Lekha Books

"ரெண்டு மணி வரைக்கும் விளக்கை அணைக்காம உங்களுக்காகக் காத்திருந்தேன்.''

அவள் நடித்தாள்.

விளக்கைப் பக்கத்தில் இருந்த திண்டின்மேல் வைத்துவிட்டு அவள் செட்டியின் நெஞ்சின்மேல் சாய்ந்தாள். அவன் காதுகளில் அணிந்திருந்த கடுக்கணும், சரியாக வெட்டப்பட்ட கனமான மீசையும் அவளின் முகத்திலும் கழுத்திலும் உரசின. தான் வாங்கி வந்திருந்த புடவையையும், முத்துமாலையையும் அவள் கையில் அவன் தந்தான்.

திருவிழா பார்க்கப் போறப்போ உடுத்துறதுக்கு...''

வெயில் வருகின்ற வரையில் அவளைக் கட்டிப்பிடித்து சொர்க்க சுகத்தை அனுபவித்துக் கொண்டிருந்தான் செட்டி குளித்து முடித்து வீட்டுக்கு வெளியே அவள் கூந்தலை வாரி நின்றபோது, செண்டை அடித்துக்கொண்டு போன மாரார் ஒரு நிமிடம் அங்கு நின்றார்.

"உனக்குத் தெரியுமா சாலியத்தி? தம்புரானைக் காணோமாம்!''

அவள் பதிலொன்றும் கூறாமல் கூந்தலைக் கோதியவாறு நின்று கொண்டிருந்தாள். எள்ளெண்ணெய் தேய்த்த அவளின் முடி வெயில் பட்ட ஆற்று நீர்போல் ஜொலித்தது.

"ராத்திரி காத்து வாங்குறதுக்காக வயல்பக்கம் போன தம்புரான் மாளிகைக்குத் திரும்பியே வரலையாம்!''

லட்சுமி எதுவுமே பேசாமல் அவர் சொன்னதை மட்டும் கேட்டுக் கொண்டிருந்தாள். 

ஊரின் நாடி நரம்புகளைப்போல இருக்கும் வயல் வரப்புகளில் ஆட்கள் நடக்கத் தொடங்கினார்கள். உள்ளே பயணக் களைப்பு ஏற்பட்டு செட்டி நிம்மதியாக உறங்கிக் கொண்டிருந்தான். அவன் உறங்குகிறபோது சிரிப்பது மாதிரி அவன் பற்கள் வாய்க்கு வெளியே தெரிந்தன.

தூரத்தில் ஒரு ஜீப் வந்துகொண்டிருந்தது. குண்டும் குழியுமாக உள்ள கிராமத்துச் சாலையில் இப்படியும் அப்படியுமாய் ஆடியவாறு அது வேகமாக வந்தது. ஜீப் உண்டாக்கிய தூசுப் படலம் வெயிலில் பட்டு மஞ்சள் நிறத்தில் தெரிந்தது. கல்லிசேரியில் மோட்டார் வாகனம் வருவது என்பது மிகமிக அபூர்வமானது. மேக்குன்னு பாலத்தைக் கடந்து வருகின்ற பஸ்கள் கல்லிசேரிக்குள் நுழையாமல் நேராகப் போகும். ஆயிலக்கரைக்கும் பாணியாறுக்கும் போகிற இரண்டு பஸ்கள் ஒவ்வொரு நாளும் நான்கு முறை அந்த வழியே கடந்துபோகும். கல்லிசேரிக்கு வருபவர்கள் மேக்குன்னு பாலத்திற்கான திருப்பத்தில் பஸ்ஸை விட்டு இறங்கி நடந்து வரவேண்டும். மாட்டு வண்டியோ ஜட்காவோ கிடைத்தால் அவற்றில் ஏறியும் வரலாம்.

"அதோ ஒரு ஜீப் வருது!''

லட்சுமி விரலால் சுட்டிக் காட்டினாள். ஜீப்பைச் சுற்றிலும் தூசுப்படலம் வைரத் துகள்களாய் வெயிலில் மின்னியது. லுங்கியை சரியாகக் கட்டியவாறு செட்டி ஜீப்பைப் பார்த்தவாறு கொட்டாவி விட்டான். ஜீப்பில் மொத்தம் ஐந்து பேர் இருந்தார்கள். டிரைவருக்குப் பக்கத்தில் குடுமி வளர்த்த ஒரு வயதான மனிதர் இருந்தார். பின் இருக்கையில் அமர்ந்திருந்த நான்கு பேர்களில் வயது குறைந்த ஒரு பெண்ணின் காதுகளில் தங்கக் கம்மல் இருந்தது. தலை முடியை ஒரு பக்கமாய் வாரி விட்டிருந்தாள். அவள் உதடுகள் வெற்றிலை போட்டுச் சிவந்திருந்தன.

"தம்புரானோட மாளிகைக்குப் போறாங்கன்னு தோணுது!''

லட்சுமி சொன்னாள். வடக்குத் திசையில் கம்பீரமாக நின்று கொண்டிருப்பது தம்புரானின் வீடு மட்டும்தான். ஜீப்பில் வந்து கொண்டிருக்கும் வசதி படைத்தவர்கள் போவதற்கு அந்தப் பகுதியில் வேறொரு வீடு எங்கே இருக்கிறது?

"தம்புரானோட மகளைப் பெண் பார்க்க வர்றவங்களா இருக்கும்!''

