Lekha Books

இந்த அப்பாவிப் பயலை பெண்கள் காதலிக்குறதுக்கு நீ விடுறதே இல்ல. அப்படித்தானேடா? சட்டம் அனுமதிக்கிற ஒரு விஷயத்தை நீ எப்படித் தடுக்கலாம்? சபிக்கப்பட்ட பிணமே..."- அவள் திட்டினாள்.

அவளுக்கு அருகில் நின்று அவள் சொன்னதையெல்லாம் ஒத்துக்கொள்கிற மாதிரி ஷாக்ரோ தலையை ஆட்டினான். அவன் நிறைய குடித்திருந்தான். மூட்டுக்கள் கழன்றுபோன ஒரு ஜந்துவைப்போல அவன் இப்படியும் அப்படியுமாக ஆடியவாறு முன்னோக்கி நகர்ந்து கொண்டிருந்தான். அவனுடைய கீழுதடு ஒரு பெண்டுலத்தைப்போல தொங்கியவாறு ஆடிக்கொண்டிருந்தது. ஒளி குறைந்து உயிர்ப்பே இல்லாமல் காட்சியளித்த கண்களால் அவன் என்னை வெறித்துப் பார்க்க முயற்சித்துக் கொண்டிருந்தான்.

"ஹேய்... நீ எதுக்கு வாயைப் பிளந்து எங்களைப் பார்க்குற? இவனோட பணத்தைத் தா"- அந்தப்பெண் உரத்த குரலில் கத்தினாள்: "பணத்தைக் கொண்டு வாடா. இல்லாட்டி உன்னை நான் போலீஸ்காரங்ககிட்ட சொல்லி கைது பண்ண வைப்பேன். ஒடேஸ்ஸாவுல நீ இவன்கிட்ட இருந்து திருடின நூற்றைம்பது ரூபிளை இப்பவே இவன் கையில கொடு!"

நான் என்ன செய்வது? அந்தப் பொல்லாத பெண் அப்போதிருந்த சூழ்நிலையில் போலீஸ்காரர்களிடம் புகார் செய்வதற்கு வாய்ப்பு இருக்கிறது. இப்படிப்பட்ட விஷயங்களில் கடுமையான நடவடிக்கைகள் எடுக்கின்ற கிராம சபை ஒருவேளை எங்களை போலீஸ்காரர்களிடம் சொல்லி கைது பண்ண வைக்கவும் முடியும். அப்படிப்பட்ட ஒரு சூழ்நிலை ஷாக்ரோவின் வாழ்க்கையிலும், என் வாழக்கையிலும் எப்படிப்பட்ட பிரச்சினைகளை உண்டாக்கும்! அதனால் புத்திசாலித்தனமான அணுகுமுறை மூலம் அந்தப் பெண்ணை என் பக்கம் கொண்டு வர நான் முயற்சித்தேன். அதற்காக நான் அதிகமாகக் கஷ்டப்படவில்லை.

அந்த விஷயத்தை மூன்று புட்டி மதுவை வைத்து முடித்தேன். தண்ணீர்ப் பழம் குவித்து வைக்கப்பட்டிருந்த இடத்தில் அவள் ஆடி ஆடி விழுந்தாள். அங்கேயே படுத்து அவள் தூங்கினாள். நான் ஷாக்ரோவைப் பிடித்துக் தூக்கி அங்கு ஒரு இடத்தில் படுக்க வைத்தேன். மறுநாள் அதிகாலையில் நாங்கள் அந்த கிராமத்தை விட்டு புறப்பட்டோம்.

முதல் நாள் குடித்த மதுவின் விளைவால் ஷாக்ரோவின் முகம் சிவந்து வீங்கிப் போய்க் காணப்பட்டது. சுற்றிலும் தடவியவாறு ஷாக்ரோ நடந்தான். நான் அவனிடம் பேசினாலும், ஒரு செம்மறியாட்டைப் போல தலையை ஆட்டியதைத் தவிர வேறெதையும் அவன் செய்யவில்லை.

சிறிய ஒரு ஒற்றையடிப் பாதை வழியாக முன்னோக்கி நடக்கும்போது சிவப்பு நிறத்திலிருந்த சிறிய பாம்புகள் எங்களின் கால்களுக்கு இடையில் இங்குமங்குமாய் ஓடிக்கொண்டிருந்தன. அந்த அமைதியான சூழ்நிலை பகல் கனவு காண்பதற்கு ஏற்றதாக இருந்தது. எங்களுக்கு மேலே வானத்தில் ஒரு மேகக்கூட்டம் மெதுவாக நகர்ந்து கொண்டிருந்தது. மேலும் சிறிது தூரம் நடந்து சென்றபோது, முன்னாலிருந்த மேகக்கூட்டமும் பின்னாலிருந்த மேகக்கூட்டமும் ஒன்று சேர்ந்திருந்தன. அது வானத்தை மூடியது. எங்களுக்கு முன்னாலிருந்த வானம் மேகம் எதுவும் இல்லாமல் வெறுமனே இருந்தது. இடையில் சிறு மேகத்துண்டுகள் பின்னாலிருந்த மேகக்கூட்டத்திலிருந்து பிரிந்து வந்து முன்னோக்கி வந்து கொண்டிருந்தன. சிறிது தூரத்தில் இடியின் முழக்கமும் அதைத் தொடர்ந்து அதன் எதிரொலியும் கேட்டது. அது எங்களை மிகவும் நெருங்கி நெருங்கி வருவதைப்போல் இருந்தது. மழைத்துளிகள் விழ ஆரம்பித்தன. புற்கள் காற்றில் ஆடி சலசலத்தன.

