Lekha Books

ராகவராவுக்கு இப்போது இருபத்து இரண்டு வயது. சிறைக்குள் இன்று அவனுடைய கடைசி இரவு. நாளை காலையில் அவனைத் தூக்கில் போடப் போகிறார்கள்.

ராகவராவ் சிறையின் இருட்டறையில் படுத்தவாறு கடந்து போன நாட்களை மனதில் நினைத்துப் பார்க்கிறான். தன்னுடைய கடந்து போன வாழ்க்கையை அவன் மனதில் ஓட்டிப் பார்த்தான்.

மிகுந்த ஈடுபாட்டுடன் ராகவராவ் தன்னுடைய கடந்த கால வாழ்க்கையின் ஒவ்வொரு நிமிடத்தையும் நினைத்துப் பார்த்தான். விவசாயி காசை இடுப்புத் துணியில் வைப்பதற்கு முன்பு ஒவ்வொன்றையும் இப்படியும் அப்படியுமாகத் திருப்பித் திருப்பிப் பார்ப்பான். அதைப்போல மிகுந்த கவனத்துடனும் எச்சரிக்கை உணர்வுடனும் தன்னுடைய சொந்த வாழ்க்கையின் ஒவ்வொரு நிமிடத்தையும் ராகவராவ் திருப்பித் திருப்பிப் பார்த்துப் பரிசோதனை செய்து கொண்டிருந்தான். இது எதற்கென்றால் வாழ்க்கையின் நிமிடங்களான அந்த ஒவவாரு நாணயமும் அவன் தன் சொந்தக் கைகளால் வடிவம் கொடுத்து உருவாக்கியது. வாழ்க்கையின் சில நிமிடங்கள் அவனுடைய தந்தையும் தாயும் தந்தவை. அதாவது பிறப்பும் வளர்ப்பும். தாயின் மடியிலும் தந்தையின் தோளிலும் கிடந்து வளர்ந்த காலகட்டம். சில நிமிடங்கள் சமுதாயத்தின் பங்கேற்புடன் உண்டாக்கியவை. வாழ்க்கையில் மிகவும் முக்கியமானதும் விலை மதிப்பு உள்ளதும் அழகானதும் என்று சொல்லக்கூடிய நிமிடங்கள் ராகவராவ் தன் சொந்த முயற்சியால் படைத்தவையே. தன்னுடைய சொந்த ஆர்வத்தாலும் கடின உழைப்பாலும் அழகான அந்த சில நிமிடங்களை ராகவராவ் உருவம் கொடுத்து உண்டாக்கினான். அதாவது- ராகவராவ் என்னவாக ஆனானோ, எதையெல்லாம் சிந்தித்தானோ, எந்தவிதமாக வளர்ச்சி நிலையை அடைந்தானோ அவற்றில் தன்னுடைய சொந்த முத்திரையை ஆழமாக அவன் பதித்தான் என்பதென்னவோ உண்மை. அதில் சிறிது கூட கடவுளின் அல்லது கண்ணுக்குத் தெரியாத சக்தியின் பங்கு இல்லை.

எனினும், ஒவ்வொரு மனிதனுடைய வாழ்க்கையின் நிமிடங்களான சில்லறை நாணயங்களில் சில நல்லவையும், சில செல்லாதவையுமாக இருக்கின்றன. அதனால் அதைப் பரிசோதனை செய்து பார்ப்பது என்பது உண்மையிலேயே அவசியத் தேவைதான். அவனுக்காக என்று இல்லையென்றாலும், மற்றவர்களுக்காக வேண்டியாவது பரிசோதனை செய்து பார்க்க வேண்டியது ஒரு கட்டாயத் தேவை என்றாகிறது. ராகவராவின் வாழ்க்கை முடியப்போகிறது என்றாலும், அவன் கடைசியாக தன்னைத்தானே பரிசோதனை செய்து பார்த்துக் கொள்வதற்காகத் தன்னுடைய கடந்த கால வாழ்க்கையைத் திரும்பிப் பார்த்தான். அவனுடைய அகலமான நெற்றியில் சிந்தனை செய்வதை வெளிப்படுத்தும் அடையாளங்கள் தெரிந்தன. அவனுக்குச் சங்கிலியால் ஆன விலங்கும் கைகளில் சாதாரண விலங்கும் போடப்பட்டிருந்தன. எனினும், அவனுடைய சிந்தனைகளும் யோசனைகளும் உடலையும் தாண்டி வேகமாகப் பயணம் செய்து கடந்த காலத்தின் நல்லதையும் கெட்டதையும் பரிசோதனை செய்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தன. ராகவராவைப் போன்ற மனிதர்களாக இல்லாதவர்கள் இந்த மாதிரியான விஷயங்களை வெறும் பொழுதுபோக்கு என்று சாதாரணமாக எண்ணி வெறுப்புடன் அந்தச் செயலைப் பார்க்கலாம். நேரத்தைப் பூமியின் சட்டமாகவும் அதிகாரமாகவும் எண்ணக்கூடியவர்களின் இனத்தைச் சேர்ந்தவனல்ல ராகவராவ். மனிதன் தன்னுடைய விருப்பத்திற்கேற்றபடி நேரத்தை வடிவமைத்துக் கொள்கிறான். நேரத்தை தனக்கேற்றபடி பயன்படுத்தி உலகத்தில் பல மாற்றங்களைக் கொண்டு வர முடியும் என்ற உண்மையைத் தன்னுடைய தேடல்கள் மூலம் கண்டுபிடித்த ஒரு மனிதன் ராகவராவ். அவன் தன்னிடமிருக்கும் அளவற்ற ஆற்றலையும் துணிச்சலையும் பயன்படுத்தி செய்ய நினைத்ததும் அதுதான். அதில் தான் எந்த அளவுக்கு வெற்றி பெற்றிருக்கிறோம்- எந்த அளவுக்குத் தோல்வியைத் தழுவியிருக்கிறோம் என்பதைத்தான் இப்போது எடைபோட்டுப் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறான். அதற்காகத் தன்னுடைய சொந்த வாழ்க்கையின் நிமிடங்களாக இருந்த நாணயங்களைத் தனக்கு முன்னால் அவன் சிதறி விட்டிருக்கிறான். அவற்றிலிருந்து ஒவ்வொன்றாக எடுத்து நல்லவற்றையும் நல்லவை அல்லாதவற்றையும் அவன் பிரித்துக் கொண்டிருக்கிறான்.

