Lekha Books

இந்த உஷ்ணச் சூழ்நிலையில் எப்படி அவரால் உறங்க முடியும்? குழம்பிப்போன தம்புரான் கட்டியிருந்த ஒற்றை வேஷ்டியுடன் கையில் இருந்த விசிறியை வீசியவாறு நிலத்தில் இறங்கி மெல்ல நடக்கத் தொடங்கினார். தம்புரானின் வாழ்க்கையில் பெரிய ஒரு விபத்தை உண்டாக்கிய நடை இதுதான்.

வயல் பக்கத்திலிருந்து காற்று மெல்ல புறப்பட்டு வந்து மேனியைத் தடவிச் சென்றபோது, தம்புரானுக்கு இனம்புரியாத ஒரு உணர்வு உண்டானது. அந்தக் காற்று அவரின் வயிற்றுப் பகுதியையும், தோளையும் சுகமாக வருடிச்சென்றது. வயல் பக்கம் போனால் நிச்சயம் காற்று இருக்கும் என்ற எதிர்பார்ப்புடன் அந்தத் திசையை நோக்கி நடந்தார் தம்புரான். வயதாகி நரையோடிய ஒரு பூதத்தைப்போல் இருட்டில் அவரின் மாளிகை இங்கிருந்து தெரிந்தது.

தம்புரான் எதிர்பார்த்ததில் ஏமாற்றம் உண்டாகவில்லை. வயல் பக்கத்தில் இருந்து சுகமான காற்று கிளம்பி உடலை முத்தமிட்டு ஆனந்த உணர்வை உண்டாக்கிக் கொண்டிருந்தது. சுட்டிப் பையனைப் போல அந்தக் காற்று அவரின் கால்களுக்கிடையே புகுந்து அவரை நெளியச் செய்தது. உற்சாகமாகிப்போன தம்புரான் விசிறியை மடக்கி கையில் பிடித்தவாறு, வயலை நோக்கி மேலும் நடந்தார். வயலை நெருங்க நெருங்க காற்று ஏகமாய்க் கிளம்பி தம்புரான் கட்டியிருந்த வேஷ்டியோடு விளையாடத் தொடங்கியது. தம்புரான் உயரமான ஒரு இடத்தில் போய் அமர்ந்தார். கிட்டத்தட்ட சில நிமிடங்களுக்கு முன்பு வரை தான் அனுபவித்த கொடுமையான உஷ்ணத்தை அவர் மறுந்தே போனார்.

காற்று வயலுக்குள் மறைந்திருந்தது. அவர் கையில் இருந்த விசிறியை எடுத்து வீசத் தொடங்கியவுடன், "கலகல" எனச் சிரித்தவாறு காற்று புறப்பட்டு வந்து அவரின் வயிற்றிலும், தோளிலும் மோதி விளையாட்டு காண்பித்தது. ஒரு மென்மையான சின்னஞ்சிறு காற்று அவரின் வேஷ்டியை அவரிடமிருந்து பிரிக்க முயற்சித்தது. காற்றின் விளையாட்டு முழுவதும் தம்புரானின் வேஷ்டியிடம்தான்.

வீட்டுக்குத் திரும்பிப் போகவே தம்புரானுக்கு மனம் இல்லை. அவரின் தாத்தா கட்டியது- தாழ்வான மேற்சுவரும், குறுகலான வாசல்களையும் கொண்ட இந்த மாளிகை. அதற்குள் இருக்கவே சொல்லப்போனால் அவருக்குப் பிடிக்கவில்லை. உலகத்தில் உள்ள எதை வேண்டுமென்றாலும் தம்புரான் சகித்துக் கொள்வார். உஷ்ணத்தை மட்டும் அவரால் பொறுத்துக் கொள்ளவே முடியாது. ஒரு ராட்சத காற்றாடி ஆகாயத்தில் இருந்து இப்படியும் அப்படியுமாய் சுழன்று வீசுவது மாதிரி, தம்புரான் நாலா பக்கங்களிலும் குளிர்ச்சியை உணர்ந்தார். அவர், தான் அமர்ந்திருந்த அந்த மேட்டைவிட்டு எழுந்திருக்கவே இல்லை. பொழுது புலர்கிற நேரம் வரை இப்படியே உட்கார்ந்திருந்தால்கூட போதும் என்று நினைத்தார் அவர். அப்போதுதான் மாளிகையின் ஓட்டிலும் மேற்கூறையிலும் உஷ்ணம் நீங்கியிருக்கும் என்று அவர் மனதில் பட்டது. அதற்குப் பிறகுதான் மின்சாரம் இல்லை என்றாலும், விசிறி இல்லை என்றாலும் பரவாயில்லை என்று அவரால் உறங்க முடியும். இன்று இனிமேல் மின்சாரம் வரும் என்ற எண்ணம் தம்புரானுக்கு இல்லை. வயல்வெளியிலும் சுற்றியிருந்த இடத்திலும் பிரகாசமான வெளிச்சம் படர்ந்து கொண்டிருந்தது. ஒரு நட்சத்திரம் வயலுக்கு மேலே கீழ்நோக்கி விழுவது தெரிந்தது.

