Lekha Books

இப்பவும் அவகேட்டதை மறுத்துப் பேச முடியாமதான் உங்களை சந்திக்க இங்கே கூட்டிட்டு வந்திருக்கேன். இப்ப அவ, கார்ல வெயிட் பண்ணிக்கிட்டிருக்கா மதர்.."

அவர் பேசியதை பொறுமையாகக் கேட்டபடியே பழைய கோப்புகளிலிருந்து ஒரு கோப்பை எடுத்து, அதில் கவிதாவை தத்து கொடுத்ததற்குரிய விபரங்களைக் கண்டறிந்தார் மதர். மதர் அவர்களின் சாந்தம் தவழும் அன்பு முகம் தெய்வீகமாக இருந்தது. உலகப் பற்றுகளை விட்டுவிட்ட நிலையிலும் ஒரு உண்மை மறைக்கப்பட்டு, அதனால் ஏற்பட்டுவிட்ட பிரச்சனைக்காக மனம் வருந்தினார். அந்த வருத்தத்தின் மெல்லிய ரேகைகள் அவரது முகத்தில் உணர்வுகளாக வெளிப்பட்டன.

"இங்கிருந்த குழந்தையை உங்க மகளாக நீங்க தத்தெடுத்துக்கிட்ட தேதி, உங்க பேர், அட்ரஸ் எல்லாம் இதில இருக்கு. இந்த விபரங்களின்படி பார்த்தா இவளைப் பெற்றவ பேர் மீரா. கர்த்தரின் கிருபையால மீரா இங்கேயேதான்... இந்த சர்ச்லயேதான் இருக்கா..."

மதர் சுப்பீரியர் கூறியதைக் கேட்டதும் சிங்காரம்பிள்ளையின் முகம் பிரகாசமானது. கவிதாவின் எண்ணம் ஈடேறப் போவதை நினைத்து சின்னதாய் பூத்த மகிழ்ச்சிப் பூக்கள் அவரது மனக்கலக்கத்தைத் தற்காலிகமாகத் தள்ளி வைத்தது.

மதர் தொடர்ந்து பேசினார்.

"மீரா, இங்கே இருந்தாலும் அவ, கவிதாவை சந்திக்க சம்மதிப்பாளான்னு எனக்குத் தெரியலை. அவ யார்கிட்டயும் பேசறதில்லை. ரொம்ப முக்கியமான விஷயம்னா மட்டும்தான் இங்க இருக்கற மத்தவங்க கூட பேசுவா. கடந்த இருபது வருஷமா இந்த சர்ச்சை விட்டு வெளியில எங்கயும் போனதில்லை. அவளைப் பார்க்கவும் யாரும் இங்கே வர்றதில்லை. அவ உண்டு, அவ ப்ரேயர் உண்டு, அவளோட வேலைகள் உண்டுன்னு அமைதியா இருப்பா. இப்படி தனக்குத்தானே ஒரு வேலியை அமைச்சுக்கிட்டு… பெரும்பாலும் மௌனமாவே இருக்கற மீரா, உங்களையோ, கவிதாவையோ சந்திக்க சம்மதிப்பாளாங்கறது சந்தேகம்தான்..."

"ப்ளீஸ் மதர், எப்படியாவது கவிதாவை, மீரா சந்திக்க ஏற்பாடு பண்ணிடுங்க. மீராவைப் பார்த்துப் பேசியே ஆகணும்னு கவிதா பிடிவாதமா இருக்கா. அவளைப் பத்தின உண்மை தெரிஞ்சதுல இருந்து அவளோட பேச்சு மாறிப் போச்சு. எப்பவும் சோகமாவே இருக்கா. இப்படி ஒரு நிலையில அவளை நாங்க பார்த்ததே இல்லை. ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு மதர். கவிதாதான் எங்க வாழ்க்கையின் உயிர் நாடி. அவ, பழைய கவிதாவா... சலசலன்னு பொங்கிப் பாயற அருவியா பேசற கவிதாவா எங்களுக்கு வேணும் மதர்..." சிங்காரம்பிள்ளையின் கண் கலங்கியதைக் கண்ட மதருக்கு, இதயத்தில் இரக்கம் சுரந்தது. சிங்காரம்பிள்ளையின் சிங்கம் போன்ற கம்பீரமான முகம், கவிதா பற்றிய கவலையினால் களை இழந்திருந்தது.

மதர் எழுந்து சென்றார். அந்த அறையில் நிசப்தம் நிலவியது. ஆனால் சிங்காரம்பிள்ளையின் உள்ளத்தில் புயல் வீசியது. 'என் மகள் கவிதா, என் ரத்தத்தின் ரத்தமாகவே நான் உணர்ந்து வளர்த்த என் மகள் கவிதா, இன்று தன் சொந்த ரத்தத்தின் உரிமைத்தாயைப் பார்க்கப் போகிறாள். பேசப் போகிறாள். அந்தப் பாசப் பேச்சு வார்த்தையின் முடிவு...?’

நினைத்துப் பார்த்துக் கலங்கியபடியே மதருக்காக காத்திருந்தார்.

அரைமணி நேரம் ஆனபின் மதர், ஒரு பெண்ணுடன் அறைக்குள் வந்தார்.

