பக்கத்து வீட்டு இளைஞன் - Page 4
- Details
- Category: புதினம்
- Published Date
- Written by சுரா
- Hits: 6355
சனிக்கிழமை காலையில் ரேகா தன் சித்தியைப் பார்ப்பதற்காகச் சென்றாள். கல்லூரி இல்லாததால் சித்தி அன்று வீட்டில்தான் இருப்பாள், சிறிது நேரம் அங்கு போய் எதையாவது பேசி அறுத்துக்கொண்டிருக்கலாம் என்று நினைத்தாள் ரேகா. மல்லிகா பேசிக் கொண்டிருப்பதில் மிகுந்த விருப்பம் கொண்டவள். அவளுடைய மகன் உண்ணி ஒன்பதாம் வகுப்பு படித்துக் கொண்டிருக்கிறான். அவனுடன் ரேகா செஸ் விளையாடலாம்.
‘‘என்ன மகளே. உன் முகம் ரொம்பவும் வாடிப் போய் இருக்கு? அம்மாகூட ஏதாவது ஸ்டண்ட் போட்டியா என்ன?’’ - அவளுடைய ஏமாற்றம் தெரிந்த முகத்தைப் பார்த்து மல்லிகா கேட்டாள்.
‘‘என் முகத்துல அப்படி ஏதாவது தெரிந்தால், அது ஒரு நிறைவேறாமல் போன கனவின் வெளிப்பாடு சித்தி’’ - முகத்தைக் கடுமையாக வைத்துக்கொண்டு ரேகா சொன்னாள்.
‘‘காதல் தோல்வி ஏதாவது நடந்திடுச்சா மகளே?’’ - குரலைத் தாழ்த்திக் கொண்டு மல்லிகா கேட்டாள்.
‘‘அப்படி ஏதாவது நடந்திருந்தால, ஒண்ணு இல்லைன்னா இன்னொண்ணுன்னு போயிருக்கலாமே! இது வேறமாதிரி விஷயம் சித்தி. தனியா வீட்டுல இருந்து வெறுப்பு உண்டானப்போ நான் ஒரு திட்டம் போட்டேன். ஆனா, அது நடக்காமப் போச்சு.’’
நடந்ததை அவள் விளக்கிச் சொன்னாள்.
‘‘விஷயம் இவ்வளவுதானா? நீ சரோஜத்தின் வீட்டில் மூணு மாதங்கள் அல்ல மூணு வருடங்கள்கூட தங்கிக்கலாம்’’
சாதாரணமான குரலில் மல்லிகா சொன்னாள்.
‘‘சரோஜமா? அது யாரு?’’
‘‘பல்கலைக்கழக கல்லூரியில் நான் எம்.ஏ. படிக்கிறப்போ, அவள் என்கூட படிச்சா. வீடு பேட்டையில இருக்கு. அவள் இப்போ போஸ் மிஸ்ட்ரஸ்ஸா வேலை பார்க்குறா. இரண்டு மூணு வருடங்களுக்கு முன்னால் கார்ய வட்டத்துக்கு ரிஃப்ரஷன் கோர்ஸுக்குப் போயிருந்தப்போ, ஒரு மாதம் நான் அவள் வீட்டில்தான் தங்கினேன்.’’
‘‘அங்கே யாரெல்லாம் இருக்காங்க?’’ -ரேகா கேட்டாள்.
‘‘அவளும் அவளோட ஒரு சகோதரரும் மட்டும்.’’
‘‘சகோதரரா?’’-சிறிய ஒரு ஆர்வத்துடன் அவள் கேட்டாள்.
அவளோட அண்ணன். ஐம்பது வயது இருக்கும். மாதவன் அண்ணனுக்குத் திருமணம் ஆயிடுச்சு. ஆனால், மனைவியும், பிள்ளைகளும் பாப்பனம்கோட்டில் - அவர்களின் வீட்டில் இருக்காங்க.’’