தம்புரான் பல விஷயங்களையும் நினைத்துப் பார்த்தார். நினைத்துப் பார்ப்பதற்கு அவர் மனதில் எத்தனையோ நிகழ்ச்சிகள்... விஷயங்கள்...! காலையில் தம்புரானின் இளைய மகள் வத்சலாவைப் பெண் பார்ப்பதற்காக வருகிறார்கள். நான்கு பெண்களில் மூன்று பேருக்கு அந்தந்த காலத்தில் திருமணத்தை நடத்தி வைத்துவிட்டார் தம்புரான். பொழுது விடிந்தால் வத்சலாவின் திருமணமும் நிச்சயிக்கப்பட்டுவிடும். திருவிழாவிற்கான கொடியேற்றமும் நாளைக்குத் தான். ஏழு நாட்கள் தொடர்ந்து நடக்கப் போகிற திருவிழாக் கொண்டாட்டங்கள் அனைத்துமே அவரின் தலைமையில்தான் நடக்கப் போகின்றன. திருவிழா சம்பந்தமான எல்லா விஷயங்களுக்கும் அவர்தான் பொறுப்பேற்றிருக்கிறார். முன்பெல்லாம் திருவிழா மூன்று நாட்கள்தான் நடந்தது. தம்புரானின் முயற்சியால் அது ஐந்து நாட்களாக நீண்டது. போன வருடம் முதல் அதுவே ஏழு நாட்கள் என்று அதிகரித்துவிட்டது. தம்புரானின் பெருமையையும் செல்வாக்கையும் பறைச்சாற்றக்கூடிய திருவிழாவாக அது இருக்கும்.

வயலின் வடக்குப் பக்கம் இருந்த கரையில் மக்களின் வசிப்பிடங்கள் பூதக்குட்டிகளைப்போல இருளில் மூழ்கிப்போய் இருந்தன. ஒரு வீட்டில் மட்டும் விளக்கு வெளிச்சம் தெரிந்தது. இருட்டுக்கு மத்தியில் மஞ்சள் சாயம்போல விளக்கு வெளிச்சம் வந்து கொண்டிருந்தது- லட்சுமி வீட்டிலிருந்து என்பது மட்டும் தம்புரானுக்குத் தெரிந்தது. இந்த அர்த்த ராத்திரி நேரத்தில் விளக்கை ஏற்றி வைத்துக்கொண்டு அவள் என்ன செய்துகொண்டிருக்கிறாள்? தம்புரான் வியப்புடன் பார்த்தார்.

அவர் தன் மனைவி பாருக்குட்டியைப் பற்றி நினைத்துப் பார்த்தார். ஊர் மக்களுக்கு அவரின் மனைவி- பாருக்குட்டித் தம்புராட்டி. தம்புரானின் மேனி அழகு தம்புராட்டிக்குக் கிடையாது. மெலிந்த கறுத்துப்போன தேகத்தைக் கொண்டவள் அவள். பாருக்குட்டித் தம்புராட்டி மாளிகையைவிட்டு வெளியே வருவது என்பதே அபூர்வமான ஒரு விஷயம். திருமண வீடுகளிலும், திருவிழாக் கொண்டாட்டங்கள் நடைபெறுகிற இடங்களிலும்கூட அவளைப் பார்க்க முடியாது. கல்லிசேரியின் தம்புராட்டி தான் என்ற நினைப்பு அவள் மனதில் சதா நேரமும் வலம் வந்துகொண்டிருக்கும். ஊர்க்காரன் யாராவது தன்னைப் பார்ப்பதற்காக மாளிகைக்கு வந்தால், அவனை வெறும் கையுடன் பாருக்குட்டி அனுப்ப மாட்டாள். ஒரு வெள்ளியாலான ரூபாயோ, ஒரு மரக்கால் நிறைய அரிசியோ, ஒரு வெள்ளரிக்காயோ அவள் பரிசாகத் தருவாள். மூத்த மூன்று மகள்களும் தம்புரானைப்போல என்றால், இளைய பெண் வத்சலா அம்மாவைப்போல இருந்தாள். அதற்காக தம்புரான் கவலைப்படவில்லை. பார்க்க சுமார்தான் என்றாலும் குஞ்ஞிகிருஷ்ணன் தம்புரானின் மகளுக்கு தேவகுமாரனைப்போல ஒரு கணவன் கிடைப்பான் என்பது மட்டும் உறுதி. காலையில் அவர்கள் வந்து மகளைப் பார்த்து திருமணம் நிச்சயமாகிவிட்டால், தம்புரானின் அந்த பாரமும் தீர்ந்த மாதிரிதான்.

திருவிழா நடக்கிற ஏழு நாட்களும் பொழுது புலர்கிற நேரம் வரை கலை நிகழ்ச்சிகள் நடத்த வேண்டும். ஹரிகதா காலட்சேபம், சாஸ்த்ரீய சங்கீதம், கதகளி, ஓட்டம் துள்ளல், நாட்டிய நாடகம், பரதநாட்டியம்- இப்படிப் பல நிகழ்ச்சிகள் ஒவ்வொரு நாளும் நடக்கும். கல்லிசேரியில் குடிக்கொண்டிருக்கும் தேவியின் மகிமையைப் பற்றி தூரத்தில் இருக்கும் கர்நாடக மாநிலத்தில் உள்ளவர்கள்கூட தெரிந்திருந்தார்கள். குடகுப்பகுதியில் இருந்துதான் அதிகமான பக்தர்கள் திருவிழாவைப் பார்க்க வருவார்கள். கல்லிசேரி ஆரம்பப் பாடசாலையில்தான் அவர்கள் தங்குவது. மற்ற கிராமங்களில் இருந்து வரும் பக்தர்கள் ஆற்றைக் கடந்து வருவதற்கு படகுகள் ஏற்பாடு செய்யவேண்டும். இப்படி இன்னும் கவனிக்க வேண்டிய விஷயங்கள் எவ்வளவோ இருக்கின்றன. இந்தப் பொறுப்புகளையெல்லாம் மிகவும் மகிழ்ச்சியுடன் தன் தலையில் போட்டுக் கொண்டிருக்கிறார் தம்புரான்.