Lekha Books

‘‘அப்படி நான் எதுவும் நினைக்கலையே!’’

‘‘அண்ணா, உங்களுக்கு ஹரிதாஸ் என்ற பெயர் இல்லாம வேற ஒரு பெயரும் இருக்கு. யுதிஷ்டிரன். அவள் சொன்னதுதான்...’’

‘‘அவள் வேற என்னவெல்லாம் சொன்னாள்?’’

ரேகாவுடன் நடந்த உரையாடலைச் சிறிதுகூட விடாமல் அவன் சொன்னான்.

‘‘அப்படின்னா ஜாக்கின்றது நீதான்’’ - ஹரிதாஸ் சொன்னான்.

‘‘நானா?’’

‘‘ஆமா... உன் முடியையும், செம்பட்டை மீசையையும் பூனைக் கண்களையும் பார்த்தால் ஜாக்கி ஷெராஃபின் தம்பியாக இருக்கும்னு எனக்குக்கூட தோணியிருக்கு.’’

‘‘அப்படின்னா தர்மேந்திரான்னு சொன்னது அண்ணா, உங்களை மனசுல வச்சுத்தான் இருக்கும். நான்தான் சொன்னேனே. அவள் மிகச்சிறந்த புத்திசாலி. அவளை டீல் பண்ணனும்னா அதுக்கு எனக்கு உங்க உதவி வேணும்.’’

ஹரிதாஸ் உதவி செய்துதான் அர்ஜுனுக்கு ரேகாவின் செல்ஃபோன் நம்பரே கிடைத்தது. கையும் களவுமாக சிலர் சிக்க வேண்டியதிருக்கும் என்ற காரணத்தால்தான் நம்பர் எப்படிக் கிடைத்தது என்று ரேகா கேட்டபோது, அவன் கூறவில்லை.

செக்ரட்டேரியட்டில் செக்ஷன் அதிகாரியாக ஹரிதாஸ் பணியாற்றுகிறான். மூன்று விஷயங்களில் அவன் எம்.ஏ. பட்டம் வாங்கியிருக்கிறான். அது தவிர, சட்டத்திலும் பட்டம் பெற்றிருக்கிறான். நல்ல அறிவாளி. எந்தப் பிரச்சினையாக இருந்தாலும், அதற்குத்தீர்வு கண்டுபிடிப்பதில் திறமைசாலி அவன். கார்த்தியாயனி இல்லத்தில் அவன்தான் வயதில் மூத்தவன். அதனால் எல்லோருக்கும் அவன் அண்ணனாக இருந்தான்.

எம்.எஸ்ஸி. முதல் வகுப்பு வாங்கி தேர்ச்சி பெற்ற பிறகு விண்வெளி ஆராய்ச்சி மையத்தில் பயிற்சி பெறும் நபராக சேர்ந்திருந்தான் அர்ஜுன். சரோஜா நிவாஸின் மாடியில் ரேகாவைப் பார்த்த நாளிலிருந்து அவனிடம் ஒரு சலனம் உண்டானதென்னவோ உண்மை.

அர்ஜுன் மட்டுமல்ல - பல்கலைக்கழத்தில் உதவியாளராகப் பணியாற்றும் அனூப்பும், கலைக்கல்லூரியில் இறுதி வருட மாணவனான ஜெயந்தும், ஸ்டேட் வங்கியில் வேலை பார்க்கும் ராகுலும்கூட அவளை நோட்டமிட்டுக் கொண்டுதான் இருந்தார்கள்.

ராகுல்தான் ஹரிதாஸுக்கு முன்னால் விஷயத்தை வெளியிட்டான்.

‘‘அவளிடம் செல்ஃபோன் இருக்கு, அண்ணா அதன் நம்பர் கிடைக்க என்ன வழி?’’ - அவன் கேட்டான். ஒரு நிமிட நேரம் ஹரிதாஸ் சிந்தனையில் மூழ்கினான்.

‘‘அதற்கு கொஞ்சம் செலவாகும்’’ - இறுதியில் அவன் சொன்னான்.

