Lekha Books

அவள் ஃபோனை எடுத்து சிவராமகிருஷ்ணனை அழைத்தாள்.

‘‘அப்பா...’’

‘‘என்ன மகளே, இந்த நேரத்துல...?’’

‘‘நேஷனல் ஜியாகிராஃபிக்கில் நான் இப்போ ஒட்டகச் சிவிங்கிகளைப் பார்த்தேன். அப்போ உங்க ஞாபகம் வந்திடுச்சு அப்பா. அதுதான் அழைச்சேன்...’’ - அவள் சொன்னாள்.

‘‘மனிதக் குரங்கைப் பார்க்குறப்போ உனக்கு உன் அம்மாவோட ஞாபகம் வந்துரும்... அப்படித்தானே?’’ - சிவராமகிருஷ்ணன் கேட்டார்.

அவள் அதைக் கேட்டு விழுந்து விழுந்து சிரித்தாள்.

‘‘அப்பா, யாரைப் பார்க்குறப்போ உங்களுக்கு என் ஞாபகம் வரும்?’’ - அவள் கேட்டாள்.

‘‘உராங் உட்டான் என்று கேள்விப்பட்டிருக்கியா மகளே?’’

‘‘ம்... குரங்கோட வேறொரு இனம்தானே? தமாஷ் போதும்... அம்மா என்ன பண்ணிக்கிட்டு இருக்காங்க?’’

‘‘நாளை வகுப்புக்கான தயாரெடுப்புல இருக்கா... கூப்பிடுறேன்.’’

சிவராமகிருஷ்ணன் சுபத்ராவை அழைத்து ரிஸீவரைக் கொடுத்தார்.

‘‘சாப்பாடு விஷயம் எப்படி இருக்கு மகளே?’’ - சுபத்ரா கேட்டாள்.

‘‘நான்கு வருடங்கள் ஹாஸ்டல் சாப்பாடு சாப்பிட்டுப் பழகிப் போச்சே! எந்த சீனாவுக்குப் போனாலும் பாம்பின் நடுத்துண்டையே தின்னுற அளவுக்கு நான் தயாராயிட்டேன்.’’

‘‘அடுத்த வாரம் இங்கே வா. கொஞ்சம் ஊறுகாய் கொடுத்தனுப்புறேன்’’ - சுபத்ரா சொன்னாள்.

‘‘வரமுடியும்னு எனக்குத் தோணல அம்மா. படிக்கிறதுக்கு நிறைய இருக்கு.’’

‘‘அப்படின்னா, ஊறுகாயை நான் கொரியர் மூலமா அனுப்பி வைக்கிறேன்.’’

‘‘அது போதும்.’’

ரேகா ஃபோனைக் கீழே வைத்தபோது, வாசலில் யாரோ மெதுவாக கதவைத் தட்டும் சத்தம் கேட்டது. அவள் அதிர்ந்துபோய் விட்டாள். சினிமா ஸ்டைலில் ஜாக்கி சுவரை ஏறிக் குதித்து சுவரையொட்டியிருக்கும் குழாயைப் பிடித்து மேலே ஏறி வந்திருப்பானோ?

‘‘யார் அது?’’ - பதறுகிற குரலில் அவள் கேட்டாள்.

‘‘நான்தான் ரேகா’’ - சரோஜம் ஆன்ட்டியின் குரல் வந்தது.

அவள் வேகமாகச் சென்று கதவைத் திறந்தாள். வெளியே சரோஜம் நின்றிருந்தாள்.

‘‘ஆன்ட்டி, உள்ளே வாங்க’’- அவள் சொன்னாள்.

சரோஜம் அறைக்குள் வந்தாள். டி.வி. திரையை அவள் ஓரக் கண்களால் பார்ப்பதைக் கண்டதும் ரேகாவிற்கு சிரிப்பு வந்தது. பார்க்கக் கூடாத காட்சிகள் ஏதாவது வருமோ என்பதுதான் அந்த அப்பிராணியின் பயமாக இருக்கும்.

