Lekha Books

தன்னுடையவை அல்லாத காரணங்களால் விவாகரத்து ஆன, நாயர், இருபத்தொன்பது வயது, ஐந்தடி ஐந்தங்குலம் உயரம், அழகான இளம்பெண், குழந்தைகள் இல்லை, வங்கியில் பணி. பிரச்சினைகள் இல்லாத, முப்பத்தைந்து வயதிற்கு அதிகமாகாத, வேலையில் இருக்கும் இளைஞர்களிடமிருந்து திருமண ஆலோசனைகள் வரவேற்கப்படுகின்றன...

ரேகா அதைப் படித்து விட்டு உரத்த குரலில் சிரித்தாள்.

தன்னுடையவை அல்லாத காரணம் என்று கூறும்போது அதன் அர்த்தம் என்னவாக இருக்கும்? கணவனின் மது அருந்து பழக்கம், வேறு பெண்களுடன் தொடர்பு, ஆண்மைக் குறைவு...

எது வேண்டுமானாலும் இருக்கட்டும். அந்தப் பெண் தப்பித்து விட்டாளே! அது மட்டுமல்ல, மேலும் ஒரு சோதனையை நடத்த தன்னுடைய சம்மதத்தையும் தந்திருக்கிறாளே!

பத்திரிகை வந்தால் இப்போது ரேகா எடுத்தவுடன் வாசிப்பது தொழில் விளம்பரங்களையும், திருமணப் பகுதியையும்தான். இனி அவளுக்கு அவை இரண்டுமே வாழ்க்கையில் மிகவும் முக்கியமான பகுதிகளாகிவிட்டன.

பி.டெக். இறுதித் தேர்வு எழுதி முடித்து அவள் வீட்டிற்கு வந்து இரண்டு வாரங்கள் ஆகிவிட்டன. அதற்குள் அவளுக்குத் தாங்க முடியாத அளவிற்கு போரடிக்க ஆரம்பித்துவிட்டது. அவளுடைய தந்தை சிவராமகிருஷ்ணன் வங்கியில் மேனேஜராகப் பணிபுரிகிறார். அவளுடைய தாய் சுபத்ரா கல்லூரியில் பேராசிரியராகப் பணி செய்கிறாள். அவர்கள் வங்கிக்கும் கல்லூரிக்கும் போய்விட்டால், அதற்குப் பிறகு வீட்டில் அவள் மட்டும் தனியே இருப்பாள்.

தேர்வு முடிவுகள் வருவதற்குக் குறைந்தபட்சம் இன்னும் இரண்டு மாதங்கள் ஆகும். அது வந்தவுடன் எம்.டெக். படிக்க வேண்டும் என்ற ஆசை அவளுக்கு இருக்கிறது. இதற்கிடையில் ஏற்றுக்கொள்கிற மாதிரி ஒரு திருமணம் வந்தால், அதற்கும் அவள் தயார்தான். அதற்காக வெறும் இல்லத்தரசியாக மட்டும் இருந்துவிடவும் அவள் தயாராக இல்லை. வேலை கட்டாயம் வேண்டும். இல்லாவிட்டால் படிக்க வேண்டும். இரண்டு விஷயங்களுக்கும் சம்மதம் தருகின்ற ஒருவனுக்கு முன்னால் மட்டுமே அவள் தன் தலையைக் குனிவாள். இந்த விஷயத்தில் அவள் உறுதியுடன் இருந்தாள்.