வழியில் கோவில்கள் எதுவும் கண்களில் படவில்லை. சுற்றிலும் இருள் படர்ந்திருந்தது. புற்களின் முணுமுணுப்பு மனதில் அச்சம் உண்டாகும் வகையில் அதிகமாகிக் கொண்டிருந்தது.

இடிமுழக்கம் பெரிய அளவில் இருந்தது. மேகங்கள் நீல வெளிச்சத்தை உண்டாக்கி நடுங்கச் செய்தன. மழை கனமாகப் பெய்ய ஆரம்பித்தது. ஒன்றிற்குப் பிறகு ஒன்றாக இடியோசை கேட்டுக் கொண்டேயிருந்தது. காற்றும் கனமான மழையும் ஒன்று சேர்ந்து புற்களையும், செடிகளையும் மண்ணில் சாய்த்தன. உடல் பயங்கரமாக நடுங்கியது. இடியும், மின்னலும் மேகங்களுக்குள் புகுந்து அவற்றை ஒரு வழி பண்ணின. அழகான நீல நிற வெளிச்சத்தில் தூரத்தில் மலைகள் தெரிந்தன. மின்னல் முடிந்ததும், இருட்டு விழுங்கியதைப் போல அவை காணாமல் போயின.

இடி, மழை ஆகியவற்றின் பாதிப்பு எல்லா இடங்களிலும் தெரிந்தது. இடியின் எதிரொலிப்பு எங்கும் கேட்டது. கோபமும், அழுகையும் கொண்ட அமைதியான வானம் பூமியின் தூசியையும், அழுக்கையும் தன்னுடைய நெருப்பு நாக்குகளைக் கொண்டு சுத்தம் செய்தது. வானத்தின் கோபத்தைப் பார்த்து பூமி அதிர்ந்து நடுங்கியது.

ஷாக்ரோ பயந்து நடுங்கும் நாயைப்போல முனகிக் கொண்டிருந்தான். தளத்திற்கு மேலே வீசப்போகும் கடுமையான காற்றை எதிர்பார்த்துக்கொண்டு பைத்தியம் பிடித்த நிலையில் நான் இருந்தேன். ஆகாயத்தில் தெரிந்த அந்த நீல வெளிச்சம் என் நெஞ்சுக்குள் மின்னுவதாக நான் உணர்ந்தேன். என்னுடைய அப்போதைய மனநிலையை நான் எப்படி விவரிக்க முடியும்? நான் பாட்டுப் பாடத் தொடங்கினேன்.என் சகல சக்தியையும் பயன்படுத்தி நான் பாட்டுப் பாடினேன். இடிச் சத்தம் கேட்டது. மின்னல் வெட்டியது. புற்களும், செடிகளும் சலசலத்தன. இந்த உலகத்தின் எல்லா ஒலிகளும் என் பாட்டுடன் இணைந்து விட்டதைப்போல் எனக்குத் தோன்றியது. நான் பாடிக்கொண்டிருந்தேன். கடலில் கடுமையான காற்று... சம தளத்தில் இடி முழக்கம்...

யாருக்கும் எந்த தொந்தரவும் இல்லை என்ற உறுதியான நம்பிக்கையுடன் நான் உரத்த குரலில் பாடினேன். என்னை யாரும் திட்டப் போவதில்லை என்ற ஆழமான நம்பிக்கையுடன் நான் அதைத் தொடர்ந்தேன். திடீரென்று என் கால்கள், சேற்றில் வழுக்கி, நான் கீழே விழுந்தேன். கோபமும், மிடுக்கும் கலந்த கண்களுடன் ஷாக்ரோ என்னை முறைத்துப் பார்த்தான். "உங்களுக்கு என்ன சுய உணர்வு இல்லாமப் போச்சா? அப்படியொண்ணும் இல்லையே! பேசக்கூடாது.

நான்தான் பேசிக்கிட்டு இருக்கேனே! பேசக்கூடாது... நான் உங்க தொண்டைக் குழியைப் பிடுங்கிடுவேன்! சொல்றதைச் சொல்லிட்டேன். புரியுதா?"- அவன் சொன்னான்.

அவ்வளவுதான்- நான் அதிர்ச்சியில் உறைந்து போய்விட்டேன். எந்த விதத்தில் அவனுக்கு நான் தொந்தரவு தந்தேன் என்று அவனிடம் கேட்டேன்.

"நீங்க என்னை பயமுறுத்தினீங்க. புரியுதா? இடி, மின்னல்... அது கடவுளோட கொடை பாட்டுப் பாடுறேன்னு அதைச் செயல்படாம பண்ணிட்டீங்க. நீங்க யாருன்னு மனசுல நினைச்சுக்கிட்டு இருக்கீங்க?"

பாட்டுப் பாட அவனுக்கு இருப்பதைப் போல எனக்கும் சுதந்திரம் இருக்கிறது என்று நான் அவனிடம் சொன்னேன்.

"அப்படின்னா நான் இனிமேல் பாடல..."- அவன் அலட்சியமாகச் சொன்னான்.

"சரி... பாடாதே..."- நான் சொன்னேன்.

"அப்படின்னா நீங்களும் பாடக்கூடாது"- ஷாக்ரோ கோபமான குரலில் சொன்னான்.