Lekha Books

ஆனால், இந்த உஷ்ணத்தைச் சகித்துக் கொள்வதுதான் அவரைப் பொறுத்தவரை பெரிய விஷயம். திருவிழா முடிகிறவரை மின்சாரம் போகாமல் இருக்க வேண்டும் என்று தேவியிடம் பிரார்த்தித்தார் தம்புரான்.

"கரண்ட் கல்லிசேரியிலயா உற்பத்தி ஆகுது? எங்கோ தூரத்துல இருந்து அது வருது. நம்ம தேவி அதுக்கு என்ன பண்ண முடியும்?"

ஊரில் செண்டை அடிக்கிற அப்புமாராரின் கருத்து இது.

மின்சாரம் வருகிற கம்பிகள் ரயில் தண்டவாளத்தைப்போல. அவை எங்கே ஆரம்பமாகின்றன- எங்கே முடிகின்றன என்பது தம்புரானுக்கே தெரியாது.

ஊரே பிரகாசத்தில் மூழ்கிப்போயிருந்தது. நிலவின் ஒளியே காரணம். மேட்டில் உட்கார்ந்தவாறு தன் ஊரின் அழகை மகிழ்ச்சியுடன் அள்ளிப் பருகிக்கொண்டிருந்தார் தம்புரான். கல்லிசேரிக்கு இப்படி ஒரு அழகா என்று வியந்து போனார் அவர். இதற்கு முன்பு ஒருநாள்கூட நிலவு வெளிச்சத்தில் இப்படி வயல் பக்கமாக வந்து அமராமல் போய்விட்டோமே என்பதற்காக ரொம்பவும் வருத்தப்பட்டார் தம்புரான்.

பொழுது விடிய இன்னும் அதிக நேரமில்லை. மனமே வராமல் தம்புரான் அமர்ந்திருந்த மேட்டைவிட்டு எழுந்து நின்றார். மாளிகையின் மாடியில் ஜன்னல்களைத் திறந்து வைத்துவிட்டுப் படுக்கவேண்டும். தம்புரானுக்கு அயர்ச்சி வந்தது. தலைமுழுக்க திருவிழாவைப் பற்றிய நினைப்பு மட்டுமே இருந்தது. மகளின் திருமணக் காரியமும் இடையில் ஞாபகத்தில் வந்தது. இனி உறக்கம் தனக்கு வருமா என்று தம்புரானுக்கே சந்தேகமாக இருந்தது. அவர் மட்டும் குஞ்ஞிகிருஷ்ணன் தம்புரானாக இல்லாமல் போயிருந்தால், இந்நேரம் எதைப் பற்றியும் கவலைப்படாமல் அந்த மேட்டிலேயே குளிர்ந்த காற்றின் அருமையை அனுபவித்தவாறு படுத்துத் தூங்கியிருப்பார். இப்படிப் பொதுவாக எப்போதும் அவர் நினைத்துப் பார்த்ததில்லை. தான் ஒரு தம்புரானாகப் பிறந்ததற்கு மிகவும் பெருமைப்படவே செய்தார். தம்புரான்களுக்கே உரிய கௌரவத்தோடும், உயர்ந்த அந்தஸ்தோடும் உயிரோடு இருக்கிற காலம் வரை வாழ்ந்து கண் மூட வேண்டும் என்பதொன்றே அவரின் மன ஆசை. கடவுள் அந்த ஆசையை சரியாக நிறைவேற்றி வைத்தால் போதும் என்று அவர் நினைத்தார்.

லட்சுமியின் வீட்டில் இப்போதும் விளக்கு எரிந்து கொண்டிருந்தது. நிலவு வெளிச்சத்துக்கு மத்தியில் அந்த விளக்கொளி, நனைந்து போன தாளில் விழுந்த மஞ்சள் வண்ண சாயம்போல இருந்தது. அவள் வீட்டின் முன்பக்கமாய் தெற்குப் பக்கம் போகின்ற பாதை வழியே நடந்து வீட்டுக்குப் போகத் தீர்மானித்தார் தம்புரான். இதுவரை அவரிடம் விளையாட்டு காண்பித்துக் கொண்டிருந்த இளம் காற்று வயலின் கதிர்களோடு சேர்ந்து மயங்கிக் கிடந்தது. மழை பெய்தது போன்ற ஒரு குளிர்ச்சியை நாலா பக்கங்களிலும் உணர்ந்தார் தம்புரான்.

நிலவு காய்ந்து விழுந்துகொண்டிருந்த ஒற்றையடிப்பாதை வழியே நடந்து சென்ற தம்புரான், லட்சுமியின் வீட்டின்முன் நின்றார். திறந்திருந்த ஜன்னல் வழியே நல்ல வெளிச்சம் முற்றத்தில் விழுந்து கொண்டிருந்தது. லட்சுமியின் கணவனுக்கு ஒருவேளை உடல் நலம் இல்லையோ? முன்கோபக்காரனும், யாருக்கும் அடங்காதவனுமான அவனுக்கு தலைசுற்றுலும், மேல்மூச்சு கீழ்மூச்சு வாங்குவதும் ஒரு சர்வ சாதாரணமான விஷயம் என்றே சொல்லலாம்.

வீட்டை நோக்கி ஏறியபோது, துவைத்துக் காயப்போட்டிருந்த துணிக்காக மேலே போட்டிருந்த தடியில் தன் தலையை லேசாக இடித்துக்கொண்டார் தம்புரான். அந்த மங்கலான வெளிச்சத்திலும் காயப்போட்டிருந்த லட்சுமியின் புள்ளி போட்ட ப்ளவுஸை அவரால் அடையாளம் காணமுடிந்தது.

