Lekha Books

அதை எனக்குத் தாங்க. அதுனால உங்களுக்கு என்ன பிரயோஜனம்? உங்களால அந்தப் பணத்தை ரொம்பவும் எளிதா சம்பாதிக்க முடியும். முதலாளியாகுறதுக்கு உங்களுக்கு ஒருநாள் ராத்திரி போதும். வாழ்க்கையிலே ஒரு தடவையாவது நீங்க ஒரு நல்ல காரியத்தைச் செய்யுங்க. நீங்க எல்லாத்தையும் இழந்த ஒரு மனிதர். உங்களுக்கு முன்னால எதுவுமே இல்ல... நான் அந்தப் பணத்தை வச்சு என்னவெல்லாம் செய்வேன்னு உங்களுக்குத் தெரியுமா? அந்தப் பணத்தை எனக்குத் தாங்க..."

செல்க்காஷ் பயந்துபோய்விட்டான். அவன் அதிர்ச்சியில் உறைந்துபோய் நின்றுவிட்டான். கோபத்துடன் தன்னுடைய பலம்மிக்க கைகளை ஊன்றியவாறு அவன் மணலில் உட்கார்ந்தான். அவன் ஒரு வார்த்தைகூட பேசவில்லை. கெஞ்சியவாறு தன் முழங்காலோடு சேர்ந்து இருந்த கவ்ரில்லாவின் முகத்தையே அவனுடைய கண்கள் வெறித்துப் பார்த்தன. அடுத்த நிமிடம் செல்க்காஷ் வேகமாக அந்த இடத்தை விட்டு எழுந்தான். பாக்கெட்டிற்குள் தன் கையை நுழைத்து அந்த நோட்டுகள் முழுவதையும் வெளியே எடுத்து அவன் கவ்ரில்லாவிற்கு முன்னால் எறிந்தான்.

"இந்தா பிடி..." அந்தப் பேராசை பிடித்த பிச்சைக்காரன் மீது உண்டான வெறுப்பினாலும் கோபத்தாலும் உணர்ச்சிவசப்பட்ட அவன் உரத்த குரலில் கத்தினான். அந்த நோட்டுகளை அவனுக்கு முன்னால் எறிந்தபோது தான் ஏதோ மிகப்பெரிய ஒரு செயலைச் செய்துவிட்டதைப் போல அவன் உணர்ந்தான்.

"உனக்கு அதிகமா தரணும்னு நான் நினைச்சிருந்தேன். நேற்று ராத்திரி என் கிராமத்தைப் பற்றி நினைச்சப்போ என் மனசு ஒரு மாதிரி ஆயிடுச்சு. இந்த ஏழைப் பையனுக்கு உதவணும்னு அப்போ நினைச்சேன். ஆனா நீ அதைக் கேட்பியான்னு நான் காத்திருந்தேன். டேய், கோழை பிச்சைக்காரா! நீ அதே மாதிரியே நடந்திருக்கே. பணத்துக்காக நீ இந்த அளவுக்குப் புலம்பணுமாடா? முட்டாள்... பேராசை பிடிச்ச பிசாசு... மரியாதையில்லாத பிச்சைக்காரப்பயலே... தேவைப்பட்டா, ஐந்து ரூபிள்களுக்காக உன்னையே நீ வித்தாலும் வித்திடுவே."

"கடவுள் உங்க செயல்களைப் பார்த்துக்கிட்டு இருப்பாரு. நான் யாருன்னு உங்களுக்குத் தெரியுமா? எப்படி நான் பணக்காரனா ஆனேன்னு உங்களுக்குத் தெரியுமா?" சந்தோஷப் பெருக்கால் நெளிந்தவாறு பணத்தை சட்டைக்குள் சொருகி வைத்த கவ்ரில்லா சொன்னான். "கடவுள் உங்களைக் காப்பாற்றுவார். நண்பரே, நான் உங்களை ஒருபோதும் மறக்கமாட்டேன். ஒருபோதும்... நான் என் மனைவியையும் குழந்தைகளையும் உங்களுக்காகப் பிரார்த்தனை செய்ய சொல்வேன்."

கவ்ரில்லாவின் சந்தோஷ வார்த்தைகளைக் கேட்டபோது அவனுடைய முகத்தில் ஒரு உண்மையான மனிதனின் வெளிப்பாட்டைப் பார்த்தபோது, திருடனும் குடிகாரனுமான தான் கூட இந்த அளவிற்குக் காலில் விழமாட்டோம் என்று அவன் நினைத்தான். ஒருமுறை கூட அவனுடைய வாழ்க்கையில் அவன் அப்படி நடக்கமாட்டான். அந்த எண்ணங்களும் கொள்கைகளும் அவனுடைய மனதில் சுதந்திர உணர்வை நிறையச் செய்தன. கவ்ரில்லாவுடன் அந்தக் கடற்கரையில் இருக்க அது அவனைத் தூண்டியது.

"நீங்க என்னை ஒரு மகிழ்ச்சியான மனிதானா மாத்திட்டீங்க..." செல்க்காஷின் கைகளைப் பிடித்து தன்னுடைய முகத்தோடு சேர்த்து வைத்துக் கொண்டு கவ்ரில்லா சொன்னான்.

எதுவும் பேசாமல் ஒரு ஓநாயைப்போல செல்க்காஷ் சிரித்தான்.