‘‘பிறகு எதற்கு மாதவன் அண்ணன் அங்கே போயி இருக்கல? அல்லது அவங்க ஏன் இங்கே வந்து இருக்கல?’’ -ரேகா கேட்டாள்.
‘‘பேட்டையில இருக்குற வீடு சரோஜத்தின் பெயர்ல இருக்கு. அவள் மட்டும் தனியா இருக்குறதால, மாதவன் அண்ணன் அவள்கூட வந்து இருக்காரு. மாதவன் அண்ணன் ராணுவத்தில் இருந்தவர். அங்கே இருந்து வெளியே வந்து மூணு நான்கு வருடங்கள் ஆச்சு. அவரோட மனைவி பாப்பனம்கோட்டுல ஆசிரியையா வேலை பார்க்குறாங்க.’’
‘‘சரோஜத்திற்கு திருமணம் ஆகலையா?’’
‘‘ஆயிடுச்சு. ஆனால், ஒரே வருடம்தான் சேர்ந்து வாழ்ந்தாங்க. அதற்குப் பிறகு விவாகரத்து ஆயிடுச்சு.’’
‘‘தன்னுடைய காரணங்கள் இல்லாமல்...’’- ரேகா சொன்னாள்.
‘‘நீ என்ன சொல்ற?’’ - மல்லிகாவிற்கு எதுவும் புரியவில்லை.
‘‘என்னை சரோஜம் அங்கே தங்க அனுமதிப்பாங்களா?’’
‘‘மதிய உணவு சாப்பிட அவள் அஞ்சல் நிலையத்துல இருந்து வருவாள். அப்போ கூப்பிடுவோம். வீட்டு எண்தான் என்கிட்ட இருக்கு’’-மல்லிகா சொன்னாள்.
சரோஜா கிளை அஞ்சல் நிலையத்தில் பணிபுரிகிறாள். பன்னிரெண்டு மணிக்கு அதை அடைத்துவிட்டு ஒரு மணிக்குத் திறப்பாள்.
பன்னிரெண்டரை மணி ஆனபோது மல்லிகா, சரோஜத்தின் வீட்டுக்குத் தொலைபேசி மூலம் தொடர்பு கொண்டாள்.
ரேகாவின் விஷயத்தைச் சொன்னபோது சரோஜம் மகிழ்ச்சியுடன் அதற்குச் சம்மதித்தாள்.
‘‘உன் அக்கா மகள்தானே! வரட்டும். ஆனால், நாங்கள் தயாரிக்கிற உணவைத்தான் கொடுக்க முடியும்.’’
‘‘அதுபோதும். மாதவன் அண்ணனிடம் கேட்க வேண்டியதிருக்குமோ?’’
‘‘அதெல்லாம் தேவையில்லை. பேயிங் கெஸ்ட் என்று சொல்லிவிட்டால் மாதவன் அண்ணன் எந்த எதிர்ப்பும் சொல்ல மாட்டாரு.’’
‘‘ரொம்ப நன்றி சரோஜம்.’’
ரிஸீவரை வைத்துவிட்டு, மல்லிகா ரேகாவைப் பார்த்தாள்.
‘‘அந்த விஷயம் சரி ஆயிடுச்சு.’’
‘‘ரொம்ப நன்றி சித்தி.’’
ஒரு பழைய சூட்கேஸின் அடியிலிருந்து கல்லூரியில் படிக்கும்போது எடுத்த ஒரு க்ரூப் புகைப்படத்தை எடுத்து மல்லிகா அவளிடம் காட்டினாள். மொத்தம் பதினான்கு பேர் இருந்தார்கள். அதில் எட்டு பேர் பெண்கள்.
‘‘இதுதான் சரோஜம்’’- நடுவில் சிறிது வெட்கத்துடன் நின்றிருந்த அழகான ஒரு இளம்பெண்ணைத் தொட்டுக் காட்டியவாறு மல்லிகா சொன்னாள்.