‘‘என்ன செலவு?’’

‘‘ஒரு புட்டி குளிர்ந்த பீர்... ஒரு சாக்லேட் பார்...’’

‘‘அது என்ன காம்பினேஷன் அண்ணா? பீருடன் யாராவது சாக்லேட்டைச் சாப்பிடுவார்களா?’’ - அவன் கேட்டான்.

‘‘நீ அப்பத்தைத் தின்னால்போதும். குழி எத்தனை இருக்குன்னு எண்ண வேண்டாம். உன் செல்ஃபோன்ல அவளோட நம்பரை வரவழைச்சுத் தருவேன். அது போதாதா?’’ - ஹரிதாஸ் கேட்டான்.

‘‘போதும்...’’

ஹரிதாஸ் மது அருந்துவதில்லை. எப்போதாவது ஒரு பீர் மட்டும் அருந்துவான்.

மறுநாள் ஒரு புட்டி குளிர்ந்த பீரையும், ஒரு பெரிய சாக்லேட் பாரையும் வாங்கி ஹரிதாஸிடம் கொடுத்தான் அர்ஜுன்.

அர்ஜுன் கனவில்கூட நினைத்திராத தந்திரத்தைப் பயன்படுத்தி ஹரிதாஸ் அவனுடைய செல்ஃபோனில் ரேகாவின் செல்ஃபோன் நம்பர் வரும்படி செய்தான்.

4

அது ஒரு ஞாயிற்றுக் கிழமை. அன்றுதான் ரேகாவின் செல்ஃபோன் நம்பர் கிடைத்தது. பேச்சிலர்கள் அன்று காலை ஒன்பது மணிவரை படுத்து உறங்கிக் கொண்டிருந்தார்கள். பிறகு பத்திரிகைகளைப் படிக்க ஆரம்பித்தார்கள். அது முடிந்ததும், துணிகளைச் சலவை செய்வதில் இறங்கினார்கள். பன்னிரண்டரை ஆனபோது, இரண்டு பைக்குகளில் நான்கு பேர் உட்கார்ந்து ஏதாவதொரு ஹோட்டலுக்கு உணவு சாப்பிடச் செல்வார்கள்.

புதிய திரைப்படம் திரையிடப்பட்டிருந்ததால் சாப்பிட்டு முடிந்ததும், பகல்காட்சி பார்ப்பதற்காகச் செல்வார்கள். சில நேரங்களில் திரும்பி வந்து மீண்டும் தூங்கிவிட்டு சாயங்காலம் வாசலில் ஷட்டில்காக் விளையாடுவார்கள். இல்லாவிட்டால் முதல் காட்சி திரைப்படம் பார்க்கவோ, வேறு ஏதாவது நிகழ்ச்சி தாகூர் தியேட்டரிலோ, நிசாகந்தி ஆடிட்டோரியத்திலோ வி.ஜெ.டி. ஹாலிலோ இருந்தால் போய்விடுவார்கள்.

படிப்பதும், பழைய இந்தித் திரைப்படப் பாடல்களைக் கேட்பதும்தான் ஹரிதாஸின் முக்கிய பொழுதுபோக்கு விஷயங்களாக இருந்தன. அதனால் உணவு சாப்பிட மட்டுமே - அவன் விடுமுறை நாட்களில் வெளியே செல்வான். இலக்கிய கூட்டங்களையும் சாஸ்த்ரீய சங்கீதத்தையும் நடனத்தையும் அவன் விடுவதே இல்லை.

ஞாயிற்றுக்கிழமை மதியம் மற்றவர்களுடன் சேர்ந்து உணவு சாப்பிடச் செல்வதற்காக அர்ஜுன் தயாரானபோது, ஹரிதாஸ் அவனை அழைத்து மெதுவான குரலில் சொன்னான்.

‘‘நாம இன்னைக்கு பாலனின் கடைக்குப்போய் சாப்பிடுவோம்டா...’’

‘‘ஏன் அண்ணா?’’

