Lekha Books

‘‘வாங்க ஆன்ட்டி... எனக்குக் கொஞ்சம் உதவக் கூடாதா? திருமணம் வேண்டாம்னா விட்டிருங்க... எல்லா கடிதங்களையும் வாசிச்சு முடிச்சிட்டு கிழிச்செறிஞ்சிடுவோம்.’’

அதற்குப் பிறகு சரோஜம் எதிர்ப்பு தெரிவிக்கவில்லை.

மாதவன் அண்ணன் பாப்பனம்கோட்டிற்கு போய்விட்டிருந்தார். எனினும், கதவை அடைத்து தாழ்போட்டுவிட்டுத்தான் அவர்கள் கடிதங்களைப் பிரித்துப் பார்த்தார்கள்.

மொத்தம் பதினேழு கடிதங்கள் இருந்தன. ரேகாவும் சரோஜமும் ஒவ்வொன்றாகப் பிரித்துப் படித்தார்கள். இடையில் ரேகா கடைக்கண்ணால் பார்த்தபோது கடிதங்களை வாசித்துக் கொண்டிருந்த சரோஜத்தின் முகத்தில் ஆர்வமும், கண்களில் பிரகாசமும் இருப்பதை அவளால் தெரிந்து கொள்ள முடிந்தது.

‘‘அய்யோ.. ரேகா’’ - திடீரென்று ஒரு அதிர்ச்சியுடன் சரோஜம் அழைத்தாள்.

‘‘என்ன ஆன்ட்டி?’’

‘‘இது... இது யாருன்னு பாரு...’’

எதுவுமே தெரியாத மாதிரி ரேகா அந்தக் கடிதத்தை வாங்கிப் பார்த்தாள். அவள் வேண்டுமென்றே எடுக்காமல் விட்ட கடிதம் அது. உறையின் மூலையில் அடையாளத்தை அர்ஜுன் ஒரு நட்சத்திரத்தை வரைந்திருந்தான்.

‘‘ஹரிதாஸ், கார்த்தியாயனி இல்லம்... இது பக்கத்து வீட்டுல இருக்குற ஆள்தானே?’’ - கடிதத்தைப் பார்த்து அவள் ஆச்சரியப்பட்டாள்.

‘‘இருப்பவர்களில் சற்று வயதான ஆள். நாற்பத்தி ரெண்டு வயதுன்னு எழுதப்பட்டிருக்கு...’’ - சரோஜம் சொன்னாள்.

‘‘ஆனால், பார்த்தால் அந்த அளவிற்கு வயதான மாதிரி தெரியாது. நாம அந்த ஆளுக்கு முதல்ல பதில் எழுதுவோம். என்ன ஆன்ட்டி...’’

‘‘வேண்டாம் எனக்காகத்தான் நீ விளம்பரம் கொடுத்தேன்ற விஷயம் அந்த ஆளுக்கு தெரிய வேண்டாம். பிறகு அந்த வீட்டுக்கு முன்னாடி நடக்கக்கூட என்னால முடியாது ரேகா’’ - பதைபதைப்புடன் சரோஜம் சொன்னாள்.

‘‘ஆன்ட்டி, நீங்க எது வேணும்னாலும் சொல்லுங்க... நான் இந்தக் கடிதத்துக்கு பதில் எழுதத்தான் போறேன்.’’

சொன்னது மாதிரியே மறுநாள் ரேகா அந்தக் கடிதத்திற்குப் பதில் எழுதினாள். சரோஜத்தைப் பற்றிய எல்லா விவரங்களையும் கடிதத்தில் அவள் எழுதியிருந்தாள்.

மறுநாள் சாயங்காலம் கார்த்தியாயனி இல்லத்திற்கு முதலில் வந்து சேர்ந்தவன் ஹரிதாஸ்தான். கேட்டிற்குப் பின்னால் வைக்கப்பட்டிருந்த தபால் பெட்டியை அவன் வழக்கம்போல பரிசோதித்தான். ஒரு கடிதமும் இரண்டு வார இதழ்களும் அதில் இருந்தன.

