Lekha Books

அதைக் கேட்டு அவன் குலுங்கிக் குலுங்கிச் சிரித்தான்.

ஹால்மார்க் சேனலில் ஒரு திரைப்படம் ஓடிக் கொண்டிருந்தது. அதைப் பார்த்து முடித்துவிட்டுத்தான் ரேகா தூங்குவதற்காகப் படுத்தாள். அப்போது நேரம் பதினொன்றரை ஆகியிருந்தது.

கண்களில் உறக்கம் வந்து அணைத்துக்கொண்ட நேரத்தில் யாரோ தட்டுவதை அவள் உணர்ந்தாள். அவள் எழுந்து விளக்கைப் போட்டாள்.

‘‘ரேகா...’’ - சரோஜம் தாழ்ந்த குரலில் அழைப்பதை அவள் கேட்டாள்.

அவள் கதவைத் திறந்தாள். வெளியே மன்னிப்புக் கேட்கிற மாதிரி சரோஜம் நின்றிருந்தாள்.

‘‘படுத்தாச்சா?’’ - அவள் கேட்டாள்.

‘‘இல்ல, ஆன்ட்டி... உள்ளே வாங்க.’’

சரோஜம் உள்ளே நுழைந்த பின்னால் கதவை அடைத்தாள்.

‘‘படுத்தாலும் தூக்கம் வரமாட்டேங்குது’’ - சரோஜம் சொன்னாள்.

‘‘என்ன ஆச்சு?’’ - ரேகா கேட்டாள்.

‘‘என்ன ஆச்சா? எல்லா விஷயங்களையும் செய்து முடிச்சிட்டு எனக்கு எதுவுமே தெரியாது; ராமா, நாராயணா என்று இருக்குறவளாச்சே... நீ...!’’

‘‘நான் அப்படி என்ன செய்துட்டேன்னு சொல்றீங்க ஆன்ட்டி?’’

‘‘என் மன அமைதியைக் கெடுத்துட்டே. அதுதான் நீ செய்தது.’’

அதைக் கேட்டு ரேகா புன்னகைத்தாள். சரோஜம் என்ன சொல்கிறாள் என்பதை அவளால் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது.

‘‘அது ஒரு சுகமான மன அமைதியின்மைதானே ஆன்ட்டி? மிஸ்டர் ஹரிதாஸ்கூட இப்ப பேசணுமா? நான் கூப்பிடுறேன்...’’

‘‘அய்யோ வேண்டாம்.’’

ரேகா சென்று கார்த்தியாயனி இல்லத்திற்கு நேராக இருந்த சாளரத்தைத் திறந்து பார்த்தாள். அங்கு ஒரு அறையில் எப்போதும் விளக்கு எரிந்துகொண்டிருந்தது.

‘‘அதோ பாருங்க... அங்கேயும் ஒரு தனிமையில் இருக்கும் இதயம் தூக்கம் வராமல் நடு இரவு வேளையில் விளக்கை எரியவிட்டு உட்கார்ந்து கொண்டிருக்கிறது.’’

சரோஜம் சாளரத்தின் அருகில் வந்து பார்த்தாள்.

‘‘ஆன்ட்டி, நான் ஒரு விஷயத்தைப் பற்றி கேட்டாள், நீங்க உண்மையைச் சொல்லணும்.’’

‘‘ரேகா, உன்கிட்ட நான் பொய் எதுவும் சொன்னதில்லையே!’’

‘‘ஹரிதாஸ் சார் உங்களைத் திருமணம் செய்துகொள்வது உங்களுக்கு விருப்பமான ஒன்றுதானா?’’ -அவள் கேட்டாள்.

‘‘என் விருப்பத்திற்கும் விருப்பமின்மைக்கும் என்ன முக்கியத்துவம் இருக்கிறது! மாதவன் அண்ணனின் சம்மதம் இல்லாமல் எதுவுமே நடக்காது’’ - அவள் சொன்னாள்.

‘‘மாதவன் அண்ணன் சம்மதத்தை நாம வாங்கிடுவோம்.’’

‘‘நடக்காத விஷயம்.’’

‘‘பார்ப்போம். ஆனால், அதற்கு முன்னால் எனக்கு ஒரு விஷயம் தெரியணும். கடைசியில் எல்லாம் சரியாகி வர்றப்போ, நீங்க கால்களை வேறு பக்கம் மாற்றி வச்சுடுவீங்களா ஆன்ட்டி?’’

‘‘அப்படி மாறுவேன்னு நீ நினைக்கிறியா ரேகா?’’ - அவள் கேட்டாள்.

அதற்கு மேல் எதுவும் பேசாமல் சரோஜம் கீழே இறங்கிச் சென்றாள். ரேகா ஒரு நீண்ட பெருமூச்சை விட்டாள். மாதவன் அண்ணனின் மனதில் என்ன இருக்கிறது என்பதைத் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். நாளைக்குப் பார்ப்போம்.

மறுநாள் மதியம் கம்ப்யூட்டர் வகுப்பு முடிந்து ரேகா வந்தபோது, சாப்பிட்டு முடித்த திருப்தியுடன் புகை பிடித்துக்கொண்டு மாதவன் அண்ணன் முன்பக்கத்திலிருந்த அறையில் அமர்ந்திருந்தார்.

‘‘ரேகா, மூணு மாத கோர்ஸ்தானே?’’ - அவர் கேட்டார்.

‘‘ஆமா...’’ - அவள் சொன்னாள்.

‘‘அப்படின்னா அதிகபட்சம் இன்னும் ஒரு மாத காலம்தான் உன்னை இங்கே பார்க்க முடியும்.’’