‘‘படுத்தால் தூக்கம் வரமாட்டேங்குது. ரேகா, உன்கிட்ட வாசிக்கிறதுக்கு ஏதாவது இருக்கா?’’ சரோஜம் கேட்டாள்.

‘‘ஆங்கில நாவல் உங்களுக்குப் பிடிக்குமா ஆன்ட்டி?’’

‘‘ம்... கல்லூரியில் படிக்கிற காலத்தில் நூல் நிலையத்துல இருந்து எடுத்துப் படிக்கிறதுண்டு. ஷார்லட் ப்ராண்டி, எமிலி ப்ராண்டி ஜேன் ஆஸ்டின் எல்லாரையும் படிப்பேன். கல்லூரியை விட்ட பிறகு படிக்கிறதுக்கு எதுவும் கிடைக்கல.’’

‘‘ஆன்ட்டி, அப்போ நீங்க படிச்சது க்ளாசிக்குகள். இப்போ பைங்கிளிக் கதைகள்தான் கொடிகட்டி வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றன. மாதிரிக்கு ஒரு புத்தகம் தர்றேன். வாசித்துப்பாருங்க.’’

அவள் சிட்னி ஷெல்டனின் ‘தி அதர் ஸைட் ஆஃப் மிட்நைட்’ என்ற புத்தகத்தை எடுத்துத் தந்தாள். அதன் அட்டைப் படத்தைப் பார்த்ததும் சரோஜம் சற்று சந்தேகப்பட்டாள்.

‘‘ஏதாவது பிரச்சினைகள் இருக்குற புத்தகமா?’’

‘‘ஏதோ கொஞ்சம்...’’ - அவள் சொன்னாள்.

‘‘அப்படின்னா வேண்டாம்...’’

அது அரை மனதுடன் வரும் மறுப்பு என்பதை ரேகா புரிந்து கொண்டாள். அதனால் அவள் அதைக் காதில் வாங்காதது மாதிரி காட்டிக் கொண்டாள்.

‘‘கல்லூரியில் படிக்கிறப்போ ஆன்ட்டி உங்களுக்குக் காதல் உண்டாகியிருந்ததா?’’ - அவள் கேட்டாள்.

சரோஜம் சற்று தயங்கினாள்.

‘‘எனக்கா? ச்சே... என்ன ரேகா சொல்ற?’’ - கேட்கக் கூடாத ஏதோ ஒன்றைக் கேட்டுவிட்ட மாதிரி சரோஜம் அவளைப் பார்த்தாள்.

‘‘பொய் சொல்லக் கூடாது. வெளுத்து, மெலிந்த, தாடி வளர்ந்த, சுருட்டை முடிகொண்ட...’’

சரோஜம் திடீரென்று தன் கண்களைத் தாழ்த்திக் கொண்டாள்.

‘‘இப்போ அந்த ஜெயகிருஷ்ணன் எங்கே இருக்கார்?’’ - ரேகா கேட்டாள்.

‘‘தெரியல...’’

‘‘அதற்குப் பிறகு பார்க்கலையா?’’

‘‘இல்ல...’’

‘‘ஆன்ட்டி, ஏன் ஜெயகிருஷ்ணனை நீங்க திருமணம் செய்யல?’’

‘‘விதிப்படிதானே எல்லாம் நடக்கும்!’’ - சரோஜம் சொன்னாள்.

அதுவரை கேட்பதற்குத் தயங்கிக் கொண்டிருந்த ஒரு கேள்வியைக் கேட்க எப்படியோ ரேகாவிற்கு அந்த நேரத்தில் தைரியம் வந்தது?

‘‘ஆன்ட்டி, என்ன காரணத்துக்காக நீங்க விவாகரத்து பண்ணினீங்க?’’

என்ன பதில் கூறுவது என்று தெரியாமல் சரோஜம் ஒரு நிமிடம் அமைதியாக நின்றிருந்தாள்.

