Lekha Books

ரேகா தான் எழுதி வைத்திருந்த திருமண விளம்பரத்தை எடுத்து சரோஜத்திடம் கொடுத்தாள். அதை வாசித்ததும், சரோஜத்தின் முகம் ஒருமாதிரி ஆகிவிட்டது.

‘‘என்ன இது?’’

‘‘பத்திரிகையில் கொடுக்குறதுக்குத்தான் ஆன்ட்டி. உங்களை விருப்பப்படுபவர்கள் யாராவது இருக்காங்களான்னு தெரிஞ்சிக்கலாமே!’’

‘‘அய்யோ.. வேண்டாம்... தேவையில்லாத பிரச்சினைகளை உண்டாக்காதே’’ - பயத்துடன் அவள் சொன்னாள்.

‘‘ஆன்ட்டி, நீங்க ஏன் பயப்படுறீங்க? உங்களுக்காக நான் என் பேர்ல இந்த விளம்பரத்தைக் கொடுக்கப் போறேன். பதில்கள் என் பெயருக்குத்தான் வரும். நாம ரெண்டு பேரும் உட்கார்ந்து அதுல ஒரு ஆளைத் தேர்ந்தெடுப்போம்.’’

‘‘வேண்டாம்... இந்த விஷயம் மாதவன் அண்ணனுக்கு எப்படியாவது தெரிஞ்சு போச்சுன்னா, அன்னைக்கே உன்னை இங்கேயிருந்து மூட்டை கட்டி அனுப்பி வச்சிட்டுத்தான் மறு வேலை பார்ப்பாரு...’’

‘‘அப்படி மூட்டை கட்டி அனுப்புறதுன்னா அனுப்பட்டும். நான் இங்கே நிரந்தரமா தங்குறதுக்கு ஒண்ணும் வரலையே! ஆன்ட்டி, நீங்க இப்படி ஆஸ்ரமத்துல இருக்குற ஒரு துறவு பூண்ட ஒரு பெண்ணைப் போல நடக்குறது சரியில்ல. நல்ல வண்ணங்களைக் கொண்ட புடவைகளை அணியணும். கண்களில் மை தடவணும். பொட்டு வைக்கணும். நகைகள் அணியணும். பூச்சூடணும். திருமணம் செய்துக்கணும்.’’

‘‘இதற்குமேல் நான் எதையும் கேட்க விரும்பல. நான் போறேன்.’’ அமைதியற்ற மனநிலையுடன் சரோஜம் அறையைவிட்டு இறங்கிச் சென்றாள்.

ரேகா அந்த நிமிடமே அர்ஜுனின் செல்ஃபோனுக்கு அழைப்பு விட்டாள்.

‘‘பேசினீங்களா?’’ - அவன் கேட்டான்.

‘‘ம்... ஆனால், சம்மதிக்கிற அறிகுறி இல்ல. எது எப்படி இருந்தாலும், நாம் மேட்ரிமோனியல் விளம்பரத்தைத் தருவோம். மேட்டர் தயாரா இருக்கு. எழுதிக்கங்க. நான் சொல்லுறேன்.’’

‘‘ஒரு செகண்ட்... பேனா எடுத்துக்குறேன். ஓ...கே... சொல்லுங்க.’’ - அவள் ஃபோன் மூலம் கூறிய மேட்டரை அர்ஜுன் எழுதினான்.

‘‘நாளைக்கே இதைப் பத்திரிகை அலுவலகத்தில் கொண்டுபோய் கொடுக்கணும். எல்லா விஷயங்களையும் நான் உங்கக்கிட்ட ஒப்படைக்கிறேன், அர்ஜுன். செலவுகளை நான் பார்த்துக்கிறேன்.’’

‘‘ரேகா, உங்க கம்ப்யூட்டர் மையத்தின் முகவரியைக் கொடுக்குறதுதான் புத்திசாலித்தனம்?’’ - அவன் கேட்டான்.

‘‘ஆமாம்... தற்போதைக்கு இந்த விஷயம் யாருக்கும் தெரிய வேண்டாம்.’’

