Lekha Books

இப்ப அத்தையோட பொண்ணுக்கு நான் எப்படி கணவனா ஆக முடியும்? என்னை நம்பி, தன்னைக் கொடுத்த மீராவை விட்டுட்டு அத்தையோட பொண்ண எப்படி கல்யாணம் பண்ணிக்க முடியும்? இப்ப இங்க இருக்கற சூழ்நிலையைப் பார்த்தா என்னால எதைப் பத்தியும் வாயே திறக்க முடியாது போலிருக்கே...

"என்ன குணா, அத்தை பேசிக்கிட்டே இருக்கா. நீ பாட்டுக்கு எதுவுமே சொல்லாம இருக்க. அப்படி என்ன யோசனை திடீர்னு?"

"அ...அ... அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்லப்பா. திடீர்னு அத்தையைப் பார்த்ததும் என்ன பேசறதுன்னு தெரியலை..."

"உன் அத்தைக்கு நான் வாக்கு கொடுத்திருக்கேன். அவளோட பொண்ணு ஷீத்தலை உனக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்கிறேன்னு."

"ஷீத்தல்..." பத்மா குரல் கொடுத்தாள்.

அவளது குரல் கேட்டதும் வீட்டின் உள் அறையிலிருந்து மெதுவாக எட்டிப் பார்த்தாள் ஒரு இளம் பெண். அவளது கருவண்டு போன்ற கண்களில் புது இடத்தின் மிரட்சி தென்பட்டது. உடை அலங்காரம் மும்பை ஸ்டைலில் இருந்தது. முகத்தில் குழந்தைத்தனம் மாறாத ஒரு வெகுளித்தனம் தோன்றியது. ஷீத்தல் கட்டில் அருகே வந்தாள். பத்மா, ஷீத்தலின் கையைப் பிடித்து குணாவின் கையில் கொடுத்தாள்.

"காமாட்சி, பூஜை அறையிலிருந்து மஞ்சக் கயிறை எடுத்துட்டு வா" அவரசப்படுத்தினார் சதாசிவம்.

காமாட்சி, மஞ்சள் கயிறை எடுத்து வந்தாள். இதற்குள் பத்மாவின் நிலைமை மிகவும் மோசமாகிக் கொண்டிருந்தது. காமாட்சி கொடுத்த மஞ்சள் கயிறை சதாசிவம், குணாவிடம் கொடுத்தார். பத்மாவின் நிலைமையைப் பார்த்து மேலும் பரபரப்பானார்.

"குணா, சீக்கிரம்... இந்தக் கயிறை ஷீத்தல் கழுத்துல கட்டு. அறுந்து போன பந்தம் தொடரட்டும். நீ ஷீத்தலோட கழுத்துல தாலி கட்டறத பார்த்தாத்தான் என் தங்கையோட உயிர் நிம்மதியாப் போகும். கட்டுடா குணா. சீக்கிரம்..."

பரபரப்பான சூழ்நிலை, திடீரென்று அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட புது உறவுகள், ஊஞ்சலாடி விடைபெறப் போகும் ஒரு உயிர்! அப்பாவின் திடமான கட்டளை...

"அப்பா..."

"முதல்ல தாலியை கட்டுடா. எதுவா இருந்தாலும் அப்புறம் பேசலாம். அவசரப்படுத்தினார் சதாசிவம். செய்வதேதும் அறியாமல் அப்பா சொல்வதை மறுக்கவும் முடியாமல், வேறு வழியே இல்லாத நிலையில் மனதிற்குள் ஆயிரமாயிரம் குழப்பங்களோடும் அவை விளைவித்த வேதனையோடும் ஷீத்தலின் கழுத்தில் மஞ்சள் கயிற்றைக் கட்டினான். தன் மகளை தன் உடன் பிறப்பின் மகனிடம் நல்லபடியாக ஒப்படைத்து, அவளது கழுத்தில் தாலி ஏறுவதையும், கண் குளிரக் கண்ட பத்மா, சதாசிவத்தை நன்றியுணர்வுடன் ஒரு பார்வை பார்த்தாள். மறுகணம் அவளது கண்கள் மூடிக்கொண்டன. உயிரும் பிரிந்து விட்டது. 'தெய்வம் கோலம் போடும்பொழுது சில புள்ளிகளை தப்பாக வைத்து விடுகிறது. என் வாழ்க்கைக் கோலத்தில் ஆண்டவன் வைத்த புள்ளிகள் தப்பாகி விட்டதோ? இதுவே என் தலை விதியோ’ ஷீத்தலின் கழுத்தில் மஞ்சள் கயிற்றைக் கட்டி அவளுக்குக் கணவனாகி விட்ட குணா, ரகசியமாய் மனதிற்குள் அழுதான். 'மீரா... மீரா...’ என்று அவனது உள்ளம் புலம்பியது.

'என்ன செய்றது, திரிஞ்சு போன பாலை நல்ல பாலாக மாற்ற முடியாதே. அதுபோல ஸ்திரமாக ஷீத்தலின் கழுத்தில் தாலி கட்டி விட்ட நான், இனி என் வாழ்வை மாற்றிக் கொள்ள முடியாதே...’ நினைத்து நினைத்து அல்லல் பட்டான் குணா. நீண்ட நேரம் யோசித்தான். திடமான மனதை வலிந்து உருவாக்கிக் கொண்டான்.