"கடல்ல இருக்குறப்போ நான் ஒரு விஷயம் செய்யணும்னு நினைச்சேன்"- கவ்ரில்லா தொடர்ந்தான். "படகைச் செலுத்துறப்போ நான் நினைச்சேன். இந்த ஆளை தள்ளிவிட்டுடலாம்னு. ஆமா... உங்களை துடுப்பை வச்சு... தலையில ஒரு போடு போட்டுடலாமான்னு நினைச்சேன். அதுக்குப் பிறகு பணம் என் கைக்கு வந்திடும். இந்த ஆளை... அதாவது உங்களைக் கடலுக்குள்ள தள்ளி விட்டுர்றது... யாரு தேடப்போடறது? அப்படியே பிணத்தைக் கண்டுபிடிக்கிறாங்கன்னுகூட வச்சிக்குவோம். யார் அதைச் செய்தது, எப்படிச் செய்தாங்கன்னு விசாரிக்கிறதுக்கு யாருக்கு நேரம் இருக்கு? அந்த அளவுக்கு யாருக்கும் தேவைப்பட்ட ஆள் இல்லை நீங்க. உங்களை யாருக்குமே அவசியமில்லை. ரெண்டாவது ஒரு தடவை யாரும் உங்களைப் பற்றி நினைக்கவே மாட்டாங்க."

"அந்தப் பணத்தை இங்கே தாடா"- கவ்ரில்லாவின் கழுத்தை இறுகப் பிடித்துக் கொண்டு செல்க்காஷ் உரத்த குரலில் கத்தினான்.

கவ்ரில்லா ஒன்றிரண்டு தடவைகள் அந்தப் பிடியிலிருந்த தன்னை விடுவித்துக் கொள்ள முயன்றான். ஆனால், செல்க்காஷின் கைகள் ஒரு பாம்பைப்போல அவனைச் சுற்றின. சட்டை கிழிபடும் சத்தம். கண்களை விழித்தாறு காற்றில் கைகளை அலைய விட்டவாறு கவ்ரில்லா மணலில் மல்லாக்கப் போய் விழுந்தான். அவனுடைய கால்கள் சோர்ந்துபோய் மணலில் கிடந்து உழன்றன. ஒரு கழுகைப்போல செல்க்காஷ் அவனுக்கு மேலே குனிந்தவாறு நின்றிருந்தான். அவன் பற்களை 'நறநற'வென்று கடித்தான். கிருதா மயிர்க்கூச்செறிந்து நின்றது. அவன் ஒரு வறண்ட சிரிப்பு சிரித்தான். இந்த அளவிற்கு வேதனைப்படுகிற மாதிரி வாழ்க்கையில் ஒருமுறை கூட அவன் காயப்பட்டதில்லை. முன்பு எந்தச் சமயத்திலும் அவனுக்கு இந்த அளவிற்குக் கோபம் வந்ததும் இல்லை.

"இப்போ உனக்குச் சந்தோஷம்தானே?"- செல்க்காஷ் சிரித்தான். அவன் நகரத்தை இலக்கு வைத்து நடக்க ஆரம்பித்தான். அவன் ஐந்தோ ஆறோ கஜங்கள்தான் நடந்திருப்பான். அதற்குள் ஒரு பூனையைப்போல வேகமாக எழுந்த கவ்ரில்லா பெரிய ஒரு கல்லை எடுத்து அவன் மீது எறிந்தான். "இந்தாங்க... இதைப் பிடிங்க..."

கோபத்துடன் கைகளைத் தலைமீது வைத்துக் கொண்டு செல்க்காஷ் கவ்ரில்லாவைப் பார்த்தான். அடுத்த நிமிடம் ஓடியவாறு அவன் மணலில் தலைக் குப்புற விழுந்தான். கவ்ரில்லா பயத்தால் நடுங்கிப் போய்விட்டான். ஒரு காலைத் தரையில் ஊன்றிக் கொண்டு தலையைத் தூக்க செல்க்காஷ் முயற்சித்துப் பார்த்தான். ஒரு அறுந்த வீணைக் கம்பியைப் போல நடுங்கியவாறு அவன் மணலில் மீண்டும் விழுந்தான்.

கவ்ரில்லா அந்தக் கடற்கரை முழுவதும் ஓடினான். பனிப்படலம் மூடியிருந்த அந்த சமவெளிக்கு மேலே நின்று கொண்டிருந்த ஒரு கார்மேகக் கூட்டத்திற்குக் கீழே போய் அவன் நின்றான். கடலலைகள் மணற்பரப்பு மீது வேகமாக வந்து ஏறிக் கொண்டிருந்தன. அலைகள் பயங்கரமாக இரைந்தன. நீர்த்துளிகள் காற்றில் தெறித்து விழுந்தன.

மழை பெய்ய ஆரம்பித்தது. முதலில் தனித்தனி துளிகளாக பெய்ய ஆரம்பித்தது மழை. அடுத்த சில நிமிடங்களில் வானத்திலிருந்து கீழ்நோக்கிப் பாயும் சிறு அருவிகள் போல் பெரும்மழையாக அது மாறியது. மழையின் அருவிகள் அந்த மணல் பரப்பையும் கடலையும் மூடும் ஒரு வலையைப்போல ஆயின. கவ்ரில்லா அதற்குள் அகப்பட்டுக் கொண்டான். கடலின் ஓரமாக மணலில் கிடந்த ஒரு மனிதனையும் மழையையும் தவிர சிறிது நேரத்திற்கு வேறு எதுவும் அங்கு கண்ணில் படவில்லை. கவ்ரில்லா இருட்டுக்குள்ளிருந்து ஒரு பறவையைப்போல வேகமாக வந்தான்.