‘‘விஷயம் இருக்கு. அவங்க போய்க்கிடட்டும்.’’

கார்த்தியாயனி இல்லத்திற்கு அருகில் உள்ள சந்திப்பில் இருக்கு ஒரு சிறிய ஹோட்டல்தான் பாலனுக்குச் சொந்தமான குருவாயூரப்பன் ஹோட்டல். பேச்சிலர்கள் காலையிலும் இரவிலும் அங்குதான் உணவு சாப்பிடுவார்கள். பாலனின் வீட்டோடு சேர்ந்து அந்த ஹோட்டல் இருந்தது. பாலனின் மனைவியும் பிள்ளைகளும் சேர்ந்து உணவைத் தயாரிப்பார்கள். அதனால் இடியாப்பத்திற்கும், தோசைக்கும், புட்டுக்கும், சாம்பாருக்கும், முட்டை ரோஸ்ட்டிற்கும், கடலைக் குழம்பிற்கும், சாதத்திற்கும் பொரியல்களுக்கும் வீட்டில் தயாரிக்கப்படும் உணவின் ருசி இருக்கும்.

அன்று மதியம் ஹரிதாஸும் அர்ஜுனும் பாலனின் கடைக்குப் போய் உணவு சாப்பிட்டார்கள். மற்றவர்கள் பகல்காட்சி படம் பார்க்கப் போய்விட்டார்கள்.

‘‘மூணரை மணி தாண்டுறப்போ அந்த கோபாலகிருஷ்ணன் சரோஜா நிவாஸுக்கு பால் கொடுக்க வருவான். அந்த நேரம் நீ என்னை எழுப்பனும். நான் கொஞ்ச நேரம் தூங்கப்போறேன்.’’ -ஹரிதாஸ் சொன்னான்.

‘‘அங்கேயுள்ள வேலைக்காரப் பெண்ணோட மகன்தானே? எதற்கு அண்ணா?’’ - புரியாமல் அர்ஜுன் கேட்டான்.

‘‘சொன்னதை நீ செஞ்சா போதும்.’’

ஹரிதாஸ் மதிய தூக்கத்தில் மூழ்கினான். அர்ஜுன் வராந்தாவில் உட்கார்ந்திருந்தான். சரோஜா நிவாஸில் ரேகாவின் அறையிலிருந்த சாளரம் மூடப்பட்டிருந்தது. அவளுடைய செல்ஃபோன் நம்பர் கிடைத்திருந்தால், அதன்மூலம் அவளை அழைக்கலாம். ஞாயிற்றுக்கிழமையாதலால் அவள் வீட்டில்தான் இருந்தாள். எப்படி இருந்தாலும் அண்ணன் அவளுடைய செல்ஃபோன் நம்பரை வாங்கித் தருவது உறுதி.

மூன்று மணி தாண்டி நாற்பது நிமிடங்கள் ஆனபோது கோபாலகிருஷ்ணன் இரண்டு பால்கவர்களுடன் வருவதை அர்ஜுன் பார்த்தான். அவன் ஓடிச் சென்று ஹரிதாஸை எழுப்பினான்.

‘‘அண்ணா... அவன் வர்றான்.’’

‘‘யாரு?’’

‘‘கோபாலகிருஷ்ணன்.’’

ஹரிதாஸ் எழுந்து கேட்டிற்கருகில் சென்றான். கோபாலகிருஷ்ணன் அப்போது கேட்டிற்கு முன்னால் வந்திருந்தான்.

‘‘கோபாலகிருஷ்ணா, இங்கே வா’’- ஹரிதாஸ் நட்புணர்வுடன் சொன்னான். அவன் வேகமாக ஹரிதாஸுக்கு அருகில் வந்தான்.

‘‘என்னை எதுக்கு சார் கூப்பிட்டீங்க?’’

‘‘நான் ஒரு காரியம் சொன்னா செய்வியா?’’ - ஹரிதாஸ் கேட்டான்.

‘‘சொல்லுங்க... செய்யிறேன்.’’