Lekha Books

கர்ப்பக் கிருகத்திற்கு முன்னால் சரோஜம் தன் கண்களை மூடிக் கொண்டு கூப்பிய கைகளுடன் நீண்ட நேரம் நின்றிருந்தாள். அவளுடைய உதடுகள் என்னவோ மெதுவாக முணுமுணுத்துக்ச கொண்டிருந்தன.

அவள் சிவனிடம் அப்படி என்ன வேண்டியிருப்பாள்? வாழ்க்கையில் சகல ஐஸ்வர்யங்களும் உண்டாகவேண்டும் என்று வேண்டியிருப்பாளோ? தனக்கு ஏற்ற ஒரு ஆணைத் திருமணம் செய்ய வேண்டும் என்று வேண்டிக்கொண்டிருப்பாளோ?

இன்னொரு திருமணத்திற்கு சரோஜம் ஆன்ட்டி விருப்பப்படவில்லையா? அதற்காக முயற்சி செய்யவில்லையா? அப்படி முயற்சி செய்திருந்தால், என்ன காரணத்தால் திருமணம் நடக்கவில்லை?

அவர்கள் திரும்பவும் சரோஜா நிவாஸை அடைந்தபோது, மாலை நேரம் ஆகியிருந்தது. வீட்டில் விளக்கு எரிந்து கொண்டிருந்தது.

‘‘மாதவன் அண்ணன் வந்திருப்பார். இன்னொரு சாவி அவர் கையில் இருக்கு’’ - சரோஜம் சொன்னாள்.

கேட்டைத் திறந்து அவர்கள் உள்ளே நுழைந்தார்கள்.

‘‘யார் அது?’’ - மாதவன் அண்ணன் அறைக்குள்ளிருந்து கேள்வி வந்தது.

‘‘நாங்கதான் மாதவன் அண்ணா!’’ -  சரோஜம் சொன்னாள்.

‘‘கொஞ்சம் ஐஸ்வாட்டர் வேணும்’’ - மாதவன் அண்ணன் சொன்னார்.

சரோஜம் ஆன்ட்டியின் முகம் சற்று வெளிறியதை ரேகா கவனித்தாள். அவள் மாடிக்கு ஏறிச் சென்றாள்.

சிறிது நேரம் சென்ற பிறகு சரோஜம் அவளுடைய அறைக்கு வந்தாள். வாசிப்பதற்கு சில பேப்பர் பேக்குகளைத் தன்னுடன் ரேகா கொண்டு வந்திருந்தாள். அவள் அதை அப்போது பேக்கில் தேடிக் கொண்டிருந்தாள். சிட்னி ஷெல்டனின் ‘மாஸ்டர் ஆஃப் தி கேம்’ கையில் கிடைத்தது.

‘‘படிக்கிற காலத்தில் நான் நிறைய வாசித்துக் கொண்டிருப்பேன். கல்லூரி நூல் நிலையத்தில் இருந்த பெரும்பாலான நாவல்களும் நான் படிச்சு முடித்தவைதான். ஆங்கிலம், மலையாளம்- இரண்டு மொழிகளிலும் நான் படிப்பேன்’’-  சரோஜம் சொன்னாள்.

‘‘இப்போ படிக்கிறது இல்லையா?’’

‘‘படிக்கக்கூடிய மனநிலை எப்பவோ என்னை விட்டுப் போயிடுச்சு.’’ - கவலையான நினைவுகளுடன் அவள் சொன்னாள்.

ஒரு வருடம் மட்டுமே நீடித்த திருமண வாழ்க்கையைப் பற்றித் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்று நினைத்தாள் ரேகா. ஆனால், இப்போது வேண்டாம். கேட்கிற அளவிற்கு இன்னும் அவர்களுக்குள் நெருக்கம் உண்டாகவில்லை.

‘‘மாதவன் அண்ணன் ராணுவத்தில் இருந்தார்ல! அங்கு பழகின பழக்கம் இது... சாயங்காலம் ஆயிட்டா கொஞ்சம் ரம் சாப்பிடுவார். வசந்தி அண்ணிக்கு அது பிடிக்காது. அதுனாலதான் பாவம் இங்கே வந்துட்டாரு...’’

சரோஜம் கூறிய விஷயம் அந்த அளவிற்கு நம்பக் கூடியதாக இல்லை என்று நினைத்தாள் ரேகா. மனைவியுடன் இரவு நேரத்தில் சேர்ந்து உறங்குவதைவிட சாயங்கால வேளையில் ரம் அருந்துவது மாதவன் அண்ணனுக்கு முக்கியமான விஷயமாகிவிட்டதா என்ன?

நான் மட்டும் இங்கே தனியாக இருக்கிறேன்-  என்னை நினைத்து மட்டும் தான் அங்கே அவர் தங்குவதில் என்று இன்றுதானே சரோஜம் ஆன்ட்டி சொன்னாள்!

இதில் எது உண்மையானது?

எவ்வளவு குடிச்சாலும் மாதவன் அண்ணனால் ஒரு தொந்தரவும் உண்டாகாது. இங்கே இப்படி ஒரு ஆள் இருக்காருன்னு யாருக்குமே தெரியாது. அமைதியா படுத்துத் தூங்கிடுவாரு.’’ -சரோஜம் சொன்னாள்.

ரேகா அதற்குப் பதிலெதுவும் கூறவில்லை.

‘‘படி... சாப்பிடுற நேரம் வர்றப்போ நான் கூப்பிடுறேன்.’’

சரோஜம் கீழே இறங்கிச் சென்றாள்.

அவள் கூறியது சரியாகவே இருந்தது. அதற்குப் பிறகு மாதவன் அண்ணனின் ஓசையே கேட்கவில்லை.