தன்னுடையவை அல்லாத காரணங்களால் விவாகரத்துக்கு ஆளாக நேர்ந்த நாயர் இளம்பெண்ணைக் காப்பாற்ற, தன்னுடையவை அல்லாத காரணத்தால் விவாகரத்துக்கு ஆளான நாயர் இளைஞர்கள் யாராவது இருக்கிறார்களா என்பதைத் தெரிந்து கொள்வதற்காக ரேகா திருமணப் பகுதி முழுவதையும் தேடிப் பார்த்தாள். தன்னுடையவை அல்லாத காரணத்தால் விவாகரத்துக்கு ஆளான ஒரு கிறிஸ்துவ இளைஞனும், ஒரு முஸ்லிம் இளைஞனும் கிடைத்தார்கள். ஆனால், நாயர் இளம்பெண் அந்த அளவிற்கு பரந்த மனம் கொண்டவளாக இருப்பாள் என்று கூறுவதற்கில்லையே! அதேபோல அந்த இளைஞர்களும்.

ரேகா ஏமாற்றத்துடன் பக்கத்தைப் புரட்டினாள். கல்வியும் தொழில் வாய்ப்புகளும் அடுத்த பக்கங்களில் இருந்தன. ஒரு நாகரிக இளம்பெண்ணின் புகைப்படத்தைக் கொண்ட ஒரு விளம்பரம் திடீரென்று அவளுடைய கண்களை ஈர்த்தது.

உடனே ஆரம்பிக்க இருக்கிற ஒரு கம்ப்யூட்டர் கோர்ஸின் விளம்பரம் அது. வெறும் மூன்று மாதங்கள் மட்டுமே நடக்கக்கூடிய ஒரு விடுமுறைக் கால கோர்ஸ். பொறியியல் கல்லூரியில் அவள் படித்த பிரிவுக்கு உதவியாக இருக்கக்கூடிய கோர்ஸ் அது.

அதில் சேர்ந்தால் என்ன? பி.டெக். தேர்வு முடிவுகள் வந்து எம்.டெக். நுழைவுத் தேர்வும் முடிந்து, வகுப்பில் சேர இன்னும் நான்கைந்து மாதங்கள் ஆகும். அதுவரை வீட்டில் போரடித்து உட்கார்ந்து கொண்டிருக்க வேண்டாம்.

கோர்ஸ் நடக்கும் இடம் திருவன்நதபுரம். அதுகூட நல்லதுதான். வீடு கோட்டயத்தில் இருந்தாலும், பொறியியல் படித்த திருச்சூரில்தான். இனி எம்.டெக். படிக்கச் செல்வது கொச்சியில் அப்படியென்றால் திருவனந்தபுரம் நல்லதுதான்.

ஞாயிற்றுக் கிழமையாதலால் அவளுடைய தந்தையும் தாயும் வீட்டில் இருந்தார்கள். இப்போது தந்தையிடம் இது விஷயமாகப் பேசிவிடலாம். ஆனால், அதற்கு முன்பு மைக்ரோடெக் கம்ப்யூட்டர் இன்ஸ்டிடியூட்டைப் பற்றித் தெரிந்துகொள்ள வேண்டும். அவர்களுக்கு வெப்சைட் இருக்கிறது.

ரேகா பத்திரிகையை எடுத்துக்கொண்டு படிகளில் இறங்கினாள். கீழே அவளுடைய தந்தையின் அறையில் இருந்தது கம்ப்யூட்டர்.

பார்த்தபோது சிவராமகிருஷ்ணன் வரவேற்பறையில் தொலைக்காட்சிப் பெட்டிக் முன்னால் உட்கார்ந்திருந்தார். டிஸ்கவரில் சேனலில் ஆஃப்ரிக்கன் யானைகளை அவர் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். சிவராமகிருஷ்ணன் மூன்றே மூன்று சேனல்களைத்தான் பார்ப்பார். டிஸ்கவரி, அனிமல் ப்ளானட், நேஷனல் ஜியாகிராஃபிக். காடும், கடலும், பறவைகளும் மிருகங்களும்தான் அவருடைய பிரியத்திற்குரியவை.

