Lekha Books

‘‘யெஸ்...’’

‘‘பரவாயில்ல... அதை நினைச்சு கவலைப்படவேண்டாம். இப்படியும் நம் வாழ்க்கையில் ஒரு அனுபவம். அப்படி நினைச்சா போதும்’’  -  அவளுடைய தோளில் தன் இடது கையை வைத்துக் கொண்டு அவர் சொன்னார்.

அவளுக்கு மிகுந்த ஆறுதலாக அது இருந்தது.

அன்று இரவு ஹரிதாஸின் ஃபோன் வந்தது. அவள் அப்போது மொட்டை மாடியில் தனியாக உட்கார்ந்து தெளிந்த வானத்திலிருந்த நட்சத்திரங்களைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

‘‘ரேகா, இப்போ எங்கே இருக்கீங்க?’’

‘‘வீட்டில்...’’ -  அவள் சொன்னாள்.

‘‘எதையும் முழுமை செய்யாமல் போக வேண்டியதாயிடுச்சு இல்லையா? அர்ஜுன் சொல்லித்தான் நீங்க போற விஷயம் எனக்குத் தெரிஞ்சது’’ - அவன் சொன்னான்.

‘‘வாழ்க்கையின் ஒரு அத்தியாயம் அப்படி முடிஞ்சிடுச்சு.’’

‘‘கார்த்தியாயனி இல்லத்திலிருந்து நாங்கள் வேற இடத்துக்கு மாறப் போறோம். வேற ஒரு வீட்டைத் தேடிக்கொண்டிருக்கிறோம். இனி இங்கே இருக்க முடியாது.’’

‘‘சரோஜம் ஆன்ட்டிக்கு உங்கமேல விருப்பம்தான்’’ - அவள் சொன்னாள்.

‘‘திருமணத்தைப் பற்றி நான் சிறிதும் சிந்திக்காமல் இருந்த நேரத்துல நீங்க இப்படியொரு விளையாட்டை அரங்கேற்றம் செய்தீங்க. எது எப்படி இருந்தாலும் நான் இப்போ திருமணத்தைப் பற்றி சீரியஸா நினைக்க ஆரம்பிச்சிட்டேன். மேட்ரிமோனியல் பகுதியில் கொடுப்பதற்காக ஒரு மேட்டர் தயார் பண்ணிக்கூட வச்சிட்டேன்.’’ -  ஹரிதாஸ் சொன்னான்.

‘‘இப்பவே அதற்கு என்னுடைய வாழ்த்துக்கள்.’’

அதற்குப் பிறகும் சிறிது நேரம் பேசிவிட்டுத்தான் அவன் ஃபோனை வைத்தான். ஃபோனை மடியில் வைத்தவாறு ரேகா நட்சத்திரங்களைப் பார்த்துக்கொண்டு வெறுமனே உட்கார்ந்திருந்தாள்.

நாட்கள் மிகவும் மெதுவாக நகர்ந்து கொண்டிருந்தன. அவளுடைய தந்தை வங்கிக்கும், தாய் கல்லூரிக்கும் போய்விட்டால் ரேகா மட்டும் வீட்டில் தனியாக இருப்பாள். வாசிப்பு, டி.வி., நெட்... அவள் நேரத்தை இப்படித்தான் ஓட்டிக் கொண்டிருந்தாள்.

இறுதியில் பி.டெக்., தேர்வுக்கான முடிவு வந்தது. முதல் வகுப்பில் அவள் தேர்ச்சி பெற்றிருந்தாள். எம்.டெக்கில் சேர பொது நுழைவுத் தேர்வுக்குத் தன்னைத் தயார்படுத்திக்கொள்ள அவள் தீர்மானித்தாள்.

ஒரு மதிய வேளையில் சாப்பிட்டு முடித்து சிறிது நேரம் தூங்கலாம் என்று அவள் படுத்திருந்தபோது ஃபோன் ஒலித்தது. ரேகா செல்லை எடுத்துப் பார்த்தாள். குருவாயூர் பகுதியைச் சேர்ந்த நம்பர் என்பதை அவள் புரிந்துகொண்டாள்.

‘‘ஹலோ...’’

‘‘ரேகா, நான்தான்’’ - ஹரிதாஸின் குரலை அவள் கேட்டாள்.

‘‘அண்ணனா? என்ன, குருவாயூர்ல?’’ - அவள் கேட்டாள்.

‘‘இன்னைக்கு குருவாயூர்ல என் திருமணம் நடந்தது...’’ - அவன் சொன்னான்.

‘‘அதுக்கு என்னை நீங்க அழைக்கலையே! இவ்வளவு பக்கத்துல இருந்துக்கிட்டு...’’ - அவள் வருத்தத்துடன் சொன்னாள்.

‘‘உங்க மனைவியை எனக்குப் பார்க்கணும்போல இருக்கு.’’

‘‘பார்க்குறது இன்னொரு நாள் இருக்கட்டும். வேணும்னா இப்போ பேசுங்க. நான் ஃபோனைத் தர்றேன்’’ - அவன் சொன்னான்.

‘‘பயப்பட வேண்டாம். நான் பழைய கதை எதையும் சொல்ல மாட்டேன்’’ - அவள் சொன்னாள்.

ரிஸீவர் கை மாறும் சத்தத்தை அவள் கேட்டாள்.

‘‘ரேகா, நான்தான்...’’

சரோஜத்தின் குரல்தான் அது.

‘‘ஆன்ட்டி...’’ -  அவள் நம்பிக்கையே வராமல் அழைத்தாள்.

‘‘நேற்று மாதவன் அண்ணன் பாப்பனம்கோட்டிற்கு போன பிறகு நாங்க ரெண்டுபேரும் சேர்ந்து குருவாயூருக்கு பஸ் ஏறிட்டோம். கண்ணனுக்கு முன்னால நாங்க ஒருவருக்கொருவர் மாலை போட்டுத் தம்பதிகளா ஆயிட்டோம் ரேகா, மாதவன் அண்ணனுக்கு இதைப் பற்றி இப்பக்கூட எதுவும் தெரியாது’’ - அவள் சொன்னாள்.

‘‘ஆன்ட்டி, நான் உங்களைப் பார்க்கணும். நீங்க இந்த வழியா வரணும், வருவீங்களா?’’ - அவள் கேட்டாள்.

‘‘வரணும்ன்ற விருப்பம் எனக்கும் இருக்கு. நான் ஃபோனைத் தர்றேன்.’’

சரோஜம் ரிஸீவரை ஹரிதாஸிடம் கொடுத்தாள்.

‘‘இன்னைக்கு நாங்க இங்கேயே தங்குகிறோம். நாளை ஞாயிற்றுக்கிழமைதானே! ரேகா மதியம் உங்க வீட்டில் சாப்பாடு... சரிதானா?’’ - அவன் கேட்டான்.

‘‘தேங்க்ஸ், அண்ணா!’’

ஃபோனை வைத்துவிட்டு ரேகா அந்த நிமிடமே வங்கிக்கு ஃபோன் செய்தாள்.

‘‘அப்பா, இன்னொரு ரிசல்ட்டையும் நான் தெரிஞ்சிக்கிட்டேன். அதிலும் எனக்கு முதல் வகுப்பு கிடைச்சிருக்கு’’ - அவள் சொன்னாள்.

‘‘எதனோட ரிசல்ட்?’’ - சிவராமகிருஷ்ணன் கேட்டார்.

‘‘அதை வர்றப்போ சொல்றேன்.’’

ரிஸீவரை வைத்துவிட்டு அவள் குலுங்கிக் குலுங்கிச் சிரித்தாள்.