தம்புரான் மெல்ல கதவைத் தட்டினார். கதவு இடுக்கின் வெளிச்சத்தில் லட்சுமியின் முகம் தெரிந்தது. அவள் உறங்காமல் விழித்திருக்கிறாள் என்பதைத் தம்புரான் புரிந்துகொண்டார்.

அவளின் விரிந்து கிடந்த கூந்தலும் கன்னங்களும் விளக்கு வெளிச்சத்தில் பிரகாசித்தன. தம்புரான் நின்றிருந்த இடம் இருட்டாக இருந்ததால், லட்சுமிக்கு அவரை சரியாகத் தெரியவில்லை.

"யார் அது?''

"நான்தான்... தம்புரான்!''

அவ்வளவுதான். ஓடி வந்த லட்சுமி கதவுக்குப் பக்கத்தில் நின்றாள். ஒருவித சத்தத்துடன் கதவுகள் திறந்தன. சாதாரண மக்களின் வீடுகளைத் தேடி வந்து சுக சவுகரியங்களைத் தம்புரான் விசாரிப்பது என்பது அந்த ஊரைப் பொறுத்தவரை அசாதாரண விஷயமொன்றுமில்லை. முற்றத்தில் நின்றிருந்த தம்புரான் சொன்னார்: "பாக்கு மரத்துக்குத் தண்ணி போதாது. செட்டிகிட்ட சொல்லணும்!''

இதை எல்லாம் கவனிப்பதற்கு செட்டிக்கு எங்கே நேரம்? துணி நெய்யவும், அதை விற்கவுமே அந்த ஆளுக்கு நேரம் சரியாக இருக்கிறது. ஓய்வு கிடைக்கிற நேரத்தில் கள்ளு குடிக்கிறான். தோட்டத்தில் இருக்கும் தென்னை மரங்களையும், பாக்கு மரங்களையும் கவனிப்பதற்கு நேரமில்லை என்றாலும், அவன் தன் மனைவியான லட்சுமியை, ஸ்ரீலட்சுமியைப்போல சீராட்டிப் பார்க்கிறான் என்பது மட்டும் உண்மை. சாலியக் காலனியின் முழு எதிர்ப்பையும் சம்பாதித்தல்லவா அவன், அவளைத் தனக்குச் சொந்தமாக ஆக்கியது! திருமணம் முடிந்ததும் அவன் மீசை வளர்க்கத் தொடங்கினான். லட்சுமி சொல்லித்தான் அவன் அந்தக் காரியத்தைச் செய்தான். தம்புரானுக்கு மனதளவில் இப்போதுகூட செட்டியைப் பிடிக்காது. தேர்தலில் தன்னை எதிர்த்து துணிச்சலாக நின்ற ஆளாயிற்றே அவன்! பெண்ணைக் கடத்திக்கொண்டு போவது... தம்புரானையே எதிர்த்து தேர்தலில் நிற்பது... அவன் உண்மையில் தைரியசாலிதான்!

உள்ளே ஒரு பெரிய விளக்கு பிரகாசமாக எரிந்து கொண்டிருந்தது. அந்த வெளிச்சத்தைப் பார்த்து ஒரு விட்டில் பூச்சியைப்போல தம்புரான் அங்கு போய் நின்றார். நன்கு துடைக்கப்பட்ட கண்ணாடிக்கூடு வழியே நாலா பக்கங்களிலும் பிரகாசமாக விளக்கொளி பரவியது.

"என்ன... விளக்கை அணைச்சிட்டு படுக்காம இருக்கே?''

"எனக்கு பயமா இருக்கு... தம்புரானே!''

"இங்கே வேற யாரும் துணைக்கு இல்லியா?''

"யாருமில்ல...''

"எங்கே போயிருக்கான் செட்டி?''

"டவுனுக்கு வேஷ்டி வாங்கப் போயிருக்காரு!''

பொழுது புலர்ந்தால் ஊரில் திருவிழா. கல்லிசேரி திருவிழா சந்தையில் விற்கப்படும் வேஷ்டிகளுக்கு நல்ல கிராக்கி. குடகில் இருந்து வருகின்ற பக்தர்களுக்கு வேறு எதை வாங்கத் தோன்றுகிறதோ இல்லையோ, நிச்சயம் வேஷ்டிகளை வாங்குவார்கள்.

"என்ன பயம் உனக்கு? கல்லிசேரியில என்ன திருடனா இருக்கான்?''

"எனக்கு திருடனைப் பார்த்து பயமில்லை தம்புரானே!''

"பிறகு யாரைப் பார்த்து பயம்?''

"பேய்களை நெனைச்சு!''

அதைக்கேட்டு தம்புரானுக்கு சிரிப்பு வந்தது.

"பேய்க்கு பயந்துட்டுத்தான் விளக்கை அணைக்காம எரிய விட்டுட்டு உறங்காம உட்கார்ந்துக்கிட்டு இருக்கியா?''

"ராத்திரி நேரத்துல தனியா இருந்தா எனக்கு உறக்கம் வராது. தம்புரானே... கண்ணை மூடுனா... சம்பந்தமில்லாம ஒண்ணொண்ணா கண்ணுல தெரியும்!''

இதைச் சொல்லும்போது லட்சுமி அழுதுவிடுவாள்போல் இருந்தது. அவளைப் பார்த்த தம்புரானுக்கு அவள்மேல் ஒருவித பரிதாப உணர்வு உண்டானது.

"இனி செட்டி டவுனுக்குப் போறப்போ என்கிட்ட சொல்லிட்டு தான் போகணும். ராத்திரி உன்கூட துணைக்கு இருக்குறதுக்கு யாரையாவது மாளிகையில இருந்து அனுப்பி வைக்கிறேன்!''