இன்டர்நெட்டில் ரேகா மைக்ரோடெக்கைப் பற்றிய எல்லா விஷயங்களையும் பரிசோதித்துப் பார்த்தாள். பிரச்சினையில்லை. பதினைந்து வருடங்களாக நல்ல நிலையில் நடைபெற்றுக் கொண்டிருக்கும் நிறுவனம்தான். அங்கு படித்துவிட்டு வெளியே வந்த பெரும்பாலான மாணவர்களுக்கும் நல்ல வேலைகள் கிடைத்திருக்கின்றன. வகுப்பு எடுப்பவர்கள் மிகவும் தேர்ந்தவர்கள்...

அவள் சிவராமகிருஷ்ணனின் அருகில் சென்று சோஃபாவில் உட்கார்ந்தாள். பத்திரிகை அவளுடைய கையில் இருந்தது. திரையில் இப்போது யானைகள் இல்லை. ஒட்டகச் சிவிங்கிகள் காட்சியளித்தன.

அடுத்த விளம்பர இடைவேளை வந்தபோது அவள் தான் வந்த விஷயத்தைச் சொன்னாள்.

‘‘அப்பா...’’

‘‘என்ன மகளே?’’

‘‘இந்த விளம்பரத்தைக் கொஞ்சம் படிச்சுப் பாருங்க. நல்ல கோர்ஸ் எனக்குப் பிரயோஜனமாக இருக்கும். சேர்ந்தால் நல்லா இருக்கும்னு நினைக்கிறேன்.’’

சிவராமகிருஷ்ணன் பத்திரிகையை வாங்கிப் பார்த்தார். முழுவதையும் படிக்கக்கூடிய பொறுமை அவருக்கு இல்லை.

‘‘எவ்வளவு நாட்கள்?’’

‘‘வெறும் மூன்று மாதங்கள்தான்.’’

‘‘நீண்ட கால கோர்ஸ் இல்ல. சரி... அது இருக்கட்டும். ஃபீஸ் எவ்வளவு?’’

‘‘வெறும் பன்னிரண்டாயிரம்தான்.’’

‘‘ரொம்பவும் சாதாரண ஃபீஸ் அப்படித்தானே?’’

தன்னிடம் விளையாட்டாக அப்படிக் கேட்கிறாரா என்பதை அவளால் புரிந்துகொள்ள முடியவில்லை. எனினும் அவள் ‘ஆமாம்’ என்னும் அர்த்தத்தில் தலையை ஆட்டினாள்.

‘‘மூணு மாதங்கள். அங்கு தங்கியிருக்கணும். எல்லாவற்றையும் சேர்த்தால் இருபதாயிரம் ரூபாய் வரும். அப்படித்தானே?’’

‘‘கண்டவனெல்லாம் உங்க பணத்தைக் கொண்டு போய் மது அருந்தி காலி பண்றதைவிட உங்க மகளான என்னை அந்தப் பணத்தை வைத்துக் கல்வி கற்கச் செய்யறது எவ்வளவு பெரிய விஷயம்?’’ -அவள் கேட்டாள்.

‘‘கண்டவனெல்லாமா?’’ - அவள் கூறியது அவருக்குப் புரியவில்லை.

‘‘அப்பா, நான் உங்களுக்கு ஒரே ஒரு மகள்தானே? உங்க சம்பாத்தியம் முழுவதையும் எனக்குத்தானே தரப்போறீங்க? என்னைத் திருமணம் செய்துக்கப்போற பார்ட்டிக்கு மது அருந்துற பழக்கம் இருந்ததுன்னா...? இப்போ புரியுதா?’’

‘‘புரியுது... புரியுது...’’ - அவள் குலுங்கிக் குலுங்கிச் சிரித்தார்.

தந்தையும் மகளும் நண்பர்களைப்போல நடந்து கொள்வார்கள். விளையாட்டாக எதை வேண்டுமென்றாலும் பேசலாம். அவளுடைய தாய் கொஞ்சம் சீரியஸ் டைப்.

‘‘உனக்கு சேரணும்னு தோணினா சேர்ந்துக்கோ. அம்மாக்கிட்ட இது விஷயமா பேசினியா?’’ & சிவராமகிருஷ்ணன் கேட்டார்.