ட இடத்தில் சுற்றிக் கட்டினான். அப்போது அவன் வேதனையால் தன் பற்களைக் கடித்தான்.

"நீ அந்தப் பணத்தை எடுத்தியா?" பற்களைக் கடித்துக் கொண்டே அவன் கேட்டான்.

"இல்ல சகோதரா.-.. நான் அதை எடுக்க மாட்டேன். எனக்கு அது மேல விருப்பமும் இல்ல. அந்தப் பணத்தால தொல்லைகள்தான் உண்டாகுது."

செல்க்காஷ் சட்டைப் பாக்கெட்டிற்குள்ளிருந்து ஒரு கட்டு நோட்டுகளை வெளியே எடுத்தான். அதிலிருந்து ஒரு நூறு ரூபிள் நோட்டை மட்டும் எடுத்துக் கொண்டு, மீதியை அவன் கவ்ரில்லாவிடம் நீட்டினான்.

"இதையும் கொண்டு போடா."

"இல்ல சகோதரா... எனக்கு அது வேண்டாம். நான் செய்த தப்புக்கு என்னை நீங்க மன்னிக்கணும்."

"இதை எடுத்துட்டுப் போகச் சொல்லி நான் சொன்னேன்" செல்க்காஷ் கண்களை உருட்டியவாறு பயமுறுத்துகிற குரலில் கத்தினான்.    

"என்னை மன்னிக்கணும். மன்னிக்கலைன்னா நான் அந்தப் பணத்தை வாங்கிக்க மாட்டேன்" பரிதாபமான குரலில் கவ்ரில்லா சொன்னான். சொல்லிவிட்டு செல்க்காஷின் கால்களுக்கருகில் மழையால் நனைந்திருந்த மணலில் அவன் தலைக்குப்புற விழுந்தான்.

"அது பொய்... டேய், நீ அதை எடுப்பே..." முழுமையான நம்பிக்கையுடன் செல்க்காஷ் சொன்னான். முடியைப் பிடித்து அவனுடைய முகத்தைத் தூக்கியவாறு செல்க்காஷ் அந்த நோட்டுகளை அவனுடைய மூக்கிற்குக் கீழே வைத்தான்.

"நீ இதை எடுக்கணும். எடுத்தே ஆகணும். இது நீ சம்பாதிச்சதுதான் பயப்படாம நீ இதை எடு. ஒரு மனிதனை நீ கிட்டத்தட்ட முடிவுக்கு கொண்டு வந்துட்டேன்றதைப் பற்றி நீ வெட்கப்படல்லாம் வேண்டாம். என்னைப்போல இருக்கிற ஒரு மனிதனைக் கொன்னா அதை யாரும் கண்டுபிடிக்கக்கூட போறது இல்ல. அப்படியே கண்டுபிடிச்சாலும் அவங்க உனக்கு நன்றி சொல்லுவாங்க. இந்தா... இந்தப் பணத்தை எடுத்துட்டுப்போ..."

செல்க்காஷ் தமாஷாகப் பேசுவதைப் பார்த்ததும் கவ்ரில்லாவின் மனபாரம் குறைந்தது. அவன் பணத்தில் தன் கையை வைத்தான்.

"சகோதரரே நீங்க என்னை மன்னிப்பீங்களா? தயவு செய்து மன்னிப்பு தாங்க" கண்ணீருடன் அவன் கெஞ்சினான்.

"என் நண்பனே..." மேல்மூச்சு விட்டவாறு எழுந்து நின்று கொண்டே செல்க்காஷ் தமாஷான குரலில் சொன்னான்: "மன்னிப்பு கொடுக்க இதுல என்ன இருக்கு? மன்னிப்பு தர எதுவுமே இல்ல. இன்னைக்கு நீ என்னை வேட்டையாடுற. நாளைக்கு நான் உன்னை வேட்டையாடுவேன்."

"ஓ... சகோதரரே... அப்படியில்ல... சகோதரரே..."

திருப்தி உண்டாகாததைப்போல தலையை இப்படியும் அப்படியுமாக ஆட்டியவாறு கவ்ரில்லா நீண்ட பெருமூச்சு விட்டான். செயற்கையான ஒரு புன்சிரிப்புடன் செல்க்காஷ் அவனுக்கு முன்னால் வந்து நின்றான். அவனுடைய தலையில் கட்டியிருந்த துணியில் சிவப்பு நிறம் அதிகமாயிருந்தது. அது ஒரு துருக்கித் தொப்பியை ஞாபகப்படுத்தியது.

மழை மிகப்பெரிய மழையாகி விட்டிருந்தது. கடல் பயங்கரமாகச் சீறிக் கொண்டிருந்தது. அலைகள் கோபத்துடன் கரையை நோக்கி வந்து மோதிக் கொண்டிருந்தன.

அவர்கள் இருவரும் எதுவும் பேசாமல் அமைதியாக நின்றிருந்தார்கள்.

"சரி... குட் பை..." கிண்டலுடன் விடை கூறிவிட்டு செல்க்காஷ் போவதற்காகத் திரும்பினான்.

அவன் மேலும் கீழும் மூச்சுவிட்டவாறு நடந்தான். அவனுடைய கால்கள் ஒன்றோடொன்று பின்னின. தலை எங்கே இல்லாமற்போய்விடுமோ என்பது மாதிரி அவன் தன் தலையை இறுகப் பிடித்துக் கொண்டான்.

"சகோதரா... இனியாவது என்னை நீங்க மன்னிக்கணும்"- கவ்ரில்லா மீண்டும் ஒருமுறை கெஞ்சினான்.

"அது பரவாயில்லை" முன்னோக்கி நடப்பதற்கிடையில் மிகவும் மெதுவான குரலில் செல்க்காஷ் சொன்னான்.

நடப்பதற்கு மத்தியில் செல்க்காஷ் தடுமாறி விழ இருந்தான். தன் இடது கையால் தலையை இறுகப் பிடித்திருந்த அவன் வலதுகையால் தன் கறுத்த மீசையை தடவியவாறு நடந்தான்.

அருவியைப் போல விழுந்து கொண்டிருந்த அந்தப் பெரும் மழையில் அவன் மறைவதுவரை கவ்ரில்லா அவனையே பார்த்தவாறு நின்றிருந்தான்.

நனைந்த தொப்பியைக் கழற்றிய அவன் கையிலிருந்த நோட்டுகளை எண்ணிப் பார்த்தான். ஒரு நிம்மதிப் பெருமூச்சை விட்டவாறு அவன் அந்த நோட்டுகளை தன் சட்டைக்குள் மறைத்து வைத்துவிட்டு செல்க்காஷ் நடந்து சென்ற திசைக்கு நேர் எதிர் திசையை நோக்கி அழுத்தமாக நடந்து சென்றான்.