மறுநாளே திருமண விளம்பரத்தை அர்ஜுன் பத்திரிகை அலுவலகத்திற்குக் கொண்டுபோய் கொடுத்தான்.

இரண்டு வாரங்களுக்குப் பின்னால் வந்த ஞாயிற்றுக்கிழமை பத்திரிகையில் ரேகா கொடுத்த விளம்பரம் வந்திருந்தது. அவள் அதை சரோஜத்திடம் காட்டினாள்.

‘‘கடவுளே! இனி என்னவெல்லாம் நடக்கப் போகிறதோ! நான்தான் இந்த விளம்பரத்தைக் கொடுத்தேன்னு மாதவன் அண்ணன் நினைக்கப் போறாரு’’- அவள் சொன்னாள்.

‘‘எதை வேணும்னாலும் நினைச்சிட்டுப் போகட்டும். பொறுப்புல இருப்பவர்கள் செய்ய வேண்டிய காரியங்களை ஒழுங்கா செய்யலைன்னா, ஊர்க்காரங்க அதைப் பொறுப்பேற்று செய்துடுவாங்க, நான் மாதவன் அண்ணன்கிட்ட சொல்லிக்கிறேன்.’’

ரேகா அந்த நிமிடமே அர்ஜுனை அழைத்தாள்.

‘‘பார்த்தீங்களா? இன்னைக்கு பத்திரிகையில நாம தந்த விளம்பரம் வந்திருக்கு.’’

‘‘அப்படியா? அப்படின்னா வேலையைத் தொடங்க வேண்டியதுதான்.’’

அர்ஜுன் முன்பக்கத்திலிருந்த அறைக்குச் சென்றான். ஹரிதாஸும் ராகுலும் ஜெயந்தும் பத்திரிகை படிப்பதில் மூழ்கியிருந்தார்கள். கார்த்தியாயனி இல்லத்திற்கு மூன்று பத்திரிகைகள் வருகின்றன. ஒரு ஆங்கிலப் பத்திரிகையும் இரண்டு மலையாளப் பத்திரிகைகளும். ஞாயிற்றுக்கிழமை ஒன்பது மணி வரை பத்திரிகை வாசிப்பது நீண்டு கொண்டிக்கும்.

ராகுலின் கையிலிருந்த மலையாளப் பத்திரிகையின் மேட்ரிமோனியல் பகுதி இருந்த பக்கங்களை அர்ஜுன் பிடித்து இழுத்தான்.

‘‘நீ இப்பவும் ட்ரெயினிதானேடா? வேலை கிடைச்ச பிறகு திருமணம் செய்தால் போதும்.’’ - ராகுல் சொன்னான்.

‘‘திருமணம் செய்றதுக்காக இல்லைடா. இது படிக்கிறதுக்கு சுவாரசியமா இருக்கும்.’’

நான்குபேரும் அமைதியாகப் படித்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.

‘‘அண்ணா... இதோ... வெளுத்த, அழகான ஒரு நாயர் இளம்பெண் தந்திருக்கும் விளம்பரம் வந்திருக்கு. வயது முப்பத்தெட்டு. மத்திய அரசாங்கத்தில் வேலை.’’ - திடீரென்று அர்ஜுன் சொன்னான்.

‘‘அண்ணனின் முகம் மாறனும்னா முப்பத்தெட்டு வயதைக் கொண்ட வெளுத்த அழகியெல்லாம் போதாது. தேவலோகத்தில் இருந்து சாட்சாத் மேனகையே இறங்கி வரணும்.’’ - ஜெயந்த் சொன்னான்.

ஹரிதாஸ் தலையை உயர்த்திப் பார்த்தானே தவிர, ஒரு வார்த்தைகூட பேசவில்லை.

‘‘எங்கே... நான் வாசித்துப் பார்க்குறேன்.’’ - ராகுல் பத்திரிகையைப் பிடுங்கி வாங்கிப் படித்தான்.