ராகவராவிற்கு மூன்று வயது நடக்கும்போது, அவனுடைய தாய் இந்த உலகை விட்டுப் போய்விட்டாள். தாயைப்பற்றி ஒரு நிழல் மட்டுமே இப்போது அவனுடைய ஞாபகத்தில் இருக்கிறது. அவனுடைய அன்னைக்குப் பெரிய கண்கள் இருந்தன. ராகவராவ் தாயிடமிருந்து பால் குடிக்கும்போது, பால் அவனுடைய உதடுகள் வழியாகக் கீழே வழியும். மென்மையானதும் உஷ்ணமானதுமான தன் தாயின் மடியில் படுத்துக்கொண்டு ராகவராவ் கண்களை மூடித் தூங்குவான். அப்போது அவனுடைய கை தன் தாயின் மார்பகங்களில் இருக்கும். அது மட்டுமே அவனுடைய ஞாபகத்தில் இருக்கிறது. ராகவராவ் அந்த நாணயத்தை முத்தமிட்டுவிட்டு, பக்கத்தில் பிரியம் மேலோங்க அதை ஒரு இடத்தில் வைத்தான்.

பிறகு அவனுடைய தந்தை வீரய்யா! ராகவராவின் தந்தை, தாய், விளையாட்டுத் தோழன்- எல்லாமே வீரய்யாதான். குருவும் அவன்தான். வீரய்யா ஏராளமான தனித்துவத்தின் ஒரு கூட்டாக இருந்தான். அந்தத் தனித்துவம் ராகவராவிற்குத் தனித்தனியாகக் கிடைத்திருந்தால் எவ்வளவோ நன்றாக இருந்திருக்கும். அதன் விளைவாக வாழ்க்கை கூடுதல் மகிழ்ச்சியும் அடர்த்தியும் அழகும் மிக்கதாய் அமைந்திருக்கலாம். மற்ற நாணயங்கள் சமுதாயமும் சுற்றுச் சூழ்நிலையும் என்றிருந்ததால் அதைக் கட்டாயம் அவன் ஒரு பொருட்டாகவே நினைக்கவில்லை.

வீரய்யா விவசாயத் தொழிலாளியாகவும் அடிமை வேலைக்காரனுமாக இருந்தான். அவன் முழுமையாக வறுமையின் பிடியில் சிக்கிய மனிதனாக இருந்ததால், இரண்டாவது திருமணம் என்ற விஷயம் அவனுடைய வாழ்க்கையில் சாத்தியமே இல்லாமற் போனது. மகனைப் பள்ளிக்கூடத்திற்கு அனுப்பி வைக்கவேண்டிய வசதியும் அவனுக்கு இல்லாமலிருந்தது. அதனால் மகனைப் பொறுத்தவரையில் வீரய்யா தாயாகவும் நண்பனாகவும் அவனுக்கு ஆகியிருந்தான். இதில் தவறு என்று கூற என்ன இருக்கிறது?

ராகவராவ் தந்தையின் முக முத்திரையைக் கொண்ட நாணயத்தை எடுத்து இப்படியும் அப்படியுமாகத் திருப்பிப் பார்த்தான். வீரய்யா உயரம் குறைவான ஒரு மனிதன். எனினும், அவனுடைய ஆரோக்கியத்திற்கு ஒரு குறைவும் இல்லை. தலையை மொட்டையடித்திருப்பான். கண்கள் மிகவும் சிறயனவாக இருக்கும். பாதங்கள் எப்போதும் நிர்வாணமாக இருக்கும். அவனுக்குச் செருப்பிற்கான தேவையே எந்தச் சமயத்திலும் இருந்ததில்லை. வளர்ந்து பெரியவனானபோது ராகவராவின் கால்களும் அவனுடைய தந்தையின் கால்களைப் போல கறுத்தும் தடித்தும் பலம் கொண்டவையாகவும் இருந்தன. ராகவராவ் தன்னுடைய கால்களைப் பார்க்க முயற்சித்தான். ஆனால், கால்களில் விலங்கு மாட்டப்பட்டிருந்ததால் அவற்றைச் சரியாக அவனால் பார்க்க முடியவில்லை. அவன் அதை நினைத்துப் புன்னகைத்தான்.

வீரய்யா தன் மகன் ராகவராவ் சிறு குழந்தையாக இருந்த போதிலிருந்தே கஷ்டங்களைச் சகித்துக் கொள்ளவும் அதைச் சந்தித்து மனதை பலப்படுத்திக் கொள்ளவும்- அவனுக்குப் பயிற்சி தந்திருந்தான்.

காரணம் என்னவென்றால் ஒரு தாயைப்போல பாசம் செலுத்தி அவனால் மகனை வளர்க்க முடியவில்லை.