அப்போதுதான் அவளும் அந்த விஷயத்தைப் பற்றி நினைத்துப் பார்த்தாள். கோர்ஸ் ஆரம்பித்து இரண்டு மாதங்கள் ஆகிவிட்டன. இங்கேயிருந்து போவதற்கு முன்பு...

‘‘மாதவன் அண்ணா, உங்ககிட்ட ஒரு விஷயத்தைப் பற்றி கேட்கணும்னு கொஞ்ச நாட்களாகவே நான் நினைச்சுக்கிட்டு இருக்கேன்’’ - அவள் கேட்டாள்.

‘‘என்ன ரேகா?’’

‘‘உங்களைப்போல தங்கைமீது அன்பு வைத்திருக்கும் ஒரு அண்ணனை நான் இதுவரை பார்த்தது இல்ல. அதனால்தானே சரோஜம் ஆன்ட்டி இங்கே தனியா இருக்குறாங்கன்னு நினைச்சு தினமும் இரவு நேரத்துல நீங்க இங்கேயே தங்குறீங்க?’’

‘‘எங்க அம்மா சாகுறப்போ சரோஜத்தை என்கிட்ட ஒப்படைச்சிட்டுப் போயிட்டாங்க. என்னால அதை மறக்க முடியாதே! நல்ல வயசுல அவளுக்குத் திருமணம் செய்து அனுப்பினேன். ஆனால், அவளோட விதி...’’

‘‘அந்த விஷயத்தைப் பற்றித்தான் நான் கேட்க விரும்புறேன். சரோஜம் ஆன்ட்டிக்கு இப்போகூட வயசு குறைவுதானே மாதவன் அண்ணா? ஆன்ட்டிக்குத் திரும்பவும் திருமணம் செய்து அனுப்பி வைக்கணும்ன்ற விஷயத்தைப் பற்றி நீங்க சிந்திச்சுப் பார்த்தால் என்ன?’’ - எதுவுமே தெரியாத மாதிரி ரேகா கேட்டாள்.

‘‘சரிதான்... நான் எத்தனை திருமண ஆலோசனைகளைக் கொண்டு வந்தேன் தெரியுமா? இனிமேல் திருமணமே வேண்டாம்னு சொல்லிக்கிட்டு இருக்குறவள் அவள். பிறகு, நான் என்ன செய்றது ரேகா?’’ - செயலற்ற நிலையில் இருப்பதைப்போல் மாதவன் அண்ணன் கேட்டார்.

‘‘சரோஜம் ஆன்ட்டிக்கு வயசாகிக்கிட்டே போகுது இல்ல? எப்பவும் துணைக்கு நீங்க இருக்க முடியாது. நிலைமை அப்படி இருக்குறப்போ. நீங்கதானே அதைத் தெரிஞ்சு செய்யணும்...’’

‘‘இந்த விஷயத்தைப் பற்றி அவள் உன்கிட்ட ஏதாவது பேசினாளா என்ன?’’ - சந்தேகத்துடன் கேட்டாள்.

‘‘இல்ல... எனக்குத் தோணியதை நான் சொன்னேன்.’’

‘‘நல்ல திருமண ஆலோசனை ஏதாவது வரட்டும். அப்போ நாம இதைப் பற்றி சிந்திப்போம்’’ - நழுவுகிற பாணியில் அவர் சொன்னார்.

‘‘பத்திரிகையில் நாம இது சம்பந்தமா ஒரு விளம்பரம் கொடுத்தால் என்ன, மாதவன் அண்ணா?’’ - அவள் கேட்டாள்.

‘‘அது நிறைய பணச் செலவு வர்ற ஒரு விஷயமாச்சே! பத்தாயிரம் ரூபாயாவது அதற்கு வேணும். அது மட்டுமல்ல - ஒவ்வொருத்தனும் எழுதி அனுப்புறதை நாம முழுமையா நம்ப முடியுமா? நாற்பத்தஞ்சு வயதுதான் நடக்குதுன்னும், திருமணம் ஆகவில்லைன்னும் எழுதுவான். யாருக்கும் தெரியாமல் அவனுக்கு மனைவியும், இரண்டு பிள்ளைகளும் இருப்பாங்க. எல்லாம் முடிஞ்ச பிறகுதான் நமக்கே தப்பு நடந்திருச்சுன்னு தெரியவரும்.’’

‘‘அப்படின்னா எனக்குத் தெரிஞ்ச யாராவது இருந்தாங்கன்னா, நான் பார்க்கட்டுமா?’’ - அவள் கேட்டாள்.

‘‘அப்படி யாராவது இருக்காங்களா?’’

‘‘ஞாபகப்படுத்திப் பார்க்கிறேன். இரண்டு நாட்கள்ல சொல்றேன்.’’

‘‘அவசரமில்ல. மெதுவா சொன்னால் போதும்.’’

ரேகாவிற்கு சற்று நிம்மதி உண்டானதைப் போல் இருந்தது. மாதவன் அண்ணனிடமிருந்து இந்த விஷயத்திற்கு சம்மதம் கிடைத்து விட்டதே! தற்போதைக்கு சொல்லிக் கொள்வதற்கு இது போதும்.

சாயங்காலம் அர்ஜுனின் அழைப்பு வந்தது.

‘‘ரேகா, சரோஜம் ஆன்ட்டியின் வெட்கம் மாறிடுச்சா?’’ - அவன் கேட்டான்.

‘‘மாறிக்கொண்டிருக்கு முழுமையா மாறல. ஆமா... அண்ணன் என்ன பண்றாரு?’’

‘‘உங்களை அவசியம் சந்திக்கணும்னு அண்ணன் விருப்பப்படுறாரு. எப்போ சரியா இருக்கும்?’’