‘‘அண்ணா, மூணு மாதங்கள் கடந்தால் ட்ரெயினிங் முடிந்துநான் இங்கேயிருந்துபோயிடுவேன். நான்கு மாதங்கள் முடிந்தால் ஜெயந்தின் படிப்பு முடிஞ்சிடும். ராகுலை எடுத்துக்கிட்டா, எப்போ வேணும்னாலும் ட்ரான்ஸ்ஃபர் கிடைப்பதை எதிர்பார்த்து உட்கார்ந்துக்கிட்டு இருக்கான். நாங்க மூணு பேரும் போயிட்டா, இங்கே நீங்க மட்டும் தனியா இருந்து என்ன செய்வீங்க அண்ணா?’’- அர்ஜுன் கேட்டான்.

‘‘நீ சொல்றது சரிதான். அண்ணன் வெளுத்த அழகியான இந்த இளம்பெண்ணைத் திருமணம் செய்துகொண்டு வந்து சந்தோஷமா வாழ்வாரு. மத்திய அரசாங்கத்தின் வேலையில் இருப்பதால் எந்த மாநிலத்துல இருந்தாலும் தலைநகரில் இருக்குற மாதிரி ட்ரான்ஸ்ஃபர் கிடைக்குறதுல கஷ்டமே இருக்காது’’- ஜெயந்த் சொன்னான்.

‘‘அண்ணா உங்களுக்கு இது சரியாக இருக்காது. இந்தப் பெண் ஒரு வருடம் ஒன்றாக வாழ்ந்துவிட்டு விவாகரத்து வாங்கினவள். உங்களுக்கு இதழ்படாத இளம்பெண் கிடைப்பாள்.’’ - ராகுல் சொன்னான்.

‘‘அப்படின்னா முத்தம் தரப்படாதவள். திருமணமாகாதவள்.’’

‘‘இது ஒரு மிகப்பெரிய கண்டுபிடிப்பா இருக்கே, ராகுல்! திருமணமாகாத பெண்களுக்கு இப்படியொரு பட்டம் இருக்குன்னு எனக்கே இப்பத்தான் தெரியுது. அண்ணா, ஏன் பேசாம இருக்கீங்க?’’

‘‘நான் நிம்மதியா வாழ்றதை உன்னால பொறுத்துக்க முடியல... அப்படித்தானே?’’ - கேட்கக் கூடாததை காதில் கேட்டுவிட்ட மாதிரி ஹரிதாஸ் கேட்டான்.

‘‘அண்ணா, எது எப்படியோ... உங்களுக்காக நான் இதற்கு பதில் எழுதப்போறேன். என்ன இருந்தாலும் பதில் வரட்டும்’’ - அர்ஜுன் சொன்னான்.

‘‘சரிதான்... அண்ணனையும், அழைச்சிட்டு நாம பெண் பார்க்கப் போகணும். அது ஒரு நல்ல அனுபவமாக இருக்கும்’’ - ஜெயந்த் சொன்னான்.

அன்றே பத்திரிகையின் தபால் பெட்டி எண்ணுக்கு ஹரிதாஸைப் பற்றிய விவரங்களுடன் அர்ஜுன் ஒரு கடிதம் எழுதி அனுப்பினான்.

இரண்டு வாரங்கள் கடந்த பிறகு கம்ப்யூட்டர் மையத்தின் முகவரியில் ரேகாவிற்கு பதிவு செய்து அனுப்பப்பட்ட ஒரு தடிமனான அஞ்சல் உறை வந்து சேர்ந்தது. பத்திரிகை அலுவலகத்திலிருந்து அனுப்பப்பட்ட உறை அது.

‘‘ஆன்ட்டி, நம்ம விளம்பரத்தைப் பார்த்து எழுதப்பட்ட பதில் கடிதங்கள் வந்திருக்கு. நான் இதுவரை அதைத் திறந்து பார்க்கல. வாங்க... பார்க்கலாம்.’’ - அன்று சரோஜம் அஞ்சல் அலுவலகத்திலிருந்து வந்தபோது அவள் சொன்னாள்.

‘‘வேண்டாம். இந்த விளையாட்டு நான் தயாரா இல்ல...’’ - அவள் விருப்பமில்லாததைப்போல் காட்டிக் கொண்டு ஒதுங்கி நின்றாள்.