Lekha Books

அந்தக் கொடுமையான மழைக்காலத்தில் மலையிலிருந்து ஒரு பெரிய வெள்ளப் பெருக்கு உண்டானது. அப்போது மலையிலிருந்து ஏராளமான மண் வெள்ளத்தில் வந்து சேர்ந்தன. விவசாயத்திற்கு மிகப் பெரிய கேடு உண்டானது. மக்களின் வாழ்க்கை மீண்டும் வறுமையின் பிடியில் சிக்கிக் கொண்டது. வெள்ளப் பெருக்கில் மண் வந்தது எல்லா விவசாயிகளையும் மிகப் பெரிய அளவில் பாதித்தது. பல வருடங்களாக செம்பேரியில் வாழ்ந்து கொண்டிருந்த வட்டைக்காட்டு இட்டியவீராவிற்கு நினைத்துப் பார்க்க முடியாத அளவிற்கு பாதிப்பு உண்டாகியது. எட்டு குழந்தைகள் கொண்ட அந்தப் பெரிய குடும்பம் திடீரென்று வறுமையின் பிடியில் சிக்கியது.

இந்தச் சூழ்நிலையில்தான் இட்டியவீராவின் மகள் அன்னக்குட்டியும் ஒரோதாவும் ஒன்று சேர்ந்து காஞ்ஞிரப் பள்ளியைச் சேர்ந்த பாலத்துங்கல் அவுசேப்பச்சனின் தோட்டத்திற்கு ரப்பர் வெட்டுவதற்காகப் போகத் தொடங்கினார்கள். ஒரோதாவிற்கு ரப்பர் வெட்டும் வேலையைப் பற்றி எதுவுமே தெரியாது. ஆனால், அன்னக்குட்டியிடமிருந்து அவள் அந்தத் தொழிலை வெகு சீக்கிரமே கற்றுக்கொண்டாள். ரப்பர் வெட்டுவதன் மூலம் கிடைக்கும் கூலியைக் கொண்டு ஒரோதா குடும்பத்தை நடத்தினாள். தாங்கள் மட்டும் தனியே இருந்தாலும், சேச்சம்மாவின் வீட்டுக்குப் போய் ஏதாவது தேவைப்படுகிறதா என்பதை விசாரித்து அதற்கேற்றபடி அவளுக்குத் தேவைப்படும் உதவிகளைச் செய்ய அவள் எப்போதும் மறந்ததில்லை.

அவுசேப்பச்சனின் தோட்டத்தில் வேலை செய்யும் காலத்தில்தான் ஒரோதா இட்டுப்பு என்ற கங்காணியின் கன்னத்தில் அறைந்த நிகழ்ச்சி நடந்தது. நேரம் கிடைக்கும்போதெல்லாம் இட்டுப்பு ஒரோதாவிடமும் அன்னக்குட்டியிடமும் தேவையில்லாமல் என்னென்னவோ சொல்லிக் கொண்டிருந்தான். அவனைப் பொதுவாக இருவருமே வெறுத்தார்கள். ஒரோதா பல முறை அவனிடம் எடுத்துச் சொன்னாள். ஒரு நாள் ஒரு பாறையின் மறைவில் ஒரோதா தனியாக நின்றிருந்தபோது அங்கே வந்த இட்டுப்பு, வெறி பிடித்த மனிதனைப் போல அவளை இறுகக் கட்டிப் பிடித்து அணைக்க ஆரம்பித்துவிட்டான். ஒரோதா அவனைப் பிடித்து கீழே தள்ளிவிட்டாள். கீழே விழுந்தவன் மீண்டும் எழுந்து அவளை அணைக்க முற்பட்டபோதுதான், அவள் அவன் கன்னத்தில் அடித்தாள். அடுத்த நிமிடம் நாயைப் போல முனகியவாறு ஓடிய இட்டுப்பு முதலாளியின் பங்களாவிற்குப் போய் அவளைப் பற்றி அவரிடம் புகார் பண்ணினான். அவுசேப்பச்சன் ஒரோதாவை அழைத்து நடந்த விவரங்களைக் கேட்டறிந்தார். அவள் ஒரு வார்த்தை விடாமல் எல்லாவற்றையும் விளக்கமாகக் கூறினாள். அதன் விளைவாக இட்டுப்பின் வேலை பறிக்கப்பட்டது. பயங்கர போதையில் இருக்கும் நேரங்களில் மற்றவர்களிடம் இட்டுப்பு சொல்லுவான். “அவளை நான் சரி பண்றேன்...”

“ம்... சரி பண்ணிப் பாரு” - மற்றவர்கள் கூறுவார்கள்.

ஒரோதா இட்டுப்பைக் கன்னத்தில் அறைந்த விஷயம் ஊர் முழுக்க எல்லோருக்கும் தெரிந்து போனதால், அவள் பாதையில் நடந்து போகும்போது அவளின் அழகை யாருக்கும் தெரியாமல் மற்றவர்கள் ரகசியமாகப் பார்த்து ரசித்தார்களே தவிர, அவளின் முகத்தை நேருக்கு நேராக பார்க்கும் தைரியம் யாருக்குமே வரவில்லை.