அவள் நினைத்தது சரியே. தூசு பறக்கச் சென்ற ஜீப் தம்புரானின் மாளிகையை அடைந்ததும் நின்றது. மாளிகைக்குள் செய்தி போனது. பாருக்குட்டித் தம்புராட்டி கட்டியிருக்கும் துணியில் நெருப்பு பற்றிவிட்டதுபோல் இந்தப் பக்கமும் அந்தப் பக்கமுமாய் பரபரப்புடன் ஓடிக்கொண்டிருந்தாள். வத்சலா இன்னும் ரெடியாகவில்லை. அடுக்களையில் பலகாரங்கள் தயாராகிக் கொண்டிருந்தன. பொழுது புலர்ந்தது முதல் எல்லாருக்கும் தம்புரானைத் தேடுவதே வேலையாகிப் போனது.

ஜீப்பில் இருந்து முதலில் குடுமிக்காரர் சந்து நாயர் கையில் வெற்றிலைப் பெட்டியுடன் இறங்கினார். பச்சை வண்ணக் கரை போட்ட இரட்டை வேஷ்டியும், அரைக் கை சட்டையும் அணிந்து காது குத்தி இருந்தவன்தான் மணமகன் சங்கரன். தம்புரானின் மூத்த மகள் ஜானகியின் கணவன் உத்தமன் நம்பியாரும், மருமகன் வாசுதேவனும் சேர்ந்து வந்திருந்தவர்களை உற்சாகத்துடன் வரவேற்றார்கள்.

"பயணத்துல பிரச்சினை ஒண்ணும் இல்லியே?'' உத்தமன் நம்பியார் விசாரித்தான்.

"நேரம்கூட அதிகமாகல. அதுக்குள்ள இப்படி உஷ்ணமா இருக்கே!''

"சங்கரனோட அப்பாதானே நீங்க?''

"ஆமா...''

சந்து நாயர் குடுமியை ஒரு பக்கம் ஒதுக்கிவிட்டு, தலையில் இருந்த வியர்வையைத் துடைத்தார். உடன் வந்திருந்த சட்டை அணியாத மெலிந்த தேகத்தைக் கொண்ட மனிதர் அமைதியாக நின்றிருந்தார்.

"இவர் யார்னு...?''

"என்னோட மூத்த அண்ணன். முதல் தடவையா ஜீப்ல வர்றாரு. அதனால அவருக்கு உடம்புல களைப்பு!''

அவருடைய ஊரில் அந்தப் பெரியவர் போவது வருவது எல்லாமே பல்லக்கில்தான்.

"உள்ளே போயி கொஞ்ச நேரம் படுங்க...''

"வேண்டாம் நம்பியாரே. கொஞ்சம் தண்ணி கொடுத்தா போதும். முகத்தைக் கழுவிக்கிறேன்.''

ஒரு கர்ப்பிணியைப்போல முகத்தை ஒரு மாதிரி வைத்துக் கொண்டிருந்த அந்தக் கிழவர் பளபளப்பான அந்தப் பாத்திரத்தில் இருந்த தண்ணிரை எடுத்து தன் முகத்தைக் கழுவினார்.

விருந்தாளிகள் மாளிகையின் முன்னால் இருந்த அறையில் அமர்ந்தார்கள். தக்கை அணிந்த இளைஞனின் சகோதரியை ஜானகி உள்ளே அழைத்துக்கொண்டு போனாள். ஆள் உயரக் கண்ணாடி முன்பு அமர்ந்து வத்சலா தன்னை அழகுபடுத்திக் கொண்டிருந்தாள். கறுத்த தன் கன்னங்களில் பவுடர் தடவி, நெற்றியில் சாந்துப்பொட்டு இட்டு, கண்களில் மை எழுதி தன்னைச் சிங்காரித்தாள் அவள். பல முறை திரும்பத் திரும்பக் கட்டினாலும் புடவை அவள் இடுப்பில் நிற்காமல் நழுவிக் கொண்டே இருந்தது. ஒரு முறை கட்டியபோது புடவை கணுக்காலுக்கு மேலே இருந்தது.

இன்னொரு முறை மாற்றிக் கட்டியபோது ஆங்காங்கே புடவையில் சுருக்கம் விழுந்தது. வாசுதேவனின் மனைவி கார்த்தியாயனிதான் கடைசியில் பக்கத்திலேயே இருந்து ஒழுங்காக வத்சலாவைப் புடவை கட்ட வைத்தாள். வத்சலா இதற்கு முன்பு ஒரே ஒருமுறைதான் புடவை கட்டியிருக்கிறாள். கல்லிசேரியில் திருவிழா நடந்த சமயம் அது.

"எங்க குடும்பத்துல இதுக்கு முன்னாடி ஒரு ஆம்பளை பெண் பார்க்கணும்னு படி ஏறினது இல்லை. வீட்டுப் பெரியவங்களோ, மூத்த பெண்களோதான் பொண்ணு பார்க்கவே வருவாங்க.

ஆனால், என் மகனுக்கு ஒரு பிடிவாதம். கட்டாயம் நானும் வருவேன்னு ஒற்றைக்கால்ல நின்னுட்டான்!''

உத்தமன் நம்பியார் சிரித்தான். தலைமுடிக்கு எண்ணெய் தேய்த்து அதைப் பின்பக்கம் சுற்றிச் சாய்த்து வாரி இருந்த அந்த இளைஞன் வெட்கத்துடன் தலைகுனிந்து அமர்ந்திருந்தான். அவன் சட்டை பொத்தான்கள் தங்கத்தாலானவை.

"பேரு?''

"சங்கரன்!''