மல்லிகா சித்திக்கு மாதவன் அண்ணனை நன்கு தெரியுமே! பாதுகாப்பு இல்லாத இடம் என்று பட்டிருந்தால் தன்னை இங்கு சித்தி அனுப்பியிருப்பாளா?

மறுநாள் காலையில் ஒன்பது மணி ஆவதற்கு முன்னால் சரோஜம் அஞ்சல் அலுவலகத்திற்குப் போவதற்காக ஆடைகள் அணிந்து தயாராக இருந்தாள். மிகவும் அருகிலேயே அஞ்சல் அலுவலகம் இருந்தது. அதிகபட்சம் இரண்டு நிமிட நேரம் நடந்தால் போதும்.

அப்போது ரேகாவும் தயார் நிலையில் இருந்தாள். வெள்ளையம் பலத்திற்கு அவளை சரோஜம்தான் பேருந்தில் ஏற்றிவிட்டாள்.

ஒன்பதரை மணி ஆனபோது அவள் மைக்ரோடெக் கம்ப்யூட்டர் இன்ஸ்டிட்யூட்டை அடைந்தாள். பெரிய ஒரு இரண்டடுக்குக் கொண்ட கட்டிடத்தில் அது செயல்பட்டுக் கொண்டிருந்தது. நவீன பாணியில் அமைக்கப்பட்டிருந்த அலுவலகமும், வகுப்பறைகளும்... படிப்பதற்காக அழகாக ஆடைகள் அணிந்து வந்திருந்த இளம்பெண்களும் இளைஞர்களும்...

ரேகா ப்ரின்ஸிப்பாலைப் போய்ப் பார்த்தாள். வகுப்பில் சேர அனுமதிக்கப்பட்டாள். அலுவலகத்தில் ஃபீஸைக் கட்டினாள். பதினாறு பேர் கொண்ட பேட்சாக இருந்தது அது. பத்து மணிக்கு வகுப்புத் தொடங்கியது.

ஸ்ரீஜா என்ற இளம்பெண்தான் அவளுக்குப் பக்கத்தில் உட்கார்ந்திருந்தாள். மதிய நேரம் வந்தபோது அவர்கள் இருவரும் தோழிகளாகிவிட்டனர். ஸ்ரீஜா பி.டெக்கில் தேர்ச்சி பெற்றிருந்தாள். அவளுடைய வீடு பூஜப்புரயில் இருந்தது.

அன்று நான்கு மணிவரை வகுப்பு நடந்தது. மறுநாள் முதல் காலை ஒன்பது மணிக்கு ஆரம்பித்து மதியம் ஒரு மணி வரை மட்டுமே வகுப்பு.

வகுப்புகள் சுவாரசியமாக இருந்தன.

ரேகா காலையில் எட்டு மணி ஆகும்போது சரோஜா நிவாஸை விட்டுப் புறப்படுவாள். இன்ஸ்டிட்யூட்டிலிருந்து இரண்டு மணிக்குத் திரும்பி வந்து சேருவாள். அந்தச் சமயத்தில் சரோஜம் அஞ்சல் அலுவலகத்தில் இருப்பாள்.

அவளுக்குக் கதவைத் திறந்து விடுவது மாதவன் அண்ணன்தான். அவர் அவளுடன் நட்புணர்வுடன் உரையாடுவார். அவள், தானே உணவை எடுத்துச் சாப்பிடுவாள்.

மாதவன் அண்ணன் படிகளில் ஏறி மாடிக்கு வரமாட்டார். வெளியே செல்லும்போது கீழே இருந்தவாறு குரல் எழுப்பிக் கூறுவார்.

ஜானகியின் மகன் கோபாலகிருஷ்ணன் பள்ளிக்கூடம் விட்டபிறகு தினமும் வருவான். வாங்குவதற்கு எதையாவது மறந்திருந்தால் அவள் அவனிடம் சொல்லி வாங்குவாள்.

தனியாக இருக்கும்போது ரேகா வடக்குப் பக்கம் இருக்கும் சாளரத்தைத் திறப்பாள். அங்கு இருக்கும் ஐந்து பேரையும் அவள் பல நேரங்களிலும் பார்த்துவிட்டாள். நான்கு பேர் இளைஞர்கள். ஒரு ஆள் நாற்பது வயது இருக்கக்கூடிய ஒரு மனிதன். நடந்து கொள்ளும் விதத்திலும், மற்றவர்களுடன் உள்ள அணுகுமுறையிலும் அந்த ஆள்தான் இருப்பவர்களிலேயே நல்ல மனிதனாகத் தெரிந்தான். அவனுக்கு தர்மேந்திரா என்று அவள் பெயர் வைத்தாள்.

மற்ற நான்கு பேருக்கும் இளமைக்கே உரிய வெளிப்பாடுகள் இருந்தன. சாளரத்திற்கு அருகில் அவளைப் பார்த்ததும் நான்கு பேரும் ரொமான்டிக்காக மாறிவிடுவார்கள்.

வெளுத்து, உயரமான, நன்கு ஷேவ் செய்த பாடி பில்டர் அவர்களில் ஒருவன். அவள் அவனுக்கு சல்மான்கான் என்று பெயரிட்டாள். காலையில் அரைமணிநேரம் அவனுடைய உடற்பயிற்சி நடக்கும்.

உயரம் குறைவான, முடியை ஒட்டி வெட்டியிருக்கும் ஆள்தான் மூன்றாவது இளைஞன். அவனும் நன்கு சவரம் செய்திருப்பான். அவனுக்கு சச்சின் டெண்டுல்கர் என்று அவர் பெயர் வைத்திருந்தாள்.