‘‘ரேகா, நான் அதை எப்படி உன்கிட்ட சொல்லுவேன்! ஒருவருட காலம் நாங்கள் ஒன்றாக வாழ்ந்தாலும், நான் பிரசவம் எதுவும் ஆகல. காரணம் என்னன்னு தெரியுமா?’’

‘‘என்ன காரணம்?’’

‘‘ஒரு இரவில்கூட நாங்கள் கணவன் - மனைவியைப்போல ஒண்ணா சேர்ந்து உறங்கியது இல்ல. பிறகு எப்படி நான் கர்ப்பம் தரிப்பேன்? வீட்டில் இருந்தவர்களின் வற்புறுத்தல் தாங்க முடியாமல்தான் அந்த ஆளு திருமணமே செய்திருக்காரு’’ - சரோஜம் சொன்னாள்.

‘‘அந்த ஆளுக்கு வேற ஏதாவது காதல் தொடர்பு இருந்ததா?’’

‘‘இருந்தது. ஆனால், காதலியுடன் இல்ல. காதல் இருந்தது காதலர்களுடன்தான்.’’

அதற்குமேல் எதுவும் கூறாமல் சரோஜம் கீழே இறங்கிச் சென்றாள்.

ரேகாவால் அன்று நினைத்தவுடன் உறங்க முடியவில்லை. அவளுடைய சிந்தனை முழுவதும் சரோஜத்தைப் பற்றியே சுற்றிக் கொண்டிருந்தது. பாவம் அவள்! இப்போதும் அவளிடம் இளமை இருக்கிறது. தன் விருப்பங்களை மனதிற்குள் அடக்கிக் கொண்டு தலைமுடி நுனியில் துளசிக் கொத்தையும், நெற்றியில் விபூதியையும் அணிந்துகொண்டு நடக்கிறாள்.

மறுநாள் சாயங்காலம் அர்ஜுனின் ஃபோன் அழைப்பு வந்தது. ரேகா குளித்து முடித்து ஆடை மாற்றிக் கொண்டிருந்தாள்.

‘‘பேசுவதற்கு இப்போ வசதிக் குறைவு எதுவும் இல்லையே!’’ - அவன் கேட்டான்.

‘‘புரியல...’’ - அவள் சொன்னாள்.

‘‘பக்கத்துல வேற யாராவது இருக்காங்களான்னு நான் கேட்டேன்.’’

‘‘இல்ல பூதம் அண்ணன் தன் மனைவியின் வீட்டிற்கு போயிருக்கிறார். சரோஜம் ஆன்ட்டி கீழே என்னவோ வேலையில் இருக்கிறாள்.’’

‘‘ரேகா, நான் உங்களைப் பார்க்க விரும்புகிறேன்.’’ - அர்ஜுன் சொன்னான்.

‘‘எதற்கு?’’

‘‘வெறுமனே பேச...’’

‘‘இப்போ வெறுமனேதானே பேசிக்கொண்டு இருக்கீங்க? ஓ... ஒரு வித்தியாசம் இருக்கு. ஜாக்கி, உங்க ஃபோன் பில் கூடிக்கொண்டு இருக்குது. நேர்ல சந்திச்சுப் பேசினா, அந்தச் செலவு லாபம்தான்.’’

‘‘எல்லாம் விளையாட்டுதான். சனிக்கிழமை ஃப்ரீயா இருந்தா, மியூஸியத்துக்கு வாங்க. நேரம் சொன்னா நான் அங்கே வந்திடுவேன்.’’

அவள் சிறிதுநேரம் சிந்தனையில் மூழ்கினாள். கம்ப்யூட்டர் மையத்திலிருந்து அவள் திரும்பி வருவது மியூஸியத்தின் வழியாகத்தான். சனிக்கிழமை அங்கு இறங்க வேண்டியதுதான். ஜாக்கிக்கு அரைமணி நேரம் ஒதுக்கித் தரலாம்.

‘‘மதியம் இரண்டு மணி. என்ன சொல்றீங்க?’’ - அவள் கேட்டாள்.