‘‘பார்க்குறப்போ அவங்க ரொம்பவும் அப்பாவி மாதிரி தெரியுதே!’’
‘‘ஆமாம். அப்பாவியா இருந்ததுதான் அவளோட தப்பே.’’
‘‘இதுதான் ஜெயகிருஷ்ணன். அவங்களுக்குள்ளே ஒரு நெருக்கம் இருந்தது.’’ - தாடி வளர்த்த, மெலிந்து போயிருந்த ஒரு இளைஞனைச் சுட்டிக் காட்டியவாறு மல்லிகா சொன்னாள்.
‘‘அந்தக் காதல்ல என்ன நடந்தது?’’ - ரேகா கேட்டாள்.
சரோஜத்தின் வீட்டைச் சேர்ந்தவர்கள் சம்மதிக்கல...’’
அந்தக் கருப்பு - வெள்ளை புகைப்படத்திலிருந்த சரோஜத்தை ரேகா உற்றுப் பார்த்தாள். அவளுடைய சித்திக்கு இப்போது முப்பத்தெட்டு வயது இருக்கும். சரோஜத்திற்கு அதே வயதுதான் இருக்கும். இப்போது சரோஜத்திடம் இந்த அழகு இருக்குமா?
சரோஜத்தைப் பற்றிய விஷயத்தை வீட்டில் சொன்னபோது ரேகாவின் தந்தைக்கும், தாய்க்கும் நிம்மதி உண்டானது.
மல்லிகாவின் ஏற்பாடுதானே! அப்படின்னா பயப்படுறதுக்கு எதுவுமில்லை’’ - சிவராமகிருஷ்ணன் கூறினார்.
‘‘நாளைக்கு இவளைக் கொண்டு போய் அங்கே விட்டுட்டு வரணும்’’- சுபத்ரா சொன்னாள்.
‘‘அதற்காக தேவையில்லாமல் அப்பா சிரமப்பட வேண்டாம். என்னை ட்ரெயின்ல ஏற்றிவிட்டால் போதும். முகவரியும், தொலைபேசி எண்ணும்தான் இருக்கே! நான் தனியாகவே போயிடுவேன்’’- ரேகா சொன்னாள்.
அவளுடைய தாய்க்கு அதில் உடன்பாடில்லை. ஆனால் அவளுடைய தந்தை அதை ஒப்புக் கொண்டாள்.
‘‘தனியாகப் போறதில் பிரச்சினை எதுவும் இல்லை. அது இவளுக்கு ஒரு தன்னம்பிக்கை உணர்வை உண்டாக்கும். தவிர இவள் ஒண்ணும் சின்னக் குழந்தை இல்லையே!’’
அன்றே ரேகா சூட்கேஸ், ஏர்பேக் ஆகியவற்றை தயார் பண்ணி வைத்தாள். மறுநாள் காலையில் சிவராமகிருஷ்ணன் அவளைத் திருவனந்தபுரத்திற்கு செல்லும் ட்ரெயினில் ஏற்றிவிட்டார்.
மதியத்திற்கு முன்னால் அவள் பேட்டை ஸ்டேஷனில் இறங்கினாள். அப்போதே அவள் செல்ஃபோனில் சரோஜத்தை அழைத்தாள்.
‘‘ஒரு ஆட்டோ பிடித்து வந்திடு மகளே. மினிமம் சார்ஜ் இருக்குற தூரம்தான். இல்லாட்டி, அங்கேயே நில்லு நான் வர்றேன்’’ - சரோஜம் சொன்னாள்.
‘‘வேண்டாம்... நானே வந்திடுறேன்.’’
ஆட்டோ அவளை சரோஜா நிவாஸ் என்ற பழைய இரண்டடுக்கு வீட்டுக்கு முன்னால் கொண்டுபோய் விட்டது. சரோஜம் வெளியே அவளை எதிர்பார்த்துக் கொண்டு நின்றிருந்தாள்.