அன்று அர்ஜுன் வந்தபோது மணி எட்டை தாண்டியிருந்தது. ஹரிதாஸ் அவனை தன் அறைக்கு வரும்படி அழைத்தான்.

‘‘நீ அனுப்பிய கடிதத்துக்குப் பதில் வந்திருக்கு. இதோ... படிச்சுப் பாரு...’’ - உறையை எடுத்து நீட்டியவாறு அவன் சொன்னான். எதுவுமே தெரியாத மாதிரி அர்ஜுன் அந்தக் கடிதத்தை வாங்கி வாசித்தான்.

‘‘அய்யோ அண்ணா... இது நம்ம பூதம் அண்ணனோட தங்கைதானே? ஆச்சரியமா இருக்கே!’’ - அவன் சொன்னான்.

‘‘உண்மையைச் சொல்லு... இந்தத் திட்டத்திற்குப் பின்னால் யார் இருக்குறது? நீயா இல்லாட்டி அவளா?’’ - சீரியஸான குரலில் அவன் கேட்டான்.

‘‘அந்தப் பெண்ணுக்காக ரேகா மேட்ரிமோனியில் விளம்பரம் கொடுத்த விஷயத்தை என்கிட்ட சொல்லியிருந்தாள். வெறுமனே ஒரு சுவாரசியத்துக்காக உங்களுக்காக நான் எழுதிப்போட்டேன் அவ்வளவுதான். அதுக்காக...’’ - அவன் தப்பிக்கப் பார்த்தான்.

‘‘இருந்தாலும் இது மோசமான விஷயம்டா. அந்தப் பெண் இதைப் படிச்சிருப்பா. அதுதான் என்னைக் கவலைப்பட வைக்குது.’’

‘‘அந்தக் கிழவனுக்குத் தெரியாமல் ரேகா செய்த வேலை இது. அந்தப் பெண்ணின் வருமானத்தை மனசுல வச்சுக்கிட்டுத்தான் அந்த ஆளு அவங்களோட திருமணத்தை இதுவரை நடத்தாமலே இருக்கிறாரு அண்ணா...’’ - அர்ஜுன் சொன்னான்.

‘‘இப்போ என்ன செய்யிறது?’’ - சிந்தனையுடன் ஹரிதாஸ் அறையில் இங்குமங்குமாக நடந்தான்.

‘‘அந்தப் பாவப்பட்ட பெண்ணுக்கு ஒரு வாழ்க்கை கொடுங்க அண்ணா. உங்களை அவங்களுக்கு பிடிச்சிருக்கு. அதுனாலதானே பதில் எழுதியிருக்காங்க!’’

‘‘சரோஜத்திற்குத் தெரியாமல் ரேகா தன் கைப்பட எழுதிய கடிதமா இதுன்னு தெரியலையே!’’ - ஹரிதாஸ் சொன்னான்.

‘‘அதுக்கு ஒரு வழி இருக்கு. இப்போ நேரடியா கேட்டுட்டா தெரிஞ்சிடப் போகுது’’ - அர்ஜுன் செல்ஃபோனில் ரேகாவை அழைத்தான்.

‘‘ரேகா, அண்ணன் சரோஜம் ஆன்ட்டிகூட கொஞ்சம் பேச விரும்புறாரு. அதுக்கு என்ன வழி?’’ - அவன் கேட்டான்.

‘‘கடிதம் கிடைச்சதா?’’

‘‘ம்... சரோஜம் ஆன்ட்டிக்குத் தெரிந்துதான் அந்தக் கடிதம் எழுதப்பட்டதான்னு அண்ணனுக்குத் தெரியணுமாம். அதுனாலதான்... கொஞ்சம் கூப்பிடுறீங்களா?’’

‘‘அதற்கென்ன? நான் ஆன்ட்டியை என் அறைக்கு அழைச்சிட்டு வர்றேன். பிறகு நான் அங்கு ஃபோன் பண்ணுறேன். போதும்ல?’’ -  அவள் கேட்டாள்.