தாளமுடியாத துக்கத்திலும், மீளமுடியாத சோகத்திலும் புதையுண்டு கிடந்த தன் இதயத்தை தைரியப்படுத்திக் கொண்டான். மனப்பக்குவத்தை அடைந்தான். அடுத்து என்ன செய்ய வேண்டும் என்று தெளிவாக சிந்தித்து முடிவு செய்தான். அந்த முடிவின் ஆரம்பமாக பேனா, பேப்பர் சகிதம் உட்கார்ந்தான். தனக்கு நிகழ்ந்த திடீர் திருமணம் பற்றிய தகவல்களையும், திடீரென்று தன் குடும்பத்திற்கு வந்து சேர்ந்த அத்தை, அவளது மகள் பற்றியும், தடுக்க முடியாத சூழ்நிலையில் அத்தை மகள் ஷீத்தலுக்கு தாலி கட்டியது பற்றியும் விரிவாக எழுதினான். தன்னையும் தனக்கு ஏற்பட்ட நிலைமையையும் புரிந்து கொள்ளும்படி வேண்டிக் கொண்டான். விரிவாக எழுதப்பட்ட அந்தக் கடிதத்தை மீராவின் வீட்டருகே வசிக்கும் பையனிடம் கொடுத்தனுப்பினான். மீராவை மனைவியாக அடைந்து, அவளுடன் இணைந்து வாழ்வதற்கு ஆசைப்பட்ட அவன், அவளை இழந்து விட்ட நிலைக்கும் தன்னை தயார் படுத்திக் கொள்ள பெரிதாக முயற்சி எடுத்தான்.

7

குணாவின் கடிதத்தை படித்துப் பார்த்த மீரா அதிர்ச்சி அடைந்தாள். ஏமாற்றத்தால் உள்ளம் நொறுங்கிப் போனாள்.

'என் காதல், அது தந்த சந்தோஷம், கற்பனைகள் அனைத்தும் வெறும் கனவாகிப் போச்சே. எனக்கென்று ஒரு நல்லவன் கணவனாக வரப் போகிறான்னு அம்மா நம்பிக்கிட்டிருக்காங்க. அவங்க நம்பிக்கை  பொய் இல்லை. என் குணா நல்லவர். அவரோட குடும்ப சூழ்நிலை காரணமா இப்படி ஒரு நிலைமை ஆயிடுச்சு. ஆனா, அம்மா இதை அவ்வளவு சுலபமா ஏத்துக்குவாங்களா? இந்த விஷயத்தை அம்மாகிட்ட எப்படி சொல்லப் போறேன்?...' நீண்ட நேரம் யோசித்தவள், எழுந்தாள்.

வருங்கால மருமகன் குணாவிற்காக கைக்குட்டைகளில் அழகிய எம்ப்ராய்டரி வேலை செய்து கொண்டிருந்தாள் வனஜா. அவளருகே சென்று உட்கார்ந்தாள் மீரா.

"அம்மா..."

"என்னம்மா மீரா..." தையல் வேலையில் கவனமாக இருந்த வனஜா, அதிலிருந்து கண்களை எடுக்காமல் கேட்டாள்.

"அம்மா... குணாவை நான் கல்யாணம் பண்ணிக்க முடியாதும்மா..."

"ஸ்... ஸ்..." வனஜாவின் கையில் ஊசி குத்தி, ரத்தம் துளிர்த்தது. தொடர்ந்து, குணாவின் கடிதம் பற்றிய விபரம் அனைத்தையும் கூறி முடித்தாள். அந்த அதிர்ச்சியை கேட்டதிலிருந்து நாளுக்கு நாள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் உடல் நலம் குன்றினாள் வனஜா.

'அயோக்கியனைக் காதலித்து அவனால் கைவிடப்பட்ட அவல நிலையில் நான் இல்லை. என் குணா, பெண்ணைப் போகப் பொருளாக நினைக்கும் போக்கிரியும் அல்ல. நல்லதொரு பண்பான ஆணைத்தான் காதலித்தேன். காதலிக்கப்பட்டேன். அவனோடு பழகிய சில காலம் என் வாழ்வின் பொற்காலம். அவனோடு சங்கமித்த ஓரிரு நிமிடங்களே என் வாழ்வின் அர்த்தமுள்ள நிமிடங்கள். இனி குணாவின் வாழ்வில் குறுக்கிட்டு ஆகப் போவது என்ன? காதல் கைகூடாவிட்டாலும் காதலித்தவன் எங்கே இருந்தாலும் எந்தக் குறையும் இல்லாம நல்லா இருக்கணும்னு நினைக்கறதுதான் உண்மையான காதல். என்னோட காதல் உண்மையானது. உத்தமமானது. நான் விரும்பிய குணா, நிம்மதியாகவும், சந்தோஷமாகவும் இருப்பதே என் வாழ்வின் லட்சியம்!' உறுதியாக முடிவு செய்தாள் மீரா. நாட்கள் தன் கடமையை செய்தன.