Lekha Books

அவனைச் சற்று பாருங்கள், நாஸ்தென்கா... அவனுக்கு உண்டாகக் கூடிய சந்தோஷம் அவனுடைய பலவீனமான நரம்புகளுக்கும் ஆரோக்கியமற்ற உணர்வுகளுக்கும் நல்லது செய்கிறது என்பதை உடனடியாகப் பார்க்க முடியும். இப்போது அவன் சிந்தனையில் மூழ்கியிருக்கிறான்.

அவன் சிந்தித்துக் கொண்டிருப்பது உணவைப் பற்றித்தான் என்று தோன்றுகிறதா? இல்லாவிட்டால் சாயங்கால பொழுதுபோக்குகளைப் பற்றியா? அவன் யாரை இப்படி கூர்ந்து பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறான்? சுறுசுறுப்பான குதிரைகள் இழுத்துக்கொண்டு தோன்றி மறைகிற வண்டியில் உட்கார்ந்திருக்கும் ஒரு பெண்ணை வணங்கும்... கம்பீரமான முக வெளிப்பாட்டுடன் நின்று கொண்டிருக்கும் மனிதனையா? இல்லை... நாஸ்தென்கா... இந்த மாதிரியான மிகவும் சாதாரணமான காரியங்களில் இப்போது அவனுக்கு என்ன ஆர்வம்? தனக்கென்றிருக்கும் தனி உலகத்தின் செல்வத்தைக் கொண்டு பணக்காரனாக இருப்பவன் அவன். திடீரென்றுதான் அவனுக்கு இந்த செல்வம் வந்து சேர்ந்தது. மறைந்து கொண்டிருக்கும் சூரியனின் இறுதி கீற்றுகள் அவனுடைய இதயத்தை உற்சாகப்படுத்திக்கொண்டும், அதில் எவ்வளவோ உணர்வுகளை எழுப்பிவிட்டுக்கொண்டும் அவனுடைய கண்களுக்கு முன்னால் சந்தோஷத்துடன் மின்னிப் பிரகாசித்துக் கொண்டிருந்தது என்றால் அது வெறுமனே அல்ல. தான் நடந்து செல்லும் சாலையைக்கூட அவன் கவனிப்பதில்லை. ஒரு நிமிடத்திற்கு முன்பு எடுத்துக் கொண்டால்... அப்போதைய மிகவும் சாதாரணமான காரியங்கள் கூட அவனுடைய கண்களில் தெரிந்து கொண்டிருந்தன. அன்பான நாஸ்தென்கா, ஷுக்கோவ்ஸ்கியின் மொழியில் கூறுவதாக இருந்தால் "கற்பனை தேவதை” தன்னுடைய கைகளில் தங்க நூல்களை விருப்பம்போல சுற்றிக்கொண்டு அவனுக்காக கனவுகளை நெய்யத் தொடங்கியிருக்கிறது. இனம்புரியாத மாயத்தன்மை நிறைந்த ஒரு வாழ்க்கையைப் பற்றிய கனவுகளை யாருக்குத் தெரியும்? ஒருவேளை, அவன் வீட்டுக்கு நடந்து செல்லும் கருங்கற்கள் போடப்பட்ட மிக அருமையான நடைபாதையிலிருந்து, மந்திர சக்தி கொண்ட தன்னுடைய கையால் அவள் அவனை பளிங்குகளாலான ஏழாவது சொர்க்கத்திற்குக் கொண்டு செல்லலாம். நீங்கள் அவனைத் தடுத்து நிறுத்தி அவன் எங்கு நின்று கொண்டிருக்கிறான் என்றோ, எந்தெந்த தெருக்களின் வழியாக அவன் நடந்து வந்தான் என்றோ திடீரென்று கேட்டால், ஒருவேளை அவனுக்கு எதுவுமே ஞாபகத்தில் இருக்காது என்ற நிலைகூட வரலாம்- எங்கு இருந்தோம் என்பதோ எங்கு இருக்கிறோம் என்பதோ எதுவுமே... பதைபதைத்துப்போய், முகம் சிவந்து அவன் தன்னுடைய மதிப்பைக் காப்பாற்றிக் கொள்வதற்காக ஏதாவதொன்றைச் செய்வான் என்பது மட்டும் உண்மை. அதனால்தான் மிகவும் மதிக்கத்தக்க ஒரு வயதான பெண் நடைபாதையின் நடுவில் வைத்து அவனை மரியாதையுடன் தடுத்து நிறுத்தி வழி கேட்கும்போது, அவன் நடுங்கிப் போய் விடுகிறான். பதைபதைப்புடன் நான்கு திசைகளிலும் பார்த்துக் கொண்டே சத்தம் போட்டுக் கத்த ஆரம்பிக்கிறான். கோபத்திற்கு ஆளாகி, முகம் கறுத்து, அவன் கால்களை நீட்டி வைத்து நடக்கிறான். அவனைப் பார்த்து புன்னகை செய்து கொண்டே கடந்து செல்லும்போது திரும்பிப் பார்க்கும் வழிப்போக்கர்களைப் பற்றியோ, பயந்து போய் அவனுக்கு வழி உண்டாக்கிக் கொடுக்கும், அதே நேரத்தில்- அதற்குப் பிறகு அவனுடைய சிந்தனை கலந்த புன்சிரிப்பையும் கைகளால் காட்டும் சைகைகளையும் பார்த்து குலுங்கிக் குலுங்கி சிரிக்கக் கூடிய சிறுமியைப் பற்றியோ அவனுக்குத் தெரியவில்லை என்றுதான் கூற வேண்டும். ஆனால், அதே கற்பனை தேவதை அந்த வயதான பெண்ணையும் சுறுசுறுப்புடன் நடந்து போய்க் கொண்டிருக்கும் வழிப்போக்கர்களையும் அவ்வப்போது சிரித்துக் கொண்டிருக்கும் சிறுமியையும் ஃபொன்தான்காவில் (அதாவது- நம்முடைய கதாநாயகன் அந்தச் சமயத்தில் அங்கு கடந்து போவதாக இருந்தால் என்று அர்த்தம்) கூட்டமாக இருக்கும் படகுகளில் இரவு உணவு சாப்பிட்டுக் கொண்டிருக்கும் படகோட்டிகள் எல்லாரையும் தன்னுடைய பயணத்தில் சேர்த்துக் கொள்வாள். எல்லாரையும்... எல்லாவற்றையும் அவள் தன்னுடைய பொன்னான மனதிற்குள் நெய்து சேர்த்து வைக்கிறாள்- சிலந்தி வலையில் ஈக்களை நெய்து சேர்ப்பதைப்போல. இந்த புதிய செல்வச் சேர்க்கையால் வரப்பிரசாதமாக கிடைத்த தன்னுடைய சந்தோஷமான சிறிய வீட்டுக்குள் நம்முடைய வினோத மனிதன் நுழைகிறான். அமர்ந்து உணவு சாப்பிடுகிறான். சிந்தனை வயப்பட்டவளும் எப்போதும் கவலையில் இருக்கக் கூடியவளுமான வேலைக்காரி மத்ரயோனா மேஜையின்மீது இருந்த பாத்திரங்களை எடுத்து ஓரத்தில் வைத்துவிட்டு, பைப்பைக் கொடுக்கும்போதுதான்