அடுத்த வருடம் மழைக்காலம் வந்தபோது மலையிலிருந்து மண் வந்து கொட்டவில்லை. ஆனால், கேழை என்று சொல்லப்படும் காட்டு ஆடுகளின் கூட்டம் நிறைய வந்து இறங்கிவிட்டது. அதன் விளைவாக பயிர்கள் முழுவதும் நாசமாயின. அங்கு வசித்தவர்கள் அனைவரும் பட்டினி கிடக்க வேண்டிய நிலை உண்டானது. அதற்கடுத்த வருடம் அவர்களை அழிப்பதற்கென்றே வறட்சி வந்து சேர்ந்தது. பிறகு காட்டுப் பன்றிகளின் தொந்தரவு. காட்டுப் பன்றிகளையும் காட்டு ஆடுகளையும் தேடி கீழே இறங்கி வந்த புலிகளின் தொல்லைகள். எரிகின்ற நெருப்பில் எண்ணெயை ஊற்றுகிற மாதிரி ஏதோ ஒரு சாபத்தைப் போல அங்கு குடியேறி வாழ வந்தவர்களின் வாழ்க்கையில் இப்படிப் பல்வேறு விதங்களில் தொந்தரவுகள் உண்டாகி அவர்களை நிம்மதி இல்லாமல் ஆக்கிக் கொண்டிருந்தன.

புலிகள் தொல்லை கொடுத்துக் கொண்டிருந்த காலத்தில்தான் பிண்ணாக்கநாடு என்ற ஊரைச் சேர்ந்த தேக்கின் காட்டில் மத்தாயச்சன் ‘புலியை வென்றவன்’ என்ற பெயரைப் பெற்ற நிகழ்ச்சி நடைபெற்றது. தன்னுடைய ஆடு ஒன்றை புலி பிடித்துக் கொண்டு போக, அதைக் காப்பாற்றும் எண்ணத்தில் புலியின் மேல் குபீரெனப் பாய்ந்தார் மத்தாயச்சன். அவர் புலியிடமிருந்து ஆட்டைப் பிடித்து இழுத்தார். ஆட்டை விட்ட புலி மத்தாயச்சன் மேல் பயங்கர கோபத்துடன் பாயந்தது. ஆனாலும் புலியிடமிருந்து தப்பிவிட்டார்.

“நான் நீண்ட நாள் வாழணும்னு இருக்கு...” என்று மட்டுமே அந்த நிகழ்ச்சியைப் பற்றி பேசும்போது மத்தாயச்சன் சொல்லுவார்.

பழைய ஈஸ்டரைப் பற்றி நினைவுகள் அவ்வப்போது மனதில் தலைகாட்டி ஔதக்குட்டியை அலைக்கழித்துக் கொண்டிருக்கும். ஒரோதாவின் அழகு அவனைப் பாடாய்ப்படுத்திக் கொண்டிருந்தது. எப்படியாவது அவளைத் தன்வசப்படுத்த வேண்டும் என்று சதா நேரமும் அவன் நினைத்துக் கொண்டிருந்தான். மென்மையான அணுகுமுறையால் மட்டுமே இந்த விஷயத்தில் சாதிக்க முடியும் என்பது அவன் மனதிற்குப் புரிந்தது. அதனால் அவன் முன்பு தான் முரட்டுத்தனமாக நடந்து கொண்டதற்காக ஒரோதாவிடம் மன்னிப்பு கேட்டான். அவளின் பேச்சும் நடத்தையும் தன்னை முழுமையாகத் திருத்திவிட்டன என்றான். அவளிடம் மிகுந்த அன்புடனும் மரியாதையுடனும் அவன் நடந்து கொண்டான். சில தவிர்க்க முடியாத சூழ்நிலைகளில் அவர்கள் ஒன்றாகச் சேர்ந்து வேலை பார்க்க வேண்டிய நிலை உண்டாகும். அப்படிப்பட்ட வேளைகளில் எதேச்சையாக அவன் கை தன் மேல் படும்போது, பொதுவாக ஒரோதா அதைப் பெரிதாக எடுத்துக் கொள்ளவில்லை. ஆனால், ஔதக்குட்டிக்கு அப்படி தொடுவது ஒருவித ஆனந்த அனுபவத்தைத் தந்து கொண்டிருந்தது. அவனிடம் மிகப் பெரிய ஒரு மாற்றம் உண்டாகியிருப்பதாக மனப்பூர்வமாக நம்பினாள் ஒரோதா.

நான்காவது ஈஸ்டர் வந்தது.

ஒரோதா மதிய உணவு தயாரித்தாள். எல்லோரும் அவள் வீட்டில் உண்டார்கள். இரவு உணவை சேச்சம்மா தயாரித்தாள். அங்கு எல்லோரும் சாப்பிட்டு முடித்ததும், குழந்தைகள் உறங்க ஆரம்பித்தார்கள். குஞ்ஞுவர்க்கியும் நன்கு குடித்துவிட்டு சுயநினைவில்லாமல் ஒரு ஓரத்தில் படுத்து குறட்டை விட்டு தூங்கிக் கொண்டிருந்தான். பலமுறை அவனை அழைத்தும், அவன் எழுந்திருப்பதாகத் தெரியவில்லை.

“அவன் பேசாம தூங்கட்டும். எந்திருச்சு வர்றப்போ வரட்டும். நான் உன்னைக் கொண்டு போயி வீட்டுல விடுறேன்” என்று சொன்ன ஔதக்குட்டி மூத்த பையனைத் தூக்கித் தோளில் போட்டவாறு திரும்பி நின்று சேச்சம்மாவை அழைத்தான். “நீயும் என் கூட வர்றியா?” சேச்சம்மாவும் ஔதக்குட்டியும் சேர்ந்துதான் ஒரோதாவை அவளின் வீட்டில் கொண்டு போய்விட்டார்கள். அவளை வீட்டில் விட்டுவிட்டு, அவர்கள் திரும்பிவிட்டார்கள். ஒரோதா படுக்க ஆரம்பித்தாள்.