Lekha Books

அவன் தான் இட்ட சலவை அடையாளமல்ல அது என்று சொன்னான். அந்த மூன்று சாட்சிகளையும் ப்ராசிக்யூட்டர் எதிர் விசாரணை நடத்தினார்.

கிருஷ்ணனின் சந்தோஷத்திற்கு எல்லையே இல்லாமல் இருந்தது. குஞ்ஞூ பணிக்கனுக்கு அன்று சிறிது உயரம் அதிகமானது. அவன் கொஞ்சம் அதிகமாக வளர்ந்தான். உண்மையாகவே அந்த மகிழ்ச்சி கிடைக்க வேண்டிய ஒன்றுதான்.

குட்டி மனதில் பொறாமையை வைத்துக் கொண்டு கவுரியிடம் சொன்னாள்:

"இனி தூக்கு மரத்தில் ஏற வேண்டியது இல்லையே!''

கவுரி அந்த வார்த்தைகளை நம்பினாள். குட்டியின் குரலில் இருந்த பொறாமையை அவள் தெரிந்திருக்கவில்லை.

சட்டத்தைப் பற்றிய அறிவு இல்லாமல் இருந்தாலும் மூளையின் ஓரத்தில் ஒரு சந்தேகம் நிழலாடிக் கொண்டிருந்தது. அது அவளுடைய குற்றத்தை ஒப்புக் கொள்ளும் செயல்தான். அவள் சொன்னாள்:

"அன்று எனக்கு ஒரு சுய உணர்வே இல்லை. எனக்கென்று யாருமில்லை. ஒரு மனிதரும். அப்போது அந்த மகாபாவி ஹெட்கான்ஸ்டபிள் என்னைக் காப்பாற்றுவதாகச் சொல்லி வந்தார். அவர் ஒரு மிகப் பெரிய பாவிதான். அவர் அழக்கூட செய்தார். பிறகு நான் நீதிமன்றத்தில் கூற வேண்டிய வாக்குமூலத்தைச் சொல்லிக் கொடுத்தார். அன்று எனக்கு இறந்தால் போதும் என்றிருந்தது. நான் அவர் சொன்ன மாதிரியே வாக்குமூலம் கொடுத்தேன்.''

குட்டி கேட்டாள்:

"குஞ்ஞூவாவாவிடம் போலீஸ்காரர்கள் கேட்டது மாதிரியா நீ வாக்குமூலம் தந்தாய்?''

"ஆமாம்... அவர்களை கடலின் அருகில் பார்த்தேன் என்று வாக்குமூலம் கொடுத்தேன்.''

சாதாரண அறிவு அதிகமாக உள்ள குட்டி அறிவுரை கூறினாள்:

"நீ ஆலப்புழை நீதிமன்றத்துக்குப் போகுறப்போ போலீஸ்காரர்கள் கூறித்தான் அப்படி வாக்குமூலம் கொடுத்தேன் என்று சொல்லணும்.''

அப்படிக் கூறலாமா என்று கவுரிக்கு சந்தேகம் உண்டானது.

குட்டி சொன்னாள்:

"சொல்லலாம். அதுதான் உண்மையான வாக்குமூலம்.''

"அங்கே போய் சொல்லணுமா?''

"இல்லை... விசாரணை முடிஞ்ச பிறகு, நீதிமன்றம் கேட்கும்.''

வாழ வேண்டும் என்ற ஆசை அதிகரித்த நிலையில் கவுரி சொன்னாள்:

"எனக்கு எதுவும் தெரியாது. நான் என்ன சொல்வேனோ, எனக்கே புரியல. ஆலப்புழைக்குப் போறப்போ நீங்க என்கூட இருந்தால் நல்லா இருக்கும் அக்கா.''

இப்போது கவுரியின் பதைபதைப்பே வழக்கிலிருந்து காப்பாற்றுவதற்கு எதிரான விஷயங்களைப் பற்றிதான். அன்று அப்படிச் சொன்னது தப்பாகப் போய்விட்டது. அந்த குற்றத்தை ஒப்புக்கொள்ளும் செயல் மட்டும் நடந்திருக்காவிட்டால், எல்லா விஷயங்களும் சரியாகிவிட்டிருக்கும். நீதி மன்றத்தில் அளிக்கக்கூடிய வாக்குமூலம்தான் இனி இருக்கக்கூடிய ஒரே தப்பிக்கும் வழி.

வேலுப்பிள்ளையின் பகை உணர்ச்சி அதிகமானது. சாட்சிகள் மூன்று பேரும் ஏமாற்றிவிட்ட பிறகு, அப்படி இருக்கக் கூடியது இயல்பான ஒன்றுதானே! அவர்கள் வாக்குமூலம் தந்த அதே நாளின் மாலை வேளையில் அவர்களைப் பிடிப்பதற்காக ஒரு முயற்சி நடந்தது. ஆனால், முடியவில்லை. குஞ்ஞூவாவா மீதுதான் அதிகமான பகை உணர்வு இருந்தது.

நான்கைந்து நாட்கள் கடந்த பிறகு குஞ்ஞூவாவாவைப் பிடித்து காவல் நிலையத்திற்கு அழைத்துக் கொண்டு வந்தார்கள். என்ன காரணத்திற்காக என்று தெரியவில்லை. கவுரி பார்த்துக் கொண்டிருக்க, வேலுப்பிள்ளை அவனை அடித்தார். நிலைகுலைந்து போய் அவன் தூரத்தில் போய் விழுந்தான். கவுரி "அய்யோ" என்று இடம், காலம் எல்லாவற்றையும் மறந்து உரத்த குரலில் கத்திவிட்டாள். வேலுப்பிள்ளை அவள் இருந்த பக்கம் திரும்பினார்.

