Lekha Books

ஒருநாள் இரவு இறந்துபோன அவனுடைய மனைவி திரும்பி வந்தாள். அழைப்பு மணியை ஒலிக்கச் செய்தாள். வீட்டிற்குள் நுழைந்தாள். தன் கணவனையும் அவனுடைய காதலியையும் துப்பாக்கியால் சுட்டு வீழ்த்தினாள்.

பாகீரதியம்மாவால் அதை நம்பவே முடியவில்லை.

ஆனால், நாணி கிழவி சத்தியம் பண்ணி சொன்னாள்: “தம்புராட்டி, அந்தப் பொண்ணுதான் வந்தா. பூதமோ, பேயோ வரல. பூதத்திற்கு துப்பாக்கியால சுடத்தெரியுமா? மனிதப் பிறவிக்குத்தானே இந்த விஷயமெல்லாம் தெரியும்? அவ திரும்பி வந்து துப்பாக்கியால எப்படி சுடுறதுன்றதை தெரிஞ்சிக்கிட்டு அவங்க ரெண்டு பேரையும் போட்டுத் தள்ளிட்டா. நான் சொல்றது சத்தியம்! சத்தியம்! சத்தியம்! நான் வணங்குற அம்மன் மேல சத்தியம்! செத்துப்போன என் புருஷன்மேல சத்தியம்! மறுபிறவின்னு ஒண்ணு இருக்குல்ல? இந்துக்கள் நாம் ஒவ்வொருவரும் அப்படி ஒண்ணு இருக்குன்றதை நம்புறோம்ல? அதுதான் உண்மையிலேயே நடந்தது. சத்தியமாச் சொல்றேன்!” - நாணி கிழவியின் வார்த்தைகள் ஒவ்வொன்றும் பாகீரதியம்மாவின் காதுகளுக்குள் எப்போதும் ஒலித்துக் கொண்டேயிருந்தன. அவள் அதை நம்பவில்லை என்பது வேறு விஷயம். ஆனால், அந்தக் கதையின் நடுங்க வைக்கக் கூடிய பாதிப்பிலிருந்து தன்னால் முழுமையாக விடுபட முடியவில்லை என்ற உண்மையை மட்டும் நன்கு அறிந்திருந்தாள் பாகீரதியம்மா.

ஆட்டக்களத்தில் அவறாச்சனின் மரணத்திற்குப் பிறகு நாணி கிழவி சொன்ன அந்தக்கதை அடிக்கடி மனதில் வலம் வருவதை அவளால் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது. அவறாச்சனின் மரணத்திற்குப் பிறகு அந்தக்கதை மீண்டும் மீண்டும் மனதில் தோன்றுவதற்கு என்னவோ காரணம் இருக்கிறது என்று அவள் நினைத்தாள்.

அந்தக் காரணத்தால் காற்றும் மழையுமாக இருந்த ஒரு இரவில் ஆட்டக்களத்தில் அவறாச்சன் எந்த முன்னறிவிப்பும் இல்லாமல் திடீரென்று தன்னுடைய படுக்கையறைக்குள் சிரித்துக் கொண்டே நுழைந்தபோது, பாகீரதியம்மா ஆச்சரியமே படவில்லை. முதலில் அவள் நடுங்கிப் போனதென்னவோ உண்மை. ஆனால், அவறாச்சனின் குரலைக் கேட்டதும், அந்த நடுக்கம் இருந்த இடம் தெரியாமல் மறைந்து விட்டது.

“பயப்படாதே பாகீ... நான்தான். ஆட்டக்களத்தில் அவறாச்சன் உன்னோட பழைய குட்டன்.”

8

இங்கு ஒரு பழைய கதை வெளியே வருகிறது…

ஒரு பெண்ணால் தன் வாழ்க்கையின் முதல் ஆணை எந்தக் காலத்திலும் மறக்க முடியாது என்ற பழைய நம்பிக்கையின்படி பாகீரதியம்மா அவறாச்சனை பற்றிய இனிய நினைவுகளை தன்னுடைய மிகப் பெரிய ரகசியமாக மனதின் உள்ளறைக்குள்ளிருந்த ஒரு பெட்டியில் இவ்வளவு காலமும் யாருக்கும் தெரியாமல் பூட்டி வைத்திருந்தாள். தான் தனியே இருக்கும் நிமிடங்களில் தான் மட்டும் வெளியே எடுத்து தன் மார்போடு சேர்த்து ஆர்வத்துடன் அணைத்துக் கொள்வதற்காக அதை வைத்திருந்தாள்.

அது ஒரு காலம். அப்போதும் சூரியன் கிழக்கில் உதயமாகி மேற்கில் மறைந்து கொண்டிருந்தது. பண்ணையாறும் அப்படித்தான். இரயில்தண்டவாளம் கிழக்கிலும் மேற்கிலுமாக ஓடிக் கொண்டிருந்தது. மாந்தோப்புகளும், கோவிலில் இருக்கும் பெரிய மரங்களும், தேக்கு மரக்காடுகளும் அப்போதும் இருந்தன. அப்போது அவை சற்று இளம் வயதில் இருந்தன என்பதுதான் வித்தியாசம். பாகியையும் அவளுடைய குட்டனையும் போல என்று கூட சொல்லலாம். அதை வாலிபப்பருவம் என்றுகூட சொல்ல முடியாது. சிறுபிள்ளை பிராயத்திற்கும் வாலிபப் பருவத்திற்கும் இடையில் ஒரு நிலை என்று கூறுவதே பொருத்தமாக இருக்கும். அது அவர்களின் உயர்நிலைப்பள்ளி வயது. இருவரும் படித்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.