"மிஸ்டர் சிங்காரம்பிள்ளை. இவங்கதான் மீரா. உங்க கவிதாவை வடித்தவள். இவளிடம் பேசி, உங்களை சந்திப்பதற்கு சம்மதிக்க வைப்பது பெரிய கஷ்டமாயிடுச்சு. உங்களோட நல்ல மனசுக்காகத்தான் மீராவை சமாதானம் பண்ணி, கூட்டிட்டு வந்திருக்கேன். எனக்காக, நான் கேட்டுக்கிட்டதுனால மட்டுமே கவிதாவை சந்திக்க முன் வந்திருக்கா மீரா. ஆனா அதுக்கும் கூட ஒரு நிபந்தனை விதிச்சிருக்கா..."

"நிபந்தனையா..." வயிறு கலங்க மதரிடம் கேட்டார் சிங்காரம்பிள்ளை.

"ஆமா. கவிதா இந்த ஒரு தடவை மட்டுமே மீராவை சந்திக்கலாம். பேசலாம். இந்த நிபந்தனைக்கு நான் ஒத்துக்கிட்டதுனாலதான் மீரா, கவிதாவைப் பார்க்க இங்க வந்திருக்கா. கவிதா கிட்ட நீங்களும் இதைப் பத்தி சொல்லிடுங்க. அவளும் இந்த நிபந்தனைக்குக் கட்டுப்பட்டால்தான் மீராவைப் பார்த்து அவ பேச முடியும்."

மதர் சொல்லி முடித்ததும் மீராவை நிமிர்ந்து பார்த்தார் சிங்காரம்பிள்ளை. கவிதாவின் முகசாயல் தென்பட்ட அந்த முகத்தில் ஒரு சோகமும் தென்பட்டது. மீராவின் கண்களும் அந்த சோகத்தைப் பிரதிபலித்தது. சிங்காரம்பிள்ளையை நேருக்கு நேர் சந்திக்காமல் மௌனமாக நின்றிருந்தாள்.

"மிஸ்டர் சிங்காரம்பிள்ளை... கவிதா, கார்ல காத்திருக்கறதா சொன்னீங்களே, அவகிட்ட பேசி அவளை இங்க கூட்டிட்டு வாங்க."

"சரி மதர்." சிங்காரம்பிள்ளை கார் நிறுத்துமிடத்தை நோக்கி தளர்வாய் நடந்தார்.

காரில் காத்திருந்த கவிதா, சிந்தனையில் மூழ்கி இருந்தாள். 'பாசமழையில் என்னை நனைக்க வேண்டிய தாய் தலைமறைவாக இங்கே இருக்க என்ன காரணம்? இங்கே இருக்கிறார்களா இல்லையா, கடவுளே.. அப்பா, மதர் சுப்பீரியரைப் பார்க்க போயிருக்கார். என்ன ஆச்சோ?' நினைவுகள் அலைபாய, நிலை கொள்ளாமல் தவித்தாள். பரபரப்பில் நகம் கடித்தாள்.

"கடிக்கறதுதான் கடிக்கற, என்னோட நகத்தையும் கடிக்கக் கூடாதா?" குரல் கேட்டுத் திரும்பிப் பார்த்தாள் கவிதா. அர்ஜுனின் கார் அருகே நின்றுக் கொண்டிருந்தான். அர்ஜுனைப் பார்த்ததும் கவிதாவின் நினைவலைகள் விரிந்தன.

4

விஜயாவின் அண்ணன் மகன் அர்ஜுன், தன் கம்பீரமான அழகாலும், அறிவாலும் கவிதாவால் கவரப்பட்டு அவளைக் காதல் வயப்படுத்தியவன். தோற்றத்தில் அழகான இளைஞனான அவன், அறிவுத் தேர்ச்சியிலும் வல்லவன். கம்ப்யூட்டருக்கு இணையாக விரல் நுனியில் உலக விஷயங்களை வைத்திருக்கும் வித்தகன். பால், பழத்துடன், பண்பாடும் சேர்த்து ஊட்டி வளர்க்கப்பட்டவன். தற்போதைய பணக்கார இளைஞர்களின் தேவையற்ற பழக்க வழக்கங்களை பின்பற்றாமல் ஒழுக்கமே உயர்வெனும் எண்ணத்தில் வாழ்பவன்.

அர்ஜுனும், கவிதாவும் மாமா மகன், அத்தை மகள் என்ற சொந்தம் ஏற்படுத்திய பந்தம் தந்த அன்பினால், சிறு வயதிலிருந்தே பாசத்துடன் பழகி வந்தனர். அந்தப் பாசம் நாளடைவில், பருவ வயதினை அடைந்ததும் காதல் எனும் ரூபத்தில் உருமாறியது.

ஒவ்வொரு முறை விடுமுறைக்கும் சென்னையிலிருந்து விஜயாவின் வீட்டிற்கு அர்ஜுன் வந்துவிடுவது வழக்கம். விடுமுறை நாட்களில் கவிதாவும், அர்ஜுனும் அரட்டை அடிப்பது, டென்னிஸ் விளையாடுவது, கம்ப்யூட்டரில் புதிது புதிதாக எதையாவது செய்து பார்த்து சந்தோஷப்படுவது என்று பொழுது போக்குவார்கள்.

அர்ஜுனின் அப்பா, விஜயாவின் அண்ணன் கோபால் மிகவும் நல்ல மனிதர். தங்கை விஜயாவின் மீது பாசத்தைப் பொழிபவர். அர்ஜுன் பிறந்த சில வருடங்களிலேயே தன் மனைவி பிரபாவை இழந்தவர். ஒரே மகன் அர்ஜுனுக்காக மறுமணம் செய்து கொள்ளாமல் வாழ்பவர்.