‘‘போதும்...’’

அர்ஜுனும் ஹரிதாஸும் காத்திருந்தார்கள். ஐந்து நிமிடங்கள் கடந்த பிறகு, அர்ஜுனின் ஃபோனில் மணி அடிக்க ஆரம்பித்தது.

6

செல்ஃபோனைக் காதோடு சேர்த்து வைத்துக் கொண்டு ரேகா நின்றிருந்தாள். அர்ஜுனின் செல்லில் மணி அடிக்கிறது. இப்போது அவன் பேசுவான். அவனுக்குப் பக்கத்தில் தர்மேந்திராவும் இருப்பான்.

‘‘ஹலோ...’’ -  திடீரென்று அவளுடைய காதில் அர்ஜுனின் குரல் ஒலித்தது.

‘‘ஹலோ... அர்ஜுன் அண்ணன் எதைத் தெரிஞ்சிக்கணும்னு நினைக்கிறாரு?’’- அவள் கேட்டாள்.

‘‘நான் அண்ணன்கிட்ட ஃபோனைத் தர்றேன். ஃபோனைக் கையிலேயே வச்சிருங்க.’’

செல்ஃபோன் கை மாறும் நேரம் தர்மேந்திராவின் கேள்விகளுக்கான பதில்களை ரேகா தன் மனதில் தயார் பண்ணி வைத்திருந்தாள்.

‘‘ஹலோ ரேகா...’’ - திடீரென்று தர்மேந்திராவின் கம்பீரமான குரல் கேட்டது.

‘‘ஹலோ... அண்ணா! நம்மிடையே நேரடியான அறிமுகம் இல்லாவிட்டாலும், அர்ஜுன் சொல்லி உங்களைப் பற்றி எனக்குத் தெரியும். நீங்க பேச விரும்புறது என்கூடவா இல்லாட்டி சரோஜம் ஆன்ட்டி கூடவா?’’ - அவள் கேட்டாள்.

‘‘உங்களுடைய சரோஜம் ஆன்ட்டியுடன்... எனக்கு ஒரு விஷயம் தெரியணும்’’ - அவன் சொன்னான்.

‘‘சரோஜம் ஆன்ட்டி மாதவன் அண்ணனுக்கு சாதம் பரிமாறிக் கொண்டிருக்காங்க. அரை மணிநேரம் கடந்தால் ஆன்ட்டி ஃப்ரி ஆயிடுவாங்க. அப்போ அங்கே ஃபோன் பண்ணினா போதுமா?’’

‘‘போதும்... ரேகா, நான் ஒரு விஷயம் கேட்டால், நீங்க அதற்கு உண்மையைச் சொல்லணும். மாதவன் அண்ணனா திருமண விளம்பரம் கொடுத்தாரு?’’

‘‘இல்ல.’’

‘‘பிறகு?’’

‘‘நான்தான்...’’ - அவள் சொன்னாள்.

‘‘மாதவன் அண்ணனுக்குத் தெரிந்து, அவருடைய சம்மதத்தோடா இந்த விளம்பரத்தைக் கொடுத்தீங்க?’’

‘‘இல்ல... ஆனால், சரோஜம் ஆன்ட்டியுடன் கலந்து பேசிய பிறகுதான் கொடுத்தேன். தங்கையின் திருமணத்தை நடத்தணும் என்ற சிந்தனையே மாதவன் அண்ணனுக்கு இல்ல.’’

‘‘என் கடிதத்துக்குப் பதில் எழுதியது யார்?’’ - தர்மேந்திரா கேட்டான்.

‘‘நான்தான். ஆனால், அண்ணா! உங்க கடிதத்தைப் பிரிச்சுப் படிச்சது சரோஜம் ஆன்ட்டிதான். ஆச்சரியத்துடன் அவங்க அதை என்கிட்ட தந்தாங்க. சரோஜம் ஆன்ட்டிக்கு நல்லா தெரிஞ்சுதான் நான் அதற்குப் பதில் எழுதினேன்’’ - ரேகா சொன்னாள்.