அவன் கனவுகளில் இருந்து விழித்தெழுந்தான். அவன் அசைந்தான். உணவு சாப்பிட்டு முடித்து காரியங்களை ஆச்சரியத்துடன் நினைத்துப் பார்த்தான். காரணம்- அப்படிப்பட்ட ஒரு செயல் நடைபெற்றதாக அவனுக்குத் தெரியவேயில்லை. அறையில் இருட்டு பரவியது. வெறுமையும் கவலையும் அவனுடைய இதயத்தில் நிறைந்தன. கற்பனைகளாலான ஒரு சாம்ராஜ்ஜியமே அவனைச் சுற்றி இடிந்து விழுந்து கொண்டிருந்தது. சத்தமோ ஆரவாரமோ இல்லாமல் நொறுங்கி சாம்பலாகிக் கொண்டிருந்தது. ஒரு கனவைப் போல அது நடந்து கொண்டிருந்தது. தான் என்ன கனவு கண்டு கொண்டிருக்கிறோம் என்று அவனுக்கு ஞாபகத்தில்கூட இல்லை. ஆனால், இப்போது ஏதோ ஒரு இனம்புரியாத உணர்வு, புதிய ஒரு சிந்தனை அவனுடைய இதயத்திற்குள் நுழைந்து, அவனை சற்று வேதனைப்படச் செய்து கொண்டிருந்தது. அவனுடைய கற்பனையை வசீகரமாகவும் யாருக்கும் தெரியாமலும் தட்டியெழுப்பிக் கொண்டிருந்தது. உற்சாகப்படுத்திக் கொண்டிருந்தது. புதிய கற்பனைக் காட்சிகள் கூட்டமாக அவனுக்கு முன்னால் அணிவகுத்து நின்றிருந்தன. அந்தச் சிறிய அறை மிகவும் அமைதியாகக் காணப்பட்டது. தனிமையிலும் களைப்பிலும் அவனுடைய மனம் மூழ்கி விட்டிருந்தது. அது சற்று பற்றி எரிந்து கொண்டிருந்தது. அருகிலிருந்த சமையலறையில் எதைப் பற்றிய சிந்தனையுமில்லாமல் காப்பி தயாரித்துக் கொண்டிருப்பதில் மூழ்கிப் போய் விட்டிருந்த கிழவி மத்ரயோனாவின் காப்பி பாத்திரத்திலிருக்கும் நீரில் என்பதைப் போல அதில் குமிழ்கள் தோன்ற ஆரம்பித்திருந்தன. தொடர்ந்து அவனுடைய கற்பனைகள் சிறுசிறு நெருப்பு ஜுவாலைகளாக கிளம்பி வெளியே வந்து கொண்டிருந்தன. எந்தவித நோக்கமும் இல்லாமல் எடுத்த புத்தகம், ஒன்றோ இரண்டோ பக்கங்கள் வாசித்து முடிப்பதற்கு முன்னால், நம்முடைய கனவு மனிதனின் கையிலிருந்து கீழே விழுகிறது. அவனுடைய கற்பனை மீண்டும் வேகமாக செயல்பட ஆரம்பிக்கிறது. திடீரென்று புதிய ஒரு உலகம், புதிய ஒரு மாய உலகம் அதற்கென்றிருக்கும் எல்லாவித அம்சங்களுடனும் அவனுடைய மனதில் தோன்றிக் கொண்டிருந்தது. புதிய ஒரு கனவு! புதிய அனுபவம்! சந்தோஷமும் உணர்ச்சிகளும் நிறைந்த விஷம் கலந்த ஒரு உலகம்! நம்முடைய யதார்த்த வாழ்க்கை அவனைப் பொறுத்த வரையில் ஒரு பொருட்டே அல்ல. அவனுடைய கூர்மையான பார்வையை வைத்துக் கூறுவதாக இருந்தால்... நாஸ்தென்கா, மந்தத்தன்மை நிறைந்ததாகவும், அலட்சியமானதாகவும் செயலற்றதுமான ஒரு வாழ்க்கையைத்தான் நீங்களும் நானும் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறோம்.