"இது மட்டுமில்லைடீ... நீ இன்னைக்கு கேளு!''

அது உண்மைதான். அன்று இரவு பக்கத்து அறையில் இருந்து அடி, உதை விழும் சத்தமும் கூப்பாடும் கேட்டுக் கொண்டேயிருந்தன. தாங்கிக் கொள்ள முடியாத கவலையுடன் கவுரி குட்டியிடம் கூறினாள்:

"இதைவிட காப்பாற்றாமலேயே இருக்கலாம், அக்கா!''

பற்களைக் கடித்துக் கொண்டே அவள் வேலுப்பிள்ளையை மனதிற்குள் திட்டினாள். குஞ்ஞூவாவாவின் ஒவ்வொரு கூப்பாடும் அவளுடைய நெஞ்சைத் தகர்த்துக் கொண்டிருந்தது. பாவம்... அவன் இந்த தண்டனையை எதற்காக அனுபவிக்கிறான்? குட்டியால் எதுவும் பேச முடியவில்லை.

குட்டி கேட்டாள்:

"உண்மையிலேயே நீ குஞ்ஞூவாவாவை அன்று பார்த்தியா?''

"இல்லை அக்கா. அவர் சொன்னது உண்மை. போலீஸ்காரர்கள் பொய் சொல்லியிருக்காங்க!''

குட்டி எந்தவித உணர்ச்சியும் இல்லாமல் இருந்தது கவுரியின் கவனத்தில்பட்டது. அது என்ன ஒரு இருத்தல்! அந்தப் பக்கத்தில் ஒரு மனிதனை உதைத்துக் கொல்கிறார்கள். அதுவும் கவுரிக்கு உதவியதற்காக. குட்டிக்கு ஒரு கவலையும் இல்லை. குட்டிமீது கவுரிக்கு ஒரு வெறுப்பு தோன்றியது. போதாக்குறைக்கு பேசாமல் இருந்த குட்டி போலீஸ்காரர்களுக்கு ஆதரவாக சொன்னாள்:

"ஒரு கொடுமையான கொலைச் செயல் என்று வைத்துக் கொள். போலீஸ்காரர்கள் சாட்சிகளை வைத்திருக்கிறார்கள். அந்த சாட்சிகள் புரண்டால், கொலை செய்த நபர்கள் தப்பி விடுவார்களா இல்லையா? அப்போது மாறக்கூடிய சாட்சிகளை ஒரு வகையில் அடித்து உதைக்கத்தான் வேண்டும்.''

அதற்கு அர்த்தம் குஞ்ஞூவாவாவை அடித்து உதைக்க வேண்டும் என்பதுதான்!

கவுரி கோபத்துடன் கேட்டாள்:

"அக்கா, உங்க வழக்கில் உங்களுக்கு சாதகமாக ஒரு சாட்சி சொன்னால், அந்த ஆளையும் அடித்து உதைக்கணுமா?''

குட்டி பதிலெதுவும் சொல்லவில்லை.

வேறு யாருடனும் இருப்பதைவிட கவுரிக்கு குஞ்ஞூவாவாவுடன் உறவு உண்டானது. மேலும் ஒரு கயிறு மூலம் அவன் அவளை வாழ்க்கையுடன் பிணைத்துவிட்டான். அவள் என்றென்றும் குஞ்ஞூவாவாவிற்கு கடமைப்பட்டிருக்கிறாள்.

அந்த லாக் அப்பிற்குள் குஞ்ஞூவாவாவும் மற்ற சாட்சிகளும் கவுரிக்கு சாதகமாக வாக்குமூலம் கொடுத்த பிறகு , கவுரிக்கும் குட்டிக்கும் இடையே இருந்த உறவில் ஏதோ ஒரு மாறுதல் உண்டானது. அது லாக் அப். மனித குணத்தின் மாறுதல்களும் முட்களும் மிகவும் எளிதில் வெளிப்படக்கூடிய இடம் அது. ஒரு ஆளின் இயற்கையான குணம் லாக் அப்பில் தெரியும். குட்டி ஒரு தனிப்பட்ட குணத்தைக் கொண்டவளாயிற்றே! விருப்பமும் விருப்ப மின்மையும் கருணையும் பகையும் அன்பும் கோபமும் அவளைப் பொறுத்தவரையில் உச்சத்தில் மிகவும் பலமாக இருக்கும். அன்பு செலுத்துவதாக இருந்தால், அளவிற்கும் அதிகமாக அன்பு செலுத்துவாள். வெறுத்தால், அதுவும் அளவிற்கு அதிகமாகத்தான். காதலன் மீது அன்பு செலுத்தினாள். அது எல்லையே இல்லாத காதலாக இருந்தது. வெறுத்தாள். விளைவு- ஒருமுறை அல்ல. இரண்டுமுறை வீட்டிற்கு நெருப்பு வைத்தாள். இனிமேலும் நிம்மதியாக இருக்க விடப்போவதில்லை என்று சபதம் செய்து கொண்டிருக்கிறாள். அவள் வாழ்க்கையின்மீது காதல் கொண்டிருந்தவள். வெறுத்தபோது வாழ்க்கையைப் பந்தாடுவது என்ற நிலை அவளிடம் உண்டானது. அவள் பயம் கொண்டவளாக இருந்தாள். பயம் என்ற ஒன்று இல்லாமற் போனபோது, அச்சமின்மை அவளிடம் அளவுக்கு அதிகமாகக் குடிகொண்டுவிட்டது.