அந்த வயதிற்கு முன்பே பாகிக்கும் குட்டனுக்குமிடையே உறவு இருந்தது. பாட்டத்தில் குஞ்ஞுக்குறுப்பின் மாமா மகள்தான் பாகி என்ற விஷயம் அப்போதே எல்லோருக்கும் நன்றாகத் தெரியும். ஆனால், குஞ்ஞுக்குறுப்பின் தந்தை கோபாலன், பாகியின் தந்தை ராகவக்குறுப்பும் மைத்துனர்மார்களாக இருந்தாலும், கீரியும் பாம்பையும் போலத்தான் அவர்களுக்கிடையே இருந்த உறவு இருந்தது. அவர்களுக்கிடையே நல்ல உறவு எப்போதும் இருந்ததில்லை. அதற்கு என்ன காரணம் என்று அவர்கள் இருவருக்கு மட்டுமே தெரியும். குஞ்ஞுக்குறுப்பின் தாய் தன்னுடைய சொந்த சகோதரனைப் போய் பார்ப்பதை கோபாலன் நாயர் முழுமையாகத் தடை செய்திருந்தார். அதனால் ராகவக்குறுப்பு தன் சகோதரியைப் பார்க்கப் போகவுமில்லை. ராகவக்குறுப்பும் அவறாச்சனின் தந்தை கீவறீச்சனும் நெருங்கிய நண்பர்களும் பக்கத்து பக்கத்து வீட்டைச் சேர்ந்தவர்களுமாக இருந்தார்கள். ஒரே குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர்களைப் போல அவர்கள் வாழ்ந்தார்கள். குட்டன் பாகியின் தாய்க்குச் சொந்த மகனைப் போல என்று கூடச் சொல்லலாம். பாகி குட்டனின் தாய்க்கு சொந்த மகளைப் போல என்பதும் உண்மை. ஒரே வீட்டில் பிறந்த பிள்ளைகளைப்போல அவர்கள் வாழ்ந்தார்கள். அந்த உறவும் வளர்ந்தது.

வளர்ந்த பிறகுதான் பாகி குஞ்ஞுவின் முறைப்பெண் என்ற விஷயமே அவறாச்சனுக்குத் தெரிய வந்தது. ஆனால், அவர்களுக்கிடையே திருமணம் நடக்கும் என்று யாரும் கனவுகூட காணாத காலமது. அதனால் அவறாச்சனின் முறைப்பெண் பாகி என்ற விஷயம் குட்டன்-பாகி இருவருக்கும் இடையில் இருந்த உறவை- பிள்ளைப் பருவத்துக் காதலை- எந்த விதத்திலும் பாதிக்கவில்லை. நடக்கும் உண்மையை அறிந்து கொண்டு, ஒருவரையொருவர் கெடுக்க முயற்சி செய்து, யாரோ ஒருவர் பணம் சம்பாதிக்க வழி வகுக்கும் எந்தத் திட்டத்திலும் யாரும் இறங்கவில்லை.

அவர்கள் இருவரும் கோவிலில் குடிகொண்டிருக்கும் அம்மனின் முன்னால் போய் நின்று மனமுருக வணங்கினார்கள். அம்மனின் காலடிகளை இருவரும் சேர்ந்து முத்தமிட்டார்கள். சதா நேரமும் அம்மனின் காலடிகளிலேயே இருவரும் கிடந்தனர். தங்கள் மனதில் இருக்கும் எண்ணத்தை அவர்கள் அம்மனிடம் வெளியிட்டனர். இளமை பூக்க ஆரம்பித்தபோது, அவர்களிருவரிடமும் சில புதிய கனவுகள் தோன்ற ஆரம்பித்தன.

இரவு நேரங்களில் தனியாகப் படுத்திருக்கும்போது, பகீரதனின் மகள் கங்கையாக குட்டன் என்ற அவறாச்சனின் கனவில் பாகி வந்தாள்.

கங்கோத்ரியிலும் மானஸரோவரிலும் அவன் அவளைக் கண்டான். இமயமலையின் பனி மூடிய சிகரங்களில் அவளின் அழகிய உருவத்தைப் பார்த்தான். தான் படிப்படியாக ஒரு காதல் உணர்வு கொண்ட இளைஞனாக மாறிவிட்டிருப்பதை அவனால் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது. அந்தப் புரிதல்தான் நாளடைவில் அவனை ஒரு பைத்தியக்காரனாக மாற்றியது.

அவனைப் போலவே, பாகியும் கனவு கண்டாள். எல்லாக் கனவுகளும் மனதைப் பித்து பிடிக்கச் செய்யும் வயது அது. அந்த கனவுகள்தான் அவர்கள் இருவரையும் ஒன்றாக மாற்றின.

எல்லா நாட்களிலும் இருவரும் ஒருவரையொருவர் சந்திக்கவும், அப்படி சந்திப்பதற்கான சூழ்நிலைகளை உண்டாக்கவும் செய்தபோது, ஒருவரோடொருவர் தங்கள் மனதில் உள்ளதை வெளிப்படுத்திக் கொண்டபோது, மனதில் இருக்கும் சில ஆசைகள் தங்களை வெளிக்காட்டிக் கொண்டபோது அதனால் அவர்களின் உடலில் ஆங்காங்கே புதுவகை உணர்ச்சிகள் அரும்பியதை அவர்களாலேயே உணர முடிந்தது.